Czy modernizacja nawierzchni na drogach gminnych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 13 listopada 2007 roku (data wpływu 15 listopada 2007 roku) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla inwestycji stanowiącej modernizację nawierzchni na drogach gminnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2007 roku został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla inwestycji stanowiącej modernizacje nawierzchni na drogach gminnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na skutek umowy prowadzona jest inwestycja polegająca na modernizacji nawierzchni na drogach gminnych. Część robót została już wykonana i opodatkowana przez wykonawcę stawką 22%, zgodnie z interpretacją z dnia 22 października 2007 roku, znak ITPP1/443-411/07/JK. W interpretacji wskazano, że w przypadku gdy remont dotyczy dróg gminnych rozumianych jako element układu komunikacyjnego na terenie miejscowości, inwestycja nie jest prowadzona w ramach zadań budownictwa mieszkaniowego i nie może stanowić infrastruktury towarzyszącej temu budownictwu. Jednocześnie jednak wskazano orzeczenie WSA w G., dopuszczające stawkę VAT w wysokości 7% przy remoncie dróg gminnych i powiatowych, o ile roboty były technologicznie konieczne, aby wykonać zadanie inwestycyjne dotyczące modernizacji gospodarki ściekowej, ściśle związanej z budownictwem mieszkaniowym. Realizacja modernizacji dróg gminnych w Gminie nastąpiła po uprzednim wykonaniu (budowie) w pasie dróg kanalizacji sanitarnej, która miała miejsce w latach 2006 -2007. Teren realizacji kanalizacji stanowi 76% wartości ogólnej modernizacji dróg. Kanalizacja ta służy wyłącznie, w części na której realizowana jest modernizacja dróg wyłącznie dla potrzeb gospodarstw domowych. Modernizacja dróg w tej części była niezbędna do doprowadzenia ich do stanu technicznego wymaganego wobec dróg klasy L,D, w strefie zamieszkania zgodnie z rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 02.03.1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie.

Wielkość 76% ustalono ma podstawie kosztorysu ofertowego modernizacji ulic złożonego przez wykonawcę. Zasadność wystąpienia o kolejną interpretację w sprawie wynika stąd, iż we wniosku z dnia 18.09.2007 r. pominięto niezwykle istotną okoliczność ? wcześniejszą budowę kanalizacji sanitarnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy z uwagi na treść art. 146 ustawy o podatku od towarów i usług realizowana inwestycja w 76% objęta jest stawką 7%, czy też 22%...

Zdaniem Wnioskodawcy dla przedstawionego zadania inwestycyjnego w 76% zastosować należy stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a dla pozostałej części stawkę 22%, bowiem modernizowane drogi stanowią dojazd do posesji mieszkalnych, natomiast cel podjętej inwestycji jest bez wątpienia związany z budownictwem mieszkaniowym. WSA w G. w wyroku z dnia 9 maja 2007 r. sygn. akt IIISA/GL 871/06 wskazał, że roboty drogowe prowadzone w celach związanych z budownictwem mieszkaniowym objęte są stawką 7% bez względu na kategorię drogi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz.535 ze zm.) w okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31.12.2007 r. stosuje się stawkę w wysokości 7% w odniesieniu do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, przy czym przez roboty związane z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, o których mowa w art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a cyt. ustawy o VAT rozumie się roboty budowlane dotyczące inwestycji w zakresie obiektów budownictwa mieszkaniowego i infrastruktury towarzyszącej oraz remontów obiektów budownictwa mieszkaniowego.

Pod pojęciem obiektów budownictwa mieszkaniowego, zdefiniowanym w art. 2 pkt 12 cyt. ustawy, rozumie się budynki mieszkalne rodzinne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych: 111 - Budynki mieszkalne jednorodzinne, 112 -Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, ex 113 - Budynki zbiorowego zamieszkania - wyłącznie: budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej.

Natomiast w myśl dyspozycji zawartej w art. 146 ust. 3 tej ustawy przez infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, o której mowa w art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) rozumie się:

1. sieci rozprowadzające, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych,
2. urządzanie i zagospodarowanie terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego, w szczególności drogi, dojścia, dojazdy, zieleń i małą architekturę
,
3. urządzenia i ujęcia wody, stacje uzdatniania wody, oczyszczalnie ścieków, kotłownie oraz sieci wodociągowe, kanalizacyjne, cieplne, elektroenergetyczne, gazowe i telekomunikacyjne

• jeżeli są one związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego.

Ustawodawca nie sprecyzował przy tym, o jakie drogi chodzi. Wskazał natomiast, że inwestycje w tym zakresie muszą być determinowane przez przedsięwzięcia i zadania dotyczące budownictwa mieszkaniowego.

Jak stanowi art. 1 i 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 71, poz.838 ze zm.) drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych. Drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej dzielą się na następujące kategorie:

1. drogi krajowe
,
2. drogi wojewódzkie
,
3. drogi powiatowe
,
4. drogi gminne
.

Zatem w celu uznania drogi za infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu niezbędne jest, aby roboty budowlane dotyczące tej drogi wykonywane były w celu urządzania i zagospodarowania terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego. Oznacza to, że aby przebudowa drogi mogła być uznana za przebudowę infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, przedmiotowe roboty muszą stanowić przedsięwzięcie w zakresie budownictwa mieszkaniowego. A zatem aby droga mogła zostać uznana za infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, winna służyć wyłącznie temu budownictwu. Taki charakter mogą posiadać drogi wewnętrzne, ponieważ pomiędzy nimi, a obiektami budownictwa mieszkaniowego istnieje funkcjonalny i bezpośredni związek.

Należy zatem stwierdzić, iż w przypadku, gdy przebudowa dotyczy drogi gminnej, rozumianej jako element układu komunikacyjnego na terenie miejscowości, to inwestycja taka nie jest prowadzona w ramach zadań budownictwa mieszkaniowego i nie może stanowić tym samym infrastruktury towarzyszącej temu budownictwu.

Do inwestycji polegającej na przebudowie drogi może mieć zastosowanie art. 146 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 i 3 ustawy o VAT tylko wówczas, gdy czynności te dotyczyć będą w całości infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu (np. chodników, dróg osiedlowych, dojść i dojazdów wewnątrzosiedlowych ), tj. dróg wewnętrznych.

Reasumując, stawka podatku VAT w wysokości 7% będzie miała zastosowanie jedynie do budowy ? remontu i modernizacji dróg wewnętrznych w rozumieniu ustawy o drogach publicznych, które związane są stricte z budownictwem mieszkaniowym, jedynie bowiem drogi wewnętrzne, a w szczególności drogi wewnątrzosiedlowe można zaliczyć do infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, jeżeli stanowią integralną część związanego z nim zadania inwestycyjnego.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że realizacja inwestycji polegającej na modernizacji drogi gminnej nastąpiła po uprzedniej budowie w pasie dróg kanalizacji sanitarnej, stanowiącej 76% wartości ogólnej modernizacji dróg. Przedmiotowa modernizacja była niezbędna do doprowadzenia ich do odpowiedniego stanu technicznego.

Zatem modernizacja drogi gminnej nie stanowi wyłącznie przedsięwzięcia w zakresie budownictwa mieszkaniowego, lecz jest odrębnym zadaniem inwestycyjnym stanowiącym uzupełnienie szeroko rozumianego układu komunikacyjnego miejscowości.

W konkluzji powyższego trudno zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, iż fakt wcześniejszej budowy kanalizacji stanowi podstawę do uznania inwestycji dotyczącej modernizacji dróg gminnych, jako prowadzonej w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego.

Stwierdzić zatem należy, iż wykonywane roboty drogowe dotyczące dróg publicznych, którymi są wymienione we wniosku drogi gminne, stanowiące element szeroko rozumianego układu komunikacyjnego na terenie miejscowości, podlegają opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 22%.

Odnosząc się natomiast do powołanego przez Gminę wyroku WSA w G. z dnia 9 maja 2007 r. sygn. akt III SA/GL 870/06, stwierdzić należy, iż rozstrzygnięcie w nim zawarte dotyczy zupełnie innego stanu faktycznego. Rozstrzyga co prawda w kwestii stawki VAT przy remoncie dróg posiadających status gminnych i powiatowych, jednak remont tych dróg prowadzony był w ramach całego zadania inwestycyjnego ? ?Modernizacja Gospodarki Ściekowej? - polegającego na wykonaniu sieci kanalizacyjnych. Jak wskazano w uzasadnieniu tego wyroku nie można było pominąć okoliczności, że wykonywane roboty były technologicznie konieczne do wykonania przez generalnego wykonawcę całego zadania inwestycyjnego: ?Modernizacja Gospodarki Ściekowej (?)?. Konkluzją przedmiotowego wyroku jest stwierdzenie, iż skoro wykonywane roboty były technologicznie konieczne do wykonania przez generalnego wykonawcę całego zadania inwestycyjnego, to podlegały one opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla zadania inwestycyjnego tj. według stawki 7% w części dotyczącej wykonania robót związanych faktycznie i funkcjonalnie z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu.

Niemniej jednak należy zaznaczyć, iż powołany wyrok WSA z dnia 9 maja 2007 roku sygn. akt III SA/GL/870/06 jest rozstrzygnięciem w konkretnej sprawie i tylko do niej się zawęża, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.