Brak obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego na podstawie art. 89b ustawy o VAT oraz braku prawa (...)

Brak obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego na podstawie art. 89b ustawy o VAT oraz braku prawa do korekty podatku należnego w trybie art. 89a.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 stycznia 2013 r. (data wpływu 21 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego na podstawie art. 89b ustawy o VAT oraz braku prawa do korekty podatku należnego w trybie art. 89a - jest prawidłowe.

Porady prawne


UZASADNIENIE


W dniu 21 stycznia 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m. in. podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego na podstawie art. 89b ustawy o VAT oraz prawa do korekty podatku należnego w trybie art. 89a.


W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Od szeregu lat zajmuje się Pan wykonywaniem usług budowlanych, na zlecenie. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych jest Pan zobowiązany do opłacania podatku według stawki liniowej w wysokości 19% (zaliczki na ten podatek w roku podatkowym 2013 będą opłacane kwartalnie). W 2013 r. jest Pan zobowiązany do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, także w następnych latach podatkowych ma zamiar prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów. W zakresie podatku od towarów i usług jest Pan podatnikiem VAT czynnym, zobowiązanym do składania miesięcznych deklaracji dla podatku od towarów i usług. Zlecone roboty budowlane są wykonywane przy udziale podwykonawców - podatników VAT czynnych, dokumentujących wykonane na zlecenie podatnika usługi budowlane, fakturami. Zabezpiecza Pan swoje roszczenia przeważnie na okres trzech lat wobec podwykonawców usług tzw. kaucją gwarancyjną. Zgodnie z postanowieniami zawieranych umów na wykonywane roboty budowlane ?zapłata? przez podwykonawcę należnej za dane zlecenie kaucji gwarancyjnej, polega na zatrzymaniu przez Pana części wynagrodzenia brutto należnego dla podwykonawcy, przeważnie jest to około 5% należności, które to kwoty są w Pana posiadaniu przez okres udzielonej gwarancji i ma on prawo przeznaczenia zatrzymanej kaucji na poczet kosztów związanych z usunięciem nienależytego wykonania usługi budowlanej przez podwykonawcę. Zatrzymane kaucje gwarancyjne nie są gromadzone na odrębnym rachunku bankowym. W przyszłości z zawieranych umów na roboty budowlane z podwykonawcami oraz z faktur dokumentujących nabycie przez Pana wyżej wymienionych usług, będzie wynikać, iż należność za wykonane usługi budowlane będzie Pan zobowiązany opłacić dla podwykonawcy, w terminie 30 dni od daty wykonania przez podwykonawcę usługi oraz odebrania jej przez Pana łącznie z inwestorem. Ponadto sprzedaje Pan swoje usługi przeważnie dla inwestora lub generalnego wykonawcy, którzy zabezpieczają swoje roszczenia wobec Pana przeważnie na okres trzech lat tzw. kaucją gwarancyjną. Zgodnie z postanowieniami zawieranych umów na wykonywane roboty budowlane ?zapłata? przez Pana dla inwestora lub generalnego wykonawcy za dane zlecenie kaucji gwarancyjnej, polega na zatrzymaniu przez inwestora lub generalnego wykonawcy części wynagrodzenia brutto należnego dla Pana, przeważnie jest to około 5% należności, które to kaucje są w posiadaniu inwestora przez okres udzielonej gwarancji. Ma on prawo przeznaczenia kaucji na poczet kosztów poniesionych na usunięcie wad zlecenia, polegającego na nienależytym wykonaniu usługi budowlanej przez Pana. Zatrzymane kaucje gwarancyjne nie są gromadzone przez inwestora lub generalnego wykonawcę na odrębnym rachunku bankowym. W przyszłości z zawieranych umów z inwestorem lub generalnym wykonawcą oraz z faktur dokumentujących sprzedaż przez Pana wyżej wymienionych usług, będzie wynikać, iż należność za wykonane usługi budowlane inwestor lub generalny wykonawca będzie zobowiązany zapłacić dla podatnika, w terminie 30 dni od daty wykonania przez podatnika usługi budowlanej oraz odebrania jej przez inwestora.


W związku z powyższym zadano następujące pytania:


Czy na Wnioskodawcy (w przyszłości po dniu 1 stycznia 2013 r.), w przypadku zatrzymania na poczet tzw. kaucji gwarancyjnej części należności udokumentowanej fakturą, za wykonane przez podwykonawców usługi budowlane i w przypadku odliczenia od podatku należnego w całości podatku naliczonego wyszczególnionego w fakturze dokumentującej nabycie usług budowlanych, będzie spoczywał obowiązek korekty podatku naliczonego w miesiącu rozliczeniowym w którym upłynie 150 dni od terminu zapłaty płatności należności, który został określony umową lub na fakturze dokumentującej nabycie usługi budowlanej?


Czy Wnioskodawcy (w przyszłości po dniu 1 stycznia 2013 r.), w przypadku zatrzymania przez inwestora lub generalnego wykonawcę na poczet tzw. kaucji gwarancyjnej części należności za sprzedane przez stronę usługi budowlane udokumentowane fakturą, będzie przysługiwało prawo korekty podatku należnego, w miesiącu rozliczeniowym w którym upłynie 150 dni od terminu zapłaty płatności należności, który został określony przez Wnioskodawcę umową lub na fakturze dokumentującej sprzedaż usługi budowlanej ?


Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług od dnia 1 stycznia 2013 r. na dłużniku spoczywa obowiązek korekty podatku naliczonego jedynie w przypadku nieopłacenia należności w całości lub w części w terminie 150 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego w umowie lub na fakturze. W sytuacji, gdy strony umowy umówiły się, że cześć należności zostaje zatrzymana przez zleceniodawcę na poczet kaucji gwarancyjnej, a pozostała cześć - zapłacona gotówką lub za pośrednictwem banku, należy uznać, iż powyższa należność została opłacona przez podatnika w całości. Reasumując - na Wnioskodawcy w przyszłości po dniu 1 stycznia 2013 r., w przypadku zatrzymania na poczet tzw. kaucji gwarancyjnej części należności udokumentowanej fakturą, z której podatek naliczony został odliczony od należnego, za wykonane przez podwykonawców usługi budowlane, nie będzie spoczywał obowiązek korekty podatku naliczonego w miesiącu rozliczeniowym w którym upłynie 150 dni od terminu zapłaty płatności należności, który został określony umową lub na fakturze dokumentującej nabycie usługi.

Ponadto zgodnie z art. 89a ust.1a ww. ustawy od dnia 1 stycznia 2013 r. nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną także w przypadku nieopłacenia wierzytelności w całości lub w części w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego w umowie lub na fakturze, określonego w umowie lub na fakturze. W sytuacji, gdy strony umowy umówiły się, że cześć należności zostaje zatrzymana przez inwestora lub generalnego wykonawcę na poczet kaucji gwarancyjnej, a pozostała cześć zapłacona gotówką lub za pośrednictwem banku, należy uznać, iż powyższa wierzytelność została opłacona przez nabywcę usługi w całości. Reasumując - w przyszłości po dniu 1 stycznia 2013 r., w przypadku zatrzymania przez inwestora lub generalnego wykonawcę na poczet tzw. kaucji gwarancyjnej części należności za wykonane usługi budowlane udokumentowanej przez stronę fakturą, nie będzie przysługiwało Wnioskodawcy prawo korekty podatku należnego w części odpowiadającej kwocie zatrzymanej kaucji gwarancyjnej w miesiącu rozliczeniowym w którym upłynie 150 dni od terminu zapłaty płatności należności, który został określony przez Wnioskodawcę umową lub na fakturze dokumentującej sprzedaż usługi budowlanej.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.


Możliwość rozliczenia podatku należnego w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności uregulowana została przez ustawodawcę w Dziale IX Rozdziale 1a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.).

Zgodnie z art. 89a ust. 1 cyt. ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r., podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a ww. ustawy).

W myśl art. 89a ust. 2 cyt. ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:


  1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
  2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny;
  3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;
  4. wierzytelności nie zostały zbyte;
  5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
  6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.


Stosownie do art. 89a ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6.

Jak stanowi art. 89a ust. 4 ww. ustawy w przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Podatnik obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego określonej w ust. 1, zawiadomić o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego (art. 89a ust. 5 ustawy).

Z kolei z art. 89a ust. 6 ustawy wynika, że podatnik w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego wymienionej w ust. 1 obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego.

Ponadto, zgodnie z art. 89a ust. 7 ustawy, przepisów ust. 1-6 nie stosuje się, jeżeli pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

Z kolei w myśl art. 89b ust. 1 ww. ustawy, w przypadku otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6, i nieuregulowania należności w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia, podatnik (dłużnik) jest obowiązany do odpowiedniego pomniejszenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu lub w przypadku jego braku, do odpowiedniego powiększenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku wynikającą z nieuregulowanych faktur, poprzez korektę deklaracji za okres, w którym dokonał odliczenia.

Stosownie do art. 89b ust. 2 ustawy, w przypadku częściowego uregulowania należności przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności.

W tym miejscu wskazać należy, że z dniem 1 stycznia 2013 r. na mocy ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342) powołane wyżej przepisy art. 89a oraz art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług, otrzymały następujące brzmienie:

I tak, zgodnie z art. 89a ust. 1 i 1a ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu nadanym ww. ustawą, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona. nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

W art. 89a ust. 2 uchyla się pkt 2, 4 i 6, natomiast pkt 3 otrzymał następujące brzmienie: na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1:


wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,

dłużnik nie jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.


Stosownie do treści art. 89a ust. 3 zmienionej ustawy, korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

W przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność zastała uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części (89a ust. 4 ustawy)

Wierzyciel obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty, o której mowa w ust. 1, zawiadomić o tej korekcie właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego wraz z podaniem kwot korekty oraz danych dłużnika (89a ust. 5 ustawy).

Ponadto uchylony został 89a ust. 6, zaś zgodnie z art. 89a ust. 7 ustawy, przepisów ust. 1?5 nie stosuje się, jeżeli między wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2?4.

Z kolei z treści art. 89b ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r. wynika, że w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Przepisów ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności (art. 89b ust. 1a ustawy). Natomiast w przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio (art. 89b ust. 2 ustawy).

Niemniej jednak zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342), do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu dotychczasowym, z zastrzeżeniem ust. 2.

Natomiast w świetle art. 23 ust 2 ww. ustawy o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce, przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się również do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, których nieściągalność została, zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, uprawdopodobniona po dniu 31 grudnia 2012 r.

W tym miejscu wskazać zatem należy, iż nowe zasady stosowania tzw. ulgi za złe długi mają zastosowanie do wierzytelności, które powstaną od dnia 1 stycznia 2013 r. oraz do wierzytelności powstałych przed tą datą, których nieściągalność została uprawdopodobniona (zgodnie z nowymi zasadami) już w 2013 r., tj. w 2013 r. upłynął 150. dzień od dnia upływu terminu ich płatności. Oznacza to, że tylko w takich sytuacjach dłużnik jest zobowiązany do dokonania obowiązkowej korekty podatku naliczonego niezależnie od zachowania wierzyciela, a więc obowiązek dokonania korekty ciąży na dłużniku niezależnie od faktu, czy jego wierzyciel skorzystał z ulgi za złe długi, czy też nie.

Z wniosku wynika, iż świadczy Pan (czynny podatnik podatku VAT) na rzecz inwestora lub generalnego wykonawcy usługi budowlane, zatrudniając m. in. podwykonawców, podatników VAT czynnych.

Zabezpiecza Pan swoje roszczenia wobec podwykonawców usług na okres przeważnie trzech lat tzw. kaucją gwarancyjną. Zgodnie z postanowieniami zawieranych umów na wykonywane roboty budowlane ?zapłata? przez podwykonawcę należnej za dane zlecenie kaucji gwarancyjnej, polega na zatrzymaniu przez Pana części wynagrodzenia brutto należnego dla podwykonawcy (5%-6% należności), które to kwoty są w Pana posiadaniu przez okres udzielonej gwarancji i ma Pan prawo przeznaczenia zatrzymanej kaucji na poczet kosztów związanych z usunięciem nienależytego wykonania usługi budowlanej przez podwykonawcę. Ponadto z zawieranych umów na roboty budowlane z podwykonawcami oraz z faktur dokumentujących nabycie powyżej wymienionych usług, będzie wynikać, iż należność za wykonane usługi budowlane będzie Pan zobowiązany ?opłacić dla podwykonawcy?, w terminie 30 dni od daty wykonania przez podwykonawcę usługi oraz odebrania jej przez podatnika łącznie z inwestorem.

Podobnie postępuje inwestor lub generalny wykonawca (odbiorca usługi) zabezpieczając tzw. kaucją gwarancyjną swoje roszczenia wobec Pana, jako sprzedającego usługi budowlane.

W tym miejscu zauważyć należy, iż zgodnie z art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

W niniejszej sprawie strony umówiły się, iż w celu zabezpieczenia Pana interesu (jako zlecającego usługę - zamawiającego) ustanowiono kaucję gwarancyjną w wysokości określonego procentu wynagrodzenia podwykonawcy, a więc zatrzyma Pan kwotę należną z wystawionej przez podwykonawcę faktury za odebrane usługi budowlane, która zostanie zwrócona (zwolniona) po okresie gwarancji na zasadach określonych w zawartych umowach. Podobnie strony umówiły się, gdy sprzedaje Pan swoje usługi budowlane na rzecz inwestora lub generalnego wykonawcy, którzy również w celu zabezpieczenia swoich interesów ustanowili kaucję gwarancyjną w wysokości określonego procentu Pana wynagrodzenia. Zgodnie z postanowieniami zawieranych umów na wykonywane roboty budowlane ?zapłata? przez Pana dla inwestora lub generalnego wykonawcy za dane zlecenie kaucji gwarancyjnej, polega na zatrzymaniu przez inwestora lub generalnego wykonawcy części wynagrodzenia brutto należnego dla Wnioskodawcy, przez okres udzielonej gwarancji.

Zatem w tym konkretnym przypadku należy przyjąć, że w wystawionych fakturach na usługi budowlane określono dwa terminy płatności. Jak wskazano we wniosku należność od podwykonawcy z tytułu kaucji gwarancyjnej jest kompensowana ze zobowiązaniem z tytułu wykonanych robót przez podwykonawcę i tylko ta część wynagrodzenia podwykonawcy stanowi zobowiązanie wymagalne, wykonawca nie może (stosownie do zawartej umowy) domagać się płatności całości faktury, jeżeli zawarł taką umowę, która płatności podzieliła na dwa okresy: jeden to płatność bieżąca wynikająca z terminu zapłaty określonego w umowie lub fakturze, drugi - po zakończeniu okresu gwarancji na jaki określono kaucję gwarancyjną.

W związku z powyższym zatrzymanie części wynagrodzenia podwykonawcy w postaci kaucji gwarancyjnej, w stosunku do której nie został spełniony warunek dotyczący jej uprawdopodobnienia i nie stanie się ona wymagalna, nie powoduje po stronie Pana obowiązku korekty odliczonej kwoty podatku naliczonego przypadającej na tę część należności w trybie art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym w przypadku zatrzymania przez inwestora lub generalnego wykonawcę na poczet tzw. kaucji gwarancyjnej części należności za wykonane usługi budowlane udokumentowanej przez Pana fakturą, nie będzie przysługiwało prawo do korekty - w trybie art. 89a ustawy - podatku należnego w części odpowiadającej kwocie zatrzymanej kaucji gwarancyjnej w miesiącu rozliczeniowym, w którym upłynie 150 dni od terminu zapłaty płatności należności, określonego przez Wnioskodawcę umową lub na fakturze dokumentującej sprzedaż usługi budowlanej.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).


Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika