Opodatkowanie opłaty za wydanie karty miejskiej. sygn: ITPP1/443-464/12/AT

Opodatkowanie opłaty za wydanie karty miejskiej.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 kwietnia 2012 r. (data wpływu 16 kwietnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 31 maja 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłaty za wydanie karty miejskiej ? jest nieprawidłowe.

Porady prawne


UZASADNIENIE


W dniu 16 kwietnia 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłaty za wydanie karty miejskiej.


W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Zakład Usług Komunalnych jest samorządową jednostką organizacyjną, działającą na podstawie:


  1. ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 zpóźn. zm.);
  2. ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.);
  3. ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t. j. Dz. U. z 2007 r., Nr 19, poz. 115 z późn. zm.);
  4. uchwały Rady Miejskiej;
  5. uchwały Rady Miejskiej - Statutu;
  6. powszechnie obowiązujących przepisów prawa.


Uchwałą Rady Miejskiej w 2009 r., zgodnie z przepisami ustawy ? Prawo przewozowe, dotyczącymi ustalenia przepisów porządkowych przy przewozie osób i bagażu w odniesieniu do gminnego transportu zbiorowego, w mieście X. wprowadzono bilet elektroniczny pod nazwą Karta Miejska.

Zarządzeniem Prezydenta Miasta X. wprowadzono Regulamin Karty Miejskiej. W myśl postanowień Regulaminu: ?Pierwsza Karta Miejska jest wydawana bezpłatnie - każda następna będzie płatna w wysokości 20 zł?.

Wnioskodawca nadmienia, iż nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w myśl art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054).

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż sam fakt wydania Karty Miejskiej/duplikatu Karty Miejskiej nie uprawnia wprost do przejazdu środkami komunikacji miejskiej, gdyż niezbędne jest zasilenie tej karty celem korzystania z usług transportu komunikacji miejskiej. Opłata pobierana w związku z wydaniem duplikatu Karty Miejskiej pobierana jest za sam fakt wydania tej karty, nie zaś za określoną liczbę przejazdów środkami komunikacji miejskiej.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie.


Czy opłata za wydanie duplikatu Karty Miejskiej korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług?


Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym ostatecznie w uzupełnieniu wniosku, wydawanie Kart Miejskich (pierwsza karta jest bezpłatna) oraz jej duplikatów jest bezpośrednio związane ze zbiorowym transportem miejskim, który należy do czynności związanych z wykonywaniem zadań publicznych. W związku z tym Wnioskodawca uważa, że wydanie duplikatu Karty Miejskiej korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług - § 13 ust. 1 pkt 12.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.


Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).


Świadczenie usług, to w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:


  1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
  2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
  3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub do podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.


Z powyższych przepisów wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu, nawet w przypadku, gdy polega na zobowiązaniu do powstrzymania się do dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji, tzn. nie skutkuje wymiernym efektem dla świadczeniobiorcy.

Zauważyć należy, iż usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia, odnoszący konkretną wymierną korzyść. Zatem czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy świadczeniem a otrzymywanym wynagrodzeniem musi mieć charakter na tyle wyraźny, aby można było jednoznacznie stwierdzić, iż jest to wynagrodzenie za to konkretne świadczenie.

Z okoliczności sprawy wynika, iż w mieście, w którym działa Wnioskodawca, jako Zakład Usług Komunalnych wprowadzono bilet elektroniczny. ?Pierwsza Karta Miejska jest wydawana bezpłatnie - każda następna będzie płatna w wysokości 20 zł?. Sam fakt wydania Karty Miejskiej/duplikatu Karty Miejskiej nie uprawnia wprost do przejazdu środkami komunikacji miejskiej, albowiem niezbędne jest zasilenie tej karty celem korzystania z usług transportu komunikacji miejskiej. Opłata pobierana w związku z wydaniem duplikatu Karty Miejskiej pobierana jest za sam fakt wydania tej karty, nie zaś za określoną liczbę przejazdów środkami komunikacji miejskiej. Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w myśl art. 113 ust. 1 ustawy.

Analiza powołanych przepisów prawa w powiązaniu z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym prowadzi do wniosku, że pobrana opłata za sam fakt wydania Karty Miejskiej/duplikatu tej Karty nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W tym przypadku bowiem ? jak wskazano ? Karta/duplikat Karty ze swej istoty bez zasilenia nie uprawnia wprost do przejazdu środkami komunikacji miejskiej. Nie sposób zatem przyjąć, że już sama czynność wydania tych Kart przynosi wymierne efekty dla świadczeniobiorcy. Tym samym, wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, wskazana czynność nie może korzystać ze zwolnienia od podatku. Zwolnieniem objęte mogą być wyłącznie czynności podlegające opodatkowaniu, a więc wyczerpujące znamiona art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, co w przedmiotowej sprawie ? w odniesieniu do wskazanej Karty/duplikatu Karty ? nie ma miejsca.

Ponadto, zgodnie ze wskazanym przez Wnioskodawcę przepisem § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Wskazana podstawa prawna nie dotyczy Wnioskodawcy, będącego samorządową jednostką organizacyjną, lecz jednostek samorządu terytorialnego.

Z powyższych względów stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika