Czy wstęp na siłownię, do sauny, na salę fitness z możliwością korzystania ze sprzętu do ćwiczeń (...)

Czy wstęp na siłownię, do sauny, na salę fitness z możliwością korzystania ze sprzętu do ćwiczeń i rekreacji - bez nadzoru instruktora lub trenera podlega opodatkowaniu VAT stawka 8%, natomiast usługi masażu, ćwiczenia pod nadzorem trenera - 23% VAT. Czy usługi wykonane przez rehabilitantów i fizjoterapeutów oraz dietetyka korzystają ze zwolnienia?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2014 r. (data wpływu 22 września 2014 r.), uzupełnionym w dniu 17 grudnia 2014 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania usług masażu relaksacyjnego i masażu leczniczego ? jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 22 września 2014 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 17 grudnia 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku dla świadczonych usług.


We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Prowadzi Pani działalność gospodarczą w zakresie usług rachunkowo-księgowych i doradztwa podatkowego, jest czynnym ?płatnikiem? podatku VAT, składa miesięczne deklaracje VAT-7. Zamierza Pani rozszerzyć działalność gospodarczą o usługi związane z działalnością obiektów służących poprawie kondycji fizycznej ? prowadzenie siłowni i klubu fitness. Uczestnicy, na podstawie karnetu wstępu/biletu wstępu będą mogli korzystać z całej dobrowolnie wybranej infrastruktury klubu (siłownia wyposażona w sprzęt, sauna). Usługi te sklasyfikowane są w PKWiU 93.13.10.0. Poza możliwością korzystania ze sprzętu i urządzeń świadczone będą usługi związane z wykonywaniem masażu, indywidualnych treningów (PKWiU 96.04.10.0) oraz masażu leczniczego (PKWiU 86.90.1) ? za dodatkową opłatą. Wejścia do tak zorganizowanych pomieszczeń odbywać się będą na podstawie jednorazowych biletów wstępu lub karnetów na określoną ilość wejść lub na ilość określonych miesięcy. W cenie biletów wstępu oraz karnetów będzie wejście i korzystanie ze sprzętu i wyposażenia przez klientów. Bilety i karnety na wstęp nie będą dawać prawa do dodatkowych usług takich, jak: zajęcia aerobowe z instruktorem, wykonywanie ćwiczeń pod nadzorem trenera usługi masażu czy porady dietetyka. Te usługi będą sprzedawane jako zajęcia indywidualne lub grupowe ? w zależności od potrzeb.

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że usługi masażu oraz porady dietetyczne będą wykonywane przez dietetyków, rehabilitantów i fizjoterapeutów ? w zależności od rodzaju masażu będzie to masaż relaksujący i służący poprawie kondycji fizycznej lub masaż leczniczy, wykonywany zgodnie z zaleceniami lekarza, służący profilaktyce i zachowaniu, przywracaniu i ratowaniu zdrowia ? świadczony przez rehabilitanta i fizjoterapeutę. W przypadku porad dietetyka będą to porady świadczone przez specjalistę dietetyka ? będą spełniały funkcję propagowania zdrowego sposobu odżywiania i w konsekwencji profilaktyce i poprawie zdrowia.


W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie, doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 17 grudnia 2014 r.:


(...)

Czy usługi masażu wykonywane przez rehabilitantów i fizjoterapeutów korzystają ze zwolnienia?

(?)


Pani zdaniem usługi masażu wykonywane przez rehabilitanta, fizjoterapeutę podlegają opodatkowaniu stawką VAT 23%. Nie będą korzystać ze zwolnienia, ponieważ zawody rehabilitanta i fizjoterapeuty nie są zawodami medycznymi w rozumieniu ustawy o lecznictwie.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.


Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy - zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze.

Ponadto, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy - zwolnieniu podlegają również usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodów:


  1. lekarza i lekarza dentysty,
  2. pielęgniarki i położnej,
  3. medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz.U. Nr 112, poz. 654, Nr 149, poz. 887 i Nr 174, poz. 1039),
  4. psychologa.


W tym miejscu zwrócić należy uwagę, że określając krąg podmiotów objętych zwolnieniem na podstawie cyt. art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy, ustawodawca odwołał się do ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 217).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, osobą wykonującą zawód medyczny jest osoba uprawniona na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osoba legitymująca się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny.

Z kolei przez świadczenia zdrowotne rozumie się działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania (art. 2 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy).

Analizując powołane regulacje należy zauważyć, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek:


  • przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług w zakresie opieki medycznej, służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia,
  • przesłanki o charakterze podmiotowym, odnoszącej się do usługodawcy, który musi być osobą wykonującą zawód lekarza, lekarza dentysty, pielęgniarki, położnej, psychologa lub inny zawód medyczny w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej.


Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania.

Nie każde zatem świadczenie opieki medycznej objęte jest zakresem zwolnienia od podatku, zwolnienie to dotyczy tylko świadczeń wykonywanych przez lekarza, lekarza dentystę, pielęgniarkę, położną, psychologa lub osobę wykonującą inny zawód medyczny, w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza rozszerzyć działalność gospodarczą o usługi związane z działalnością obiektów służących poprawie kondycji fizycznej, a mianowicie: prowadzenie siłowni i klubu fitness. Uczestnicy, na podstawie karnetu wstępu/biletu wstępu będą mogli korzystać z całej dobrowolnie wybranej infrastruktury klubu (siłownia wyposażona w sprzęt, sauna). Poza możliwością korzystania ze sprzętu i urządzeń świadczone będą usługi związane z wykonywaniem masażu, indywidualnych treningów (PKWiU 96.04.10.0) oraz masażu leczniczego (PKWiU 86.90.1) ? za dodatkową opłatą. Wejścia do tak zorganizowanych pomieszczeń odbywać się będą na podstawie jednorazowych biletów wstępu lub karnetów na określoną ilość wejść lub na ilość określonych miesięcy. Bilety i karnety na wstęp nie będą dawać prawa do dodatkowych usług takich, jak: zajęcia aerobowe z instruktorem, wykonywanie ćwiczeń pod nadzorem trenera usługi masażu czy porady dietetyka. Te usługi będą sprzedawane jako zajęcia indywidualne lub grupowe ? w zależności od potrzeb. Dodatkowo Wnioskodawca wskazał, że usługi masażu oraz porady dietetyczne będą wykonywane przez dietetyków, rehabilitantów i fizjoterapeutów ? w zależności od rodzaju masażu będzie to masaż relaksujący i służący poprawie kondycji fizycznej lub masaż leczniczy, wykonywany zgodnie z zaleceniami lekarza, służący profilaktyce i zachowaniu, przywracaniu i ratowaniu zdrowia ? świadczony przez rehabilitanta i fizjoterapeutę.


Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zwolnienia od podatku usług masażu wykonywanych przez rehabilitantów i fizjoterapeutów.

Podkreślić należy, że przy konstruowaniu ww. przepisów określających zakres zwolnienia od podatku VAT odstąpiono od identyfikacji usług przy pomocy klasyfikacji statystycznych, określając ich zakres z wykorzystaniem treści przepisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE.

Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. b) i c) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 s. 1 ze zm.), zwolnieniu od podatku przez państwa członkowskie podlegają:


  • opieka szpitalna i medyczna oraz ściśle z nimi związane czynności podejmowane przez podmioty prawa publicznego lub, na warunkach socjalnych porównywalnych do stosowanych w odniesieniu do instytucji prawa publicznego, przez szpitale, ośrodki medyczne i diagnostyczne oraz inne odpowiednio uznane placówki o podobnym charakterze;
  • świadczenie opieki medycznej w ramach zawodów medycznych i paramedycznych, określonych przez zainteresowane państwo członkowskie.


W tym miejscu podkreślić należy, że z utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE wynika, że zwolnienia stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, które służą unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich i które należy postrzegać w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT (wyrok C-473/08 w sprawie Eulitz, pkt 25). Ponadto, jak również wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości UE w swym orzecznictwie: pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 VI Dyrektywy (obecnie art. 132 Dyrektywy 2006/112/WE Rady) powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika.

Należy zaznaczyć, że forma świadczenia usług w zakresie opieki medycznej wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. a-d pozostaje bez znaczenia, TSUE stwierdził bowiem wyraźnie w pkt 27 wyroku C-141/00, że: ?przepis art. 13 (A) ust. 1 lit. c dyrektywy nie wymaga aby usługi medyczne były świadczone przez podatnika o konkretnej formie prawnej, aby objąć je zwolnieniem. Spełnione muszą być tylko dwa warunki: musi to obejmować usługi medyczne i muszą one być świadczone przez osoby posiadające konieczne kwalifikacje zawodowe.? Zatem zgodnie z tym wyrokiem usługi te mogą być świadczone w ramach sp. z o.o., spółek partnerskich, itp. byle były świadczone przez osoby z uprawnieniami.

Z powołanych powyżej przepisów jednoznacznie wynika, że zwolnieniu od podatku VAT podlegają usługi w zakresie opieki medycznej, które spełniają określone warunki: służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, a także świadczone są przez konkretne, wymienione przez ustawodawcę wprost podmioty. Zwolnienie powyższe ma zatem charakter podmiotowo?przedmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi.

Przechodząc do kwestii zwolnienia od podatku VAT usług masażu leczniczego świadczonych przez Wnioskodawcę, należy zauważyć, że prawo do zastosowania zwolnienia od podatku VAT na postawie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy, nakłada na podatników obowiązek spełnienia zarówno przedmiotowej, jak i podmiotowej przesłanki zwolnienia. Zatem należy zbadać, czy w przypadku opisanym w złożonym wniosku wypełniono ww. warunki.

Przewidziany w przepisie art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (t. j. Dz. U. z 2013 r. Nr 217) warunek, zgodnie z którym świadczenie zdrowotne musi być dokonywane przez osobę, która na podstawie odrębnych przepisów uprawniona jest do ich udzielania oraz osobę legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny, ma na celu zapewnienie, aby zwolnienie od podatku było stosowane wyłącznie do świadczeń opieki medycznej wykonywanych przez osoby posiadające wymagane kwalifikacje zawodowe. Dlatego nie każde świadczenie opieki medycznej objęte jest zakresem zwolnienia od podatku, zwolnienie to dotyczy tylko świadczeń o odpowiednim poziomie jakości, biorąc pod uwagę wykształcenie zawodowe osób je wykonujących.

Zasady wykonywania niektórych zawodów medycznych zostały uregulowane w odrębnych aktach prawnych, np. zawód lekarza, dentysty, pielęgniarki, położnej, ratownika medycznego, farmaceuty, felczera, diagnosty laboratoryjnego. Poza wymienionymi istnieje jeszcze spora grupa innych zawodów medycznych, dla których jednak nie zostały określone zasady wykonywania w odrębnych przepisach. Należy zatem przyjąć, że pojęcie ?osoba wykonująca zawód medyczny? obejmuje osoby wykonujące zawody, których status jest określony ustawowo, jak i zawody, które nie mają na gruncie obowiązującego prawa takiego uregulowania. Pojęcie ?wykonywanie zawodu medycznego? należy odnieść do osób, które fachowo, stale i w celach zarobkowych zajmują się wykonywaniem zajęcia mającego związek z medycyną i które mają odpowiednie kwalifikacje. Przez kwalifikacje należy rozumieć zasób wiedzy i umiejętności wymaganych do udzielania świadczeń zdrowotnych.

