Termin i sposób dokumentowania dokonywanych transakcji przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

28.12.2012

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2012 r. (data wpływu 2 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie terminu i sposobu dokumentowania dokonywanych transakcji przy zastosowaniu kasy rejestrującej ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 października 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie terminu i sposobu dokumentowania dokonywanych transakcji przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Prowadzi Pani Ośrodek Wypoczynkowy, świadcząc usługi polegające na wynajmie domków letniskowych i podlega obowiązkowi rejestrowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy fiskalnej. Zapłata za wynajęcie domku zwykle przebiega w dwóch etapach. Goście, którzy wynajmują domek letniskowy wpłacają na rachunek bankowy, jeszcze przed przyjazdem na wczasy, część należnej sumy jako zaliczkę, która jest potwierdzeniem rezerwacji, a drugą część płacą w gotówce lub przelewem na konto bankowe już na miejscu (kiedy rozpoczynają swój pobyt lub w trakcie pobytu w wynajętym domku). Zdarza się także, że gość, który jest na miejscu, wpłaca już gotówką zadatek na następny pobyt.

Wszelkie opłaty, za trwający lub przyszły pobyt, wnoszone na miejscu gotówką, są od razu rejestrowane na kasie fiskalnej, natomiast wpłaty na konto bankowe sprawdza właściciel i przekazuje informacje o tych kwotach w celu ich zarejestrowania na kasie fiskalnej pracownikowi. W związku z tym może zdarzyć się, że przelew z danego dnia będzie nabity dopiero dnia następnego lub po kilku dniach ? dopiero kiedy właściciel dowie się o tym, że przelew przyszedł na konto. Przyczyny takiej sytuacji mogą być różne, a mianowicie:

pracownik obsługujący kasę, pracuje tylko do określonej godziny, a przelew może przyjść na konto później,
z powodów osobistych np. zdrowotnych czy technicznych ? właściciel nie zawsze ma możliwość sprawdzenia rachunku bankowego (pójścia do banku po wyciąg lub sprawdzenia go za pomocą bankowości elektronicznej przez Internet),
problemy techniczne banku, uniemożliwiające otrzymanie wyciągu w placówce lub przez Internet.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Pod jaką nazwą powinno się rejestrować na kasie fiskalnej opłaty od gości za pobyt:

dokonane na konto bankowe przed rozpoczęciem pobytu,
dokonane na konto bankowe już w trakcie korzystania z opłaconej w ten sposób usługi pobytu,
zapłacone w gotówce na miejscu już w trakcie pobytu,
zapłacone w gotówce na miejscu, ale będące zaliczką na kolejny pobyt, który jeszcze się nie rozpoczął?

oraz czy nazwa ?WCZASY? jest do tych czterech opisanych przypadków prawidłowa i wystarczająca?

Czy może powinno się używać na kasie rejestrującej pozycji ?ZALICZKA? i jeśli tak, to co dokładnie takową zaliczką jest (które z opisanych przeze mnie sytuacji), jaka jest definicja ?ZALICZKI? w tym przypadku?

Czy istnieje jakiś górny konkretny termin w jakim przelewy muszą być zarejestrowane na kasie np. do 3, 7 dni i czy przekroczenie tego terminu lub zarejestrowanie zaliczki na kasie później niż przyszedł przelew narusza przepisy prawa podatkowego i czy w związku z tym każdy fakt zarejestrowania na kasie przelewu w dniu późniejszym niż data jego otrzymania, musi być gdziekolwiek odnotowany, np. w zeszycie korekt?

Jak należy zachować się w opisanej sytuacji kiedy dotyczy ona przełomu miesiąca, to znaczy kiedy przelew przychodzi na koniec miesiąca, a zostaje zarejestrowany na kasie dopiero na początku nowego miesiąca?

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie wymienione w opisie sytuacji formy opłat mogą być, zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 6 lit. e Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków ich stosowania, rejestrowane na kasie jako ?WCZASY? bez dodawania informacji czy jest to ?ZALICZKA? czy też nie, ponieważ jakikolwiek zadatek na poczet późniejszego pobytu jest formalnie częściową zapłatą właśnie za wczasy i w ten sposób dochodzi do transakcji sprzedaży właśnie usługi ?WCZASY?, która będzie skonsumowana w późniejszym terminie, bo została właśnie na owy termin sprzedana. Dlatego też, w ocenie Wnioskodawcy, nazwa usługi ?WCZASY? na kasie rejestrującej jest we wszystkich opisanych przypadkach prawidłowa i wystarczająca.

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, iż zgodnie z art. 19 i art. 111 ustawy o podatku od towarów i usług, nie ma górnego terminu, w jakim należy zarejestrować przelew zaliczki na kasie fiskalnej. Podatnik powinien to zrobić najpóźniej w chwili uzyskania informacji o takim przelewie, z zastrzeżeniem, iż nie zawsze jest możliwe codzienne sprawdzanie kont, a przez to informacja taka może pojawić się nawet do kilku dni po przyjściu przelewu na konto.

W związku z tym, zarejestrowanie zaliczki otrzymanej na konto na kasie fiskalnej kilka dni po jej otrzymaniu nie jest w żaden sposób naruszeniem przepisów prawa podatkowego a odnotowane, zgodnie z art. 19 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, muszą być tylko sytuacje, kiedy przelew wpływa na konto w danym miesiącu, a zostaje zarejestrowany na kasie dopiero w miesiącu następnym i w takim przypadku należy dokonać korekt raportów okresowych z obu miesięcy: dodać obrót i kwotę podatku do miesiąca, w którym wpłynął przelew i odjąć te sumy z raportu za miesiąc, w którym kwota przelewu została zarejestrowana na kasie fiskalnej, bo obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania zaliczki.

Kiedy w związku z opóźnieniem powzięcia informacji o przelewach zostają one nabite po dniu ich otrzymania, ale w tym samym miesiącu, nie ma obowiązku dokumentowania tego faktu i taka sytuacja nie powinna podlegać karze, ponieważ podatnik w żaden sposób nie szkodzi interesowi publicznemu, nie przyczynia się również do uszczuplenia środków budżetu Państwa. Wykazuje bowiem prawidłowo wszystkie swoje dochody zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków ich stosowania, a kilkudniowe opóźnienia są jedynie wyrazem jego ograniczonych możliwości i sytuacji, na które nie ma wpływu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, stosownie do treści art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ww. ustawy.

W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Na podstawie art. 111 ust. 9 powołanej ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określił w drodze rozporządzenia między innymi szczegółowe kryteria i warunki techniczne, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące.

Wymogi co do treści paragonu fiskalnego zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.).

Jak wynika z zapisu § 2 pkt 11 ww. rozporządzenia przez ?paragon fiskalny? rozumie się wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.

Zgodnie natomiast z § 5 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać następujące informacje:

imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych ? adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika,
numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP),
numer kolejny wydruku,
datę i czas (godzinę i minutę) sprzedaży,
nazwę towaru lub usługi i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy,
cenę jednostkową towaru lub usługi,
ilość i wartość sprzedaży,
wartość sprzedaży i kwoty podatku według poszczególnych stawek,
wartość sprzedaży zwolnionej z podatku,
łączną kwotę podatku,
łączną kwotę należności,
kolejny numer paragonu fiskalnego,
kolejny numer kasy i oznaczenie kasjera - przy więcej niż jednym stanowisku kasowym,
logo fiskalne, zgodnie z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia, oraz numer unikatowy kasy,
oznaczenie waluty przynajmniej przy łącznej kwocie należności, o której mowa w lit. k, w której dokonywana jest rejestracja sprzedaży.

Stosownie do zapisu § 5 ust. 1 pkt 10 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny musi być czytelny i zawierać wszystkie dane, o których mowa w pkt 6, pozwalające nabywcy na sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji (?).

Ponadto, stosownie do § 7 ust. 1 pkt 1 i 2 tego rozporządzenia, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani, między innymi:

dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży, jak również wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy;
sporządzać raport fiskalny dobowy po zakończeniu sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem pierwszej sprzedaży w dniu następnym oraz sporządzać raport fiskalny za okres miesięczny po zakończeniu sprzedaży w ostatnim dniu miesiąca, nie później jednak niż przed rozpoczęciem sprzedaży w następnym miesiącu (?)

Z powyższych przepisów wynika, iż na paragonie fiskalnym musi znajdować się nazwa towaru lub usługi. Oprócz nazwy, może znajdować się ewentualnie opis stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia nazwy towaru lub usługi oraz nie określają źródła stosowania nazw towarów lub usług, wobec czego należy sięgnąć do definicji słowinkowych.

Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl) ?nazwa? oznacza ?wyraz albo połączenie wyrazowe oznaczające kogoś lub coś?, zaś nazwa jednostkowa ? nazwę mającą tylko jeden desygnat. Oznacza to, że stosowana na paragonie fiskalnym nazwa winna być przypisana sprzedawanemu towarowi lub świadczonej usłudze i jednoznacznie je identyfikować. Nazwa towaru lub usługi na paragonie fiskalnym powinna być tak skonstruowana, aby można było na jej podstawie dokładnie określić indywidualnie zakupiony towar lub usługę.

Nazwa towaru lub usługi ma bowiem spełniać cele, dla jakich podatnik został zobowiązany do ewidencjonowania obrotu. Świadczący usługi jest zobowiązany na paragonie opisać wykonane świadczenie, podać jego nazwę, tak aby do użytej nazwy możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i by użyta nazwa była co do istoty zgodna z będącym przedmiotem obrotu świadczeniem. Jednocześnie nazwa świadczenia na paragonie musi być tak skonstruowana, aby można było na tej podstawie w połączeniu z ceną dokładnie określić jakie świadczenie zostało zakupione. Dopiero powyższe skutecznie zagwarantuje konsumentowi prawo do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie.

Należy także wskazać, iż z § 5 ust. 1 pkt 1 lit. c ww. rozporządzenia wynika, że warunkiem niezbędnym do stosowania kasy rejestrującej jest określenie sposobu przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług. Natomiast sposób ten określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług.

Jednocześnie należy podkreślić, iż stosownie do § 7 ust. 1 pkt 4 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani do weryfikacji poprawności pracy kasy, ze szczególnym uwzględnieniem prawidłowego zaprogramowania nazw towarów i usług oraz ich właściwego przyporządkowania do stawek podatku.

Należy podkreślić, iż kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju ewidencją sprzedaży, o której mowa w art. 109 ustawy o podatku od towarów i usług. Powinna być zatem na tyle szczegółowa, aby umożliwiała określenie przedmiotu opodatkowania, przebieg transakcji a także kontrolę osiąganego przez podatnika obrotu.

Jak wynika z zapisu art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 ? dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Zauważyć w tym miejscu należy, że zarówno uregulowania ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie określają terminu zaewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy fiskalnej w opisanej sytuacji.

Ewidencjonowanie obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej powinno się odbywać z chwilą dokonania sprzedaży ? świadczenia usługi, nie później jednak niż w momencie powstania obowiązku podatkowego, czyli z chwilą wykonania usługi lub otrzymania każdej z zaliczek, co ma miejsce w sprawie będącej przedmiotem niniejszej interpretacji.

Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1, o czym stanowi art. 19 ust. 1 powołanej ustawy.

Jak wynika z art. 19 ust. 11, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Przepisy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji zaliczki. Według internetowego Słownika Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl), ?zaliczka? to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet tej należności.

Z przytoczonej definicji wynika więc, że zaliczka wiąże się z przekazaniem środków pieniężnych do dyspozycji kontrahenta.

Ze złożonego wniosku wynika, iż świadczy Pani usługi, polegające na wynajmie domków letniskowych i prowadzi ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kasy fiskalnej. Zapłata za wynajęcie domku zwykle przebiega w dwóch etapach: część należnej sumy klient wpłaca na rachunek bankowy jako zaliczkę, która jest potwierdzeniem rezerwacji jeszcze przed przyjazdem na wczasy, a drugą część płaci w gotówce lub przelewem na konto bankowe już na miejscu (kiedy rozpoczyna swój pobyt lub w trakcie pobytu w wynajętym domku). Zdarza się także, że klient, który jest na miejscu wpłaca gotówką zadatek już na następny pobyt.

Wszelkie opłaty, za trwający lub przyszły pobyt, wnoszone na miejscu gotówką, są od razu rejestrowane na kasie fiskalnej, natomiast informacje o wpłatach na konto bankowe po sprawdzeniu przez właściciela są przekazywane w celu ich zarejestrowania na kasie fiskalnej pracownikowi. Mogą zatem wystąpić sytuacje, gdy z różnych powodów, przelew z danego dnia będzie zarejestrowany dopiero dnia następnego lub po kilku dniach, dopiero kiedy właściciel dowie się o tym, że przelew wpłynął na konto.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, iż każda zaliczka pobrana przed dokonaniem dostawy towarów (świadczeniem usługi) podlega zaewidencjonowaniu przy zastosowaniu kasy rejestrującej z chwilą jej otrzymania, czyli z momentem powstania obowiązku podatkowego i powinna być potwierdzona wydrukiem fiskalnym.

Należy jednak zaznaczyć, iż obowiązek wystawienia paragonu fiskalnego nie wynika z faktu otrzymania wpłaconej kwoty ale z faktu, że kwota ta dotyczy przedpłaty na poczet konkretnego świadczenia. Przekazane przez nabywcę zaliczki związane są ściśle z określonym świadczeniem, na które obowiązuje odpowiednia stawka podatkowa. Zatem z wystawionego dokumentu ? paragonu fiskalnego, musi jednoznacznie wynikać, z jaką czynnością są te zaliczki związane, a co za tym idzie, dokument ten, jak wskazano powyżej powinien zawierać nazwę usługi jednoznacznie ją identyfikującą.

Kwestią podlegającą ocenie w niniejszej sprawie jest ustalenie, czy na paragonie fiskalnym dla określenia dokonywanego przez Panią świadczenia można zastosować wyraz ?wczasy? czy ?zaliczka?.

Jak już wskazano, ?zaliczka? to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet tej należności. Natomiast według internetowego Słownika Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl), ?wczasy? to wypoczynek, którego organizatorzy za opłatą zapewniają noclegi, wyżywienie, a niekiedy także rozrywki.

Powyższe wskazuje, iż na usługę pn. ?wczasy? może składać się szereg różnych czynności.

Wobec powyższego, w przypadku, gdy źródłem osiąganych przez Panią obrotów jest wyłącznie jedno świadczenie, polegające na wynajmie domków letniskowych, to w ocenie tutejszego organu za dopuszczalne należy uznać umieszczenie w treści paragonu fiskalnego jedynie wyrazu ?wczasy? lub ?zaliczka?. Należy jednak podkreślić, iż w przypadku dokonywania różnych świadczeń, sklasyfikowanych wg PKWiU w odmiennych grupowaniach, a zwłaszcza podlegających opodatkowaniu według różnych stawek podatkowych, takie oznaczenie usług na paragonie fiskalnym nie będzie spełniało wymogów wynikających z powołanego przepisu § 5 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia, gdyż nie pozwoli określić jaka konkretnie usługa została wykonana.

Tak wystawiony paragon fiskalny, w przypadku dokonywania różnych usług, nie identyfikowałby dokonywanego świadczenia w jednoznaczny i precyzyjny sposób, wskazujący na jego rodzaj i zastosowanie właściwej stawki podatku, tym samym nie spełniałby wymogów ewidencji, która musi być na tyle szczegółowa, aby zapewnić konsumentowi prawo do otrzymania dowodu nabycia usługi z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie.

Ewidencja obrotu i kwot podatku należnego prowadzona z zastosowaniem kas rejestrujących stanowi dowód, co do wysokości obrotu oraz kwot podatku należnego od dokonanych przez podatnika transakcji sprzedaży. W świetle powyższego paragony fiskalne, a zarazem raporty fiskalne, muszą odzwierciedlać wartość sprzedaży, a zarazem potwierdzać faktyczny przebieg operacji gospodarczej.

Odnosząc się zatem do kwestii terminu zaewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej dokonanych transakcji, za które zapłata następuje na rachunek bankowy należy stwierdzić, że uwzględniając fakt, iż o dokonanych wpłatach Wnioskodawca dowiaduje się dopiero z chwilą pozyskania informacji z banku (z chwilą otrzymania wyciągu), należy przyjąć za dopuszczalne zaewidencjonowanie przy zastosowaniu kasy rejestrującej wpłaty, dokonanej przez klienta na rachunek bankowy w dniu, w którym podatnik pozyskał taką informację z banku, również wtedy gdy sytuacja taka ma miejsce na przełomie miesiąca rozliczeniowego.

Trzeba jednak zauważyć, że to na podatniku spoczywa obowiązek rzetelnego udokumentowania dokonywanych transakcji w urządzeniach księgowych tak, by odzwierciedlały faktyczny ich przebieg, wobec czego, może on w opisanych okolicznościach dokonywać odpowiednich zapisów w prowadzonych ewidencjach celem ułatwienia powiązania dokonanych przez klienta wpłat z odpowiednimi dokumentami fiskalnymi.

Nie można się jednak zgodzić z twierdzeniem Wnioskodawcy, iż nie ma górnego terminu, w jakim należy zarejestrować przelew zaliczki na kasie fiskalnej. Jak już bowiem wskazano, ewidencjonowanie obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej powinno się odbywać z chwilą dokonania sprzedaży (świadczenia usługi), nie później jednak niż w momencie powstania obowiązku podatkowego, czyli z chwilą wykonania usługi (art. 19 ust. 1) lub otrzymania każdej z zaliczek ? o czym stanowi art. 19 ust. 11 ustawy ? co ma miejsce w niniejszej sprawie i determinuje moment dokonania odpowiednich zapisów przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Stąd też, mimo podzielenia stanowiska Wnioskodawcy co do sposobu ewidencjonowania dokonywanych świadczeń przy zastosowaniu kasy rejestrującej, oceniając przedstawione we wniosku stanowisko całościowo uznano je za nieprawidłowe.

Należy bowiem podkreślić, że techniczne przeszkody w pozyskiwaniu informacji dotyczących dokonanych transakcji, nie mogą mieć wpływu na prawidłowe określenie zobowiązania podatkowego. Podatnik jest obowiązany tak zorganizować i prowadzić odpowiednie urządzenia ewidencyjne, aby nie doprowadzić do naruszenia obowiązku podatkowego. Stąd też, gdy opisane okoliczności mają miejsce na przełomie miesiąca, co mogłoby doprowadzić do sytuacji, w której wpłaty nie pokrywałyby się z miesiącem powstania obowiązku podatkowego, podatnik powinien dokonać prawidłowego rozliczenia obrotu i kwot podatku należnego z tej wpłaty za miesiąc, w którym ta płatność miała miejsce (miesiąc powstania obowiązku podatkowego) pomniejszając o te wartości dane wynikające z raportu okresowego za miesiąc, w którym podatnik pozyskał informację o dokonanej wpłacie.

Trzeba mieć bowiem na uwadze to, iż ewidencjonowanie i rozliczenie obrotu w terminie innym niż moment powstania obowiązku podatkowego prowadziłoby do niezgodności prowadzonej ewidencji z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczych oraz mogłoby skutkować nieprawidłowym sporządzeniem deklaracji podatkowej i tym samym błędnym ustaleniem należnego zobowiązania podatkowego za dany okres rozliczeniowy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska Nr 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.