Czy w związku z zaistniałym stanem faktycznym należy wystawić fakturę korygującą i dokonać korekty (...)

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2007 r. został złożony wniosek uzupełniony pismami (data wpływu odpowiednio dnia 19 grudnia 2007 r. i 18 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości dokonania korekty faktury VAT oraz zapłaconego podatku.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2003 r. Spółka, jako podwykonawca, wykonała roboty drogowe dotyczące przebudowy Stacji 'M' sp. z o.o. w K. Zgodnie z umową zawartą z firmą 'P' (Generalnym Wykonawcą) całkowity koszt realizacji przedmiotu umowy wynosił 145.000,00 zł + należny podatek VAT, a jego przekroczenie nie upoważniało wykonawcy do dodatkowego wynagrodzenia. W trakcie realizacji zlecenia zaistniała konieczność wykonania - zleconych przez firmę 'P' - robót dodatkowych, za które Spółka wystawiła fakturę VAT z dnia 30 września 2003 r. (wartość netto 39.77,00 zł, podatek VAT 8.750,94 zł).

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że faktura ta została przyjęta przez kontrahenta, (odbiór potwierdził podpisem Prokurent firmy 'P'), a potwierdzona kopia znajduje się w dokumentach księgowych Spółki. Protokoły odbioru wykonanych robót dodatkowych zostały podpisane przez kierownika budowy Generalnego Wykonawcy. Ponadto podkreślono, iż wartość zlecenia określona w przedmiotowej umowie obejmowała roboty podstawowe (dokumentowane fakturami częściowymi), za które Spółka otrzymała wynagrodzenie, natomiast prace dodatkowe nie objęte tą umową pozostały nie uregulowane przez zlecającego.

Spółka skierowała do Sądu sprawę o zapłatę za wykonane roboty dodatkowe, która na skutek sprzeciwu wniesionego przez pozwanego została skierowana do postępowania zwykłego. Spółka wskazała, że na pierwszej rozprawie Sąd Okręgowy zasygnalizował brak w jego ocenie podstaw do uwzględnienia powództwa z uwagi na fakt, iż strony umówiły się o wynagrodzenie ryczałtowe. Tym niemniej pozwany zadeklarował, że nie wyklucza możliwości uregulowania spornej należności po uzyskaniu przez niego stosownej zapłaty za roboty dodatkowe od Inwestora Głównego, tj. 'M' sp. z o.o. K. Z tych względów strony zgodnie wniosły o zawieszenie postępowania, które nie zostało przez Spółkę odwieszone wobec informacji o braku zapłaty od 'M' sp. z o.o. K. i ?wcześniejszych sygnalizacji sądu o bezzasadności roszczenia?. W rezultacie postanowieniem Sądu Okręgowego w G. z dnia 7 lutego 2006 r. umorzono postępowanie w sprawie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z zaistniałym stanem faktycznym należy wystawić fakturę korygującą i dokonać korekty zapłaconego podatku VAT za miesiąc wrzesień 2003 r. oraz w jaki sposób rozliczyć ten podatek ...

Zdaniem Wnioskodawcy wobec przedstawionego stanu faktycznego należy wystawić fakturę korygującą i dokonać korekty podatku VAT za miesiąc wrzesień 2003 r., bowiem faktura VAT nie powinna być wystawiona przez Spółkę z uwagi na ?brak podstaw prawnych w wiążącej z firmą 'P' umowie?.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Przedstawiony we wniosku stan faktyczny dotyczy czynności wykonanych w okresie obowiązywania ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.). Pytanie dotyczy jednak możliwości dokonania korekty faktury w okresie, w którym zastosowanie będą miały przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Zgodnie z art. 106 ust. 1 i 3 tej ustawy o podatku od towarów i usług (odpowiednio art. 32 ustawy obowiązującej do dnia 30 kwietnia 2004 r.) podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Powyższe przepisy stosuje się odpowiednio do części należności otrzymywanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

Natomiast w myśl art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (odpowiednio art. 33 ustawy obowiązującej do dnia 30 kwietnia 2004 r.), w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.

Jak wynika z przytoczonych przepisów, podatnik wystawia fakturę w przypadku sprzedaży towaru lub usługi oraz w przypadku otrzymania zaliczki przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. Faktura VAT jest dokumentem sformalizowanym potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej. Prawidłowość materialno?prawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt sprzedaży określonych towarów lub usług lub też otrzymania zaliczki.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka wykonała na żądanie Generalnego Wykonawcy dodatkowe roboty budowlane, uznając, iż za ich wykonanie należy się wynagrodzenie poza uzgodnioną uprzednio ceną, bowiem nie były one objęte zawartą wcześniej umową. Dokonano odbioru przedmiotowych robót - sporządzone na tę okoliczność protokoły odbioru podpisał kierownik budowy Generalnego Wykonawcy - a Spółka wystawiła fakturę VAT i odprowadziła należny podatek VAT. Wobec braku uregulowania należności przez kontrahenta Spółka skierowała do sądu sprawę o zapłatę za wykonane roboty dodatkowe, które zostało ostatecznie umorzone.

Stan faktyczny sprawy wskazuje jednoznacznie, iż usługa została wykonana - zarówno usługa podstawowa, która była przedmiotem zlecenia (ujęta w umowie), jak i usługa dodatkowa. Zatem skoro przedmiotowa faktura z dnia 30 września 2003 r. dokumentowała wykonanie - zgodnie z protokołem odbioru - robót dodatkowych i dokument ten został wprowadzony do obrotu prawnego, o czym świadczy fakt posiadania przez Spółkę kopii faktury VAT, to w sytuacji nieuregulowania należności przez kontrahenta, brak jest przesłanek do wystawienia faktury korygującej i możliwości skorygowania na jej podstawie kwoty podatku należnego.

Zgodnie bowiem z § 16 i § 17 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 789 ze zm.) fakturę korygującą wystawia się, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury, a także w przypadku, gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, co w niniejszej sprawie nie miało miejsca.

Jednocześnie wskazać należy, iż tut. organ nie rozstrzygał kwestii zasadności istnienia roszczenia z tytułu wystawionej faktury VAT, bowiem leży to poza sferą stosunków podatkowo-prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej ? powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.