Czy obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje w momencie przyjęcia zapłaty za karty (...)

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi kręgielnię w centrum handlowym, w którym znajduje się również bar. Celem rzetelnego rozliczania obrotu, dokonywanego w związku z prowadzoną działalnością, wprowadzono system kart elektronicznych, na których znajduje się określona liczba impulsów odpowiadających kwocie rzeczywiście wpłaconej do kasy Spółki.

Spółka jednocześnie wyjaśniła, iż klient, który zamierza skorzystać z usług lokalu musi dokonać wpłaty określonej kwoty pieniędzy i za to otrzymuje kartę elektroniczną, którą ?płaci? dokonując zakupów w barze lub wynajmując tory w kręgielni. Przy każdorazowej transakcji pracownicy Spółki ewidencjonują ją przy zastosowaniu kasy fiskalnej, a następnie skanują kartę i system informatyczny usuwa z niej odpowiednią ilość impulsów (zapłata za usługę). Po zakończeniu korzystania z usług klienci zazwyczaj zatrzymują karty z niewykorzystanym limitem impulsów elektronicznych, w celu ich wykorzystania przy okazji kolejnej wizyty w kręgielni, ewentualnie zwracają je, a pracownik Spółki wypłaca pieniądze w wysokości niewykorzystanych impulsów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje w momencie przyjęcia zapłaty za karty elektroniczne, czy w chwili zaewidencjonowania dokonanej sprzedaży za wynajęcie toru kręgielni lub dokonania zakupu w barze przy zastosowaniu kasy fiskalnej...

Zdaniem Wnioskodawcy, przyjęcie należności za wydanie karty elektronicznej nie rodzi obowiązku podatkowego na gruncie przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, gdyż nie jest to przedpłata w rozumieniu przepisu art. 19 ust. 11 tej ustawy.

Według Wnioskodawcy, tego rodzaju zaliczka nie jest związana z żadnym konkretnym świadczeniem usług lub dostawą towaru, ponieważ konkretyzacja świadczenia następuje dopiero z chwilą dokonania zakupu przez klienta konkretnej usługi (wynajęcie toru w kręgielni lub zakupy w barze), której dostawa jest ewidencjonowana na kasie fiskalnej.

W ocenie Wnioskodawcy, dopiero w tym momencie powstaje obowiązek podatkowy na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług.

Celem potwierdzenia prezentowanego stanowiska Wnioskodawca wskazuje na orzeczenie ETS w sprawie C ? 419/02 z dnia 21 lutego 2006 r., w którym stwierdzono, że obowiązek podatkowy na gruncie VAT powstaje w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług. Uregulowanie przewidujące, że obowiązek podatkowy powstaje w momencie otrzymania płatności przed dostarczeniem towarów lub wykonaniem usług, stanowi wyjątek od zasady. W związku z tym podlega ścisłej wykładni. Aby skorzystać z tego wyjątku wszelkie elementy przyszłej dostawy lub świadczenia usług muszą być znane, a zatem, w szczególności w momencie dokonania płatności zaliczkowej, towary i usługi powinny być szczegółowo określone. Jeżeli tych elementów nie ma, to obowiązek podatkowy nie powstaje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług został określony w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Zgodnie z nim opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
2. eksport towarów,
3. import towarów,
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
5. wewnatrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie natomiast do treści art. 8 ust. 1 omawianej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Na podstawie art. 8 ust. 3 powołanej ustawy - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r. - usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Jak wynika z generalnej zasady zawartej w art. 19 ust. 1 cyt. ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl art. 19 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Zgodnie zaś z art. 19 ust. 11 ustawy, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Z okoliczności faktycznych sprawy wynika, iż Spółka ? celem prawidłowego rozliczania obrotu - wprowadziła w prowadzonej przez siebie kręgielni system kart elektronicznych, na których znajduje się określona liczba impulsów odpowiadających kwocie rzeczywiście wpłaconej do kasy. Klient zamierzający skorzystać z usług lokalu dokonuje wpłaty określonej kwoty pieniędzy i za to otrzymuje kartę elektroniczną, którą ?płaci? dokonując zakupów w barze lub wynajmując tory w kręgielni.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz okoliczności przedstawione we wniosku, stwierdzić należy, iż dokonanie wpłat środków pieniężnych za pośrednictwem ww. kart elektronicznych nie stanowi zapłaty na poczet wykonania usług. W rezultacie czynność ?zasilenia? karty elektronicznej poprzez dokonanie wpłaty nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto dokonana przez klientów wpłata środków pieniężnych w celu uzyskania określonej liczby impulsów i uzyskania dostępu do korzystania z różnorodnych usług oferowanych przez kręgielnię nie stanowi zaliczki ani przedpłaty w rozumieniu art. 19 ust. 11 analizowanej ustawy. Należy bowiem zauważyć, że ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy o podatku od towarów i usług definicji zaliczki ani przedpłaty. Zgodnie więc ze ?Słownikiem języka polskiego PWN?, zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet należności. Zatem zaliczkę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi. Natomiast przez przedpłatę należy rozumieć określoną sumę pieniędzy, stanowiącą część ceny towaru lub usługi, wpłacaną z góry w celu uzyskania gwarancji zakupu lub wykonania usługi w określonym terminie.

Stosownie do powyższego, zaliczka, jak również przedpłata jako zapłata na poczet przyszłej należności musi być powiązana z konkretną transakcją. Jak wynika z zawartego we wniosku opisu stanu faktycznego dokonana przez klientów Spółki wpłata środków pieniężnych w celu zasilenia konta karty o określoną liczbę impulsów nie jest związana z nabyciem określonego towaru lub usługi. Wpłata dokonana przez posiadaczy kart elektronicznych uprawnia te osoby do nabycia dowolnych usług oferowanych przez Wnioskodawcę, co oznacza, że nie jest związana z nabyciem konkretnej usługi. Zatem osoby posiadające te karty poprzez zasilenie konta dokonaną wpłatą mogą skorzystać z jednego rodzaju usług, kilku bądź wszystkich oferowanych przez Spółkę, mogą zaistnieć też przypadki, iż ich posiadacz mimo zasilenia konta nie skorzysta z żadnej z usług oferowanych przez Wnioskodawcę.

W przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym obowiązek podatkowy powstanie zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z chwilą wykonania usługi, natomiast w przypadku gdy wykonanie usługi powinno być potwierdzone fakturą obowiązek podatkowy powstanie zgodnie z art. 19 ust. 4 ww. ustawy z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Z powyższych względów stanowisko prezentowane przez Wnioskodawcę należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej ? powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.