Stawka podatku dla usług archeologicznych. sygn: ITPP1/443-966/12/MS

2.11.2012

Stawka podatku dla usług archeologicznych.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 sierpnia 2012 r. (data wpływu 10 sierpnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług archeologicznych ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 sierpnia 2012 r. złożono wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług archeologicznych.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od 2008 r. prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą: działalność historycznych miejsc i budynków (PKD 9103Z) oraz badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie nauk społecznych i humanistycznych (PKD 7220Z). Prowadzi Pani działalność kulturalną (w rozumieniu ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej), w oparciu o przepisy ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. nr 182 poz. 1568 ze zm.) oraz rozporządzenia Ministra Kultury i Sztuki z dnia 9 czerwca 2004 r. - tworząc dokumentację archeologiczno-konserwatorską z badań archeologicznych objętych ochroną, na podstawie ustawy o ochronie prawa autorskiego i praw pokrewnych w zakresie: badań archeologicznych (również w formie nadzorów oraz sondażowych badań archeologicznych), polegających na organizowaniu i nadzorowaniu prac wykopaliskowych.

Po uzyskaniu w tym zakresie pozwolenia w formie decyzji administracyjnej od Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków na obszarach, dla których w uzgodnieniu z konserwatorem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przewidziano badania archeologiczne (obszary wpisów do rejestru zabytków oraz obszary ochrony konserwatorskiej w tym archeologicznej nie wpisane do rejestru zabytków, ale zewidencjonowane w ogólnopolskiej bazie stanowisk archeologicznych - AZP), polegające na:

nadzorowaniu ręcznego lub mechanicznego ściągania nawarstwień archeologicznych, interpretowaniu i tworzeniu dokumentacji archeologiczno-konserwatorskiej odsłanianych obiektów i warstw oraz zabytków nieruchomych i ruchomych,
wykonywaniu w terenie dokumentacji opisowej, rysunkowej i fotograficznej zgodnie z rozporządzeniem Ministra Kultury z dnia 9 czerwca 2004 r.,
opracowaniu naukowym wyników badań na podstawie materiałów (tj. zabytków archeologicznych będących pozostałościami życia codziennego ówczesnych ludzi), w połączeniu z dokumentacją terenową wykonaną w trakcie badań archeologicznych, przedstawione w formie sprawozdania Wojewódzkiemu Konserwatorowi Zabytków, zgodnie z rozporządzeniem z dnia 9 czerwca 2004 r.
pisaniu artykułów o tematyce wynikającej z charakteru stanowiska, omawiające wyniki badań,
wykonywaniu innych archeologicznych działań mieszczących się w kategorii badań archeologicznych (np. badania powierzchniowe - nanoszenie stanowisk archeologicznych na mapy na podstawie luźnych znalezisk zabytków archeologicznych na powierzchni gruntu, badania weryfikacyjne - zakładanie niewielkich wykopów sondażowych lub wykonywanie odwiertów ręcznych mających potwierdzić lub zanegować obecność stanowiska archeologicznego w określonym miejscu), zakończonych sprawozdaniem dla właściwego konserwatora zabytków na podstawie wykonanej w trakcie prac dokumentacji rysunkowej, opisowej i fotograficznej wynikającej z analizy i interpretacji odsłanianych nawarstwień.

Wytworzona dokumentacja jest przejawem działalności twórczej o indywidualnym charakterze. Prace wykonuje Pani na zlecenie instytucji kultury, jednostek samorządu, firm i inwestorów prywatnych. Poszczególne zadania realizowane są przy współudziale osób zatrudnionych na podstawie umowy o dzieło lub zlecenia, posiadających odpowiednie kwalifikacje, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Kultury.

Po otrzymaniu wynagrodzenia (honorarium) za wykonanie prac, prawa autorskie przenoszone są na zamawiającego (zleceniodawcę). Wykonawca prac archeologicznych, bez względu na lokalizację stanowiska archeologicznego (tj. wpisanego do rejestru zabytków, czy nie), zobowiązany jest do złożenia wniosku o wydanie pozwolenie na badania archeologiczne. Po uzyskaniu pozwolenia w formie decyzji administracyjnej, badacz (wykonawca usługi), ze względu na zapisy ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami oraz rozporządzenia Ministra Kultury, zobowiązany jest do wykonywania dokumentacji archeologiczno-konserwatorskiej oraz stosowania procedur określonych w decyzji konserwatorskiej. Przeprowadzenie badań archeologicznych na terenie wpisanym do rejestru (grodzisko, układ urbanistyczny) oraz nie wpisanym do rejestru polega na tym samym. W trakcie wykonywania zlecenia, wykonawca sporządza dokumentację archeologiczno-konserwatorską. Archeolog analizuje w sposób indywidualny relikty archeologiczne, nawarstwienia oraz zabytki ruchome, interpretując określone zjawiska zachodzące w przeszłości, a czytelne w nawarstwieniach archeologicznych, w formie opisowej, rysunkowej oraz fotograficznej.

Dokumentacja wykorzystywana jest do sporządzenia sprawozdań i opracowań m.in. Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków oraz publikacji naukowej lub popularno-naukowej.

Zarówno dokumentacja terenowa, sprawozdanie, jak i opracowania, są dokumentacją będącą przejawem działalności twórczej, o indywidualnym charakterze, objętą ochroną praw autorskich, które w momencie sprzedaży usługi przechodzą na zamawiającego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy świadczone przeze Panią usługi z zakresu badań archeologicznych (przedstawione w opisie stanu faktycznego), których efektem jest stworzenie dokumentacji posiadającej charakter utworu, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o podatku od towarów i usług?

Pani zdaniem, usługi archeologiczne świadczone przeze Panią - jako indywidualnego twórcę - podlegają zwolnieniu z podatku od towarów i usług, na zasadzie art. 43 ust.1 pkt 33 lit b, jako usługi kulturalne.

Uzasadniając prezentowane stanowisko wskazano, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują zwrotu ?usługi kulturalne?. Jego znaczenie należy zatem ustalić w oparciu o dostępne metody wykładni. W prawie podatkowym podstawowe znaczenie ma wykładnia językowa. Zatem zgodnie z jej regułami, odnosząc się do potocznego znaczenia terminu ?usługi kulturalne?, należy uznać, iż pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp.

Natomiast kultura to ?całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną (której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja) i duchową (ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp.) - Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtmuller ?Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska? Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999. Encyklopedia Popularna w haśle ?kultura? podaje, że jest to ?całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania? (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982). Zgodnie z internetowym Słownikiem języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN, kultura oznacza ?materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory?. Przez potoczne rozumienie pojęcia ?kultura? możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności. Badania archeologiczne, to natomiast zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami - działania mające na celu odkrycie, rozpoznanie, udokumentowanie i zabezpieczenie zabytku archeologicznego tj. zabytku nieruchomego, będącego powierzchniową, podziemną lub podwodną pozostałością egzystencji i działalności człowieka, złożoną z nawarstwień kulturowych i znajdujących się w nich wytworów bądź ich śladów albo zabytek ruchomy, będący tym wytworem.

W świetle przytoczonych wyżej definicji, w Pani ocenie nie można mieć wątpliwości, że usługi w zakresie badań archeologicznych stanowią usługi kulturalne. Ponadto, ostatecznym celem prowadzonych przez Panią badań archeologicznych jest każdorazowo pisemne naukowe opracowanie wyników tych badań i sporządzenie odpowiedniej dokumentacji. Finalny efekt badań archeologicznych, jak każde dzieło o charakterze naukowym, jest zatem przejawem indywidualnej działalności twórczej, ma charakter utworu, i podlega ochronie zgodnie z ustawą prawo autorskie. Wskazała Pani również, iż prezentowane stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej (która dotyczyła identycznego stanu faktycznego), wydanej przez Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 27 maja 2011 r. (sygnatura ITPP2/443-333/11/MD).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług ? w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy ? rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Stawka podatku, na postawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku ? stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy ? wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, natomiast stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, pod poz. 182, bez względu na symbol PKWiU, wymieniono usługi kulturalne i rozrywkowe ? wyłącznie w zakresie wstępu:

na widowiska artystyczne, włączając przedstawienia cyrkowe,
do obiektów kulturalnych.

Ponadto zgodnie z pkt 1) objaśnień do załącznika nr 3, wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik.

Na mocy obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 43 ust. 1 pkt 33, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Zwolnienie określone w powyższym przepisie ma charakter przedmiotowo-podmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi.

Należy również zwrócić uwagę na cel zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy. Brzmienie tego przepisu wskazuje, że ze zwolnienia od podatku korzystać mogą usługi w zakresie kultury oraz dostawa towarów ściśle z tymi usługami związana. Jednakże, usługi te ? aby mogły korzystać ze zwolnienia ? świadczone muszą być przez specyficzne podmioty, tj. podmioty prawa publicznego, podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym, wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Powyższe regulacje stanowią implementacje prawa unijnego, gdyż w świetle art. 132 ust. 1 lit. n) Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z dnia 28 listopada 2006 r. (Dz. U. UE L 347, str. 1 ze zm.), zwolnione jest świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawa towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie.

W kontekście powyższego wskazać należy - co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej - że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem ?pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 szóstej dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika? (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż prowadzi Pani działalność gospodarczą (działalność historycznych miejsc i budynków oraz badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie nauk społecznych i humanistycznych). Prowadzi Pani działalność kulturalną (w rozumieniu ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, w oparciu o przepisy ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami oraz rozporządzenie Ministra Kultury i Sztuki). Prowadząc działalność tworzy Pani dokumentację archeologiczno-konserwatorską z badań archeologicznych (polegających na organizowaniu i nadzorowaniu prac wykopaliskowych) objętych ochroną, na podstawie ustawy o ochronie prawa autorskiego i praw pokrewnych. Archeolog analizuje w sposób indywidualny relikty archeologiczne, nawarstwienia oraz zabytki ruchome, interpretując określone zjawiska zachodzące w przeszłości, a czytelne w nawarstwieniach archeologicznych, w formie opisowej, rysunkowej oraz fotograficznej. W trakcie wykonywania zlecenia, sporządza Pani dokumentację archeologiczno-konserwatorską. Wytworzona dokumentacja jest przejawem działalności twórczej o indywidualnym charakterze. Prace wykonuję Pani na zlecenie instytucji kultury, jednostek samorządu, firm i inwestorów prywatnych. Po otrzymaniu wynagrodzenia (honorarium) za wykonanie prac, prawa autorskie przenoszone są na zamawiającego (zleceniodawcę). Zarówno dokumentacja terenowa, sprawozdanie, jak i opracowania, są dokumentacją będącą przejawem działalności twórczej, o indywidualnym charakterze, objętą ochroną praw autorskich, które w momencie sprzedaży usługi przechodzą na zamawiającego.

Analizując możliwość zwolnienia świadczonych przez Wnioskodawcę usług na gruncie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy, na wstępie należy wskazać, że zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.) ? do której odwołuje się ustawodawca ? przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego - zgodnie z art. 1 ust. 2 - są utwory:

wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
plastyczne;
fotograficzne;
lutnicze;
wzornictwa przemysłowego;
architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
muzyczne i słowno-muzyczne;
sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
audiowizualne (w tym filmowe).

Na podstawie art. 8 ust. 2 cyt. ustawy, domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Z powołanych powyżej przepisów można wywieść, iż twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie ?przejaw działalności twórczej?, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują zwrotu ?usługi kulturalne?. Jego znaczenie należy zatem ustalić w oparciu o dostępne metody wykładni. W prawie podatkowym podstawowe znaczenie ma wykładnia językowa. Encyklopedia Popularna w haśle ?kultura? podaje, że jest to ?całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania? (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982).

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane regulacje z zakresu podatku od towarów i usług, jak również wskazane przepisy odrębne, stwierdzić należy, iż opisane przez Panią badania archeologiczne, w sytuacji gdy, jak wskazano we wniosku, ich efektem jest stworzenie dokumentacji posiadającej charakter utworu, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, co wiąże się z uzyskaniem przez Panią statusu twórcy, korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy.

Podkreślić jednakże należy, że kwestia dotycząca uznania Wnioskodawcę za twórcę oraz wykonywanych przez niego czynności za usługi wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielanie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego.

Należy bowiem wskazać, że zgodnie z regulacją zawartą w art. 15 ustawy ? Ordynacja podatkowa, organy podatkowe przestrzegają z urzędu swojej właściwości rzeczowej i miejscowej. Oznacza to, że nie mają umocowania prawnego do dokonywania interpretacji przepisów prawa innych niż przepisy prawa podatkowego. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy nie jest zatem organem kompetentnym do dokonania oceny w zakresie stwierdzenia, czy jest Pani twórcą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.) Ustawa ta, choć powołana w ustawie o podatku od towarów i usług, nie jest elementem prawa podatkowego, wobec czego przepisy tej ustawy nie mogą być przedmiotem interpretacji udzielanej przez tut. organ. Interpretacja taka wykraczałaby poza zakres interpretacji prawa podatkowego udzielanej w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, do której uprawniony jest dyrektor izby skarbowej. W związku z tym, niniejsza interpretacja została udzielona przy założeniu, iż przygotowywana przez Panią dokumentacja archeologiczno-konserwatorska posiada charakter utworu, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, co wiąże się z uzyskaniem przez Panią statusu twórcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.