Jaką stosować stawkę na kompleksowe usługi, polegające na zaprojektowaniu, pomiarach, montażu trwałej (...)

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2013 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 14 października 2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej dla montażu trwałych zabudów meblowych.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zajmuje się sprzedażą detaliczną mebli. Na potrzeby klientów zajmuje się również projektowaniem z uprzednio nabytych komponentów i montażem szaf wnękowych i mebli do trwałej zabudowy w domach i mieszkaniach objętych społecznym programem mieszkaniowym. Do chwili obecnej na te usługi Spółka stosowała 23% stawkę VAT. W momencie wydania uchwały NSA z 14 czerwca 2013 r. sygn. akt I FPS 2/13, z której wynika, że kompleksowa usługa, polegająca na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz montażu trwałej zabudowy meblowej z uprzednio nabytych komponentów zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, należy traktować jako usługę modernizacji opodatkowaną obniżoną 8% stawką VAT, Spółka jest zainteresowana jaką stosować stawkę VAT na ww. usługę. Jak wynika z uzupełnienia do wniosku dopasowanie i montaż komponentów meblowych, że wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części tworzą trwałą zabudowę meblową. Po zdemontowaniu nie można ich zainstalować w innym miejscu, ponieważ posiadają wymiary dla konkretnego miejsca, brakuje tylnej ściany mebli, więc samodzielnie nie mogą funkcjonować.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stosować stawkę na kompleksowe usługi, polegające na zaprojektowaniu, pomiarach, montażu trwałej zabudowy meblowej: tj. szafy wnękowe, meble kuchenne i łazienkowe?

Zdaniem Wnioskodawcy ze względu na wyrok NSA, zabudowa wnęk np. szafy wnękowe oraz meble do trwałej zabudowy np. meble kuchenne, łazienkowe, stanowią usługę modernizacji opodatkowaną obniżoną stawką VAT w wysokości 8% w domach i mieszkaniach objętych społecznym programem mieszkaniowym?

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Art. 2 pkt 6 ustawy o VAT stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Stawka podatku ? zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług ? wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku ? stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy ? wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 146a ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, stosuje się ? w myśl ust. 12 wskazanego artykułu ? do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z ust. 12a tego artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 ? wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W myśl ust. 12c powołanego artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Jak wynika z ww. art. 2 pkt 12, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych, rozumianych jako produkty finalne działalności budowlanej.

Analiza powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, iż warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Jednocześnie na podstawie § 7 ust. 1 pkt 2 i pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia
4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów
i usług (t. j. Dz. U. z 2013 r., poz. 247 ze zm.), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla:

• robót konserwacyjnych dotyczących budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;
• robót konserwacyjnych dotyczących:

1. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych,
2. lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12
   
   
   - w zakresie, w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 2.
   

Przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont (§ 7 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć: budowa, remont modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.) przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Z kolei zgodnie z pkt 7a tego artykułu przez przebudowę należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego.

Natomiast definicję remontu zawarto w pkt 8 tego artykułu. Zgodnie z jego brzmieniem przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Modernizacja, zgodnie z definicją słownikową, to unowocześnienie i usprawnienie czegoś (Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN).

Z opisu sprawy wynika, że Spółka świadczy kompleksowe usługi polegające na projektowaniu, dopasowaniu oraz montażu zabudów meblowych z komponentów tworzących wraz z elementami konstrukcyjnymi budynku trwałą zabudowę meblową w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Wskazać należy, że z uwagi na to, iż obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie
o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Preferencyjna stawka podatku miała i ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności związanych
z budownictwem mieszkaniowym, jednakże nie do wszystkich usług dotyczących samego instalowania, czy montażu różnych towarów.

Niewątpliwie współczesne wymagania rodzą potrzebę modernizacji budynków mieszkalnych lub ich części. Prace modernizacyjne wiążą się często ze zmianami konstrukcyjnymi w budynku. Przyczyną modernizacji jest konieczność unowocześnienia istniejących budynków, zmiana rozwiązań przestrzenno-funkcjonalnych oraz poprawienie standardu wyposażenia - założenia nowych instalacji, np. grzewczych, czy nowych urządzeń technicznych.

Czynności polegające na montażu trwałych zabudów meblowych są zaopatrywaniem budynku w elementy wyposażenia - mebli na indywidualne zamówienie klienta czyli w sprzęt użytkowy. Wyposażenie - w postaci trwałej zabudowy meblowej, z pewnością nie stanowi elementów konstrukcyjnych budynku.

Odnosząc wskazany wyżej stan prawny do przedstawionego opisu sprawy należy zatem stwierdzić, iż świadczonych przez Wnioskodawcę czynności w zakresie montażu zabudowy meblowej, nie można uznać za konserwację, remont, modernizację, a także przebudowę, bowiem czynności te nie dotyczą substancji samego budynku. Stałą zabudowę meblową, montowaną w sposób opisany przez Wnioskodawcę, należy uznać za wyposażenie budynku (lokalu), a fakt trwałego ich przytwierdzenia np. do ścian, podłoża bądź sufitu pozostaje bez znaczenia, bowiem nie następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego budynku (lokalu).

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że do opisanych w stanie faktycznym czynności, polegających na montażu trwałej zabudowy meblowej w budynkach mieszkalnych, zastosowanie ma stawka 23%, bowiem czynności te nie stanowią czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, jak również robót, o których mowa w § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, usługa montażu zabudowy meblowej z komponentów montowanych w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa mieszkaniowego objętego społecznym programem mieszkaniowym, nie podlega opodatkowaniu obniżoną 8% stawką podatku, lecz podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT. Tym samym Wnioskodawca nie miał prawa stosować do usług opisanych we wniosku 8% stawki podatku VAT od dnia 1 stycznia 2011r.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 czerwca 2013r. sygn. I FPS 2/13 tut. organ podatkowy stwierdza, że dotyczy ona zastosowania obniżonej 8% stawki podatku VAT dla usług modernizacji wykonywanych
w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, a polegających na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz montażu komponentów w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części trwałą zabudowę meblową. Jednakże w stosunku do Wnioskodawcy powołana uchwała NSA nie znajdzie zastosowania, bowiem Wnioskodawca nie świadczy usług modernizacji, o których mowa w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, a jedynie usługi wyposażenia budynku (lokali) w zabudowę meblową. Obniżoną stawkę można stosować tylko wtedy, gdy zabudowa meblowa zostałaby trwale związana z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części, gdyż dopiero wtedy posiada cechy modernizacji lokalu czy domu. Z treści wniosku wynika natomiast, że Wnioskodawca dokonuje montażu stolarki meblowej. Nawet jeśli elementy zabudowy są trwale przymocowane do ścian, czy podłogi nie przesądza to o trwałym związaniu
z elementami konstrukcyjnymi lokalu czy budynku. Zauważyć należy, że możliwy jest demontaż zabudowy bez uszkodzenia konstrukcji lokalu lub budynku. Tym samym uchwała, na którą powołuje się Wnioskodawca nie może stanowić podstawy do zastosowania stawki obniżonej podatku VAT.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.