Moment zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dopłat do opłat za wieczyste użytkowanie gruntów.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. ? Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 kwietnia 2012 r. (data wpływu 20 kwietnia 2012 r.) dotyczącym udzielenia pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dopłat do opłat za wieczyste użytkowanie gruntów ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dopłat do opłat za wieczyste użytkowanie gruntów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka z o. o. z siedzibą w S prowadzi działalność gospodarczą począwszy od dnia 27 marca 2002 r. polegającą głównie na przygotowywaniu terenu pod budowę, pozostałe pośrednictwo finansowe a także obrót nieruchomościami i wynajem nieruchomości. Spółka w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą jest podatnikiem podatku od nieruchomości oraz płatnikiem opłat za wieczyste użytkowanie od gruntów będących w wieczystym użytkowaniu.

W 2007 r. Spółka otrzymała z Urzędu Miasta do wszystkich wówczas posiadanych praw wieczystego użytkowania wypowiedzenia dotychczasowych opłat rocznych za wieczyste użytkowanie działek gruntu będących w wieczystym użytkowaniu.

Od otrzymanych zawiadomień Spółka złożyła w stosownych terminach odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w niniejszych sprawach o zmianę wysokości nowo ustalonych opłat za wieczyste użytkowanie. Organ ten podtrzymał stanowisko w sprawie wysokości opłat, więc Spółka skierowała sprawę na drogę postępowania sądowego. Do dnia otrzymania prawomocnych wyroków w 2011 r. Spółkę obowiązywały opłaty za wieczyste użytkowanie w wysokościach obowiązujących do dnia 31 grudnia 2007 r. Obecnie Spółka po otrzymaniu wyroków i wyczerpaniu wszelkich środków odwoławczych jest zobowiązana do zapłaty różnic w opłatach za wieczyste użytkowanie za lata 2008, 2009, 2010 i 2011 wraz z odsetkami.

W związku z powyższym, zadano następujące pytania.

1. Do którego roku podatkowego Spółka powinna zaliczyć zapłacone w 2012 r. (czy zapłata w ogóle ma znaczenie) dopłaty do opłat za wieczyste użytkowanie za lata 2008, 2009, 2010 i 2011, czy w roku otrzymania wyroku sądowego, czy roku zapłaty tych dopłat, czy też należy sporządzić korektę CIT za lata ubiegłe, przy czym jedna z działek gruntu została sprzedana w 2009 r.?
2. Jakie odsetki należy naliczyć od tych dopłat (wyrównania) opłat za wieczyste użytkowanie tzn. budżetowe, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czy odsetki ustawowe które zapłacone stanowią koszty uzyskania przychodów w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
3. Czy koszty postępowania sądowego w tym wydatki na biegłego poniesione w toku toczących się sporów o wysokość opłaty za wieczyste użytkowanie stanowią koszty uzyskania przychodów?

We własnym stanowisku w odniesieniu do zadanego pytania pierwszego Wnioskodawca stwierdził co następuje.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że ?kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1?.

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo ? skutkowym z osiąganymi przychodami. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych dzieli koszty na koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami oraz koszty pozostające w związku pośrednim. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, a wymienionych w przepisie art. 16 ust. 1 powołanej ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 4d ustawy ?koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia?. Z kolei ust. 4e stanowi, że ?za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów (...), uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów?.

W świetle powyżej powołanych przepisów datę powstania kosztu uzyskania przychodu określa moment prawidłowego ujęcia (zaksięgowania) kosztu w księgach rachunkowych. Oznacza to, że bezsporne kwoty opłat za wieczyste użytkowanie za lata 2008, 2009, 2010 i 2011 zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tych lat, w których zostały ujęte w księgach rachunkowych, tj. odpowiednio 2008, 2009, 2010 i 2011 r.

Analogicznie kwoty dopłat wynikające z prawomocnych wyroków sądowych doręczonych w 2011 r., będą stanowić koszt uzyskania przychodu na moment ich ujęcia w księgach rachunkowych, tj. w 2011 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z przepisu tego wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Ustawa przewiduje dwie kategorie kosztów:

• koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, oraz
• koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Jak wynika z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów.

Natomiast w świetle art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika ? brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

Do tej kategorii kosztów należą m.in. opłaty za wieczyste użytkowanie gruntów wykorzystywanych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż Spółka weszła w spór sądowy z Urzędem Miasta w związku z podniesieniem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów. Podwyższone opłaty dotyczyły lat 2008-2011. Ostatecznie Spółka przegrała spór, w związku z czym jest zobowiązana do zapłaty różnic w opłatach za wieczyste użytkowanie za ww. lata.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż Spółka powinna uiścić opłaty za wieczyste użytkowanie w latach 2008-2011, w wysokości ustalonej przez Urząd Miasta. W konsekwencji ujęcie przez Spółkę w kosztach podatkowych jedynie części opłat za użytkowanie wieczyste było nieprawidłowe, co za tym idzie również podstawa opodatkowania ustalona przez Spółkę za lata, w których nie uiściła opłat za użytkowanie wieczyste w wysokości ustalonej przez Urząd Miasta była wadliwa.

W związku z tym konieczne jest odpowiednie skorygowanie kosztów uzyskania przychodów Spółki, poprzez zakwalifikowanie dopłat do opłat za użytkowanie wieczyste do poszczególnych lat podatkowych.

Zauważyć należy, iż zasadniczym elementem przesądzającym, o odpowiednim zakwalifikowaniu spornych dopłat do kosztów uzyskania przychodów danego roku podatkowego jest fakt dokonania błędnej oceny decyzji Urzędu Miasta w sprawie podwyższenia opłat za użytkowanie wieczyste. Gdyby bowiem Spółka nie zdecydowała się na przedmiotowy spór, wówczas dokonałaby odpowiedniego zapisu w księgach rachunkowych, co w konsekwencji umożliwiałoby zaliczenie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów. Jeżeli natomiast Spółka w sposób świadomy nie ujęła opłat za użytkowanie wieczyste w stosownej wysokości, w księgach rachunkowych, to powyższa sytuacja nie może prowadzić do zmiany roku podatkowego, w którym dane wydatki, w tym przypadku dopłaty do opłat za użytkowanie wieczyste mogą być przypisane.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie dopłaty do opłat za użytkowanie wieczyste należne za lata 2008-2011, powinny zostać przypisane do kosztów uzyskania przychodów poszczególnych lat podatkowych, co za tym idzie stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należy uznać za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270) Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu; ul. Św. Jakuba 20; 87-100 Toruń.