Czy koszty poniesione przez Spółkę na wyjazd dla kontrahentów można uznać jako koszty uzyskania (...)

Czy koszty poniesione przez Spółkę na wyjazd dla kontrahentów można uznać jako koszty uzyskania przychodu?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. ? Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2009 r. (data wpływu 9 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego ? uzupełnionym pismem z dnia 2 lutego 2010 r. (data wpływu 5 lutego 2010 r.) ? dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę na wyjazd szkoleniowy kontrahentów ? jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 9 listopada 2009 roku został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie ? uzupełniony pismem z dnia 2 lutego 2010 r. (data wpływu 5 lutego 2010 r.) ? dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę na wyjazd szkoleniowy kontrahentów.


W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.


Wnioskodawca zorganizował wyjazd do Francji, połączony ze szkoleniem, dla rolników, którzy są dla Spółki zarówno dostawcami (surowiec-mleko) jak też odbiorcami (produkty rolne, nabiał), a także dla służby surowcowej, współpracującej z rolnikami. Od strony organizacyjnej wyjazd pilotowała (oprócz wyjazdu na lotnisko na trasie S. ? W., W. ? S.) firma francuska ?A.?. ?A.? obciążyła Spółkę fakturą za przelot w obie strony, za pobyt i czas zorganizowany na miejscu. Za przejazd na trasie S. ? W., W. ? S. Wnioskodawca został obciążony przez PKS.


Wyjazd niniejszy miał miejsce w dniach 13-20 września 2009 r., a jego program przedstawiał się następująco:


  • zwiedzanie Paryża;
  • szkolenie na temat zagospodarowania winorośli przez producentów sadów winogronowych;
  • prezentacja produkcji serów twardych na bazie surowca najwyższej jakości, zwiedzanie fabryk serów prowadzonych przez Grupę ?L.?;
  • szkolenia na temat technik udoju i higieny udoju;
  • zwiedzanie siedziby ?L.? oraz zapoznanie się z historią firmy począwszy od małego zakładu w miejscowości L.;
  • szkolenie dotyczące prawidłowego rozpoznawania etykiet na produktach paszowych dla krów pod kątem zgodności z recepturą;
  • szkolenie na temat żywienia krów mlecznych;
  • szkolenie na temat chorób związanych z wysoką wydajnością krów;
  • szkolenie na temat nowych technologii i technik w produkcji i mechanizacji mleka, zwiedzanie wystawy nowoczesnych technologii w zakresie produkcji mleka.


W załączeniu Spółka przesłała harmonogram przedmiotowego wyjazdu.

Dodatkowo w uzupełnieniu przedmiotowego wniosku z dnia 2 lutego 2010 r. (data wpływu 5 lutego 2010 r.) Spółka wskazała, iż służba surowcowa to pracownicy zatrudnieni na etacie, którzy zajmują się doradztwem dla rolników w zakresie produkcji mleka, technologii żywienia krów i przygotowania pasz, są oni w ścisłej współpracy ze służbami weterynaryjnymi (leczenie krów, zapobieganie chorobom u krów mlecznych). Ponadto wskazano, iż proporcja czasu szkoleń oraz zwiedzania kształtowała się jak 40% do 60% (40% zwiedzanie, 60% szkolenia).


W związku z powyższym, zadano następujące pytanie.


Czy koszty poniesione przez Spółkę na opisany wyżej wyjazd dla kontrahentów można uznać jako koszty uzyskania przychodu...


Zdaniem Spółki, koszty poniesione przez nią na opisany wyżej wyjazd dla kontrahentów można uznać jako koszty uzyskania przychodu.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.


Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) ? dalej: ustawa ? kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.


Przywołana regulacja wskazuje, iż definicja kosztów uzyskania przychodów ? dla celów podatku dochodowego ? składa się z dwóch podstawowych elementów, które łącznie tworzą swego rodzaju normatywną klauzulę generalną. Pierwszy z tych elementów określić można mianem przesłanki pozytywnej, zakładającej spełnienie łączne dwóch warunków, tj.:


  • konieczność faktycznego, co do zasady, poniesienia wydatku,
  • poniesienie wydatku musi nastąpić w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.


Tak więc dany podmiot gospodarczy ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie ? zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami ? pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy.

Z powyższego przepisu wynika, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest poprawienie wyniku finansowego oraz osiągnięcie przychodu, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty promocji, reklamy i marketingu. Są to szeroko rozumiane działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Mogą być one realizowane za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można wobec tego wyróżnić promocję, reklamę towaru, usługi, a także promocję reklamę firmy (przedsiębiorstwa).

Natomiast stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Z uwagi na fakt, iż przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia ?reprezentacji? należy zgodnie z zasadami wykładni językowej przepisów prawa ? odnieść się do definicji słownikowej tego pojęcia. W internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl) pojęcie to zostało zdefiniowane następująco: ?reprezentacja? to ?okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną?.

Zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, za reprezentację uznaje się ?występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością i wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów? (Brzeziński B., Kalinowski M., Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Warszawa 1997, str. 159).


Z powyższego wynika, iż o reprezentacji można mówić w odniesieniu do działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami. Obejmuje ona zarówno działania zmierzające do:


  • stworzenia oczekiwanego wizerunku, pozycji podatnika jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, jak i
  • stworzenia korzystnych warunków w celu nawiązania nowych lub też podtrzymania (rozszerzenia) dotychczasowych kontaktów.


Tym samym reprezentacja jako taka nie występuje w relacji Spółka ? pracownik, co za tym idzie do wydatków poniesionych na rzecz pracowników Spółki uczestniczących w wyjeździe szkoleniowym nie będzie miał zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zaistniałego stanu faktycznego wynika, że Spółka zorganizowała wyjazd szkoleniowy dla swoich kontrahentów oraz pracowników. Miejscem szkolenia była Francja.

Odnosząc się do powyższego opisu i stanu należy zauważyć, że podstawowym problemem w przedmiotowej sprawie jest rozstrzygnięcie czy wydatki na zakup wyjazdu szkoleniowego ukierunkowane były na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (reprezentacja), czy też nie mają tego charakteru a służą zachęcaniu potencjalnych klientów do nawiązania bądź utrzymania kontaktów oraz nabywania oferowanych towarów, co ma znaczenie w kontekście wielkości osiąganych przychodów.

Jak wskazano powyżej, kwalifikacja prawna wydatków na organizację opisanego spotkania wymaga oceny, czy zorganizowanie szkolenia, miało kształtować: popyt na dystrybuowane towary Spółki, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do ich nabywania, lub podaż poprzez zachęcanie do podnoszenia jakości produkcji, czy też miało służyć budowaniu relacji z kontrahentami i wywołaniu jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu Jednostki.

A zatem, w sytuacji, gdy głównym celem organizacji szkolenia (konferencji) była reklama produktów oferowanych przez Wnioskodawcę, i liczba uczestników nie była wynikiem ich selekcji, to wydatki na organizację części merytorycznej tego wyjazdu mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Również wynagrodzenie za usługi gastronomiczne można wówczas uznać za koszt podatkowy, o ile zapewnienie wyżywienia stanowi przejaw gościnności nie wykraczający poza główny cel tego szkolenia, tj. reklamę i prezentację wybranych towarów i marek, ich cech jakościowych i użytkowych, zalet technicznych oraz nowoczesnych rozwiązań.

W przypadku natomiast, gdy możliwość uczestniczenia w szkoleniu (konferencji) mieli faktycznie tylko wyselekcjonowani aktualni partnerzy handlowi Spółki ? grupa podmiotów o określonym ?potencjale?, i jeśli spotkanie to zostało przygotowywane z myślą o budowaniu relacji z nimi, wydatki na jego organizację, w tym koszty usług gastronomicznych, mają charakter reprezentacyjny.

Innymi słowy, wskazane koszty mogą mieć zarówno znamiona wydatków na promocję, reklamę, jak i na reprezentację w zależności, od całokształtu okoliczności związanych z organizacją szkolenia. Jednoznaczne przesądzenie o charakterze tych kosztów wymagałoby przeprowadzenia postępowania dowodowego. Ocena podatkowa poszczególnych kosztów ponoszonych na organizację szkolenia dla kontrahentów, w każdym przypadku winna być dokonywana indywidualnie i całościowo. Dodatkowo w celu oceny, czy dany rodzaj wydatku może zostać uznany za reprezentację czy inny rodzaj wydatków konieczna jest analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy.

Tutejszy organ nie jest uprawniony do dokonania takich ustaleń w ramach postępowania w przedmiocie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Z tego względu, niniejsza interpretacja ogranicza się do wykładni przepisu art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wskazania elementów faktycznych, które są istotne dla kwalifikacji przedmiotowych kosztów.

Reasumując, wydatki na organizację wyjazdu szkoleniowego dla kontrahentów w części, związanej bezpośrednio z działalnością Spółki, w szczególności gdy dotyczy on przekazywania stosownej wiedzy na temat produktów przez nią sprzedawanych, czy nabywanych, ich cech jakościowych, użytkowych lub technicznych, spełnia przesłanki uznania ich za koszt uzyskania przychodów, o ile przedmiotowe wydatki nie mają charakteru kosztów reprezentacji, pod warunkiem ich właściwego udokumentowania (art. 9 ust. 1 ustawy) oraz wykazania, stosownie do omawianego art. 15 ww. ustawy, racjonalności dla osiągnięcia przychodu.

Przy czym niezależnie od powyższego należy zauważyć, że ww. warunków zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów nie spełniają wszystkie ewentualne wydatki, które mogą być związane z organizacją imprez towarzyszących szkoleniu (do których można zaliczyć np. zwiedzanie Paryża) ? bowiem na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy zawarte w przedmiotowym wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu natomiast do wydatków poniesionych na rzecz służby surowcowej w związku z omawianym wyjazdem szkoleniowym należy wskazać, iż kosztami podatkowymi mogą być tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety, wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników oraz inne świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika. Do kosztów tych zaliczyć również można wydatki ponoszone na rzecz pracowników w postaci organizowania dla nich wyjazdów, czy szkoleń mających na celu pogłębianie wiedzy związanej z prowadzoną przez Spółkę działalnością.

Należy przy tym zauważyć, że stosownie do postanowień art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Stąd, aby wydatki na organizację wyjazdów szkoleniowych, których uczestnikami są pracownicy Spółki, mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, muszą zostać sfinansowane ze środków obrotowych pracodawcy, a nie z funduszu socjalnego. Dodać również należy, iż zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 38a ww. ustawy, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji.

W konsekwencji wydatki poniesione na wyjazd szkoleniowy w części dotyczącej pracowników Spółki będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Przy czym należy zaznaczyć, iż to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego. Dlatego też Spółka powinna posiadać dowody dokumentujące zarówno szkoleniowy charakter wyjazdu, jak również zakres tychże szkoleń, dzięki czemu możliwe będzie powiązanie poniesionych wydatków z przychodami uzyskiwanymi przez Spółkę z prowadzonej działalności gospodarczej, oraz wykazanie racjonalności i celowości poniesionych wydatków.

Końcowo tut. organ informuje, iż załączony do wniosku harmonogram wyjazdu szkoleniowego nie był brany pod uwagę przy podejmowaniu przedmiotowego rozstrzygnięcia.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu; ul. Św. Jakuba 20; 87-100 Toruń.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika