Czy Spółka jest uprawniona podwyższyć stosowaną stawkę amortyzacji od stycznia 2015 r.?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko ? przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2014 r. (data wpływu 3 października 2014 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie możliwości podwyższenia stawki amortyzacyjnej w odniesieniu do wartości niematerialnych i prawnych ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie możliwości podwyższenia stawki amortyzacyjnej w odniesieniu do wartości niematerialnych i prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka współpracuje z operatorami telefonii komórkowej poprzez obsługę sieci salonów sprzedaży; posiada łącznie ponad 300 salonów sprzedaży. Wnioskodawca nabywał zorganizowane części przedsiębiorstw (?ZCP?) prowadzących działalność w zakresie pośrednictwa w sprzedaży usług telekomunikacyjnych. Cena zapłacona za ZCP przewyższała sumę wartości rynkowej składników majątkowych wchodzących w skład nabytych ZCP. W konsekwencji, powstała dodatnia wartość firmy w rozumieniu art. 16b ust. 2 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka prowadzi dla celów rachunkowych ewidencje środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, która zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uwzględnia informacje niezbędne do obliczenia podatkowych odpisów amortyzacyjnych. Powstała wartość firmy została wprowadzona do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych.

Spółka, co do zasady, dokonuje odpisów amortyzacyjnych rachunkowych i podatkowych w tej samej wysokości. Wnioskodawca nie dokonywał odpisów rachunkowych od wartości firmy, a w konsekwencji również odpisów podatkowych. Spółka stosowała zatem od momentu wprowadzenia wartości firmy do ewidencji stawkę amortyzacyjną wynoszącą 0%.

Rok podatkowy Spółki jest rokiem kalendarzowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka jest uprawniona podwyższyć stosowaną stawkę amortyzacji od stycznia 2015 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, zasady zmieniania stosowanych przez podatnika stawek amortyzacji określa art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stosownie do tego przepisu, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Spółka wprowadziła w przeszłości wartość firmy do ewidencji rachunkowej, nie dokonywała jednak jej amortyzacji. W konsekwencji, zmiana stosowanej stawki amortyzacji poprzez podwyższenie jej z dotychczasowej wysokości 0% do wyższej może nastąpić od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego od podjęcia decyzji o zmianie, tj. od 1 stycznia 2015 r. Zmiana stosowanej stawki następuje na podstawie decyzji podatnika i nie wymaga wystąpienia dodatkowych przesłanek.

Możliwość zmiany stosowanej przez podatnika stawki amortyzacji potwierdzają organy podatkowe, przykładowo: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacjach indywidualnych ILPB3/423-352/13-2/MC oraz ILPB3/423-791/09-4/ŁM.

Okoliczność, że Spółka stosowała od początku stawkę 0% nie stanowi przeszkody w podwyższeniu stawek amortyzacji. Należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie określa dolnej granicy, do której można obniżać stawki amortyzacji. Możliwość stosowania stawki amortyzacji wynoszącej 0% potwierdzają organy podatkowe, przykładowo: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach (IBPBI/2/423-1069/11/BG) oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (IPPB5/423-23/11-5/RS).

Podwyższenie stosowanej stawki amortyzacji powyżej pierwotnie stosowanej stawki 0% nie oznacza ujawnienia wartości niematerialnej i prawnej w rozumieniu art. 16d ust. 2 ustawy. Wartość firmy była wprowadzona przez Spółkę do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych terminowo. Nie jest wymagane odrębne wprowadzanie środka trwałego do ewidencji podatkowej odrębnej od ewidencji rachunkowej. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji IBPBI/2/423-516/11/AP uznał, że ?podatnik nie ma obowiązku prowadzenia odrębnej ewidencji składników majątku trwałego dla celów rachunkowych, jak i podatkowych?.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.) ? dalej zwana ?Ustawą? ? kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy Ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Co do zasady wydatki na nabycie lub wytworzenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są kosztem uzyskania przychodów, chyba że dochodzi do odpłatnego zbycia tych składników (art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b Ustawy). Wydatki te mogą być odniesione w koszty podatkowe poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z przepisami podatkowymi (art. 15 ust. 6 Ustawy).

Zgodnie więc z art. 16b ust. 2 pkt 2 Ustawy amortyzacji podlega również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w wyniku nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze:

1. kupna,
2. przyjęcia do odpłatnego korzystania, a odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z przepisami rozdziału 4a, dokonuje korzystający,
3. wniesienia do spółki na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji

• zwana także wartością niematerialną i prawną.

Przy czym trzeba mieć na uwadze, że stosownie do art. 16c Ustawy, amortyzacji nie podlega wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 16b ust. 2 pkt 2.

Stosownie natomiast do art. 16i ust. 1 Ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Na podstawie art. 16i ust. 5 Ustawy, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Tym samym, zmiany stawki w oparciu o regulację art. 16i ust. 5 Ustawy można dokonywać jedynie w odniesieniu do środków trwałych. Nie ma prawnej możliwości dokonania obniżenia/podwyższenia stawki amortyzacyjnej w przypadku wartości niematerialnych i prawnych, jaką bez wątpienia jest w niniejszej sprawie wartość firmy.

Podkreślenia wymaga, że dyspozycja art. 16m ust. 3 Ustawy wprost wskazuje, że podatnicy ustalają stawki amortyzacyjne dla poszczególnych wartości niematerialnych i prawnych na cały okres amortyzacji przed rozpoczęciem dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Jak stanowi art. 16m ust. 1 pkt 4 Ustawy, okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych od pozostałych wartości niematerialnych i prawnych (czyli również od wartości firmy, ponieważ wartość ta nie została wskazana w pkt 1-3 tego przepisu) nie może być krótszy niż 60 miesięcy, co z kolei przekłada się na maksymalną wysokość stawki amortyzacyjnej równą 20%.

Mając na względzie przywołane uwarunkowania prawne, pogląd Spółki o możliwości dokonania zmiany stawki amortyzacyjnej w odniesieniu do wartości firmy (wartości niematerialnej i prawnej) nie może zasługiwać na aprobatę. Jak już wyżej wyjaśniono, ustawodawca przewidział taką ewentualność jedynie w odniesieniu do środków trwałych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.