Opodatkowanie czynności kosztów zarządu nieruchomością wspólną, refakturowania tzw. mediów?, (...)

30.8.2012

Opodatkowanie czynności kosztów zarządu nieruchomością wspólną, refakturowania tzw. mediów?, stawki podatku oraz prawa do odliczenia.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 9 marca 2012 r. (data wpływu 11 czerwca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 22 sierpnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności kosztów zarządu nieruchomością wspólną, refakturowania tzw. mediów?, stawki podatku oraz prawa do odliczenia? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 czerwca 2012 r. został złożony wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności kosztów zarządu nieruchomością wspólną, ?refakturowania tzw. mediów?, stawki podatku oraz prawa do odliczenia.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wspólnota jest czynnym podatnikiem podatku do towarów i usług. i występuje w dwóch rolach:

w przypadku nabycia towarów i usług w ramach zarządu nieruchomością wspólną,
w przypadku nabycia towarów i usług na potrzeby utrzymania poszczególnych lokali właścicieli.

W pierwszym przypadku członkowie Wspólnoty uiszczają comiesięczne opłaty w postaci zaliczek. Zaliczki te wnoszone są m.in. na : bieżące remonty i konserwacje, ubezpieczenie, utrzymanie czystości, wynagrodzenie zarządcy i inne opłaty publiczno-prawne. Zaliczki te ujęte na fakturze dla właściciela lokalu są wykazywane jako nie objęte podatkiem VAT. W drugim przypadku Wspólnota nabywa towary i usługi na potrzeby utrzymania indywidualnych lokali. Faktura zbiorcza jest wystawiona przez dostawcę mediów na Wspólnotę, która dokonuje obciążenia częścią danej usługi na rzecz poszczególnych lokali wystawiając fakturę VAT ze stawką właściwą dla faktury źródłowej, tj. 23% lub 8%. Dotyczy to zarówno lokali mieszkalnych jak i niemieszkalnych. Zarząd w październiku 2011 r. przejął zarządzanie wspólnotą od innego zarządcy. Z dokumentacji wynika, iż nie były w ogóle wystawiane faktury dla właścicieli lokali mieszkalnych. Faktury były wystawiane tylko dla lokali użytkowych. Na fakturach tych odnośnie zaliczki na pokrycie kosztów zarządu nieruchomości wspólnej oraz przy refakturowaniu mediów nie była wykazywana żadna ze stawek podatku VAT (zawarta była informacja ? nie podlegają opodatkowaniu). VAT odliczany był w proporcji bazowej tylko od faktur zakupowych związanych z funduszem remontowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy uiszczane opłaty przez właścicieli lokali na pokrycie kosztów zarządu nieruchomości wspólnej podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
Z jakimi stawkami VAT mają być wystawione faktury obciążające za media właściciela lokalu, który wykorzystuje lokal wyłącznie na cele mieszkaniowe?
Z jakimi stawkami mają być wystawione faktury obciążające za media właściciela lokalu, który wykorzystuje lokal wyłącznie na działalność gospodarcza?
Jeżeli zwolnione z opodatkowania są czynności związane z wykorzystaniem lokali na cele mieszkaniowe, to czy przysługuje prawo do odliczenia podatku z faktury źródłowej, która jest podstawa do zaliczkowania usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1 Opłaty uiszczane prze właścicieli na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólna nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT i na fakturze nie wykazuje się żadnej zobowiązujących ze stawek. W tym przypadku Wspólnota występuje w ramach zarządu nieruchomością wspólną. Zgodnie z art. 14 ustawy o własności lokali na koszty zarządu składają się opłaty:

wydatki na remont i bieżącą konserwacje,
ubezpieczenie, podatki i inne opłaty publiczno-prawne, chyba że pokrywane są przez właściciela lokalu,
wydatki na utrzymanie czystości i porządku,
wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy,
opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu, wody w części dotyczącej nieruchomości wspólnej oraz opłaty za antenę zbiorcza i windę.

Na pokrycie tych kosztów zarządu właściciele lokali wpłacają comiesięczne zaliczki, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad. 2 i Ad. 3 W przypadku refakturowania mediów (zaliczka na zimną wodę, wywóz nieczystości, co) wystawiana jest faktura dla każdego właściciela lokalu niezależnie od tego czy wykorzystuje lokal na cele mieszkaniowe czy tez na działalność gospodarczą, ze stawką właściwą dla faktury źródłowej (co 23%, woda i śmieci 8%). Stanowisko takie jest słuszne ponieważ zwiększa się proporcja bazowa do odliczenia podatku naliczonego. W związku z powyższym podatek VAT z faktur wystawianych dla właścicieli lokalu zarówno mieszkalnych jak i niemieszkalnych stanowi dla Wspólnoty podatek należny do zapłaty.

Ad. 4 Podatek VAT z faktur źródłowych za media stanowi podatek naliczony odliczony zgodnie z przyjętą proporcją bazową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Przez świadczenie usług ? w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy ? rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Zgodnie z treścią art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, postawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do brzmienia art. 30 ust. 3 cyt. ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

W myśl art. 106 cyt. ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Niewymienienie danego towaru lub usługi w ustawie lub przepisach wykonawczych jest jednoznaczne z obowiązkiem zastosowania stawki podstawowej.

Stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy ? dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, natomiast stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W poz. 140 załącznika nr 3 do ustawy w grupowaniu 36.00.20.0 PKWiU ustawodawca wymienił ?usługi związane z uzdatnianiem i dostarczaniem wody za pośrednictwem sieci wodociągowych?, w poz. 141 tego załącznika ? ?usługi związane z handlem wodą dostarczaną za pośrednictwem sieci wodociągowych? PKWiU 36.00.30.0, z kolei w poz. 142 ? ?usługi związane z odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków? PKWiU ex 37, a w pozycjach 143-150 ? usługi związane ze zbieraniem odpadów PKWiU 38.

Zgodnie z art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania obniżonej stawki podatku VAT tylko do usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniającego określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce ?nazwa usługi?. Zatem, wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT dotyczy wyłącznie danej usługi z danego grupowania.

Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 1 ww. ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120, art. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 106 cyt. ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż Wspólnota jest czynnym podatnikiem podatku do towarów i usług. i występuje w dwóch rolach:

w przypadku nabycia towarów i usług w ramach zarządu nieruchomością wspólną,
w przypadku nabycia towarów i usług na potrzeby utrzymania poszczególnych lokali właścicieli.

Zgodnie z treścią art. 6 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.), ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana.

Z powyższego wynika zatem, iż decydujące dla powstania wspólnoty mieszkaniowej jest wyodrębnienie i przeniesienie własności pierwszego samodzielnego lokalu w konkretnej nieruchomości (bez względu na to, czy jest to lokal mieszkalny, czy użytkowy). Powstanie wspólnoty mieszkaniowej nie jest związane z żadnymi szczególnymi regulacjami czy czynnościami prawnymi, poza tymi, które związane są bezpośrednio z ustanowieniem i przeniesieniem odrębnej własności lokalu. Powstaje ona niejako z mocy prawa w chwili, gdy w nieruchomości pojawia się lokal stanowiący odrębną własność osoby innej niż dotychczasowy właściciel całej nieruchomości, albo w chwili, gdy jednocześnie pojawia się większa liczba właścicieli różnych lokali.

Jednostka powstała w oparciu o art. 6 ustawy, posiada określoną strukturę organizacyjną, w skład której wchodzą (tworzą ją) właściciele lokali, zobowiązani do określonych zachowań i czynności wynikających z ustawy. Wymieniona ustawa określa prawa i obowiązki członków wspólnoty oraz zakres zarządu nieruchomością wspólną.

Stosownie do treści art. 13 ust. 1 ww. ustawy, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nie utrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra.

Natomiast zgodnie z art. 14 ustawy, na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

wydatki na remonty i bieżącą konserwację,
opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę,
ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali,
wydatki na utrzymanie porządku i czystości,
wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.

Wspólnota mieszkaniowa, realizując wspólny interes właścicieli występuje w odmiennych rolach w przypadku nabycia towarów i usług w ramach zarządu nieruchomością wspólną oraz w przypadku nabycia towarów i usług na potrzeby utrzymania poszczególnych lokali, których właścicielami są członkowie wspólnoty.

W zakresie zarządu nieruchomością wspólną wspólnota, będąca jednostką odrębną od właścicieli lokali, nabywając towary i usługi dla celów nieruchomości wspólnej nie wykonuje żadnych czynności na rzecz właścicieli. W takiej bowiem sytuacji działa ona w imieniu własnym i na własny rachunek, jako podmiot stosunków zobowiązaniowych wynikających z zarządu nieruchomością wspólną, którego działanie jest jedynie finansowane przez właścicieli wyodrębnionych lokali mieszkalnych (m.in. w formie zaliczek, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o własności lokali), mających udziały w nieruchomości wspólnej. Tym samym odbiorcą nabywanych towarów i usług jest wspólnota mieszkaniowa, jako odrębny od jej członków podmiot praw, i to ona występuje jako ostateczny konsument. W takim więc zakresie nie świadczy ona żadnych czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług na rzecz właścicieli odrębnych lokali.

Biorąc pod uwagę powyższe, uiszczanie przez właścicieli lokali należności z tytułu partycypowania w kosztach zarządu utrzymania nieruchomości wspólnej (np. w formie zaliczek) nie jest objęte przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast w drugim przypadku, gdy wydatki ponoszone są przez właściciela wyłącznie w związku z odrębną własnością lokalu, wspólnota w zakresie nabywanych towarów i usług celem zaopatrzenia poszczególnych lokali występuje w odmiennej roli. Nabywa bowiem towary i usługi w swoim imieniu jednakże na rzecz właścicieli poszczególnych lokali, którzy dokonują na poczet tych zakupów stosownych wpłat. Tym samym wspólnota zakupując towary i usługi, które następnie przyporządkowuje poszczególnym lokalom, dokonuje ich odsprzedaży właścicielom lokali. W takiej sytuacji środki uiszczane przez właścicieli poszczególnych lokali na ich utrzymanie stanowią w istocie zapłatę za odsprzedawane im przez wspólnotę towary i usługi. W konsekwencji w odniesieniu do rozliczania wydatków związanych z utrzymaniem poszczególnych lokali, ponoszonych m.in. z tytułu zakupu przez wspólnotę towarów i usług do tych lokali, zastosowanie znajdą przepisy o podatku od towarów i usług.

Analizując opisany stan faktyczny na tle cytowanego stanu prawnego wskazać należy, iż Wspólnota działa w charakterze podatnika tylko w zakresie sprzedaży towarów i usług związanych wyłącznie z utrzymaniem poszczególnych lokali. Zatem w przedstawionych we wniosku okolicznościach Wspólnota działa w charakterze podatnika w zakresie odsprzedaży:

usług dostarczania energii cieplnej ? w zakresie, w jakim energia ta dotyczy wyłącznie lokali użytkowych i mieszkalnych, z pominięciem energii cieplnej wykorzystywaniem do ogrzewania części wspólnych budynku,
usług dostarczania wody, w zakresie w jakim usługi te dotyczą wyłącznie lokali użytkowych i mieszkalnych, z pominięciem usług dostarczania wody dotyczących części wspólnych nieruchomości,
usług wywozu nieczystości stałych - w zakresie w jakim usługi te dotyczą wyłącznie lokali użytkowych i mieszkalnych.

W świetle powyższego, świadcząc usługi w zakresie dostawy wody i wywozu nieczystości dla właścicieli lokali użytkowych jak i mieszkalnych, o ile są one sklasyfikowane według PKWiU w ww. grupowaniach, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy Wspólnota winna stosować na ?refakturze? 8% stawkę podatku od towarów i usług, stosownie do zapisu art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy.

Natomiast w przypadku dostawy energii cieplnej jako nie wymienionej w ustawie oraz w aktach wykonawczych do niej ze stawkami obniżonymi należy zastosować stawkę podstawową w wysokości 23%.

Jednocześnie, w odniesieniu do przenoszenia kosztów: bieżących remontów i konserwacji, ubezpieczenia, utrzymania czystości, wynagrodzenia zarządcy oraz innych opłat publiczno-prawnych wskazać należy, iż stanowią one na mocy art. 14 ustawy o własności lokali koszty zarządu nieruchomością wspólną. Jak bowiem wynika ze stanu faktycznego, stanowią one czynności wykonywane w ramach zarządu nieruchomością wspólną, zatem w tym zakresie Wspólnota nie działa w charakterze podatnika, w związku z czym czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Odnosząc się z kolei do kwestii prawa do odliczenia wskazać należy, iż w myśl powołanego wyżej przepisu art. 86 ust. 1 ustawy podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wyłącznie w takim zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Jednocześnie, zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) i b) cyt. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3 - 7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika: z tytułu nabycia towarów i usług oraz potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego.

Stosownie natomiast do art. 90 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Szczegółowy sposób rozliczenia zawarty został w dalszych przepisach art. 90 od ust. 2 do 10 powołanej ustawy.

Przepisy powołanej ustawy nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami, a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może być bezpośredni (nabycie towaru lub usługi, które następnie zostaną przez podatnika sprzedane) lub pośredni. Konkretny zakup musi więc łączyć się (bezpośrednio lub pośrednio) z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Z powyższego wynika, że w przedmiotowej sprawie warunkiem koniecznym, aby Wspólnota mogła dokonać odliczenia podatku naliczonego od zakupów, jest ich związek z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Jednocześnie należy podkreślić, iż realizacja prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony jest obostrzona ograniczeniami zawartymi w dziale IX cytowanej ustawy. Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, np. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Wskazać należy, że czynności niepodlegające opodatkowaniu nie są w ogóle objęte regulacją ustawy o podatku od towarów i usług. W rezultacie odliczanie podatku naliczonego związanego z tymi czynnościami stanowiłoby nieuprawnione rozszerzenie zakresu stosowania ustawy na sferę, której ta ustawa w ogóle nie dotyczy. Ponadto brak jest w ustawie przepisów, które dopuszczałby możliwość odliczenia podatku w rozpatrywanej sytuacji.

W świetle powyższego, Wspólnocie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu ponoszonych wydatków w zakresie, w jakim nabycia te wiążą się z czynnościami opodatkowanymi (powstaniem podatku należnego). Jednocześnie podkreślić należy, iż w sytuacji wystąpienia związku ponoszonych wydatków także z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem, do których nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w tej części.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.