Budowa części do statku z materiałów częściowo powierzonych (mniej niż 50%) stanowi dostawę towaru (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2008 r. (data wpływu 8 grudnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności budowy części do statku za dostawę towarów i prawidłowości zastosowania 0% stawki podatku - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 grudnia 2008 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności budowy części do statku za dostawę towarów i prawidłowości zastosowania 0% stawki podatku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

S. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, na podstawie umowy o dzieło, buduje część statku wielozadaniowego sklasyfikowanego wg PKWiU 35.11.24-40.20 dla odbiorcy krajowego. Dzieło wykonywane jest częściowo z materiałów własnych i częściowo z powierzonych przez klienta. Materiały własne dotyczą: blach okrętowych, innych materiałów hutniczych, energii i gazów technicznych, natomiast powierzone: profili kadłubowych i rur, wyposażenia stalowego, armatury, urządzeń okrętowych, farb, materiałów spawalniczych i technologicznych. S. nie jest w stanie określić jednoznacznie proporcji udziałów materiałów własnych i powierzonych w wartości materiałów ogółem zużywanych do realizacji dzieła, gdyż nie posiada informacji o cenach i wartości łącznej materiałów jej powierzonych. Na podstawie szacunkowej oceny wartości materiałów powierzanych oraz kalkulacji wartości materiałów własnych, można w przybliżeniu określić, że udział materiałów własnych stanowi ok. 61% wartości materiałów ogółem zużywanych do realizacji dzieła. Wybudowana przez S. część do statku, wg szacunkowej oceny, posiada ok. 60% stanu zaawansowania technicznego statku gotowego do eksploatacji i jest klasyfikowana pod symbolem PKWiU 28.11.23 ? ?konstrukcje i części konstrukcji pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane, z żeliwa, stali lub aluminium?.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy czynności dotyczące budowy części statku, w przedstawionym stanie faktycznym, stanowią dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podlegającą opodatkowaniu według 0% stawki podatku na mocy art. 83 ust. 1 pkt 3 tej ustawy...

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonywana czynność ? budowa części statku ? stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy czynność tę Spółka powinna opodatkować 0% stawką podatku. Budowana część statku dotyczy środka transportu morskiego wskazanego w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Według art. 7 ust. 1 powołanej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Świadczenie usług, na podstawie art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, stanowi każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy.

Co do zasady stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Według art. 83 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do dostaw armatorom morskim:

1. statków wycieczkowych i tym podobnych, przeznaczonych głównie do przewozu osób, promów wszelkiego typu (PKWiU 35.11.21), z wyłączeniem liniowców pasażerskich pozostałych, statków (łodzi) wycieczkowych itp. pozostałych promów (PKWiU 35.11.21-90.00),
2. tankowców (PKWiU 35.11.22), z wyłączeniem tankowców pozostałych (PKWiU 35.11.22-90.00),
3. statków chłodniczych (PKWiU 35.11.23), z wyłączeniem statków chłodniczych pozostałych, innych niż tankowce (PKWiU 35.11.23-90),
4. statków przeznaczonych do przewozu towarów oraz statków przeznaczonych do przewozu zarówno osób jak i towarów (PKWiU 35.11.24), z wyłączeniem barek morskich bez napędu (PKWiU 35.11.24-20.3) oraz jednostek pływających wymienionych w podkategorii PKWiU 35.11.24-80 i 35.11.24-90.00,
5. statków rybackich itp. pełnomorskich (PKWiU 35.11.31-30),
6. pchaczy pełnomorskich (PKWiU 35.11.32-50.00), statków szkolnych rybołówstwa morskiego (PKWiU ex 35.11.33-93.30) i statków badawczych rybołówstwa morskiego (PKWiU ex 35.11.33-93.40),
7. statków ratowniczych morskich (PKWiU ex 35.11.33-53.40).

Rozstrzygnięcie kwestii dotyczącej możliwości zastosowania stawki 0% w oparciu o powyższy przepis wymaga ustalenia, czy przedmiotem świadczenia Wnioskodawcy dla nabywcy jest dostawa towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 ww. ustawy, czy też świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 przedmiotowej ustawy (każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy).

W myśl pkt 4.1 Zasad metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług ? zakres rzeczowy PKWiU (rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług ? Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.), Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług jest klasyfikacją produktów pochodzenia krajowego oraz z importu, przy czym:

1. pod pojęciem wyrobów rozumie się surowce, półfabrykaty, wyroby finalne oraz zespoły i części tych wyrobów ? o ile występują w obrocie,
2. pod pojęciem usług rozumie się:

• wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarczych prowadzących działalność o charakterze produkcyjnym nie tworzące bezpośrednio nowych dóbr materialnych ? usługi na rzecz produkcji,
• wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarki narodowej oraz na rzecz ludności przeznaczone dla celów konsumpcji indywidualnej, zbiorowej i ogólnospołecznej.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż pojęcie usług zawarte w zasadach metodycznych PKWiU nie jest tożsame z definicją usług zawartą w art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z analizy powołanych przepisów prawa podatkowego wynika, iż w celu ustalenia czy w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z dostawą towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, należy rozważyć, czy dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, tj. czy w wyniku danej transakcji nabywca będzie mógł faktycznie dysponować rzeczą.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym S. na zlecenie kontrahenta buduje część do statku sklasyfikowanego wg PKWiU pod symbolem wskazanym w powołanym art. 83 ust. 1 pkt 1 lit. d) ustawy. Zawarta przez S. ze zleceniodawcą umowa stanowi ? jak wynika z wniosku ? umowę o dzieło, która z cywilistycznego punktu widzenia polega na zobowiązaniu się wykonawcy do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiającego - do zapłaty wynagrodzenia. Warunkiem zaistnienia umowy o dzieło jest określenie dzieła jakie ma wykonać przyjmujący zamówienie. W przedmiotowym przypadku zawarta umowa określa, iż S. zobowiązuje się do wybudowania konkretnej części do statku, która jako wyrób finalny podlega w efekcie sprzedaży na rzecz zleceniodawcy. We wniosku zawarto informację, że przedmiot wykonanego dzieła posiada klasyfikację PKWiU 28.11.23 ? ?konstrukcje i części konstrukcji pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane, z żeliwa, stali lub aluminium?, co wskazuje, iż według zasad ww. rozporządzenia w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, przedmiot dzieła stanowi wyrób. Z powyższego wynika, iż wybudowana przez S. część do statku stanowi towar w rozumieniu powołanego art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług. S. dokonując jej dostawy, zbywa prawo do dysponowania nią i otrzymuje za to umówione wynagrodzenie, zbywa więc w tym momencie prawo do rozporządzania wytworzonym przez siebie produktem. W świetle powołanego art. 7 ust. 1 ustawy, dokonuje zatem odpłatnej dostawy towarów.

We wniosku wskazano, że przedmiotowa część do statku wykonywana jest częściowo z materiałów własnych S. (w przybliżeniu stanowiących 61% ogółu materiałów), a częściowo z materiałów powierzonych przez klienta. Ponadto zrealizowana część do statku posiada ok. 60% stanu zaawansowania technicznego statku gotowego do eksploatacji. Z uwagi na to, że udział materiałów własnych przewyższa udział materiałów powierzonych, częściowe wykorzystanie w procesie produkcji materiałów otrzymanych od zleceniodawcy, nie wpływa to na kwalifikację prawną wykonywanych czynności. Wykonywane przez S. czynności w przedstawionym stanie faktycznym stanowią zatem dostawę towarów.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że nabywcą wytworzonej części statku jest podmiot krajowy. Jednocześnie wskazano, iż wyprodukowany przez S. wyrób, stanowi część do statku sklasyfikowanego wg PKWiU 35.11.24-40.20, który to symbol posiadają statki wymienione w art. 83 ust. 1 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku od towarów i usług. W świetle zatem ust. 1 pkt 3 tegoż artykułu S. dokonując sprzedaży tej części, ma prawo do zastosowania 0% stawki podatku.

Dodatkowo nadmienia się, iż za klasyfikację wyrobów i usług podaną we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, odpowiedzialność ponosi zainteresowany podmiot, gdyż sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), wg zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach. Organy podatkowe nie są uprawnione do dokonywania ww. klasyfikacji. W przypadku wątpliwości w tym zakresie, należy zwrócić się o dokonanie prawidłowej klasyfikacji do Urzędu Statystycznego w Łodzi, Ośrodka Interpretacji i Standardów Klasyfikacyjnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej ? powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.