Czy dokumenty te są wystarczające do zastosowania stawki podatku w wysokości 0%, a transakcję tą (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2008 r. (data wpływu 21 listopada 2008 r.), uzupełniony pismami z dnia 30 grudnia 2008 r. (data wpływu 31 grudnia 2008 r.) oraz z dnia 8 stycznia 2009 r. (data wpływu 12 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za eksport pośredni wywozu towarów z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego i prawa do zastosowania stawki podatku 0% - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2008 r. złożono wniosek, uzupełniony pismami z dnia 30 grudnia 2008 r. oraz 8 stycznia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za eksport pośredni wywozu towarów z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego i prawa do zastosowania stawki podatku 0%.

W przedmiotowym wniosku, oraz pismach stanowiących jego uzupełnienie, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, będąc czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, dokonał w miesiącu maju 2008 r. sprzedaży towarów ? samochodowych instalacji gazowych - firmie z Rosji za pośrednictwem agencji celnej mającej siedzibę we Włoszech. Towar został przewieziony na zlecenie kontrahenta rosyjskiego, który nie jest zidentyfikowany dla transakcji wewnątrzwspólnowotych jako odbiorca unijny, transportem drogowym z Polski przez obszar Wspólnoty do Włoch. Zgłoszenie towaru do procedury wywozu nastąpiło we włoskim urzędzie celnym. Następnie agencja celna działająca na rzecz firmy z Rosji wysłała przedmiotowy towar (wraz z towarami od innych dostawców) do Rosji - poza terytorium Wspólnoty. Towar ten przewożony był przez firmę działająca w systemie Karnet TIR, na rzecz kontrahenta rosyjskiego. W dokumentach celnych, agencja występuje jako zgłaszający. Procedura wywozu nastąpiła w oparciu o wystawioną przez Pana (jako eksportera) fakturę. W związku ze zrealizowaną transakcją posiada Pan następujące dokumenty:

• kopię faktury, na której wskazana jest ilość towaru z podziałem na jego poszczególne typy i ilości,
• WZ,
• CMR z oświadczeniem dokumentującym odbiór towaru w celu dostawy do agencji celnej we Włoszech,
• deklarację MRN wraz z jej tłumaczeniem,
• dokument A.E.S z agencji celnej, potwierdzający dokonanie wywozu poza terytorium Wspólnoty.

Na dokumencie CMR oraz deklaracji MRN widoczna jest tożsamość towarów, które były przedmiotem dostawy. Kontrahent rosyjski uregulował przelewem bankowym całą należność.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dokumenty te są wystarczające do zastosowania stawki podatku w wysokości 0%, a transakcję tą można zakwalifikować jako eksport pośredni...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 2 pkt 8 lit. b) oraz art. 41 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, w opisanej sytuacji przemieszczone towarów z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty jest eksportem. Ze względu na fakt, iż towary wywiezione zostały z kraju do agencji celnej we Włoszech, działającej na rzecz nabywcy, ww. dostawa stanowi eksport pośredni. Po powołaniu treści art. 41 ust. 4 ustawy, Wnioskodawca wskazuje, iż z dokumentów musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. W Jego ocenie spełnił warunki, a mianowicie potwierdzenie wywozu otrzymał przed dniem złożenia deklaracji za m-c maj 2008 r. Co do formy dokumentów potwierdzających wywóz jest ona prawidłowa. Dokument A.E.S jest powszechnie stosowanym elektronicznym dokumentem potwierdzającym wywóz towaru z terytorium Wspólnoty, a od 2009 r. wszystkie jej kraje będą używały tego systemu. Do tego czasu, tj. pełnej implementacji, część krajów Wspólnoty funkcjonuje w systemie celnym ECS. W ustawie o podatku od towarów usług nie określono formy dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej. W związku z powyższym należy odwołać się do przepisów celnych ? Wspólnotowego Kodeksu Celnego, które mówią, iż można jednocześnie używać formy A.E.S i IE599. Zatem na podstawie posiadanych dokumentów można zastosować 0 % stawkę podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów; import towarów; wewnatrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju i wewnątrzwspólnotowa dostawa towaru.

Eksportem towarów - w świetle art. 2 pkt 8 cytowanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r. - jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych, wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4, jeżeli wywóz jest dokonywany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia łodzi rekreacyjnych oraz prywatnych statków powietrznych lub innych prywatnych środków transportu.

Ustawodawca definiując pojecie eksportu towarów dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy towar będący przedmiotem wywozu jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz i na niego są wystawiane dokumenty eksportowe ? eksport bezpośredni, od sytuacji, gdy towar będący przedmiotem wywozu jest wywożony przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz i na niego są wystawiane dokumenty eksportowe ? eksport pośredni.

Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8 (art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług).

W myśl art. 13 ust. 2 , przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe zharmonizowane, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Stosownie do treści ust. 3 powołanego artykułu, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r., za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium tego państwa członkowskiego.

Przemieszczenia towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku, gdy towary mają być przedmiotem eksportu towarów przez tego podatnika, pod warunkiem że podatnik posiada dokument celny potwierdzający rozpoczęcie procedury wywozu na terytorium kraju, jeżeli wywóz z terytorium Wspólnoty jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (art. 13 ust. 4 pkt 4 ustawy).

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokonał na terytorium kraju dostawy towaru na rzecz kontrahenta z Rosji. W ramach przedmiotowej transakcji, nie nastąpiło rozpoczęcie procedury wywozu towarów na terytorium kraju, lecz na terytorium innego niż Polska kraju UE, tj. Włoch. W związku z powyższym, ww. dostawy nie można uznać za eksport gdyż wywóz towarów nie nastąpi z terytorium kraju bezpośrednio poza obszar Wspólnoty, a Wnioskodawca nie dysponuje dokumentem celnym potwierdzającym rozpoczęcie procedury wywozu towarów z terytorium Polski. Przedmiotowa dostawa nie stanowi również wewnątrzwspólnowej dostawy towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy, gdyż jest dokonywana na rzecz podmiotu niezidentyfikowanego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium UE.

W związku z faktem, iż transport towarów wykonywany jest na rzecz ich nabywcy tj. kontrahenta z Rosji, transakcji dokonanej przez Wnioskodawcę nie można również uznać za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że w opisanym stanie faktycznym mamy do czynienia z dostawą towarów na terytorium kraju podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawek podatku obowiązujących w Polsce właściwych dla sprzedanego towaru.

Jednocześnie wskazuje się, iż Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów wydaje interpretację indywidualną wyłącznie w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku i pismach stanowiących jego uzupełnienie, a nie dołączonych do niego dokumentów. W związku z powyższym załączone kserokopie dokumentów do złożonego wniosku nie były przedmiotem merytorycznej oceny.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta, co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej ? powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.