Brak prawa do odzyskania podatku naliczonego z tytułu poniesionych wydatków na realizację projektu.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2014 r. został złożony wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku naliczonego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wspólnota nie jest podatnikiem podatku od towarów usług. Zaliczki wnoszone do Wspólnoty przez właścicieli (zarówno z tytułu opłat związanych z eksploatacją budynku jak i kosztów remontu) nie są przedmiotem opodatkowania podatkiem od towarów usług. Wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekracza progu zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Wspólnota osiąga również przychody, które podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Obecnie Wspólnota realizuje projekt pn. ???? w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007-2013. W wyniku realizacji ww. zadania otrzymuje od wykonawców faktury, które zawierają kwotę podatku VAT. Zakończone zadanie nie zmienia statusu podatkowego Wspólnoty i nie będzie objęte czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Prace wykonane na ww. budynku polegały na modernizacji 3 sztuk wind, refundacji kosztów malowania 3 klatek schodowych oraz wymiany instalacji elektrycznej. W budynku nie ma lokali użytkowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy podatek zawarty w fakturach dokumentujących poniesienie wydatków na realizację ww. zadania inwestycyjnego może być odzyskany przez Wspólnotę w jakikolwiek sposób w systemie VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, nie będzie możliwości odzyskania podatku od towarów i usług, ponieważ nie będą spełnione warunki określone we wskazanym przepisie. Stosownie do tego przepisu podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W omawianym przypadku poniesione wydatki nie będą miały związku z czynnościami opodatkowanymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl postanowień art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r.).

Do dnia 31 grudnia 2013 r. obowiązywało następujące brzmienie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy: ?Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.?

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy rozliczeniowe lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Do dnia 31 grudnia 2013 r. ww. przepis miał brzmienie: ?Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.?

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego lub zwrotu podatku przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług. Ponadto prawo do odliczenia przysługuje tylko w przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany wyłącznie z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji, jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W rozdziale 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r., poz. 247 z późn. zm.) przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu.

Przepisy powołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku w oparciu o przepisy zawarte w rozdziale 9 tego rozporządzeniu.

W analogiczny sposób kwestia ta jest uregulowana, w obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu), towarów lub usług (Dz. U. z 2013 r. poz. 1656).

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca, realizuje projekt pn. ?????. Wydatki na realizację ww. projektu nie mają związku ze sprzedażą opodatkowaną.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów pozwala na stwierdzenie, że Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia i zwrotu podatku, ponieważ z treści wniosku nie wynika, że zakupione towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ponadto Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, co również wyklucza możliwość odliczenia podatku naliczonego Wnioskodawcy nie będzie przysługiwał również zwrot podatku, gdyż środki, o których mowa we wniosku, nie są środkami wskazanymi w powołanych rozporządzeniach.

Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.