Sprzedaż przedmiotowej działki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2009 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 2 sierpnia 2007 r. zakupił Pan działkę rolną oznaczoną w ewidencji numerem 184/4 o pow. 0,3703 ha, położoną w miejscowości K., gmina B. Zakup działki został sfinansowany z udzielonego przez bank kredytu hipotecznego. Działka została nabyta z zamiarem wybudowania na niej domu mieszkalnego. Z uwagi na wysoką ratę spłacanego kredytu i brak zdolności kredytowej na zaciągnięcie kolejnego kredytu na wybudowanie domu mieszkalnego, postanowił Pan podzielić działkę na dwie i jedną z nich sprzedać, aby spłacić zaciągnięty już kredytu i wziąć kolejny kredyt na budowę domu. Decyzją wójta gminy B. z dnia 17 grudnia 2008 r. działka nr 184/4 została podzielona na działkę nr 184/15 o pow. 0,1660 ha i działkę nr 184/16 o pow. 0,2043 ha. Działka nr 184/15 ma być w przyszłości przedmiotem sprzedaży.

W odpowiedzi na wezwanie tut. organu wskazał Pan, iż w przeszłości nie nabywał żadnej nieruchomości. Opisana we wniosku nieruchomość była pierwszą, jaką Pan nabył. Zakupiona działka zarówno przed, jak i po podziale nie była w żaden sposób wykorzystywana.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedając działkę, o której mowa we wniosku, będzie Pan zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług...

Pana zdaniem, jako osoby fizycznej, nigdy nieprowadzącej działalności gospodarczej, sprzedaż jednej z działek (pozostawienie drugiej pod własną zabudowę) nie wskazuje na zamiar wykonywania czynności sprzedaży w sposób częstotliwy. Powyższa sytuacja nie wskazuje również na wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych, o których mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?), przy czym zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Warunkiem opodatkowania tak sprecyzowanej czynności, oprócz wymienionych powyżej, jest to by czynność ta realizowana była przez podmiot, który w związku z jej wykonywaniem zyskał status podatnika podatku od towarów i usług.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie do ust. 2 powołanego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja podatnika obejmuje więc również osoby fizyczne, pod warunkiem wykonywania przez nie samodzielnej działalności gospodarczej bez względu na jej cel i rezultat. Odpowiednio definicja działalności gospodarczej ma podobnie uniwersalny charakter, obejmując wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym także rolników. Tym samym wskazuje ona na ciągły i zorganizowany charakter tych czynności, cechujący się stałością i powtarzalnością.

Ustawodawca w art. 15 ust. 2 ustawy, przesądził o możliwości uznania za działalność gospodarczą również czynności wykonywanych jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania tych czynności w sposób częstotliwy. Z powyższego wynika, że podatnikiem jest również osoba wykonująca czynności sporadycznie (okazjonalnie), względnie jednorazowo, gdy są one wykonywane w związku z działalnością producenta, handlowca lub usługodawcy, w tym podmiotu pozyskującego zasoby naturalne oraz rolnika, a także z działalnością osoby wykonującej wolny zawód.

W związku z powyższym, aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Na uwagę zasługuje także fakt, iż uznanie osoby za podatnika w myśl ustawy, uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej bowiem wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, gdy czynność ta została wykonana w ramach działalności gospodarczej, w związku z którą dana czynność jest wykonywana. Dlatego też uzasadnionym jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników, nawet jeżeli wykonują czynność dostawy towarów, jeśli zbywają część majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego sprzedaży.

Zatem wykonywanie określonych czynności incydentalnie, mimo, że obiektywnie mieszczą się w zakresie przedmiotowym podatku nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Z powołanych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży nieruchomości gruntowej, przy czym czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że w przyszłości planuje Pan sprzedać działkę gruntu rolnego (nr 184/15), wydzielonego z nieruchomości nabytej w 2007 r. która stanowi składnik Pana majątku osobistego, bowiem grunt ten nabyty został z zamiarem wybudowania na nim budynku mieszkalnego dla rodziny. Na gruncie tym nie była prowadzona jakakolwiek działalność rolnicza, ani gospodarcza. Dotychczas nie nabywał i nie sprzedawał Pan żadnych nieruchomości.

W świetle przedstawionych okoliczności trudno uznać, iż jest Pan podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, skoro przedmiotowy grunt nie służył działalności gospodarczej (w tym również rolniczej). Należy również stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego gruntu, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru. Sprzedając grunt korzysta Pan zatem z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Powyższe okoliczności oznaczają, iż działa Pan w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Mając zatem powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że planowana przez Pana jednorazowa dostawa działki gruntu nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.