Stosowanie nazwy towarów i usług na paragonie z kasy rejestrującej.

Stosowanie nazwy towarów i usług na paragonie z kasy rejestrującej.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko ? przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2013 r. (data wpływu 16 sierpnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu wykazywania na paragonie fiskalnym nazwy towaru jest ? prawidłowe.

Porady prawne


UZASADNIENIE


W dniu 16 sierpnia 2013 r. został złożony wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu wykazywania nazw sprzedawanych towarów na paragonie.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Od 1983 r. prowadzi Pani sklep ? pasmanterię. Na powierzchni 27 m2 posiada Pani szeroki asortyment pasmanteryjny oraz galanterię i bieliznę. Eksploatuje Pani trzecią kasę fiskalną. Obecna jest technicznie ograniczona. Towar opodatkowany jest podatkiem od towarów i usług według stawki 23%. Posiada Pani trzy grupy towarowe, obecnie 63 kody, które w Pani ocenie identyfikują towar.

Pytanie ogranicza Pani do jednej grupy towarowej ? guziki.

Posiada Pani 2.743 pozycje guzików. Zmieniają się każdorazowo pod względem surowca, rodzaju, kształtu, funkcji. Wszystkie opodatkowane są stawką 23%.


Obecny stan faktyczny: ?


guziki z kokosu ? cztery wielkości, kształty różne, ceny różne;

guziki ze szkła ? trzy wielkości, cztery kształty, pięć cen;

guziki z drewna ? trzy kształty, wielkości różne, pięć cen;

guziki ozdobne ? mogą pełnić funkcję użytkową (jeden klient nabywa dla funkcji ozdobnej, inny klient funkcję ustala sam).


Dla Pani identyfikacja towaru sprzedanego przy posiadanych paragonach jest zgodna z przepisami dotyczącymi paragonów fiskalnych.

Posiada Pani dwudziestoletnią kolekcję unikatowych guzików, bywa po jednym egzemplarzu, lub po kilka sztuk. W obecnym stanie posiada Pani jeden kod ? guziki.

W Pani ocenie sprzedawany towar jest jednoznacznie identyfikowany. Paragon fiskalny zawiera wszystkie elementy określone obowiązującymi przepisami. W każdym przypadku ? zwrotu, zmiany decyzji kupującego czy reklamacji guzików identyfikacja zakupionego towaru wraz z paragonem jest jednoznaczna, bezproblemowa i bezdyskusyjna.

Posiada Pani uprawnienia do szkolenia w roku szkolnym 2013/2014 uczniów i posiadanie kodów na kasie fiskalnej (możliwe 1000 kodów) jest powodem pomyłek i błędów a obowiązkiem ucznia jest opanowanie należytej obsługi klienta i wydawanie paragonu fiskalnego. Warunki jakie Pani posiada pozwalają na prowadzenie działalności i kontynuowanie jej, niekomplikując formy sprzedaży.


W związku z powyższym zadano pytanie sprowadzające się do kwestii prawidłowości stosowania na paragonach fiskalnych jednego kodu ? ?guzik dla 2.743 guzików.?


W Pani ocenie, sprzedaż guzików potwierdzona paragonem fiskalnym identyfikuje towar zgodnie z prawem podatkowym.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.


O bowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.).

Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 2 i pkt 9 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać niezwłocznie zgłoszenia właściwemu podmiotowi prowadzącemu serwis kas rejestrujących każdej nieprawidłowości w pracy kasy oraz prowadzić i przechowywać dokumentację o przebiegu eksploatacji kasy rejestrującej, z uwzględnieniem przepisów wydanych na podstawie ust. 7a i ust. 9 pkt 1.

Z art. 111 ust. 6a ustawy wynika, że kasa rejestrująca służąca do prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie podstawowych danych dotyczących zawieranych transakcji, w tym wysokości uzyskiwanego przez podatnika obrotu i kwot podatku należnego, oraz musi przechowywać te dane lub też zapewniać bezpieczny ich przekaz na zewnętrzne nośniki danych. Pamięć fiskalna kasy rejestrującej powinna posiadać numer unikatowy, nadawany w ramach czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Natomiast stosownie do zapisu art. 111 ust. 7a pkt 1 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia sposób prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym o zastosowaniu specjalnym dla specyficznego rodzaju działalności, oraz warunki używania kas przez podatników, uwzględniając potrzebę właściwego ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących przez podatników, o których mowa w ust. 1, oraz potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas przez tych podatników, jak również zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku.

Powyższe kwestie w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. regulowały przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338, z późn. zm.), obowiązującego do dnia 31 marca 2013 r.

W myśl § 2 pkt 11 rozporządzenia, przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.


Jak wynika z § 5 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia, paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać następujące informacje:


  1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych ? adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika,
  2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP),
  3. numer kolejny wydruku,
  4. datę i czas (godzinę i minutę) sprzedaży,
  5. nazwę towaru lub usługi i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy,
  6. cenę jednostkową towaru lub usługi,
  7. ilość i wartość sprzedaży,
  8. wartość sprzedaży i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku,
  9. wartość sprzedaży zwolnionej od podatku,
  10. łączną kwotę podatku,
  11. łączną kwotę należności,
  12. kolejny numer paragonu fiskalnego,
  13. kolejny numer kasy i oznaczenie kasjera ? przy więcej niż jednym stanowisku kasowym,
  14. logo fiskalne, zgodnie z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia, oraz numer unikatowy kasy,
  15. oznaczenie waluty przynajmniej przy łącznej kwocie należności, o której mowa w lit. k, w której dokonywana jest rejestracja sprzedaży.


Ponadto, w § 5 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia wskazano, iż paragon musi być czytelny i zawierać wszystkie dane, o których mowa w pkt 6, pozwalające nabywcy na sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji (?).

Na podstawie § 7 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży, jak również wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy.

W § 7 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia wskazano, iż podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani do weryfikacji poprawności pracy kasy, ze szczególnym uwzględnieniem prawidłowego zaprogramowania nazw towarów i usług oraz ich właściwego przyporządkowania do stawek podatku oraz niezwłocznego zgłaszania prowadzącemu serwis kas każdej nieprawidłowości w jej pracy.

Wymogi m.in. co do treści paragonu fiskalnego, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363).

Stosownie do § 2 pkt 12 ww. rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o paragonie fiskalnym ? rozumie się przez to wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Na podstawie § 6 ust. 1 pkt 1 powołanego rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, podatnicy, prowadząc ewidencję m.in. wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny.

Należy także wskazać, iż z § 6 ust. 1 pkt 5 ww. rozporządzenia wynika, że podatnik jest obowiązany do określenia sposobu przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług. Natomiast sposób ten określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług.


Jak wynika z § 8 ust. 1 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny zawiera co najmniej:


  1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych - adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;
  2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP);
  3. numer kolejny wydruku;
  4. datę oraz godzinę i minutę sprzedaży;
  5. oznaczenie ?PARAGON FISKALNY?;
  6. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację;
  7. cenę jednostkową towaru lub usługi;
  8. ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku;
  9. wartość rabatów lub narzutów, o ile występują;
  10. wartość sprzedaży brutto i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku po uwzględnieniu rabatów lub narzutów;
  11. wartość sprzedaży zwolnionej od podatku;
  12. łączną kwotę podatku;
  13. łączną kwotę sprzedaży brutto;
  14. oznaczenie waluty, w której rejestrowana jest sprzedaż, przynajmniej przy łącznej kwocie sprzedaży brutto;
  15. kolejny numer paragonu fiskalnego;
  16. numer kasy i oznaczenie kasjera - przy więcej niż jednym stanowisku kasowym;
  17. numer identyfikacji podatkowej nabywcy (NIP nabywcy) - na żądanie nabywcy;
  18. logo fiskalne i numer unikatowy kasy.


Zgodnie z zapisem § 8 ust. 2 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwić nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy, o której mowa w ust. 1 pkt 6, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Informacje zawarte na paragonie fiskalnym powinny znajdować się w kolejności określonej w ust. 1, z wyjątkiem informacji o dacie oraz godzinie i minucie sprzedaży, a logo fiskalne i numer unikatowy kasy muszą być umieszczone centralnie w ostatniej linii paragonu fiskalnego. (§ 8 ust. 3).

Natomiast § 14 ust. 1 pkt 1 powołanego rozporządzenia wskazuje, iż podatnicy stosujący kasy dokonują weryfikacji poprawności pracy kasy, ze szczególnym uwzględnieniem prawidłowego zaprogramowania nazw towarów i usług, wartości stawek podatkowych, waluty ewidencyjnej wraz z jej symbolem i wartością przelicznika, wskazań daty i czasu oraz właściwego przyporządkowania nazw towarów do stawek podatku.

Ponadto, podatnicy niezwłocznie zgłaszają podmiotowi prowadzącemu serwis główny lub podmiotowi prowadzącemu serwis kas każdą nieprawidłowość w pracy kasy (§ 14 ust. 1 pkt 2).

Powołane przepisy wskazują, iż na paragonie fiskalnym musi znajdować się nazwa towaru lub usługi. Oprócz nazwy, może znajdować się ewentualnie opis stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia nazwy towaru lub usługi oraz nie określają źródła stosowania nazw towarów lub usług, wobec czego należy sięgnąć do definicji słownikowych. Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl) ?nazwa? oznacza ?wyraz albo połączenie wyrazowe oznaczające kogoś lub coś?, zaś nazwa jednostkowa ? nazwę mającą tylko jeden desygnat.

Paragon fiskalny spełnia bowiem określone funkcje (kontrolną, ochronną, informacyjną ? co jest szczególnie istotne z punktu widzenia nabywcy będącego konsumentem), których realizacja jest możliwa jedynie wtedy, gdy zawiera on wprowadzone w sposób prawidłowy dane wymienione w § 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących.

Nazwy, uwzględniające ?jednoznaczne? identyfikowanie oferowanych towarów i usług (oraz sposób przyporządkowania stawki podatku do nazwy towarów i usług), określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Sposób dokonywania jednoznacznej identyfikacji towaru lub usługi jest w dużej mierze uzależniony od specyfiki prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, przy czym należy pamiętać, iż przepisy nie wykluczają stosowania skrótów.

Nazwa towaru lub usługi ma spełniać cele, dla jakich podatnik został zobowiązany do ewidencjonowania obrotu. Podatnik jest zobowiązany na paragonie opisać wykonane świadczenie, podać jego nazwę, tak aby do użytej nazwy możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i by użyta nazwa była co do istoty zgodna z będącym przedmiotem obrotu świadczeniem. Jednocześnie nazwa świadczenia na paragonie musi być tak skonstruowana, aby można było na tej podstawie w połączeniu z ceną dokładnie określić jakie świadczenie zostało zakupione. Dopiero taki sposób ewidencjonowania sprzedaży skutecznie zagwarantuje konsumentowi prawo do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności, dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie.

Podatnik powinien bowiem wystawiać paragony zawierające nazwy towarów na tyle szczegółowe, żeby ? z jednej strony ? pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikację prawidłowości rozliczenia podatku, a z drugiej ? zapewniały konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów.

Należy w tym miejscu wskazać, iż dokonując sprzedaży jednej (lub kilku) odmian danego asortymentu towarowego podatnik może zaprogramować w kasie jedną nazwę dla danego typu towarów. Stosowanie jednej nazwy jest dozwolone również wtedy, gdy towary są oferowane po różnych cenach, z zastrzeżeniem przypadku, gdy podatnik ma w swojej ofercie towary objęte różnymi stawkami podatku VAT. Przy czym należy zauważyć, że im szerszy jest wybór towarów lub usług w danej grupie, to wymaga on bardziej szczegółowego określenia nazwy towaru lub usługi w celu ich prawidłowej identyfikacji.

Opisane wyżej zasady dotyczące stosowania nazewnictwa spełniającego wymóg jednoznacznego identyfikowania towarów i usług, nie wykluczają stosowania przez podatników nazewnictwa zapewniającego bardziej szczegółowe rozróżnienie towarów. Stosowanie jednak na tyle rozbudowanego nazewnictwa (obejmującego, w przypadku towaru takiego jak np. ?guziki? wskazań dotyczących przykładowo wzoru, kształtu, rozmiaru itp.) ma dla podatników, zważywszy na treści § 8 ust. 2 zdanie 2 w zw. z ust. 1 pkt 6, charakter fakultatywny.

W tym miejscu trzeba zauważyć, że to podatnik decyduje, w jaki sposób dobierze nazwę towaru lub usługi, tak by jego klient mógł jednoznacznie zidentyfikować przedmiot nabytego świadczenia, a sposób jednoznacznego identyfikowania towarów i usług jest ściśle związany z asortymentem, jaki podatnik oferuje.

Istotny jest również fakt, że obowiązujące w tym zakresie przepisy nie wykluczają stosowania skrótów.

Jak wskazano wyżej sposób ?jednoznacznego? identyfikowania towarów i usług jest ściśle związany z asortymentem towarów i usług, jakie podatnik oferuje.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że dokonując sprzedaży towarów pod nazwami z kategorii ?guziki?, skoro ? jak wskazano we wniosku ?podlegają one opodatkowaniu tą samą stawką podatku VAT, to zaprogramowanie na kasie rejestrującej jednego kodu ? ?guziki? dla oferowanego asortymentu tego typu ? w ocenie tutejszego organu ? daje możliwość identyfikacji towaru. Stosowanie jednej nazwy jest dozwolone również wtedy, gdy towary są oferowane po różnych cenach, z zastrzeżeniem przypadku, gdy podatnik ma w swojej ofercie towary objęte różnymi stawkami podatku VAT.


Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika