Opodatkowania sprzedaży działek wydzielonych z gospodarstwa rolnego.

UZASADNIENIE

W dniu 7 stycznia 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek wydzielonych z gospodarstwa rolnego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jest Pan właścicielem gruntu rolnego, który nabył w 1999 roku jako część gospodarstwa rolnego. Transakcja ta nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług (nie było naliczanego podatku). Od momentu zakupu do chwili obecnej grunt ten użytkował Pan w ramach prowadzonej działalności rolniczej. W momencie objęcia działalności rolniczej podatkiem od towarów i usług wybrał Pan możliwość pełnego rozliczania się z tego tytułu i do chwili obecnej jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie prowadzonej działalności rolniczej. Grunt ten jest w odpowiednim rejestrze oznaczony jako rolny i z tytułu posiadania go jest Pan podatnikiem podatku rolnego. Zamierza Pan podzielić wielohektarowe działki na mniejsze, w związku z czym zlecił wykonanie prac geodezyjnych. Po przeprowadzeniu podziału, działki będą sprzedawane wszystkim chętnym, zarówno osobom fizycznym jak i osobom prawnym. Nabywca będzie kupował działkę lub kilka działek wraz z udziałem w działkach, które przy geodezyjnym wyodrębnieniu zostaną przeznaczone na drogi. Wskazuje Pan, że potencjalni nabywcy zamierzają kupować działki zarówno w celu prowadzenia działalności rolniczej, a jeśli w przyszłości prawo dotyczące zagospodarowania przestrzennego na to pozwoli w celu zabudowy. Obecnie przedmiotowy grunt jest ujęty w ewidencji gruntów prowadzonej przez powiat jako grunt rolny i nie obowiązuje na tym terenie plan zagospodarowania przestrzennego. Natomiast w trakcie opracowywania i uchwalania jest studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, które określi dla działek funkcje mieszkalne, usługowe oraz drogowe. Dodaje Pan, że z informacji uzyskanych z właściwego urzędu gminy wynika, iż ?w momencie sprzedaży działek studium to może obowiązywać, choć nie jest to przesądzone?. Nie będzie natomiast obowiązywał żaden plan zagospodarowania przestrzennego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działek będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług jeśli grunt w momencie dostawy będzie figurował w ewidencji gruntów jako rolny, a na przedmiotowym terenie nie obowiązuje planu zagospodarowania przestrzennego ani studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego... Czy ww. zwolnienie można zastosować jeżeli studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego będzie obowiązywało na przedmiotowym terenie...

Pana zdaniem, sprzedaż przedmiotowych działek będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług niezależnie od tego czy studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego będzie obowiązywało na opisanym terenie czy też nie. Twierdzi Pan, że co do zasady dostawa gruntów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednak ustawodawca przewidział zwolnienia w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z tego podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny zabudowane lub przeznaczone pod zabudowę. Stosownie do powołanej wyżej regulacji opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają jedynie tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Zgodnie z art. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ustalenie przeznaczenia terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W myśl art. 9 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ? w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Studium, o którym mowa nie stanowi jednak obowiązującego prawa, choć ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzeniu planów miejscowych ? to studium nie jest aktem prawa miejscowego. Wskazuje Pan, iż w związku z powyższym w przedmiotowym przypadku nie zachodzą przesłanki do kwalifikacji działek jako przeznaczonych pod zabudowę nie ma on bowiem ani planu zagospodarowania ani decyzji o warunkach zabudowy. Stwierdza Pan, że skoro przedmiotowe grunty w momencie sprzedaży sklasyfikowane zostałyby w ewidencji gruntów i budynków jako grunty rolne, to uznać należy, iż ich dostawa korzystać będzie ze zwolnienia przedmiotowego od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Przesądza o tym fakt, że nie należą one do terenów budowlanych lub terenów niezabudowanych będących terenami budowlanymi oraz przeznaczonych pod zabudowę w myśl obowiązującego prawa w momencie dostawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług określa przepis art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zgodnie z którym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r., rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tą definicją, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia ?podatnik? i ?działalność gospodarcza?, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały zdefiniowane w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Zgodnie z treścią ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analiza treści art. 15 ustawy wskazuje, że działalność prowadzona przez rolników mieści się w pojęciu działalności gospodarczej, która oprócz czynności typowych dla tej kategorii podmiotów obejmuje także sprzedaż gruntów.

Zgodnie z dyspozycją art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu. Wskazać przy tym należy, iż na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji gruntu przeznaczonego pod zabudowę.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, jak ma to miejsce w przedstawionej sytuacji przez Wnioskodawcę, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej ?studium?. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Ponadto zaznaczyć należy, iż ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem (potwierdzeniem) stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. prawo geodezyjne i kartograficzne (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.) informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m. in. planowania przestrzennego, jednakże tylko w zakresie danych faktycznie w niej zawartych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż o przeznaczeniu danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji, gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, decyduje przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są bowiem wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego zamierza Pan zbyć niezabudowane działki rolne, które są wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej. W momencie sprzedaży działek ? jak Pan określa ? może obowiązywać studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, które określi dla działek funkcje mieszkalne, usługowe bądź drogowe.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż prawo do korzystania ze zwolniona od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług dostawy opisanych działek będzie przysługiwało, o ile nie nastąpi zmiana przeznaczenia przedmiotowych gruntów.

A zatem w przypadku zmiany przeznaczenia funkcji przedmiotowych gruntów w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, do sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy, zastosowanie będzie miała stawka podatku w wysokości 22%.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy zdarzenia przyszłego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej ? powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.