1. Czy wniesiona do spółki komandytowej tytułem wkładu nieruchomość ? w przypadku uznania jej (...)

1. Czy wniesiona do spółki komandytowej tytułem wkładu nieruchomość ? w przypadku uznania jej za środek trwały ? winna być amortyzowana dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, od wartości początkowej, stanowiącej jej wartość rynkową (wartość wkładu)?
2. Czy w przypadku uznania tej nieruchomości za środek obrotowy, kosztem uzyskania przychodów z tytułu jej sprzedaży przez spółkę, będzie wartość rynkowa, po jakiej została wniesiona do spółki?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zmianami) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2008 r. (data wpływu 31 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji podatkowej wydatków związanych z wniesieniem aportu do spółki komandytowej - jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 31 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów podatkowych wydatków związanych z wniesieniem aportu do spółki komandytowej.


W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Wnioskodawca, będący osobą prawną (spółką z ograniczoną odpowiedzialnością) jest wspólnikiem ? komplementariuszem spółki komandytowej, zarejestrowanej w dniu 31 października 2007 r. w rejestrze przedsiębiorców prowadzonym przez Sąd Rejonowy, VIII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegająca na produkcji konstrukcji metalowych i ich części.

Wspólnik ? komandytariusz zamierza wnieść aportem do spółki komandytowej ? tytułem wkładu niepieniężnego ? prawo wieczystego użytkowania działki gruntu zabudowanej oraz stanowiący odrębną nieruchomość budynek administracyjno - socjalny.

Wkład niepieniężny w postaci budynku administracyjno ? socjalnego i prawa użytkowania wieczystego zabudowanej działki gruntu spełnia następujące warunki aportowe:


  • możliwość określenia wartości majątkowej wkładu,
  • możliwość wyceny wkładu i umieszczenia w bilansie,
  • zbywalność wkładu,
  • możliwość ustanowienia prawa,
  • przydatność i dostępność przedmiotu wkładu do spółki.


Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ? w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do osobowej spółki handlowej ? uważa się ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższa jednak od ich wartości rynkowej z dnia wniesienia wkładu.

Wniesienie aportu do spółki komandytowej nastąpi na podstawie zmiany umowy spółki, która ? zgodnie z art. 105 pkt 4 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 ze zmianami) ? będzie zawierać oznaczenie wkładu wnoszonego przez Wnioskodawcę, będącego wspólnikiem ? komandytariuszem oraz wartość tego wkładu. Stosownie do art. 107 § 1 Kodeksu spółek handlowych, jeżeli wkładem komandytariusza do spółki jest w całości lub części świadczenie niepieniężne, umowa spółki określa przedmiot tego świadczenia (aport), jego wartość, jak również osobę wspólnika wnoszącego takie świadczenie, wniesienie opisanej powyżej nieruchomości do spółki komandytowej nastąpi wg jej wartości ustalonej przez wspólników w umowie spółki komandytowej, równej rynkowej wartości nieruchomości z dnia wniesienia.

Spółka komandytowa wprowadzi budynek administracyjno ? socjalny i prawo wieczystego użytkowania działki gruntu do ewidencji środków trwałych i będzie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej budynku w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Prawo wieczystego użytkowania zabudowanej działki gruntu nie podlega amortyzacji podatkowej, stosownie do art. 16c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie.


  1. Czy wniesiona do spółki komandytowej tytułem wkładu nieruchomość ? w przypadku uznania jej za środek trwały ? winna być amortyzowana dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, od wartości początkowej, stanowiącej jej wartość rynkową (wartość wkładu)...
  2. Czy w przypadku uznania tej nieruchomości za środek obrotowy, kosztem uzyskania przychodów z tytułu jej sprzedaży przez spółkę, będzie wartość rynkowa, po jakiej została wniesiona do spółki...


Spółka podnosi, że zgodnie z art. 102 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.) Spółką komandytową jest spółka osobowa, mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona do wysokości sumy komandytowej.

Na podstawie art. 28 w związku z art. 103 Kodeksu spółek handlowych, majątek spółki komandytowej stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia.

Stosownie do art. 48 § 2 Kodeksu spółek handlowych, wkład wspólnika może polegać na przeniesieniu lub obciążeniu własności rzeczy lub innych praw, a także na dokonaniu innych świadczeń na rzecz spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku wspólnika spółki komandytowej będącego osobą prawną (spółka z o.o. będąca komplementariuszem) zastosowanie do oceny skutków podatkowych aportu znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z uwagi na brak unormowań dotyczących sposobu określenia wartości początkowej składników majątkowych wnoszonych do spółek osobowych w przypadku ich wspólników będących osobami prawnymi zastosowanie przez analogię powinna znaleźć odpowiednio metoda określona w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotycząca wnoszenia wkładów niepieniężnych do spółek kapitałowych.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki kapitałowej, a także udziału w spółdzielni uważa się ustaloną przez podatnika na dzień wniesienia wkładu lub udziału wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej z dnia wniesienia wkładu.

Stosownie natomiast do art. 16g ust. 12 powołanej ustawy, przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych znajduje odpowiednie zastosowanie art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepis ten stanowi, że dla celów podatkowych przyjmuje się wartość podaną przez podatnika, pod warunkiem, że nie odbiega ona od wartości rynkowej. Wartość rynkową rzeczy lub praw zgodnie z art. 19 ust. 2 ww. ustawy określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Wkład niepieniężny winien być zatem wyceniony w wartościach uzgodnionych przez wspólników, nie wyższych jednak od wartości rynkowej tej nieruchomości z dnia ich wniesienia. Ustalona w ten sposób wartość początkowa środków trwałych jest podstawą zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych w prawidłowej wysokości, a także do ewentualnych dalszych rozporządzeń tym majątkiem przez spółkę. Wartość ta nie może jednak odbiegać od wartości rynkowej. Jeżeli podatnicy mają możliwość ustalenia tej wartości w oparciu np. o porównanie cen podobnych transakcji, nie muszą zlecać sporządzenia operatu szacunkowego rzeczoznawcy. Jedynie w przypadku, gdy nie można odnieść wartości środka trwałego do cen rynkowych, należy zlecić sporządzenie operatu szacunkowego.

Skutki podatkowe zbycia nieruchomości przez spółkę komandytową należy oceniać w przypadku wspólnika komplementariusza będącego osobą prawną w oparciu o przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z art. 5 ust. 1 powołanej ustawy wynika, że przychody z udziału w spółce nie będącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika ustala się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodu, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Z art. 12 ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy wynika, że przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze i wartości pieniężne.

Zgodnie natomiast z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych są kosztem uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Mając zatem powyższe na względzie ? zdaniem Spółki ? należy stwierdzić, że jeżeli przedmiotem zbycia będzie nieruchomość będąca środkiem trwałym firmy, dochodem będzie różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych powiększona o dokonane odpisy amortyzacyjne (wartość księgowa netto). Z chwilą bowiem wniesienia przedmiotowej nieruchomości do spółki komandytowej stała się ona środkiem trwałym wykorzystywanym do prowadzenia działalności gospodarczej.

W przypadku natomiast uznania budynku administracyjno - socjalnego i prawa wieczystego użytkowania zabudowanej działki gruntu będących przedmiotem aportu za środki obrotowe, kosztem uzyskania przychodu z ich sprzedaży w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych będzie ich wartość po jakiej zostały wniesione do spółki, ustalona w umowie spółki nie wyższa jednak od wartości rynkowej z dnia wniesienia.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.


Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zmianami), ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji. Przepisy ustawy, z zastrzeżeniem ust. 1 i 3, mają również zastosowanie do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej (art. 1 ust. 2).

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami) reguluje natomiast opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych (art. 1 ? Zakres regulacji).

Z treści art. 4 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 ze zmianami) wynika, iż spółkami kapitałowymi są: spółka z ograniczoną odpowiedzialnością oraz spółka akcyjna. Spółka komandytowa zaliczana jest natomiast do spółek osobowych, o czym stanowi art. 4 § 1 pkt 1 Kodeksu.

W myśl art. 102 Kodeksu spółek handlowych, spółka komandytowa jest spółką osobową mającą na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Spółka komandytowa podlega normom zawartym w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zmianami). Z treści art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o rachunkowości wynika bowiem, iż przepisy tej ustawy stosuje się m.in. do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spółek handlowych (osobowych i kapitałowych, w tym również w organizacji) oraz spółek cywilnych, z zastrzeżeniem pkt 2, a także innych osób prawnych, z wyjątkiem Skarbu Państwa i Narodowego Banku Polskiego.

W świetle powyższych przepisów należy przyjąć, że spółki osobowe są w szczególny sposób traktowane przez prawo podatkowe, tj. nie posiadają tzw. zdolności podatkowej w podatku dochodowym, czyli zdolności do bycia podmiotem praw i obowiązków wynikających z prawa podatkowego.

Spółka osobowa nie ma podmiotowości prawnej odrębnej od wspólników, nie jest ona podmiotem obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego; podmiotami takimi są natomiast wspólnicy tej spółki. W zależności od tego, czy wspólnicy są osobami fizycznymi, czy prawnymi podlegają opodatkowaniu albo podatkiem dochodowym od osób fizycznych albo podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc powyższe do przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego oraz do zadanych przez niego pytań należy rozróżnić dwie sytuacje prawno - podatkowe:


1. Ustalenie dla potrzeb amortyzacji wartości początkowej środków trwałych wniesionych aportem spółki komandytowej.

Z treści art. 1 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, iż jej regulacje prawne mają zastosowanie m.in. do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej.

Przepis art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy tej ustawy normuje sposób ustalania wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych wnoszonych w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wyłącznie w sytuacji wniesienia go do spółki kapitałowej. W przypadku spółki komandytowej natomiast, mamy natomiast do czynienia ze spółką osobową. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie normuje jednakże kwestii wniesienia wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki osobowej.

W przedmiotowej sprawie problem dotyczy zasad ustalania wartości początkowej nieruchomości (tzn. prawa wieczystego użytkowania działki gruntu zabudowanej oraz stanowiącego odrębną nieruchomość budynku administracyjno - socjalnego) wniesionych do spółki komandytowej w formie aportu.

Odnosząc się do opisanego zdarzenia przyszłego zauważyć należy, iż zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 - 18, uważa się ? w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej ? ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu.

Biorąc pod uwagę rozwiązania prawne w wymienionych ustawach podatkowych, podstawą do ustalenia wartości początkowej wkładu niepieniężnego wnoszonego do spółki komandytowej zaliczanej do spółek osobowych powinien stanowić ww. przepis art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie ? jak wskazała Spółka ? art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie należy mieć na uwadze, że stosownie do postanowień art. 16c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.


    2. Ustalenie wysokości kosztów uzyskania przychodów z tytułu zbycia nieruchomości (tzn. prawa wieczystego użytkowania działki gruntu zabudowanej oraz stanowiącego odrębną nieruchomość budynku administracyjno - socjalnego).

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy i praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że udziały wspólników w przychodach są równe. Stosownie natomiast do brzmienia art. 5 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Analizując przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy stwierdzić, iż ustawodawca nie przewidział szczególnej metody ustalania dochodu ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 14 ust. 1 tej ustawy.

Z tego też względu oraz uwzględniając fakt, iż Spółka, będąca wspólnikiem spółki komandytowej, jest osobą prawną, przy ustalaniu jej dochodu z ww. tytułu należy kierować się zasadą ogólną wyrażoną w art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którą, dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Norma prawna zawarta w art. 12 ust. 1 pkt 1 omawianej ustawy stanowi, że przychodami są m.in. otrzymane pieniądze i wartości pieniężne. Z kolei, zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Natomiast kosztami uzyskania przychodów, stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.


Jednocześnie podkreślić trzeba, iż zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy podatkowej, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:


  1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
  2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
  3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych


  • wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.


Przedstawiając własne stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego Spółka ? mimo, iż nie zawarła tego w treści zapytania ? odnosi się także do sytuacji, gdy spółka komandytowa dokona sprzedaży (zbycia) prawa wieczystego użytkowania działki gruntu zabudowanej oraz stanowiącego odrębną nieruchomość budynku administracyjno - socjalnego, które stanowią środki trwałe spółki osobowej.

O kwalifikacji danego składnika majątku do środków trwałych lub ?środków obrotowych? winien zdecydować podatnik wnoszący majątek do spółki komandytowej. Decyzja w tym zakresie nie może mieć jednak charakteru dowolnego. Decydujące znaczenie dla kwalifikacji przedmiotowych nieruchomości ma ich przeznaczenie. Jeżeli spółka osobowa zamierza nieruchomości i prawa w przyszłości faktycznie zbyć i z takim zamiarem je nabyła, winna zakwalifikować je jako towar, w przeciwnym wypadku powinny one zostać zakwalifikowane do środków trwałych.

W takiej sytuacji należy stwierdzić, że ? co do zasady ? wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są kosztem uzyskania przychodów, chyba że dochodzi do odpłatnego zbycia tych wartości (art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Wydatki te mogą być odniesione w koszty podatkowe poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z przepisami podatkowymi (art. 15 ust. 6 ww. ustawy).


W myśl art. 16a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają - z zastrzeżeniem art. 16c - stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:


  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty


  • o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.


Stosownie natomiast do postanowień art. 16c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.


Jak wynika z powołanych przepisów, kosztem uzyskania przychodów ze sprzedaży wniesionych do spółki w formie aportu:


  • niepodlegających amortyzacji nieruchomości gruntowych jest wynikająca z ewidencji środków trwałych ich wartość początkowa (nie wyższa od wartości rynkowej z dnia wniesienia wkładu),
  • nieruchomości zabudowanych ? wynikająca z ww. ewidencji wartość początkowa (nie wyższa od wartości rynkowej z dnia wniesienia wkładu) pomniejszona o dokonane odpisy amortyzacyjne.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu złożenia wniosku.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10 ? 562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.


Referencje

IPPB3/423-665/10-4/DP, interpretacja indywidualna

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika