Opłata za korzystanie ze środowiska wchodząca w skład wartości świadczonych usług składowania (...)

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2008 roku został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 14 listopada 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług opłat za korzystanie ze środowiska ponoszonej przez podmioty oddające odpady na składowiska odpadów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zakład jest administratorem składowiska odpadów i jest upoważniony do wystawiania faktur VAT za przyjęte odpady. Cena netto ustalana jest uchwałą Rady Miasta. Do ceny netto doliczany jest 7% podatek VAT. Od każdego przyjętego MG odpadów Zakład odprowadza na rachunek Urzędu (Departament Ochrony Środowiska) opłatę za korzystanie ze środowiska, ustaloną Rozporządzeniem Rady Ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 723). Aktualnie cena netto za odpady wynosi 65 zł/MG plus 75 zł/MG opłaty za korzystanie ze środowiska, łącznie 140 zł/MG + 7% VAT. Powstała wątpliwość czy zasadne jest naliczanie podatku VAT od opłaty za korzystanie ze środowiska. W uzupełnieniu do wniosku, Strona podniosła, iż w cenie składowania odpadów znajdują się koszty: wynagrodzenia pracowników wraz z pochodnymi, opłaty za korzystanie ze środowiska, dzierżawy kompaktora oraz zużytego przez paliwa, podatek od nieruchomości dla właściciela gruntu, wywozu odcieków oraz monitoringu wysypiska, badania dobowego odpadów, energii elektrycznej, usług telekomunikacyjnych, przewozu pracowników, itp. Świadczona usługa klasyfikowana jest symbolem 90.0 według Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Klasyfikowania Wyrobów i Usług (PKWiU) - usługi w zakresie gospodarki ściekami oraz gospodarowania odpadami, usługi sanitarne i pokrewne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opłata za korzystanie ze środowiska powinna być wyodrębniona z ceny składowania odpadów i zwolniona z podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, opłata za korzystanie ze środowiska ustalona Rozporządzeniem Rady Ministrów nie jest świadczeniem odrębnej usługi i jako składnik kosztowy ceny usługi składowania odpadów nie powinna być wyodrębniona z ceny usługi i nie powinna być zwolniona od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 wymienionej ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy.

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji (z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119)

Na podstawie art. 29 ust. 1 ww. ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Należy zauważyć, iż przedmiotem określonej czynności jest konkretna usługa, a nie zbiór dowolnie wyodrębnionych w jej ramach usług czy też części. Zatem w świetle powołanego powyżej przepisu art. 29 ust. 1 ustawy kwota należna obejmuje wszystkie elementy kosztów związanych z dostawą towarów czy świadczeniem usługi kształtujące cenę, której sprzedawca żąda od nabywcy. Tak skalkulowana kwota należności powinna zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla danego towaru czy świadczonej usługi.

Ze stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie administrowania odpadami komunalnymi. Za usługę składowania odpadów pobierane jest wynagrodzenie. Na przedmiotową cenę usługi składa się m.in. opłata za korzystanie ze środowiska. Wnioskodawca wskazuje, że opłata za korzystanie ze środowiska jest odprowadzana na rachunek Urzędu, a jej koszty przenoszone są na odbiorcę, poprzez zawarcie jej w cenie usługi odbioru odpadów.

W rozpatrywanej sprawie, opłata z tytułu korzystania ze środowiska jest ściśle związana ze świadczoną przez Wnioskodawcę usługą składowania odpadów, tym samym jest częścią należności z tytułu świadczenia usługi. Zatem na całość świadczenia należnego od nabywcy składa się na równi z usługą umieszczenia odpadów na składowisku kwota opłaty za korzystanie ze środowiska. Skoro bowiem Wnioskodawca przyjmuje tę opłatę jako element kalkulacyjny ceny za świadczenie skonkretyzowanej usługi sklasyfikowanej w jednym grupowaniu PKWiU 90, nie zaś jako szereg dowolnie wyodrębnionych w jej ramach usług, które kształtują kwotę żądaną od nabywcy, to w konsekwencji zgodnie z art. 29 ust. 1 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług, opłata za korzystanie ze środowiska stanowi uzupełniający (obok należności za umieszczenie odpadów na składowisku) element podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W tej sytuacji opłatę tę należy bowiem traktować jako część kwoty należnej z tytułu świadczonej usługi zagospodarowania odpadów (element kalkulacyjny ceny) i opodatkować według stawki właściwej dla tej usługi.

Potwierdzeniem powyższego może być również zapis art. 279 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. ? Prawo ochrony środowiska (tj. Dz. U. z 2006 r. Nr 129, poz. 902 ze zm.) zgodnie z którym opłata za korzystanie ze środowiska, poza wyjątkami wskazanymi w ust. 3 i 4 tego przepisu, ciąży na podmiocie, któremu przekazuje się odpady (oczywiście posiadającym zezwolenie w zakresie gospodarki odpadami), a nie podmiocie, który przekazuje te odpady.

Mając na uwadze powyższe w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, iż kwota opłaty za korzystanie ze środowiska, będąca składnikiem należności z tytułu świadczenia usług w zakresie usługi zagospodarowania odpadów stanowi element podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę w stanie prawnym obowiązującym w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej ? powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.