1. Czy stwierdzone, zawinione przez osoby materialnie odpowiedzialne niedobory w towarach handlowych (...)

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2009 r. został złożony wniosek uzupełniony w dniu 8 marca 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT zawinionych niedoborów oraz obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w związku z ich stwierdzeniem.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W wyniku inwentaryzacji towarów handlowych Wnioskodawca obciążył osoby odpowiedzialne za powstałe niedobory ? zawinione kwotą kosztów niedoboru oraz podatkiem VAT. Równocześnie dokonano korekty podatku VAT naliczonego od niedoborów pokrytych przez osoby materialnie odpowiedzialne. Jednakże zgodnie z wydanymi interpretacjami indywidualnymi (z dnia 16 stycznia 2009 r. IBPP2/443-10/09/WN, z dnia 27 stycznia 2009 r. ITPP1/443-1034/08/MN, z dnia 13 listopada 2008 r. IBPP2-1041/08/ASz) niedobory towarów, jako niestanowiące dostawy towarów ani świadczenia usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. W myśl art. 185 ust. 2 Dyrektywy 2003/11/WE w sytuacjach udowodnionych lub potwierdzonych przypadków zniszczenia, utraty lub kradzieży majątku nie dokonuje się korekty podatku naliczonego. Wskazano również na zmianę przepisów, bowiem z dniem 1 grudnia 2008 r. uchylono przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 uniemożliwiający odliczenie VAT od wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. Wnioskodawca prowadzi handel hurtowy opodatkowany stawkami VAT 22%, 7%, 3%.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż Wnioskodawca obciąża pracownika za szkodę z tytułu zawinionych niedoborów w towarach handlowych w formie noty obciążeniowej kwotą kosztów niedoborów wraz z odpowiadającym w tej części podatkiem VAT, który jest zwracany do budżetu państwa poprzez korektę podatku naliczonego od zakupionego towaru.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy stwierdzone, zawinione przez osoby materialnie odpowiedzialne niedobory w towarach handlowych są opodatkowane podatkiem od towarów i usług...
2. Czy podatek naliczony, który został odliczony w momencie zakupu towarów handlowych objętych niedoborem należy skorygować...

Zdaniem Wnioskodawcy, wystąpienie niedoboru nie jest żadną czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zdarzenie to nie jest wymienione w katalogu czynności i zdarzeń opodatkowanych VAT określonym przez przepisy ustawy. Podatek VAT naliczony nie podlega korekcie, gdyż w momencie jego zakupu był związany z wykonywanymi czynnościami wyłącznie opodatkowanymi podatkiem od towarów usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 cyt. ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

W świetle postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z powyżej powołanych przepisów nie wynika, aby niedobór towarów stanowił dostawę towarów albo świadczenie usług, dlatego też nie podlega on opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Stwierdzenie niedoborów zarówno zawinionych, jak i niezawinionych nie powoduje żadnych obowiązków związanych z rozliczeniem należnego podatku VAT.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z treści wyżej przytoczonego przepisu, wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tj. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Podstawowym kryterium decydującym o prawie podatnika podatku od towarów i usług do odliczenia podatku naliczonego, zawartego w towarach i usługach, które zostały przez niego zakupione, jest wystąpienie związku pomiędzy podatkiem naliczonym przy nabyciu towarów i usług, a podatkiem należnym z tytułu wykonywanej przez podatnika działalności opodatkowanej.

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Kwestie korekty podatku naliczonego zostały uregulowane w art. 91 powołanej ustawy.

Z przepisu art. 91 ust. 7 wynika, iż przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Z kolei na podstawie przepisu art. 91 ust. 7d ustawy w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi handel hurtowy opodatkowany stawkami VAT 22%, 7%, 3%. W wyniku przeprowadzonych inwentaryzacji towarów handlowych Wnioskodawca stwierdza niedobory zawinione przez osoby odpowiedzialne materialnie za ich powstanie, obciążając te osoby kwotą kosztów niedoboru oraz odpowiadającym mu w tej części podatkiem VAT.

Biorąc po uwagę opis stanu faktycznego oraz przedstawione uregulowania prawne stwierdzić należy, iż w sytuacji, gdy zakup danego towaru przez Wnioskodawcę był dokonany z zamiarem wykorzystania go do działalności opodatkowanej, a późniejsza utrata tego towaru nastąpiła z przyczyn od niego niezależnych, bowiem stwierdzony niedobór ? jak wskazuje Wnioskodawca ? uznany został jako zawiniony przez podmiot materialnie odpowiedzialny za ich powstanie, (obciążony kwotą niedoborów obejmującą podatek VAT), to nie wystąpi konieczność korekty podatku naliczonego, z uwagi na brak zmiany przeznaczenia przedmiotowych towarów wykorzystanych wyłącznie do czynności opodatkowanych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Referencje

IBPP2/443-10/09/WN, interpretacja indywidualna

ITPP1/443-1034/08/MN, interpretacja indywidualna