Brak możliwości uznania transakcji za eksport i zastosowania 0% stawki w przypadku nieposiadania dokumentu (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2008 r. (data wpływu 15 grudnia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 lutego 2009 r. (data wpływu 12 marca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania dostawy towarów za eksport w sytuacji zagubienia dokumentu celnego potwierdzającego wywóz towarów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2008 r. złożono wniosek, uzupełniony pismem z dnia 19 lutego 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania dostawy towarów za eksport w sytuacji zagubienia dokumentu celnego potwierdzającego wywóz towarów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka zajmuje się produkcją wymienników ciepła oraz elementów do tych wymienników. Większa część produkcji przeznaczona jest do sprzedaży w krajach Unii Europejskiej i poza jej granice. W listopadzie 2008 r. dokonano sprzedaży eksportowej towaru dla dwóch kontrahentów. Oryginał zgłoszenia wywozu potwierdzony przez urząd celny przekazany kierowcy został przez niego zagubiony. Spółka zwróciła się z prośba do urzędu celnego o ponowne potwierdzenie tej dostawy. Urząd celny udzielił odpowiedzi, iż potwierdzenie wywozu może być wystawione tylko w momencie faktycznego wywozu towaru, na oryginale dokumentu potwierdzającego wywóz, natomiast późniejsze potwierdzenie nie jest możliwe. Graniczny urząd celny zasugerował możliwość potwierdzenia ww. dostawy, ale tylko za pośrednictwem urzędu podatkowego poprzez odpowiednie zaświadczenie potwierdzające przez szwajcarski urząd celny. Jedynie urząd skarbowy mógłby wystąpić o dalsze potwierdzenie, a możliwości Spółki na tym etapie się kończą.

Spółka dysponuje następującymi dokumentami:

• międzynarodowym listem przewozowym CMR potwierdzonym przez nabywcę towaru,
• kopią świadectwa przewozowego EUR 1, SAD,
• wyciągami bankowymi potwierdzającymi zapłatę za towar.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy na podstawie posiadanych dokumentów można uznać dostawę jako eksport i zastosować stawkę podatku 0%...

Zdaniem Wnioskodawcy, posiadane dokumenty stanowią gwarancję dokonania eksportu. Posiadanie potwierdzenia odbioru towaru przez nabywcę oraz dowodu zapłaty jest jednoznaczne z dokonaniem eksportu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 30 listopada 2008 r., przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia łodzi rekreacyjnych oraz prywatnych statków powietrznych lub innych prywatnych środków transportu, w tym środków transportu, o których mowa w art. 16 rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 288 z 29.10.2005, str. 1) (?).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a), stawka podatku wynosi 0%.

W myśl art. 41 ust. 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 30 listopada 2008 r., stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem, że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany miesiąc otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty.

Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed złożeniem deklaracji podatkowej za ten okres. W razie nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju (art. 41 ust. 7 ustawy).

W myśl art. 41 ust. 8 ustawy, przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu.

Należy wskazać, że od dnia 1 grudnia 2008 r. przepisy art. 41 ust. 6 i 7 zostały zmienione nowelizacją ustawy i posiadają następujące brzmienie:

• Stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty - art. 41 ust. 6 ustawy.
• Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju (art. 41 ust. 7 ustawy).
• W myśl art. 41 ust. 8 ustawy, przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu.

Z przytoczonych przepisów wynika uwarunkowanie zastosowania stawki 0% podatku przy eksporcie od otrzymania dokumentu potwierdzonego przez urząd celny określony w przepisach celnych, że nastąpił wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty. Należy jednak podkreślić, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, w jakiej formie powinien być sporządzony ww. dokument.

W związku z powyższym, dla rozstrzygnięcia powyższej kwestii należy odwołać się do przepisów celnych. Z dniem przystąpienia Polski do Unii Europejskiej powstał obowiązek bezpośredniego stosowania prawa wspólnotowego, w tym przypadku rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 302 z dnia 19 października 1992 r. ze zm.) oraz rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L. 253 z dnia 11 października 1993 r. ze zm.).

Zgodnie z art. 161 ust. 1 ww. rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r., procedura wywozu pozwala na wyprowadzenie towaru wspólnotowego poza obszar celny Wspólnoty. Dokonanie wywozu wymaga spełnienia formalności przewidzianych dla niego, z uwzględnieniem środków polityki handlowej (?). W myśl art. 161 ust. 5 tegoż rozporządzenia, zgłoszenie do wywozu musi zostać złożone w urzędzie celnym właściwym dla dozoru miejsca, gdzie osoba dokonująca wywozu ma swoją siedzibę lub gdzie towary zostały zapakowane, bądź załadowane do transportu wywozowego.

Na podstawie art. 205 ust. 1 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93, urzędowym wzorem zgłoszenia celnego towarów dokonywanego na piśmie w ramach zwykłej procedury w celu objęcia ich procedurą celną lub ich powrotnego wywozu, zgodnie z art. 182 ust. 3 Kodeksu Celnego, jest jednolity dokument administracyjny. Stosownie do art. 792 ww. rozporządzenia z dnia 2 lipca 1993 r., jeżeli zgłoszenie wywozowe sporządzane jest na podstawie jednolitego dokumentu administracyjnego (czyli dokumentu SAD), to należy wykorzystać egzemplarze 1, 2 i 3. Na podstawie art. 793 tegoż rozporządzenia, karta 3 jednolitego dokumentu administracyjnego, jak również towary do wywozu, przedstawiane są w urzędzie celnym wyprowadzenia. W myśl art. 793 ust. 2 cyt. rozporządzenia, urzędem celnym wyprowadzenia w przypadku transportu drogowego jest ostatni urząd celny przed opuszczeniem przez towary obszaru celnego Wspólnoty. Do obowiązków urzędu celnego wyprowadzenia należy, zgodnie z art. 793a ww. rozporządzenia, upewnienie się czy przedstawione towary są towarami zgłoszonymi oraz ich nadzorowanie i potwierdzenie ich fizycznego wyjścia przez poświadczenie odwrotnej strony karty 3. Poświadczenie stanowi pieczęć z nazwą urzędu i datą.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, iż dokumentem stanowiącym dowód dokonania eksportu towarów jest potwierdzona przez graniczny urząd celny Wspólnoty karta nr 3 jednolitego dokumentu administracyjnego (SAD).

Dokumentem potwierdzającym czynność eksportu jest również zaświadczenie wydane przez właściwy urząd celny na podstawie art. 793 ww. rozporządzenia, do którego stosuje się przepisy działu VIII Ordynacji podatkowej. Wydanie takiego zaświadczenia jest jednak możliwe tylko wówczas, gdy urzędem właściwym do dokonania takiego potwierdzenia będzie urząd celny zlokalizowany na terytorium Polski.

W świetle wyżej dokonanej analizy przepisów prawa podatkowego, stwierdza się, że jeżeli podatnik z różnych przyczyn nie dysponuje oryginałem dokumentu SAD 3, potwierdzającym rozpoczęcie procedury wywozu na terytorium kraju, fakt dokonania eksportu bezpośredniego towaru może być również udokumentowany w formie zaświadczenia wydanego przez urząd celny wyjścia. Zaświadczeniem takim może być również stosowne potwierdzenie urzędu celnego, naniesione na kopii dokumentu SAD 3 lub kserokopia dokumentu SAD 3 potwierdzona za zgodność z oryginałem przez organ celny zlokalizowany na terytorium Polski.

Jak wynika z wniosku, dla przedmiotowej transakcji Spółka nie dysponuje dokumentami, które spełniają wymogi wynikające z art. 41 ust. 6 ustawy. W świetle powołanych regulacji, posiadane dokumenty nie potwierdzają bowiem ani rozpoczęcia procedury wywozu na terytorium kraju, ani samego wywozu towaru poza terytorium Wspólnoty. Tym samym nie dają one prawa do uznania przedmiotowych transakcji za eksport i zastosowania stawki 0% dla tej czynności.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania niniejszej interpretacji.

Dodatkowo wskazać należy, iż organ wydaje interpretacje indywidualne dokonując oceny stanowiska wnioskodawcy w oparciu o przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego i nie ocenia załączonych do wniosku dokumentów.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej ? powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.