Opodatkowanie towarów pozostałych na dzień likwidacji działalności.

Opodatkowanie towarów pozostałych na dzień likwidacji działalności.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2009 r. (data wpływu 12 stycznia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 lutego 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania towarów pozostałych na dzień likwidacji działalności ? jest nieprawidłowe.

Porady prawne


UZASADNIENIE


W dniu 12 stycznia 2009 r. został złożony wniosek uzupełniony pismem z dnia 27 lutego 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania towarów pozostałych na dzień likwidacji działalności.


W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Od 1997 r. prowadziła Pani działalność gospodarczą, najpierw w zakresie handlu, a od 2005 r. także w zakresie usług, natomiast od 2009 r. tylko w zakresie usług fitness. W 2005 r., na gruncie nabytym bez podatku od towarów i usług, wybudowała Pani budynek przeznaczony w większej części na usługi i w mniejszej na własne potrzeby mieszkaniowe. Od zakupionych w celu budowy towarów i usług odliczyła Pani podatek od towarów i usług, w części przypadającej na działalność usługową. Ponadto w całości odliczyła Pani także podatek naliczony przy nabyciu środków trwałych i wyposażenia związanego z działalnością gospodarczą. W 2009 r. zamierza Pani zlikwidować działalność gospodarczą ?F? z powodu nieopłacalności tych usług i nie zamierza prowadzić żadnej innej działalności. Wskazuje Pani także, iż zamieszczała ogłoszenia o sprzedaży budynku, ale nie ma na razie chętnych. Jeżeli nie sprzeda Pani budynku, ani całego przedsiębiorstwa, to i tak zamierza całkowicie zlikwidować działalność gospodarczą.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie:


Czy jeżeli zlikwiduje Pani działalność gospodarczą, wystąpi obowiązek uwzględnienia w spisie z natury i rozliczenia (zapłaty) podatku od towarów i usług od części usługowej budynku oraz innych środków trwałych i wyposażenia, które pozostaną po zakończeniu działalności gospodarczej...


Zdaniem Wnioskodawcy część usługowa budynku, inne środki trwałe i wyposażenie były nabyte w celu prowadzenia działalności gospodarczej i nigdy nie były i nie miały być przedmiotem dostawy, dlatego nie powinny stanowić podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług w przypadku likwidacji działalności gospodarczej. Wskazuje Pani, iż wprawdzie art. 14 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że opodatkowaniu podlegają towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy, w przypadku zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną, wykonywania czynności opodatkowanych, lecz ze względu na to, iż wymienione środki trwałe nie były ?podstawą dostawy?, nie powinna Pani płacić podatku.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.


Zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.

Natomiast w myśl art. 14 ust. 4 cyt. ustawy przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak stanowi art. 14 ust. 5 ww. ustawy w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zwany dalej 'spisem z natury'. Podatnicy są obowiązani załączyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Z przywołanych regulacji prawnych wynika, że obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotyczy tej części posiadanych przez osobę fizyczną towarów, które po nabyciu nie zostały odprzedane i w stosunku, do których przysługiwało podatnikowi prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. A zatem warunkiem koniecznym do opodatkowania towarów w zakresie wynikającym z art. 14 ustawy o podatku od towarów i usług jest istnienie po stronie podatnika prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy zakupie towaru. Tak więc, w przypadku zaistnienia określonych okoliczności, wszystkie towary, przy zakupie których został odliczony podatek naliczony muszą zostać opodatkowane podatkiem od towarów i usług, aby zrównoważyć to odliczenie. Towary, które nie spełniają ww. warunku, nie podlegają w takiej sytuacji opodatkowaniu.

Zauważyć należy również, że w analizowanym przepisie ustawodawca posługuje się pojęciem towaru, który dla potrzeb podatku od towarów i usług został zdefiniowany w art. 2 ust. 6 cyt. ustawy. Stosownie do definicji zawartej w tym przepisie towarami są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. W ramach art. 14 ww. ustawy ustawodawca różnicuje te towary jedynie na towary własnej produkcji oraz towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy, a więc na towary, które zostały wytworzone przez podatnika i towary, które zostały przez niego nabyte.

Ze sformułowania, że towary nie były przedmiotem dostawy nie można ? wbrew Pani ocenie - wysnuć wniosku, że przepis ten odnosi się jedynie do towarów nabytych w celu dostawy. Omawiany przepis nie stanowi bowiem o opodatkowaniu towarów nabytych w celu dokonania dostawy towarów, lecz o opodatkowaniu towarów, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy. Czym innym jest bowiem fakt niedokonania dostawy towaru po nabyciu, a czym innym niedokonanie dostawy towaru nabytego w tym celu. A zatem fakt, iż towary pozostałe na dzień zaprzestania wykonywania czynności opodatkowanych, od których odliczyła Pani naliczony podatek od towarów i usług, nigdy nie miały być przedmiotem dostawy, nie ma znaczenia dla kwestii konieczności ich opodatkowania i wykazania w remanencie likwidacyjnym.

Dodatkowo zauważyć także należy, iż ww. opodatkowanie towarów uzasadnione jest także samą konstrukcją podatku od towarów i usług jako podatku konsumpcyjnego, jak również jest przejawem zasady neutralności tego podatku. Jeśli bowiem podatnik odliczył podatek od nabycia towarów, które później zostały przeznaczone w istocie na konsumpcję, to wówczas powinien zostać obciążony podatkiem należnym, aby zapewnić faktyczne, jednokrotne opodatkowanie konsumpcji. W takim bowiem przypadku następuje zrównanie pozycji byłego podatnika, który nabytych towarów nie wykorzystał w opodatkowanej działalności gospodarczej, z pozycją ostatecznego konsumenta, który musi ponieść ciężar podatku zawartego w cenie nabycia towarów.

Zatem, w oparciu o przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, iż jeżeli przysługiwało Pani prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów, tj. środków trwałych, wyposażenia, czy też towarów wykorzystanych do budowy budynku przeznaczonego na prowadzenie działalności, które na dzień likwidacji działalności gospodarczej znajdowały się na stanie firmy, to będzie Pani zobowiązana do wykazania przedmiotowych towarów w spisie z natury, o którym mowa w art. 14 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym będzie zobowiązana do ich opodatkowania podatkiem od towarów i usług oraz rozliczenia z tego tytułu przedmiotowego podatku.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.


Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.


Referencje

ITPP1/443-13b/09/DM, interpretacja indywidualna

ITPP1/443-13c/09/DM, interpretacja indywidualna

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika