Czy prawidłowo wystawiono fakturę na przeniesienie własności nieruchomości ? na rzecz Urzędu (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2011 r. (data wpływu 8 września 2011 r.) uzupełnionym w dniach 12 i 16 grudnia 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przeniesienia własności nieruchomości w zamian za zaległości podatkowe oraz z tytułu niezapłaconej opłaty adiacenckiej i planistycznej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2011 r. został złożony wniosek uzupełniony w dniach 12 i 16 grudnia 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przeniesienia własności nieruchomości w zamian za zaległości podatkowe oraz z tytułu niezapłaconej opłaty adiacenckiej i planistycznej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest dłużnikiem Gminy z tytułu niezapłaconej opłaty adiacenckiej i planistycznej oraz podatków: rolnego i od nieruchomości. Aktem notarialnym z dnia 29 sierpnia 2011 r. Spółka zawarła umowę zwolnienia dłużnika ze zobowiązań przez spełnienie innego świadczenia tj. przeniesienie własności nieruchomości działki nr 555/1 oznaczonej jako grunty rolne, nie objętej obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i bez decyzji o warunkach zabudowy. Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług Spółka wystawiła fakturę na tę dostawę stosując stawkę VAT ? ?zw?.

Z powołanego jako załącznik wniosku zaświadczenia Wójta Gminy wynika, że przedmiotowa działka nie jest objęta obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, jest niezabudowana i oznaczona w ewidencji gruntów jako grunty rolne.

Ponadto z przesłanego, jako uzupełnienie wniosku, zaświadczenia Wójta Gminy wynika, iż w chwili przeniesienia praw własności działki nr 555/1, tj. na dzień 29 sierpnia 2011 r. obowiązującym dokumentem było studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy ? Uchwała Rady Gminy z dnia 5 sierpnia 2011 r. w sprawie uchwalenia zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy, zatwierdzonego Uchwałą Rady Gminy z dnia 30 grudnia 2004 r. Zgodnie z ustaleniami studium działka położona była:

• w strefie urbanizowanej U1,
• w obszarze przewidywanego (wnioskowanego) intensywnego rozwoju wielofunkcyjnego,
• w kompleksie gleb o najwyższej przydatności dla rolnictwa (kl. II, III, IV) i gleb organicznych częściowo,
• w strefie ochronnej podejść i urządzeń ubezpieczenia lotów oraz ograniczeń wysokości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowo wystawiono fakturę na przeniesienie własności nieruchomości ? działka nr 555/1 w B. na rzecz Urzędu Gminy stosując stawkę ?zw? i w związku z tym kwota podatku od towarów i usług wynosi 0?

Zdaniem Wnioskodawcy ustawa nie określa sposobu ustalania czy grunt jest przeznaczony pod zabudowę. Spółka uznała, że posiada właściwe dokumenty potwierdzające, że działka nr 555/1 jako rolna, niezabudowana inna niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę spełnia warunek zwolnienia ?z podatku od towarów i usług? i prawidłowo została wystawiona faktura na tę dostawę jako zwolniona od podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Natomiast zgodnie z treścią art. 2 pkt 6 cyt. ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług określono, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Jednakże ustawodawca zwalniając od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu. Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera bowiem definicji pojęć zawartych we wskazanym przepisie.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Dla prawidłowego określenia przeznaczenia terenów istotne znaczenie odgrywa miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w art. 4 ww. ustawy. Stosownie do art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 cyt. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 tej ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej ?studium?. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Ponadto zaznaczyć należy, iż ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem (potwierdzeniem) stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż o przeznaczeniu danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji, gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, decyduje przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są bowiem wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Z kolei zgodnie z art. 453 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa. Jednakże gdy przedmiot świadczenia ma wady, dłużnik obowiązany jest do rękojmi według przepisów o rękojmi przy sprzedaży.

W myśl art. 66 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8 poz. 60 ze zm.) szczególnym przypadkiem wygaśnięcia zobowiązania podatkowego jest przeniesienie własności rzeczy lub praw majątkowych na rzecz:

1. Skarbu Państwa - w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących dochody budżetu państwa;
2. gminy, powiatu lub województwa - w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących dochody ich budżetów.

Stosownie do art. 66 § 4 cyt. ustawy w przypadkach wymienionych w § 1 za termin wygaśnięcia zobowiązania podatkowego uważa się dzień przeniesienia własności rzeczy lub praw majątkowych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż aktem notarialnym z dnia 29 sierpnia 2011 r. Spółka zawarła umowę zwolnienia ze zobowiązań wobec Gminy, poprzez przeniesienie własności nieruchomości działki nr 555/1 oznaczonej w ewidencji gruntów jako grunty rolne, nieobjętej obowiązkowym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i bez decyzji o warunkach zabudowy. Spółka wystawiła fakturę na tę dostawę, stosując zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W wyniku przeniesienia Gmina rozporządza powyższą nieruchomością jak właściciel, a przedmiotowe przeniesienie ma charakter odpłatny, gdyż Spółka przenosząc prawo własności zmniejsza swoje zobowiązania wobec Gminy, zatem czynność przeniesienia prawa własności na rzecz Gminy stanowi odpłatną dostawę towarów, opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, niezależnie od zachowania formy oraz warunków przewidzianych w przepisach dla dostawy towarów.

Z kolei biorąc pod uwagę wyżej powołane przepisy dotyczące zastosowania zwolnienia dla przedmiotowej transakcji w kontekście przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że

skoro przedmiotowa działka położona była w strefie urbanizowanej, w obszarze przewidywanego (wnioskowanego) intensywnego rozwoju wielofunkcyjnego, zgodnie z ustaleniami studium wskazanymi w uzupełnieniu wniosku, to w części w jakiej stanowiła obszar przeznaczony pod zabudowę nie korzysta ze zwolnienia od tego podatku. Zatem w tym przypadku należało zastosować podstawową stawkę podatku w wysokości 23%.

Natomiast w części w jakiej niezabudowana nieruchomość, w momencie przeniesienia jej własności na Gminę stanowiła tereny nieprzeznaczone pod zabudowę, prawidłowym było zastosowanie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie zauważyć należy, iż o przeznaczeniu gruntów ? w przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji, gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy ? nie może decydować ewidencja gruntów. Jest to bowiem jedynie urzędowy zbiór informacji faktycznych, a wynikające z niego zapisy są odzwierciedleniem stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu.

Zatem oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy - uznano je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.