W przedstawionym stanie faktycznym ponoszony przez Wnioskodawcę koszt najmu samochodu osobowego w postaci (...)

W przedstawionym stanie faktycznym ponoszony przez Wnioskodawcę koszt najmu samochodu osobowego w postaci czynszu najmu nie należy do kategorii wydatków z tytułu używania samochodu osobowego w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

WYDANA W WYNIKU UWZGLĘDNIENIA SKARGI


W związku ze skargą z dnia 30 sierpnia 2013 r. (data wpływu 3 września 2013 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 27 czerwca 2013 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 270, ze zm.) oraz na podstawie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.) w związku z § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770), uwzględnia skargę w całości i zmienia zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 27 czerwca 2013 r. znak ITPB4/423-68/13MT, uznając stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Porady prawne


UZASADNIENIE


W dniu 2 kwietnia 2013 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji podatkowej kosztu w postaci czynszu najmu samochodu osobowego.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) zawarła w dniu 4 marca 2013 r. umowę najmu (dalej: Umowa) ze spółką P. S.A. (dalej: P.). Na mocy ww. Umowy P. zobowiązała się przekazać Spółce do używania w okresie od daty wydania do dnia 3 września 2013 r. samochód osobowy (§ 1 Umowy). Samochód ten będzie wykorzystywany przez Spółkę przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Z tytułu używania ww. samochodu osobowego Spółka zobowiązana jest do zapłaty miesięcznego czynszu najmu, na podstawie faktur VAT wystawianych przez P. (§ 2 ust. 1 i 3 Umowy). Spółka będzie ponosić również koszty paliwa, wynagrodzenia osób kierujących, koszty utrzymania czystości samochodu oraz koszty obsługi codziennej ( § 5 ust. 2 i 3 Umowy).


W związku z powyższym zadano następujące pytanie:


Czy w opisanym stanie faktycznym koszt wynajmu samochodu osobowego w postaci czynszu najmu powinien być uznawany za koszt używania samochodu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji będzie mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu w ograniczonej wysokości, tj. do limitu wynikającego z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla potrzeb podatnika i stawki za jeden kilometr określonej w odrębnych przepisach, czy też wydatek z tytułu czynszu najmu samochodu osobowego można w pełnej wysokości zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów Spółki na zasadach ogólnych zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?


Zdaniem Wnioskodawcy, czynsz najmu samochodu osobowego, o którym mowa w Umowie nie zalicza się do kosztów używania pojazdu, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z literalnym brzmieniem tego przepisu, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 pkt 30 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika ? w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu. Z kolei w art. 16 ust. 5 ww. ustawy wskazano, jakie dane powinna zawierać ewidencja przebiegu pojazdu, tj. co najmniej: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy, liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za jeden kilometr przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane.

W ocenie Spółki, z treści powyższych przepisów wyraźnie wynika, że dla potrzeb zastosowania regulacji z art. 16 ust. 1 pkt 51 omawianej ustawy istotne są te dane, które zostały wymienione w ust. 5 tegoż artykułu, a dane te związane są niewątpliwie wyłącznie z faktyczną eksploatacją samochodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczy wyłącznie wydatków o charakterze eksploatacyjnym, a więc wydatków z tytułu kosztów używania dla potrzeb działalności gospodarczej samochodów osobowych niestanowiących majątku podatnika, tj. kosztów posługiwania się tym samochodem i wykorzystywania go, takie jak zakup paliwa, opłaty za autostrady, parkingi itp. Ograniczenie to nie odnosi się natomiast do kosztów stałych ponoszonych bez względu na użytkowanie samochodu osobowego, jakim jest czynsz najmu. Wydatki ponoszone z tytułu czynszu najmu samochodu osobowego są bowiem jedynie wydatkami na uzyskanie tytułu prawnego, który umożliwia używanie samochodu przez Spółkę.

W związku z powyższym, koszty wynajmu samochodu osobowego na podstawie Umowy, jako poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu powinny być ? zdaniem Wnioskodawcy ? traktowane jako koszty uzyskania przychodu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Najem samochodu osobowego służy bowiem zapewnieniu Spółce niezakłóconego funkcjonowania w zakresie jej działalności gospodarczej.

Jak podnosi Spółka, do podobnych wniosków prowadzi analiza uzasadnienia wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 marca 2012 r. sygn. akt II FSK 2030/10, gdzie uznano, że czynsz najmu samochodu nie mieści się w pojęciu kosztów eksploatacyjnych pojazdu, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wskazując przy tym, że przebieg pojazdu nie może być utożsamiany w jakikolwiek sposób z opłatami, które nie podlegają tego rodzaju statystycznej kalkulacji.

Podobnie, w wyroku z dnia 17 października 2012 r. sygn. akt II FSK 467/11 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że ograniczenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obowiązuje, ale dotyczy tylko wydatków ponoszonych z tytułu używania samochodu, a więc wydatków o charakterze eksploatacyjnym. Ograniczenie to nie odnosi się natomiast do wydatków innego typu, poniesionych na uzyskanie możliwości używania samochodu w postaci nabycia określonego tytułu, uprawniającego do jego używania; takim wydatkiem może być, między innymi, czynsz najmu samochodu.

Również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 17 listopada 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 436/10 wskazał, że ?czynsz najmu samochodu, który jest kosztem ponoszonym w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów nie mieści się w kategorii wydatków, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 Ustawy PDOP i może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 tej ustawy. Natomiast koszty eksploatacyjne takiego samochodu takie jak wydatki na paliwo, opłaty parkingowe i autostradowe, koszty części zamiennych itp. należy zaliczyć do kategorii kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 Ustawy PDOP i podlegają ograniczeniom określonym w tym przepisie?.

W ocenie Wnioskodawcy, czynsz najmu jest opłatą stałą, która musi być ponoszona bez względu na zakres używania rzeczy będącej przedmiotem najmu. Oznacza to, że Spółka zobowiązana będzie uiszczać czynsz najmu również wtedy, gdy rzecz nie jest faktycznie używana. Czynsz jest wynagrodzeniem za oddanie rzeczy do używania i ? zdaniem Wnioskodawcy ? jest kategorią odrębną od kosztów eksploatacji samochodu. Spółka podkreśla przy tym, że jej stanowisko znajduje potwierdzenie w aktualnym orzecznictwie sądów administracyjnych.

Reasumując, ze względów wskazanych powyżej, Wnioskodawca uważa, że w opisanym we wniosku stanie faktycznym wydatki związane z czynszem najmu nie stanowią wydatków, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości, na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 tej ustawy.

W interpretacji indywidualnej z dnia 27 czerwca 2013 r., znak ITPB4/423-68/13/MT Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów, nie podzielił stanowiska Wnioskodawcy stwierdzając, że koszt najmu samochodu osobowego w postaci czynszu najmu należy do kategorii wydatków z tytułu używania samochodu osobowego w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W konsekwencji, Spółka ujmując czynsz najmu w kosztach uzyskania przychodów ma obowiązek uwzględniać limit (ograniczenie) przewidziane przez ustawodawcę w tym przepisie.

Nie zgadzając się z powyższym stanowiskiem, Wnioskodawca wniósł pismem z dnia 15 lipca 2013 r. (data wpływu 18 lipca 2013 r.) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, w którym podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko zawarte we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 12 sierpnia 2013 r. znak ITPB4/423W-11/13/MT Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy stwierdził brak podstaw do zmiany indywidualnej interpretacji z dnia 27 czerwca 2013 r., podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko.

W dniu 3 września 2013 r. do Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu wpłynęła skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, w której Spółka wnosi o uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej w całości.

W złożonym piśmie Skarżąca podtrzymała swoje dotychczasowe stanowisko zawarte we wniosku o interpretację indywidualną oraz w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa. Spółka wskazała także na stanowiska Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażone m.in. w wyrokach: z dnia 16 marca 2012 r. (II FSK 2030/10), z dnia 17 października 2012 r. (II FSK 467/11) oraz z dnia 20 sierpnia 2013 r. (II FSK 2446/11).

Stosownie do art. 54 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy. Uwzględniając skargę, organ stwierdza jednocześnie, czy działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce bez podstawy prawnej albo z rażącym naruszeniem prawa.


Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów, po ponownym rozpatrzeniu zarzutów przedmiotowej skargi z dnia 30 sierpnia 2013 r. (data wpływu do tutejszego organu 3 września 2013 r.) uwzględnia skargę w całości i zmienia zaskarżoną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy ? przedstawione we wniosku z dnia 28 marca 2013 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji podatkowej kosztu w postaci czynszu najmu samochodu osobowego ? jest prawidłowe.


Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.


Jednocześnie ? stosownie do art. 54 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? stwierdza się, że w niniejszej sprawie działanie organu nie miało miejsca bez podstawy prawnej albo z rażącym naruszeniem prawa.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Masz inne pytanie do prawnika?

e-prawnik.pl

Legalsupport sp. z o.o.

ul. Św. Filipa 23/3

31-150 Kraków

biuro@e-prawnik.pl

Wszelkie prawa zastrzeżone

Informujemy, iż zgodnie z przepisem art. 25 ust. 1 pkt. 1 lit. b ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jednolity: Dz. U. 2006 r. Nr 90 poz. 631), dalsze rozpowszechnianie artykułów i porad prawnych publikowanych w niniejszym serwisie jest zabronione.

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika