Zastosowania zwolnienia dla usług związanych z usługami ubezpieczeniowymi.

18.7.2012

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku, który wpłynął w dniu 25 kwietnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla usług związanych z usługami ubezpieczeniowymi - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 kwietnia 2012 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla usług związanych z usługami ubezpieczeniowymi.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest pośrednikiem ubezpieczeniowym (agentem ubezpieczeniowym), działającym na podstawie przepisów ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym. Stosownie do treści przepisu art. 4 pkt 1 ww. ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym, pośrednik ubezpieczeniowy wykonuje czynności w imieniu lub na rzecz zakładu ubezpieczeń, zwane ?czynnościami agencyjnymi", polegające na:

pozyskiwaniu klientów,
wykonywaniu czynności przygotowawczych zmierzających do zawierania umów ubezpieczenia,
zawieraniu umów ubezpieczenia,
uczestniczeniu w administrowaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, także w sprawach o odszkodowanie,
organizowaniu i nadzorowaniu czynności agencyjnych (działalność agencyjna).

Wnioskodawca wykonuje czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego na rzecz różnych zakładów ubezpieczeń. Z jednym z tych zakładów Wnioskodawca zawarł umowę pośrednictwa ubezpieczeniowego (umowę agencyjną), na podstawie której wykonuje czynności agencyjne związane z szeroko rozumianym administrowaniem i wykonywaniem umów ubezpieczenia. Są to następujące czynności agencyjne:

kompletowanie dokumentów ubezpieczeniowych (wniosków, deklaracji zgody) za dany okres rozliczeniowy w terminach określonych w procedurach zakładu ubezpieczeń,
sprawdzenie dokumentacji ubezpieczeniowej pod względem formalnym i merytorycznym oraz wykonywanie czynności mających na celu usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości,
przekazywanie dokumentacji ubezpieczeniowej w terminach i na zasadach określonych w procedurach zakładu ubezpieczeń,
przekazywanie osobom wykonującym czynności agencyjne druków i materiałów związanych z obsługą ubezpieczeń,
przyjmowanie i niezwłoczne zgłaszanie zakładowi ubezpieczeń wszelkich problemów związanych z obsługą ubezpieczeń (w tym elektroniczną obsługą ubezpieczeń),
koordynowanie czynności agencyjnych związanych z administrowaniem i wykonywaniem umów ubezpieczenia w zakresie określonym wyżej w punktach od ?a? do ?e?,
elektroniczną transmisję danych dotyczących umów ubezpieczenia na zasadach i w terminach określonych w procedurach zakładu ubezpieczeń,
informowanie ubezpieczającego i ubezpieczonego lub osób uprawnionych z umowy ubezpieczenia o trybie postępowania w przypadku zajścia zdarzenia objętego ochroną ubezpieczeniową,
udzielanie pomocy przy zgłaszaniu roszczeń z tytułu umów ubezpieczenia.

Z punktu widzenia treści przepisu art. 4 pkt 1 wyżej powołanej ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym, umowa agencyjna zawarta z omawianym zakładem ubezpieczeń nie obejmuje zatem pełnego zakresu czynności agencyjnych, lecz ich istotny i odrębny fragment, który można określić mianem operacyjnej obsługi umów ubezpieczenia.

Omawiane czynności agencyjne nie obejmują zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia. Na tle tak przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego świadczone w opisanym zakresie są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 37 oraz ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca podkreślił również, iż czynności agencyjne w imieniu Wnioskodawcy wykonywane są przez osoby fizyczne odpowiadające wymaganiom ustawowym i uprawnione do bezpośredniego wykonywania czynności agencyjnych na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (są to tzw. osoby bezpośrednio wykonujące czynności agencyjne). Ponadto Wnioskodawca wskazał na argumentację prawną oraz ?orzeczenia sądów administracyjnych i europejskich?, prezentowaną w indywidualnych interpretacjach podatkowych wydanych, według Wnioskodawcy, na tle porównywalnych z prezentowanym stanem faktycznym wskazał następujące interpretacje indywidualne: Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 marca 2011 r. (znak: IPPP1 -443-1294/10-3/PR), Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 maja 2011 r. (znak: IPPP2/443/183/11-2/ KG) oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 maja 2011 r. (znak: IPPP2/443/233/11-2/KG).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego, świadczone na rzecz zakładu ubezpieczeń przez pośrednika ubezpieczeniowego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym - obejmujące:

kompletowanie dokumentów ubezpieczeniowych (wniosków, deklaracji zgody) za dany okres rozliczeniowy w terminach określonych w procedurach zakładu ubezpieczeń,
sprawdzenie dokumentacji ubezpieczeniowej pod względem formalnym i merytorycznym oraz wykonywanie czynności mających na celu usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości,
przekazywanie dokumentacji ubezpieczeniowej w terminach i na zasadach określonych w procedurach zakładu ubezpieczeń,
przekazywanie osobom wykonującym czynności agencyjne druków i materiałów związanych z obsługą ubezpieczeń,
przyjmowanie i niezwłoczne zgłaszanie zakładowi ubezpieczeń wszelkich problemów związanych z obsługą ubezpieczeń (w tym elektroniczną obsługą ubezpieczeń),
koordynowanie czynności agencyjnych związanych z administrowaniem i wykonywaniem umów ubezpieczenia w zakresie określonym wyżej w punktach od ?a" do ?e",
elektroniczną transmisję danych dotyczących umów ubezpieczenia na zasadach i w terminach określonych w procedurach zakładu ubezpieczeń,
informowanie ubezpieczającego i ubezpieczonego lub osób uprawnionych z umowy ubezpieczenia o trybie postępowania w przypadku zajścia zdarzenia objętego ochroną ubezpieczeniową,
udzielanie pomocy przy zgłaszaniu roszczeń z tytułu umów ubezpieczenia,

są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 37 oraz ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego świadczone przez Wnioskodawcę w opisanym wyżej zakresie są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 37 oraz ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie bowiem do treści przepisu art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, wolne od podatku od towarów i usług są m.in. usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych (z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia). Z kolei zgodnie z treścią przepisu art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, zwolnienie od podatku VAT stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi objętej zwolnieniem, pod warunkiem że element ten sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej. Zdaniem Spółki, wyżej określone czynności agencyjne odpowiadają wymogom określonym w przepisie art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, od których spełnienia zależy zwolnienie od podatku.

Należy wskazać na następujące argumenty przemawiające za słusznością tego stanowiska:

wyżej określone czynności agencyjne są wykonywane przez podmiot posiadający status agenta (pośrednika) ubezpieczeniowego w rozumieniu przepisów ustawy z dn. 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym;
czynności te odpowiadają pod względem przedmiotowym definicji legalnej czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego w rozumieniu przepisu art. 4 pkt 1 ustawy z dn. 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym;
czynności te są bezpośrednio (a nie jedynie pośrednio) związane z umowami ubezpieczenia oraz ich wykonywaniem; czynności te, poza stosunkiem ubezpieczeniowym, są pozbawione jakiegokolwiek znaczenia i nie mogą istnieć ?w oderwaniu? od umowy ubezpieczenia; czynności te są specyficzne dla umowy ubezpieczenia;
czynności te mają charakter kompleksowy (a nie jedynie cząstkowy bądź fragmentaryczny) i polegają na operacyjnej obsłudze umów ubezpieczenia we wszystkich etapach trwania stosunku ubezpieczeniowego;
prawidłowe prowadzenie działalności agencyjnej w dziedzinie ubezpieczeń bez wykonywania tych czynności jest niemożliwe; czynności te są więc właściwe oraz niezbędne do zwykłego i prawidłowego świadczenia usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Stawka podatku ? zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług ? wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Na mocy obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Jak stanowi obowiązujący od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41, o czym stanowi art. 43 ust. 14 wskazanej ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

czynności ściągania długów, w tym factoringu;
usług doradztwa;
usług w zakresie leasingu.

W świetle art. 135 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z dnia 28 listopada 2006 r. (Dz. U. UE. L Nr 347, str. 1 ze zm.), państwa członkowskie zwalniają transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Dyrektywa nie podaje definicji transakcji ubezpieczeniowych ani usług pokrewnych świadczonych przez maklerów i pośredników ubezpieczeniowych.

W tym miejscu wskazać należy, iż zgodnie ze stanowiskiem Trybunału Sprawiedliwości UE, zajętym w wyroku C-8/01 z dnia 20 listopada 2003 r. w sprawie Taksatorrigen, istotą transakcji ubezpieczeniowej jest w ogólnym rozumieniu, to iż ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (sprawy: Card Protection Plan C-349/96, paragraf 17 i Skania C-240/99, paragraf 37).

Trybunał wprawdzie orzekł, że wyrażenie ?transakcje ubezpieczeniowe? nie obejmuje wyłącznie transakcji dokonywanych przez samych ubezpieczycieli, ale zasadniczo jest na tyle obszerne, że obejmuje zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej przez podatnika, który sam nie jest ubezpieczycielem, ale w kontekście polisy blokowej dostarcza swoim klientom taką ochronę, korzystając z wpływów od ubezpieczyciela, który przyjmuje na siebie ryzyko objęte w ubezpieczeniu (sprawy: Card Protection Plan, paragraf 22 i Skandia, paragraf 38).

Jednak w akapicie 41 sprawy Skania, Trybunał podtrzymał stanowisko, że zgodnie z definicją transakcji ubezpieczeniowych zawartą w akapicie 39 niniejszego wyroku okazuje się, iż tożsamość osoby, której świadczy się usługę, jest istotna w rozumieniu definicji rodzaju usług objętych artykułem 13B(a) szóstej dyrektywy i że transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym.

Z okoliczności sprawy wynika, iż Spółka wykonuje czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego na rzecz różnych zakładów ubezpieczeń. Z jednym z tych zakładów Wnioskodawca zawarł umowę pośrednictwa ubezpieczeniowego (umowę agencyjną), na podstawie której wykonuje czynności agencyjne, związane z szeroko rozumianym administrowaniem i wykonywaniem umów ubezpieczenia, obejmujące następujące czynności: kompletowanie dokumentów ubezpieczeniowych (wniosków, deklaracji zgody) za dany okres rozliczeniowy w terminach określonych w procedurach zakładu ubezpieczeń; sprawdzenie dokumentacji ubezpieczeniowej pod względem formalnym i merytorycznym oraz wykonywanie czynności mających na celu usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości; przekazywanie dokumentacji ubezpieczeniowej w terminach i na zasadach określonych w procedurach zakładu ubezpieczeń; przekazywanie osobom wykonującym czynności agencyjne druków i materiałów związanych z obsługą ubezpieczeń; przyjmowanie i niezwłoczne zgłaszanie zakładowi ubezpieczeń wszelkich problemów związanych z obsługą ubezpieczeń (w tym elektroniczną obsługą ubezpieczeń); koordynowanie czynności agencyjnych, związanych z administrowaniem i wykonywaniem umów ubezpieczenia w wyżej określonym zakresie, elektroniczną transmisję danych dotyczących umów ubezpieczenia na zasadach i w terminach określonych w procedurach zakładu ubezpieczeń; informowanie ubezpieczającego i ubezpieczonego lub osób uprawnionych z umowy ubezpieczenia o trybie postępowania w przypadku zajścia zdarzenia objętego ochroną ubezpieczeniową; udzielanie pomocy przy zgłaszaniu roszczeń z tytułu umów ubezpieczenia.

Przedmiotowa umowa agencyjna z zakładem ubezpieczeń nie obejmuje pełnego zakresu czynności agencyjnych (nie obejmuje zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia), lecz ich odrębny fragment, związany z operacyjną obsługą umów ubezpieczenia.

Biorąc pod uwagę opis sprawy należy stwierdzić, iż Wnioskodawca nie wykonuje czynności ubezpieczeniowych. Czynność ubezpieczeniowa, w rozumieniu TSUE, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy. Spółka nie występuje w roli ubezpieczyciela, który w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia będzie zobowiązany do świadczenia na rzecz ubezpieczonego Klienta. Zauważyć należy, iż ?czynność ubezpieczeniowa?, w każdym wypadku związana będzie z istnieniem stosunku umownego między ubezpieczycielem, który na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług może korzystać ze zwolnienia z tego podatku, a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym. Natomiast z opisanego stanu sprawy wynika, iż między Wnioskodawcą a klientami nie istnieje żaden stosunek prawny ubezpieczenia.

W tym miejscu, z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera legalnej definicji pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, w celu właściwego zrekonstruowania normy prawnej ujętej w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy warto odnieść się do definicji zaprezentowanych przez TSUE. Zasadniczym kryterium, pozwalającym na ustalenie, czy dana osoba jest pośrednikiem ubezpieczeniowym, czy też nie, jest charakter wykonywanych przez nią czynności wewnętrznych. W sprawie C-124/07 pomiędzy J.C.M. Beheer B.V. a Staatssecretaris van Financien TSUE zwrócił uwagę, że przepisy wspólnotowe nie zawierają żadnych wskazówek odnoszących się do stosunku pomiędzy brokerem lub pośrednikiem ubezpieczeniowym a stronami umowy ubezpieczeniowej, do której się przyczynił. Stwierdzenie posiadania statusu brokera lub pośrednika ubezpieczeniowego zależy zatem od cech badanej działalności.

Z kolei, w sprawie C-453/05 TSUE stwierdził, że ?pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową?.

W konsekwencji, czynności wykonywane przez Spółkę, nie stanowią usług ubezpieczeniowych ani ich pośrednictwa, korzystających ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług. Świadczone usługi są w rezultacie czynnościami faktycznymi towarzyszącymi obsłudze umów ubezpieczenia zawieranych przez Zakład Ubezpieczeń, polegającymi w istocie na obsłudze techniczno-administracyjnej.

Konfrontując powyższe z treścią art. 43 ust. 13 ustawy, należy uznać, iż przepis ten stosuje się do świadczenia usługi stanowiącej element usługi ubezpieczeniowej wymienionej w ust. 1 pkt 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej. Usługi wykonywane przez Spółkę na rzecz zakładu ubezpieczeń, zdaniem tut. organu stanowią odrębną całość. Jednakże przepis art. 43 ust. 13 ustawy dotyczący zwolnienia wyraźnie wskazuje, że usługi te muszą być właściwe do wykonania usługi podstawowej tj. usługi ubezpieczeniowej. Aby uznać usługę za właściwą musi ona z ogólnego punktu widzenia stanowić osobną całość, w rezultacie obejmując funkcje charakterystyczne dla usługi zwolnionej. Tym samym w przedmiotowej sprawie usług wykonywanych przez Spółkę na rzecz zakładu ubezpieczeń nie można uznać za usługi właściwe, gdyż owszem stanowią one osobną całość obok usługi ubezpieczeniowej, jednakże nie obejmują one funkcji charakterystycznych dla usługi ubezpieczeniowej zwolnionej od podatku VAT, świadczonej przez ubezpieczającego, który dostarcza na cudzy rachunek swoim klientom ochrony ubezpieczeniowej w ramach zawieranych umów.

Wskazać należy również, iż problem tzw. usług ?back office? był przedmiotem wyroku TSUE z dnia 3 marca 2005 r. w sprawie Staatssecretaris van Financiën przeciwko Arthur Andersen & Co. Accountants c.s. (C-472/03). W wyroku tym Trybunał stwierdził, iż artykuł 13 część B lit. a) Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych ? wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, należy interpretować w ten sposób, że czynności ?back office?, polegające na wykonywaniu za wynagrodzeniem usług na rzecz zakładu ubezpieczeniowego, nie stanowią usług pokrewnych czynnościom ubezpieczeniowym dokonywanym przez brokera bądź pośrednika ubezpieczeniowego w rozumieniu tego przepisu. Usługi świadczone przez ACMC na rzecz UL (zakładu ubezpieczeniowego przyp. tut. organu) muszą być w rezultacie rozumiane jako forma współpracy polegająca na wspieraniu UL za wynagrodzeniem w wykonywaniu należącej do niej działalności, bez wchodzenia w stosunki umowne z ubezpieczonymi.

Analizując powyższe na tle przedstawionego stanu faktycznego wywieźć należy, iż usługi świadczone przez Spółkę jako czynności o charakterze techniczno-administracyjnym nie mieszczą się w zakresie usług ubezpieczeniowych, nawet jeżeli pośrednio są związane z tymi usługami świadczonymi przez zakład ubezpieczeń. Spółka nie uczestniczy bowiem w żadnym stopniu w świadczeniu usług w zakresie ubezpieczenia, w zakresie świadczonych usług dokonuje wyłącznie czynności technicznych. Czynności te obejmują obsługę pewnych procesów związanych ze świadczeniem przez zakład ubezpieczeń, jako podmiotu ubezpieczającego, usług ubezpieczania swoich klientów. Zatem mając na uwadze powołane przepisy, a w szczególności treść art. 43 ust. 1 pkt 37 w związku z art. 43 ust. 13 i ust. 14 ustawy ? usługi, które Spółka świadczy w ramach podpisanej umowy agencyjnej nie korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. A zatem stawką właściwą dla opodatkowania przedmiotowych czynności wykonywanych na rzecz zakładu ubezpieczeniowego jest podstawowa stawka podatku, która w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013r. wynosi 23%.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń