Uznanie zwrotu ?kosztów dodatkowych? reklamacji za świadczenie usług na terytorium kraju, podlegające (...)

Uznanie zwrotu ?kosztów dodatkowych? reklamacji za świadczenie usług na terytorium kraju, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 22%.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2009 r. (data wpływu 10 grudnia 2009 r.), uzupełnionym w dniu 15 lutego 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zwrotu ?kosztów dodatkowych? reklamacji za świadczenie usług na terytorium kraju podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 22% - jest nieprawidłowe.

Porady prawne


UZASADNIENIE


W dniu 10 grudnia 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 15 lutego 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zwrotu ?kosztów dodatkowych? reklamacji za świadczenie usług na terytorium kraju podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 22%.


W przedmiotowym wniosku, oraz jego uzupełnieniu, został przedstawiony następujący stan faktyczny.


W związku z reklamacjami towarów (części) ponosi Pan ?koszty dodatkowe?, takie jak np. koszty naprawy części, koszty transportu. Kosztami tymi obciążany jest Pan przez odbiorców (odbiorcy krajowi) na podstawie faktur VAT. Reklamacje od odbiorcy przyjmuje Pan na podstawie protokołu reklamacji.

W protokole tym odbiorca określa kwotę poniesionych kosztów dodatkowych (naprawa, transport, itp.) związanych z reklamacją danej części.

Następnie występuje Pan do zagranicznego dostawcy części o zwrot ww. kosztów. Przesyłając informację o reklamacji do swojego dostawcy, przyjmuje Pan wartość kosztów dodatkowych wskazaną przez odbiorcę w ww. protokole. Tytułem rozliczenia tych kosztów zagraniczni dostawcy wystawiają dokumenty uznaniowe określane jako ?credit note? lub ?gutschrift?. Koszty dodatkowe związane z reklamacjami, uznane przez dostawców stanowią rzeczywisty zwrot kosztów, mogą jedynie wystąpić niewielkie różnice wartościowe, wynikające z zaokrąglania wartości przez dostawców części.

W przypadku otrzymania dokumentu uznaniowego wartość z niego wynikająca, przeliczana jest według średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego (dzień wystawienia noty uznaniowej przez kontrahenta zagranicznego).

W deklaracji VAT-7 zwrot kosztów dodatkowych przez dostawców części związanych z reklamacjami, wykazywany jest jako świadczenie usług na terytorium kraju, opodatkowane 22% stawką podatku VAT.


W związku z powyższym, w uzupełnieniu z dnia 11 lutego 2010 r., zadano następujące pytanie.


Czy zwrot kosztów dodatkowych reklamacji przez dostawcę jest świadczeniem usług na terytorium kraju, podlegającym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 22%.


Zdaniem Wnioskodawcy, powołującego treść art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwrot kosztów związanych z reklamacjami stanowi odpłatne świadczenie usług, opodatkowane - na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy - w miejscu, w którym świadczący usługę posiada siedzibę. Właściwą stawką podatku dla tego rodzaju usług jest stawka 22%, określona w art. 41 ust. 1 ww. ustawy.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.


Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.


W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:


  1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
  2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
  3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.


Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez pojęcie świadczenia usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą) usługi, jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to ? co do zasady - niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności.

W świetle art. 31 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić.

Przy ustalaniu podstawy opodatkowania, o której mowa w ust. 1, przepis art. 29 ust. 4 stosuje się odpowiednio (ust. 3 ww. artykułu)

Zgodnie z treścią art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Celem określenia zasadniczych cech stosunku gwarancyjnego, który co do zasady jest elementem cywilistycznie rozumianej umowy sprzedaży, należy przytoczyć w niezbędnym zakresie przepisy odrębne regulujące to zagadnienie.

Zgodnie z art. 556 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub z przeznaczenia rzeczy, jeżeli rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu zapewnił kupującego, albo jeżeli rzecz została kupującemu wydana w stanie niezupełnym (rękojmia za wady fizyczne).

Stosownie do art. 577 § 1 Kodeksu cywilnego, w wypadku gdy kupujący otrzymał od sprzedawcy dokument gwarancyjny co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że wystawca dokumentu (gwarant) jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, jeżeli wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w gwarancji.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej sprzedaje Pan wyroby (części zamienne) swoich dostawców (podmioty z innych krajów członkowskich WE), pełniąc obowiązki gwaranta wobec krajowych ich odbiorców (nabywców). Naprawy gwarancyjne realizuje Pan we własnym imieniu i są one wykonywane tylko na rzecz tych odbiorców. Po realizacji naprawy gwarancyjnej dostarcza Pan dostawcy informację o kosztach reklamacji (naprawa, transport, itp.), a dostawca będący w stosunku do Pana gwarantem, zwraca koszty napraw gwarancyjnych na podstawie wystawionych not kredytowych (?credit note? lub ?gutschrift?).

Na tym tle przedstawiono wątpliwość dotyczącą uznania zwrotu dodatkowych kosztów reklamacji za świadczenie usług na terytorium kraju, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 22%.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny, przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, a przede wszystkim zakres ustawowej definicji świadczenia usług, jak również powołane przepisy odrębne, należy stwierdzić, że rozliczenia gwarancyjne dokonywane między Panem a dostawcami, nie są elementem wzajemnych świadczeń (wykonaniem określonej czynności w zamian za wynagrodzenie), które wypełniałyby znamiona odpłatnego świadczenia usług.

Na gruncie niniejszej sprawy realnym odbiorcą usługi gwarancyjnej jest krajowy nabywca towaru, natomiast Pan odzyskuje jedynie, w formie rekompensaty, koszty związane z naprawą tego towaru, które ostatecznie obciążają Pana dostawcę. Tym samym otrzymywanie takiej rekompensaty, która nie jest wynagrodzeniem za usługę świadczoną niezależnie od dokonywanej wymiany handlowej, nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług. Zatem fakt jej otrzymania, jako neutralny podatkowo, nie może mieć swojego odzwierciedlenia w deklaracji VAT-7, jako sprzedaż opodatkowana stawką 22%.

Wobec tego, że na gruncie przedstawionego stanu faktycznego, brak jest podstaw do rozpoznania usługi podlegającej opodatkowaniu, bezprzedmiotowe stało się określanie miejsca świadczenia, a w konsekwencji, pozostałych elementów konstrukcyjnych podatku (w tym stawki podatku).

Ponadto należy wskazać, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii prawidłowości przeliczania kwot określonych na notach uznaniowych w walucie obcej (euro), gdyż nie przedstawiono w tym zakresie własnego stanowiska oraz nie postawiono pytania.

Końcowo informuje się, że kwestie: uznania zwrotu kosztów reklamacji za świadczenie usług na terytorium kraju podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 22% oraz miejsca świadczenia usług, stawki podatku dla nich właściwej i przeliczania kwot wyrażonych w walutach obcych, zostały rozstrzygnięte w interpretacjach indywidualnych odpowiednio nr ITPP2/443-1076a/09/MD oraz nr ITPP2/443-1076c/09/MD.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika