Czy Spółka postępowała prawidłowo kwalifikując wynajmowane wózki widłowe, wykorzystywane przy (...)

Czy Spółka postępowała prawidłowo kwalifikując wynajmowane wózki widłowe, wykorzystywane przy pracach budowlanych, do urządzeń przemysłowych zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i potrącając 5% podatku u źródła zgodnie z art. 26 ust. 1 tej ustawy od każdego wynagrodzenia brutto wypłacanego firmie niemieckiej z tytułu wynajmu ww. wózków widłowych?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko ? przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2014 r. (data wpływu 29 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanego zagranicznemu kontrahentowi wynagrodzenia za najem urządzeń przemysłowych ? jest nieprawidłowe.

Porady prawne


UZASADNIENIE


W dniu 29 lipca 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanego zagranicznemu kontrahentowi wynagrodzenia za najem urządzeń przemysłowych.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Wnioskodawca na potrzeby prowadzone kontraktu wynajmuje od firmy niemieckiej teleskopowe wózki widłowe. Zakres przedmiotowy wymienionego kontraktu to wykonywanie instalacji elektrycznych kwalifikujące się jako roboty budowlane. Wynajmowane wózki widłowe zostały przez Spółkę zakwalifikowane jako urządzenia przemysłowe i (zgodnie z art. 21 ust. 1 w związku z najmem urządzenia przemysłowego) w momencie spłaty kolejnych faktur ? będąc w posiadaniu certyfikatu rezydencji firmy niemieckiej ? Spółka naliczała i pobierała podatek od tzw. należności licencyjnych w wysokości 5% kwoty zobowiązania.

W dniu 26 czerwca 2014 r. Spółka otrzymała od firmy niemieckiej pismo, w którym informuje, że nie ma podstaw do pobierania powyższego podatku, gdyż zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych opodatkowaniu podlega wyłącznie dochód za użytkowanie urządzenia przemysłowego, natomiast w pojęciu ?urządzenia przemysłowego? nie mieści się pojęcie ?urządzenia budowlanego?, którym w ich ocenie jest wózek widłowy wykorzystywany przy pracach budowlano-montażowych. Na dowód powyższego firma niemiecka przesłała decyzję z dnia 15 kwietnia 2014 r. Naczelnika Urzędu Skarbowego, w której Naczelnik ? opierając się na orzecznictwie sądów administracyjnych opowiadających się za wąską interpretacją pojęcia ?urządzenie przemysłowe?, gdzie ?przemysłowy? oznacza związany z przemysłem, mający zastosowanie w przemyśle ? uznał, że urządzenia wykorzystywane w budownictwie nie mogą być uznane jako urządzenia przemysłowe w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, i stwierdził nadpłatę podatku w tej części w związku z nienależnie pobranym podatkiem dochodowym przez płatników od przychodów osiąganych w związku z wynajmem maszyn budowlanych.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:


Czy Spółka postępowała prawidłowo kwalifikując wynajmowane wózki widłowe, wykorzystywane przy pracach budowlanych, do urządzeń przemysłowych zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i potrącając 5% podatku u źródła zgodnie z art. 26 ust. 1 tej ustawy od każdego wynagrodzenia brutto wypłacanego firmie niemieckiej z tytułu wynajmu ww. wózków widłowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, na Spółce w związku z wypłatami z tytułu wynajmu wózków widłowych wykorzystywanych przy pracach budowlanych nie ciążył i nie będzie ciążył w przyszłości obowiązek poboru podatku u źródła zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż wynagrodzenie wypłacane na rzecz wynajmującego nie stanowi wynagrodzenia za użytkowanie urządzenia przemysłowego.

Ani ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, ani umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania nie definiują pojęcia ?urządzenie przemysłowe?. W internetowym Słowniku Języka Polskiego ?przemysł? to ?produkcja materialna, która polega na wydobywaniu z ziemi bogactw naturalnych i wytwarzaniu produktów w masowym wymiarze przy użyciu urządzeń mechanicznych?, natomiast ?budownictwo? to ?budowanie domów i innych obiektów; też: dział gospodarki z tym związany?. Przy uwzględnieniu tych definicji budownictwo nie jest tożsame z przemysłem, a urządzenia przemysłowe z urządzeniami budowlanymi.

W ostatnim czasie sądy administracyjne w najnowszym orzecznictwie sądowym w sprawach podatkowych opowiadają się również za wąską interpretacją pojęcia ?urządzenie przemysłowe? w kontekście tzw. należności licencyjnych, co potwierdziła także decyzja z dnia 15 kwietnia 2014 r. Naczelnika Urzędu Skarbowego, stwierdzająca nadpłatę w podatku u źródła pobieranego przez płatników w części, w jakiej dotyczy należności za używanie urządzeń budowlanych, przy czym uznał, że m.in. teleskopowe wózki widłowe wykorzystywane w budownictwie nie stanowią urządzenia przemysłowego w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.


Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851) ? dalej zwana ?Ustawą? ? podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jak stanowi przepis art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), ustala się w wysokości 20% przychodów.

Stosownie do art. 21 ust. 2 Ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 i 2 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90) ? dalej zwana ?Umową? ? należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z jego ustawodawstwem, ale jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto należności licencyjnych.

W myśl art. 12 ust. 3 Umowy, określenie ?należności licencyjne? oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Postanowienie to stosuje się odpowiednio do wszelkiego rodzaju wypłat za użytkowanie lub prawo do użytkowania nazwy, zdjęcia lub innych podobnych praw osobistych oraz do wypłat otrzymywanych jako wynagrodzenie za nagranie przez radio lub telewizję występów sportowców lub artystów.

Postanowienia ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu nie mają zastosowania, jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych, mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą należności licencyjne, działalność gospodarczą poprzez zakład w nim położony, bądź wykonuje wolny zawód w oparciu o stałą placówkę tam położoną, a prawa lub majątek, z tytułu których wypłacane są należności licencyjne, faktycznie wiążą się z działalnością tego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku stosuje się postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14 ? art. 12 ust. 4 Umowy.

Podkreślenia wymaga, że na mocy art. 3 ust. 2 Umowy, Przy stosowaniu niniejszej umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie, które nie zostało w niej zdefiniowane, będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się w danym czasie zgodnie z prawem tego Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza umowa, przy czym znaczenie wynikające ze stosowanego ustawodawstwa podatkowego tego Państwa będzie miało pierwszeństwo przed znaczeniem nadanym określeniu przez inne przepisy prawne tego Państwa.

Z definicji słownikowej pojęcia ?urządzenia przemysłowego, handlowego, czy naukowego? wynika, że ?urządzenie? jest rodzajem mechanizmu lub zespołem elementów, przyrządów, służącym do wykonywania określonych czynności, ułatwiającym pracę; urządzenie przeładunkowe, transportowe (Słownik Języka Polskiego, PWN Warszawa 1996 r., tom III, str. 575). Słownik ten definiuje również wyrażenie ?przemysłowy? jako ?dotyczący przemysłu, związany z przemysłem; mający zastosowanie w przemyśle? (tom II, str. 943). W ocenie organu upoważnionego pojęcie ?urządzenie przemysłowe? należy zatem rozumieć jako urządzenie służące wykonywaniu danej czynności w przemyśle w szerokim tego słowa znaczeniu (np. przemyśle budowalnym, o którym wspomina Wnioskodawca), a więc obejmuje ono także teleskopowe wózki widłowe. Podkreślenia wymaga, że wyrażenie ?urządzenie przemysłowe? obejmuje wszelkie wytwory przemysłowe ? pojęcia tego nie można zawężać wyłącznie do urządzeń wykorzystywanych bezpośrednio przy produkcji.

W zakresie tej definicji mieści się również teleskopowy wózek widłowy, gdyż jest zespołem elementów i służy do wykonywania określonych czynności, w szczególności jest urządzeniem transportowym (Klasyfikacja Środków Trwałych zalicza wózki widłowe do środków transportu). Co więcej, dyspozycja art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy wprost wskazuje, że urządzeniem przemysłowym jest także środek transportu. Tym samym należy traktować wózki widłowe jako ?urządzenie przemysłowe? w rozumieniu polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zgodnie z przywołanym art. 3 ust. 2 tej umowy.

Potwierdzenie tego poglądu znajdziemy m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 maja 2014 r. (II FSK 1342/12): ?Część tego przepisu "za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego" stanowi jedną wyodrębnioną grupę rzeczy (urządzeń), których użytkowanie lub prawo użytkowania rodzi określone w tym przepisie konsekwencje podatkowe. W grupie (zbiorze) urządzeń przemysłowych ustawodawca zawarł również środki transportu. Zwrot normatywny "w tym również" umieszczony po przecinku ma charakter zwrotu wtrąconego, który informuje adresata, że w zbiorze urządzeń przemysłowych są także środki transportu. Taką konstrukcję gramatyczną ustawodawca zastosował również w tym samym przepisie w odniesieniu do znaków towarowych i wzorów zdobniczych, stwierdzając, że w grupie tej mieszczą się przychody z odsetek ze sprzedaży tych praw (zob. wyrok NSA z dnia 3 kwietnia 2012 r., sygn. akt II FSK 1933/10)?.

W myśl art. 26 ust. 1 Ustawy, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Jednakże od należności z tytułu odsetek od papierów wartościowych wyemitowanych przez Skarb Państwa i zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych, wypłacanych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, zryczałtowany podatek dochodowy pobierają, jako płatnicy, podmioty prowadzące te rachunki, jeżeli wypłata należności następuje za ich pośrednictwem. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Mając więc na uwadze, że zarówno w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jak i umowy polsko-niemieckiej wózek widłowy jest urządzeniem przemysłowym, oraz kierując się dyspozycją art. 26 ust. 1 Ustawy, od uiszczanych na rzecz niemieckiego podmiotu opłat z tytułu najmu tego rodzaju urządzeń Wnioskodawca, jako płatnik, miał obowiązek pobrania i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonanych wypłat należności, w wysokości 5% kwoty należności brutto.

Organ upoważniony nie podziela ponadto argumentacji Spółki, że ?w ostatnim czasie sądy administracyjne w najnowszym orzecznictwie sądowym w sprawach podatkowych opowiadają się również za wąską interpretacją pojęcia ?urządzenie przemysłowe? (?)?. Zaprzeczeniem tego twierdzenia jest chociażby wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 3 kwietnia 2014 r. (I SA/Sz 950/13).


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika