Prawo do odliczenia. sygn: ITPP1/443-264/14/MS

Prawo do odliczenia.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2014 r. (data wpływu 11 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

Porady prawne


UZASADNIENIE


W dniu 11 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Na podstawie zawartego z Województwem porozumienia (wraz z aneksami), Gmina (jako Partner) jest zaangażowana w realizację projektu pn.: ?M.?. Projekt realizowany jest w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego ? na lata 2007-2013, ?. Liderem projektu jest Województwo?. Realizowany projekt zakłada zmodernizowanie systemu informacji turystycznej, którego zadaniem będzie ukierunkowanie ruchu turystycznego na wskazane i promowane zasoby turystyczne regionu W.. Modernizacja ma na celu stworzenie nowoczesnych centrów informacji turystycznych, w tym również udostępnienie ich dla turystów niepełnosprawnych. W ramach realizowanego Projektu zakłada się wyposażenie tworzonych centrów w system do indywidualnego zwiedzania ???, nowoczesny sprzęt komputerowy służący obsłudze ruchu turystycznego, elektroniczny sprzęt biurowy, meble typowe dla tego typu obiektów oraz oznakowanie lokali centrów informacji turystycznej.

Faktury VAT z tytułu nabywanych towarów i usług początkowo wystawiane były na Urząd Miejski, natomiast od 2012 r. na Gminę. Do tego celu Gmina jako Partner projektu wyodrębniła rachunek bankowy, z którego opłacane były wszystkie faktury.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., podatek od towarów i usług nie będzie odliczany - nabycie nie jest związane ze sprzedażą opodatkowaną. Gmina, jako jednostka samorządu terytorialnego jest ?płatnikiem? podatku od towarów i usług zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., któremu nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Gmina odprowadza podatek od towarów i usług tylko od czynności związanych z: czynszami, najmem lokali, dzierżawą mienia komunalnego, sprzedażą mienia komunalnego, użytkowaniem wieczystym nie odliczając podatku naliczonego. Gmina jest ?płatnikiem? podatku od towarów i usług bez możliwości odliczenia podatku od towarów i usług, związanych z inwestycjami. Podatek od towarów i usług w przypadku starania się o środki z Unii Europejskiej może być kosztem kwalifikowanym w wypadku braku możliwości jego odzyskania (Gmina nie może go odzyskać).

Wskazano, że Gmina jako podmiot zaangażowany w realizację projektu (upoważniony do ponoszenia kosztów), powinna dostarczyć aktualną interpretację przepisów prawa podatkowego, stwierdzającą brak możliwości odzyskania podatku VAT w zakresie realizowanego Projektu, wydaną przez właściwy organ państwowy. Uzyskanie potwierdzenia (interpretacji) o braku możliwości odzyskania podatku od towarów i usług, czyni ten podatek kosztem kwalifikowanym, co przyczyni się do odzyskania części zapłaconego podatku ze środków Unii Europejskiej.


W związku z powyższym opisem, zadano następujące pytanie:


Czy w obecnym stanie prawnym Gmina ma możliwość odzyskania podatku od towarów i usług?


Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu poniesionych wydatków Gmina nie może odliczyć podatku naliczonego i nie ma możliwości odzyskania podatku od towarów i usług, bowiem dokonane zakupy nie mają związku z czynnościami opodatkowanymi.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.


Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony jedynie w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Aby zatem podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z wystawionych faktur VAT, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane (w sposób bezsporny) z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

W rozdziale 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r., poz. 247, z późn. zm.), przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu.

Przepisy powołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku w oparciu o przepisy zawarte w rozdziale 9 tego rozporządzeniu.

W analogiczny sposób kwestia ta została rozstrzygnięta w obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów i usług (Dz.U. z 2013 r., poz. 1656).

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że skoro jak wskazano we wniosku, zakupy dokonane w związku z realizacją przedmiotowego projektu nie służą wykonywaniu czynności opodatkowanych, to w świetle brzmienia art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących przedmiotowe wydatki. Wnioskodawcy nie przysługuje również zwrot podatku, gdyż środki, które otrzymał nie są środkami, o których mowa w powołanych rozporządzeniach.

Jednocześnie informuje się, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania kwestii możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, bowiem kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika