Zakres wpływu przekazania samochodu osobowego na potrzeby ?własne? na prawo do korzystania ze zwolnienia (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2012 r. (data wpływu 15 października 2012 r.) uzupełnionym w dniu 7 stycznia 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wpływu przekazania samochodu osobowego na potrzeby ?własne? na prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego (określonego w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie m.in. wpływu przekazania samochodu osobowego na potrzeby ?własne? na prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego (określonego w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług).

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług medycznych jako ?Indywidualna specjalistyczna praktyka lekarska?. Świadczy usługi lekarskie w zakresie psychiatrii i seksuologii, zwolnione od podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 18a i 19 ustawy o podatku od towarów i usług. Wykonuje również usługi medyczne, opodatkowane podatkiem VAT. W chwili obecnej Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ww. ustawy. W ewidencji środków trwałych Wnioskodawca posiada samochód osobowy. Zamierza go sprzedać lub wycofać z ewidencji i przeznaczyć na potrzeby własne.

W uzupełnieniu do wniosku dodatkowo wskazano, że przy nabyciu samochodu nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego, a ponadto samochód ten spełnia definicję towaru używanego, zgodnie z art. 43 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym postawiono m.in. następujące pytanie:

Czy w związku z wycofaniem samochodu ze środków trwałych i przeznaczeniem na potrzeby własne Wnioskodawca straci prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie straci on prawa do korzystania ze zwolnienia od podatku VAT, gdyż zgodnie z art. 113 ust. 2 - do wartości sprzedaży (przekazania), o której mowa w ust. 1 (150.000 zł) nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych podlegających amortyzacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści przepisu art. 7 ust. 1 powołanej ustawy, dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Kwestię zrównania czynności nieodpłatnych z odpłatną dostawą towarów lub odpłatnym świadczeniem usług regulują art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

I tak, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

• jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Ponadto w myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z analizy art. 7 ust. 2 wynika, iż nie ma podstaw do uznania za dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy m.in. przekazania towarów na cele osobiste podatnika, pod warunkiem, że podatnikowi nie przysługiwało (w całości lub w części), prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Stosownie do art. 15 ust 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust 2 ustawy).

Ponadto w myśl art. 113 ust. 1 cyt. ustawy zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 cyt. ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z art. 113 ust. 5 ww. ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (?).

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:

1. dokonujących dostaw:



1. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
3. nowych środków transportu,
4. terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;



2. świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Z powyższego wynika, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do alternatywnego wyboru, zarejestrowania się jako podatnik VAT czynny, bądź pozostania podatnikiem VAT zwolnionym. Powyższy wybór jest dobrowolną decyzją każdego podatnika, którego wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła pewnego określonego limitu kwoty. W chwili przekroczenia tej kwoty zwolnienie traci moc, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę. Istnieją jednak przesłanki negatywne, które uniemożliwiają podatnikowi skorzystanie z tego prawa. Powołany przepis art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy wyklucza bowiem możliwość korzystania ze zwolnienia podmiotowego przez podatników dokonujących dostaw towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym. W tym przypadku podatnik od samego początku, od pierwszej czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług obowiązany jest dokonać rejestracji jako podatnik VAT czynny.

Zasady opodatkowania wyrobów akcyzowych podatkiem akcyzowym określa ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej ?akcyzą?, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Zgodnie z powołanym artykułem samochody osobowe podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi lekarskie w zakresie psychiatrii i seksuologii, zwolnione od podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 18a i 19 ustawy o podatku od towarów i usług oraz wykonuje usługi medyczne, opodatkowane podatkiem VAT. W chwili obecnej Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ww. ustawy. Wnioskodawca rozważa możliwość przekazania samochodu osobowego, będącego środkiem trwałym, przy nabyciu którego nie przysługiwało prawo do odliczenia na potrzeby ?własne?.

Mając na uwadze treść art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że przekazanie samochodu osobowego na potrzeby osobiste Wnioskodawcy nie będzie czynnością zrównaną z dostawą towaru, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, zatem nie będzie stanowiło czynności podlegającej opodatkowaniu, gdyż jak wskazano we wniosku, nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego samochodu.

Zatem, skoro przedmiotowa czynność nie będzie stanowiła dostawy towaru (samochodu osobowego), w tym konkretnym przypadku nie będzie można uznać Wnioskodawcy za podatnika dokonującego dostawy towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, mimo iż przedmiotowy samochód osobowy jest towarem podlegającym opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

W konsekwencji powyższego, przekazanie samochodu osobowego, przy nabyciu którego nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, na cele osobiste Wnioskodawcy, nie wpłynie na utratę prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy o VAT.

Tym samym podzielono stanowisko Wnioskodawcy, iż nie utraci prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego w związku z przekazaniem samochodu osobowego na potrzeby osobiste, jednakże stanowisko to uznano za nieprawidłowe z uwagi na wskazane przez Wnioskodawcę argumenty.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska Nr 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.