Zawód fizjoterapeuty nie został dotychczas objęty unormowaniami odrębnych aktów prawnych. Został on jednak wymieniony na równi z innymi zawodami medycznymi w szeregu przepisach związanych z ochroną zdrowia, a ponadto kształcenie tego rodzaju specjalistów podjęły uczelnie wyższe, w których funkcjonują wydziały i kierunki fizjoterapii w formie 5-letnich studiów magisterskich i 3-letnich studiów licencjackich.

Stosownie do przepisu § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 30 września 2002 r. w sprawie uzyskiwania tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia (Dz.U. z 2002 r. Nr 173 poz. 1419 ze zm.), fizjoterapia została wymieniona w wykazie podstawowych dziedzin mających zastosowanie w ochronie zdrowia, w których może być uzyskiwany tytuł specjalisty (specjalista w dziedzinie fizjoterapii).

Potwierdzeniem statusu fizjoterapeuty jako zawodu medycznego jest również aktualna (od dnia 1 lipca 2010 r.) klasyfikacja określona w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 27 kwietnia 2010 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (Dz. U. Nr 82, poz. 537). Zawód fizjoterapeuty został ujęty w grupie 228 - ?Inni specjaliści ochrony zdrowia? kod zawodu 228301 - fizjoterapeuta.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że została wypełniona przesłanka podmiotowa, uprawniająca do korzystania ze zwolnienia od podatku VAT na postawie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT usług w zakresie fizjoterapii.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca zamierza świadczyć niniejsze usługi poprzez wykwalifikowanego fizjoterapeutę i rehabilitanta, służące profilaktyce, zachowaniu i poprawie zdrowia.

Według definicji WHO (Światowa Organizacja Zdrowia) rehabilitacja to kompleksowe postępowanie w odniesieniu do osób niepełnosprawnych fizycznie i psychicznie, które ma na celu przywrócenie pełnej lub możliwej do osiągnięcia sprawności fizycznej i psychicznej, zdolności do pracy zarobkowania oraz zdolności do brania czynnego udziału w życiu społecznym.

W szeroko pojmowanym procesie rehabilitacji wyróżnia się rehabilitację medyczną inaczej leczniczą, społeczną i zawodową.

Na rehabilitację medyczną (fizjoterapię) składają się:


  • kinezyterapia, czyli leczenie ruchem,
  • fizykoterapia, to stosowanie w celach leczniczych różnego rodzaju energii wytwarzanej za pomocą aparatury,
  • masaż leczniczy, to wykorzystanie bodźców mechanicznych głównie w postaci ucisku na tkanki w celu wywołania odczynów fizjologicznych.


Pod pojęciem rehabilitacji leczniczej (medycznej) rozumie się proces leczenia, który umożliwia przyspieszenie procesu naturalnej regeneracji i zmniejszenia fizycznych i psychicznych następstw choroby.

Niewątpliwie zatem ww. działania podejmowane w ramach fizjoterapii na rzecz konkretnego pacjenta służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

A skoro usługi niniejsze świadczone będą przez fizjoterapeutę i rehabilitanta, posiadających uprawnienia do świadczenia niniejszych usług w ramach zawodów medycznych, zostanie również spełniona przesłanka podmiotowa uprawniająca do zwolnienia od podatku świadczonych usług.

Zatem mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że skoro usługi masażu wykonywane będą przez rehabilitanta i fizjoterapeutę posiadających stosowne kwalifikacje do świadczenia tych usług w ramach zawodów medycznych a usługi te wykonywane będą w zakresie, w jakim dotyczyć będą profilaktyki, zachowania, ratowania, przywracania i poprawy zdrowia, to wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, korzystać będą mogły ze zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy.

W przeciwnym przypadku, gdy świadczone usługi będą miały charakter relaksacyjny, służący poprawie kondycji fizycznej i nie będą miały na celu profilaktyki, zachowania i poprawy zdrowia, słusznym będzie stanowisko Wnioskodawcy, że podlegać będą wówczas opodatkowaniu stawką podatku 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1, w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Zatem całościowo stanowisko Wnioskodawcy uznać należało za nieprawidłowe.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika