Zwolnienie przy sprzedaży nieruchomości zabudowanej.

UZASADNIENIE

W dniu 22 października 2010 r. złożono wniosek, uzupełniony w dniu 6 grudnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej przy sprzedaży udziału w nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest właścicielem udziału w wysokości 34/1000 części nieruchomości stanowiącej działkę zabudowaną czterorodzinnym budynkiem mieszkalnym wybudowanym w ok. 1930 r. Pozostały udział, t.j. 66/1000 części, stanowi współwłasność właścicieli czterech lokali mieszkalnych znajdujących się w tym budynku (nabytych wcześniej od Gminy). Gmina nabyła ww. nieruchomość z mocy prawa na podstawie decyzji Wojewody z dnia 2 kwietnia 1991 r. w wyniku przeprowadzonego postępowania komunalizacyjnego. Nabycie nie było udokumentowane fakturą VAT.

Gmina zamierza zbyć posiadany udział w trybie przetargu ograniczonego do właścicieli ww. lokali. Udział ten obejmuje dwa pomieszczenia położone na poddaszu budynku o łącznej pow. 15,24 m², które nie spełniają warunków samodzielnego lokalu mieszkalnego. W pomieszczeniach tych znajduje się tylko instalacja elektryczna, nie ma instalacji wodno - kanalizacyjnej. Pomieszczenia nie posiadają kuchni i sanitariatu. Postanowieniem z dnia 22 września 2008 r. Starosta odmówił wydania dla tych pomieszczeń zaświadczenia o samodzielności lokalu mieszkalnego.

Od 6 maja 1982 r. do 1 kwietnia 2008 r. przedmiotowe pomieszczenia były przedmiotem najmu, jako zastępcze pomieszczenie mieszkalne. Najemca korzystał z kuchni i łazienki w innym mieszkaniu znajdującym się w tym budynku. Gmina nie ponosiła wydatków na ulepszenie tych pomieszczeń.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zbycie przez Gminę posiadanego udziału podlega opodatkowaniu 22% stawką podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie posiadanego udziału będzie czynnością stanowiącą dostawę towaru, korzystającą ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, w związku z art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Według art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych czynności stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca zwolnił od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W art. 2 pkt 14 ustawy zawarto definicję pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z tym przepisem przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli lub ich części) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, najem. Zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa, czy najem są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z kolei zgodnie z ust. 7a ww. artykułu, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Art. 29 ust. 5 ustawy określa, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z treści wniosku wynika, że Gmina posiada udział w wysokości 34/1000 części nieruchomości stanowiącej działkę zabudowaną czterorodzinnym budynkiem mieszkalnym, wybudowanym w ok. 1930 r., nabytym w 1991 r. z mocy prawa na podstawie decyzji Wojewody w wyniku przeprowadzonego postępowania komunalizacyjnego. Nabycie nie było udokumentowane fakturą VAT. Udział ten obejmuje dwa pomieszczenia położone na poddaszu budynku, które nie spełniają warunków samodzielnego lokalu mieszkalnego. W pomieszczeniach tych znajduje się tylko instalacja elektryczna, nie ma instalacji wodno - kanalizacyjnej. Pomieszczenia nie posiadają kuchni i sanitariatu. Postanowieniem z dnia 22 września 2008 r. Starosta odmówił wydania dla nich zaświadczenia o samodzielności lokalu mieszkalnego.

Od 6 maja 1982 r. do 1 kwietnia 2008 r. przedmiotowe pomieszczenia były przedmiotem najmu, jako zastępcze pomieszczenie mieszkalne. Gmina nie ponosiła wydatków na ich ulepszenie. Obecnie zamierza zbyć posiadany udział w trybie przetargu ograniczonego do właścicieli ww. lokali.

Mając na uwadze powyższe oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż sprzedaż ww. udziału w nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w powiązaniu z art. 29 ust. 5 ustawy. Naliczenie przez Gminę pierwszej opłaty za najem przedmiotowych pomieszczeń po wejściu w życie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) spowodowało, iż nastąpiło ich pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. W tym momencie bowiem miało miejsce oddanie ich do użytkowania w wykonaniu czynności opodatkowanej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.