Istota interpretacji: nieuznanie za import usług czynności, za które wnoszone są opłaty na rzecz (...)

Istota interpretacji: nieuznanie za import usług czynności, za które wnoszone są opłaty na rzecz zagranicznego organizatora konferencji naukowych

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko  przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2013 r. (data wpływu 24 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania za import usług czynności, za które wnoszone są opłaty na rzecz zagranicznego organizatora konferencji naukowych  jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 24 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania za import usług czynności, za które wnoszone są opłaty na rzecz zagranicznego organizatora konferencji naukowych.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Instytut jest państwową instytucją naukową działającą w oparciu o regulacje zawarte w ustawie z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. z 2010 r. Nr 96, poz. 619, z późń. zm.). Ustawowym celem Akademii jest m.in. służenie rozwojowi, promocji, integracji i upowszechnianie oraz przyczynianie się do rozwoju edukacji i wzbogacania kultury narodowej. Realizując powyższy cel, w ramach działalności statutowej, pracownicy Instytutu biorą udział w konferencjach naukowych organizowanych zarówno na terytorium Unii Europejskiej, jak i państw trzecich. Organizatorzy ww. konferencji nie mają siedziby, ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski. Konferencje naukowe organizowane są zarówno przez jednostki naukowe, jak i przez inne podmioty (np. firmy współpracujące z jednostkami naukowymi, firmy specjalizujące się w organizowaniu konferencji naukowych). Z tytułu uczestnictwa w konferencji naukowej Instytut wnosi opłaty na rzecz organizatora konferencji. Udział w konferencjach naukowych ma dwojaki charakter:


  • czynny, tzn. pracownicy Instytutu prezentują postery (plakaty naukowe), doniesienia naukowe lub sami prowadzą wykłady naukowe;
  • bierny, tzn. pracownicy Instytutu uczestniczą w wykładzie prowadzonym przez innych naukowców poszerzając w ten sposób wiedzę już posiadaną lub zdobywają nową wiedzą naukową.


Z tytułu udziału w konferencji naukowej pracowników naukowych, w zależności od charakteru udziału w konferencji, tj. czynnego lub biernego, Instytut ustalał miejsce świadczenia usługi w następujący sposób:


  • w przypadku czynnego udziału pracowników naukowych w danej konferencji naukowej, stosował regulacje właściwe dla importu usług,
  • w przypadku biernego udziału pracowników naukowych w konferencji naukowej, określał miejsce świadczenia usługi w miejscu jej wykonania, tj. na terytorium tego państwa, na terenie którego odbywała się konferencja naukowa.


Takie określenie miejsca świadczenia usług powodowało, że w przypadku opłat konferencyjnych wniesionych na rzecz organizatora za czynny udział w konferencji naukowej pracownika naukowego (np. prowadzenie wykładu), do kwoty poniesionej opłaty konferencyjnej Instytut doliczał podatek od towarów i usług według podstawowej stawki, tj. 23%. Tak obliczony podatek należny nie stanowił jednocześnie podatku naliczonego podlegającego odliczeniu, gdyż udział w konferencji naukowej dotyczył (i dotyczy nadal) działalności statutowej Instytutu, tj. związany był z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.


Wątpliwości Instytutu co do prawidłowości rozliczeń, powstały w momencie, kiedy zaczął otrzymywać faktury wystawione przez organizatorów konferencji naukowych z terytorium Unii Europejskiej z wykazanym podatkiem naliczonym. Jednocześnie organizatorzy ww. konferencji twierdzili, że powstanie obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług po ich stronie jest zgodne z regulacjami zawartymi w dyrektywie VAT. W związku z tym, Instytut powziął istotną wątpliwość w przedmiocie prawidłowego określania miejsca świadczenia usług oraz opodatkowywania podatkiem należnym opłat uiszczonych na rzecz organizatorów konferencji naukowych, w przypadku czynnego udziału pracownika naukowego. Instytut jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz jest podatnikiem dla ustalania miejsca świadczenia przy świadczeniu usług.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.


Czy opłaty konferencyjne ponoszone na rzecz zagranicznego organizatora konferencji naukowej, w której udział pracownika naukowego miał charakter czynny (poprzez np. prowadzenie wykładu), podlegały (i podlegają) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ustalonych do rozliczeń importu usług?


Zdaniem Wnioskodawcy, opłaty konferencyjne ponoszone na rzecz organizatora konferencji naukowej, w której udział pracownika naukowego miał charakter czynny (poprzez np. prowadzenie wykładu), nie podlegały (i nie podlegają) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie mają do nich zastosowania zasady ustalone do rozliczeń importu usług. Instytut podniósł, że za takim stanowiskiem przemawia łączne brzmienie art. 53 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (Dz. Urz. UE L 347 z poźń. zm., str. 1) oraz art. 32 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia wykonawczego Rady Nr 282/2011 (Dz. Urz. UE L 77, str. 1).

Wskazał, że z art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późń. zm.) wynika, że pod pojęciem importu usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 tej ustawy.


W myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:


  1. usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
  2. usługobiorcą jest:


  • w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
  • w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust 4.


Instytut stwierdził, że w opisanym stanie faktycznie nie wystąpi import usług z uwagi na łączne niespełnienie warunków określonych w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Jednym z warunków jest bowiem spełnienie przez podatnika (w rozumieniu art. 28a) zasady ogólnej określonej w art. 28b ustawy.


Zauważył, że zgodnie z art. 28a ww. ustawy, dla ustalenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług, pod pojęciem ?podatnika? rozumie się:


  1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
  2. osobę prawną niebędąca podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej.


Wskazał, że ogólna zasada ustalania miejsca świadczenia usług wiąże to miejsce z siedzibą działalności gospodarczej usługobiorcy albo z miejscem stałego prowadzenia działalności gospodarczej.

Stosownie zaś do art. 28b ust. 1 ww. ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. l i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Instytut nadmienił, że z powołanej normy prawnej wynika, iż od ogólnej zasady ustalania miejsca świadczenia usług ustawodawca wprowadził wyjątki. Jednym z wyjątków jest art. 28g ust. 1 ustawy, który określa, że miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.

Cytowana wyżej regulacja stanowi odzwierciedlenie treści art. 53 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają. Jednocześnie doprecyzowanie zakresu usług wymienionych w art. 53 ww. Dyrektywy (odpowiednio art. 28g ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług) zawiera art. 32 ust. 1 i ust. 2 ww. rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011. W myśl przepisów tego rozporządzenia, usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 Dyrektywy 2006/112/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej. Powyższe ma zastosowanie w szczególności do:


  1. prawa wstępu na spektakle, przedstawienia teatralne, występy cyrkowe, targi, do parków rozrywki, na koncerty, wystawy, jak również inne podobne wydarzenia kulturalne;
  2. prawa wstępu na wydarzenia sportowe, takie jak mecze lub zawody;
  3. prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria.


Instytut podniósł, że Minister Finansów w ?zmianie interpretacji indywidualnej? z dnia 27 lipca 2012 r., znak: PT8/033/115/392/WCX/12/PK-568, uznał, że usługi wstępu na tego typu imprezy obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za opłatę. Minister Finansów stwierdził, że opłata dotyczy zawsze udziału w danym wydarzeniu (tu: w konferencji naukowej), nie zaś samego wstępu na organizowaną imprezę. Instytut dodał, że w powołanej interpretacji indywidualnej wyrażono pogląd, że usługa wstępu obejmuje, co do zasady, prawo do udziału np. w prelekcjach, wykładach, warsztatach, panelach dyskusyjnych, czy też konsumpcji serwowanych w ramach konferencji posiłków (czyli te elementy, które z reguły zawierają się w tzw. opłacie konferencyjnej), a zatem podmiot nabywający usługę wstępu uzyskuje szeroki dostęp do konferencji nieograniczający się jedynie do fizycznego wstępu do miejsca, gdzie odbywa się konferencja. Zdaniem Ministra Finansów, usługi uczestnictwa w konferencjach (bez względu na charakter uczestnictwa) należy zakwalifikować jako usługi wstępu, których miejsce świadczenia znajduje się w miejscu (państwie), w którym te imprezy (konferencje naukowe) się odbywają. Zatem, w tym przypadku, podmiotem zobowiązanym do rozliczenia z tego tytułu podatku VAT jest - w oparciu o zasady ogólne, a więc z wyłączeniem mechanizmu reverse charge - usługodawca (organizator konferencji). Minister Finansów stwierdził, że w związku z tym, iż miejscem świadczenia nie jest terytorium Polski, w przedmiotowym stanie faktycznym (który jest identyczny ze stanem opisanym przez Instytut) nie została spełniona, ustanowiona w art. 2 pkt 9 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, definicja importu usług i w konsekwencji zleceniobiorca nie powinien wykazać w tym zakresie importu usług.

Instytut stwierdził, że mając na względzie zarówno wyżej powołane przepisy krajowe, jak i regulacje prawa wspólnotowego oraz stanowisko Ministra Finansów wyrażone w ww. interpretacji indywidualnej, nieprawidłowo wykazywał import usług, od którego nieprawidłowo deklarował podatek należny według 23% stawki.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.


Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.


Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późń. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika