Prawo do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymywanych z tytułu używania (...)

Prawo do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymywanych z tytułu używania samochodu osobowego marki BMW Serii 7 na podstawie umowy leasingu.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko ? przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2014 r. (data wpływu 8 września 2014 r.), uzupełnionym w dniu 15 grudnia 2014 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymywanych z tytułu używania samochodu osobowego marki BMW Serii 7 na podstawie umowy leasingu ? jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 8 września 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 15 grudnia 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymywanych z tytułu używania samochodu osobowego marki BMW Serii 7 na podstawie umowy leasingu.


We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.


Spółka, będąca zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi działalność jako deweloper realizujący przedsięwzięcia deweloperskie w zakresie wznoszenia budynków wielorodzinnych z lokalami przeznaczonymi na sprzedaż. W zakresie swojej działalności gospodarczej ma również pozycję dotyczącą wynajmu i dzierżawy (wg klasyfikacji: PKD 77. Wynajem i dzierżawa).

W ramach umowy leasingu operacyjnego z dnia 10 lutego 2011 r. Spółka ?nabyła? samochód osobowy marki BMW Seria 7, o nr rej. (?) i masie do 3,5 tony, który przeznaczyła na wynajem przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy. Pojazd został wydany Spółce w dniu 30 lutego 2011 r. Po upływie ww. okresu przeznaczenia wyłącznie do najmu, przedmiotowy samochód jest dalej przeznaczony na potrzeby najmu, a w okresie, w którym nie jest wynajmowany z powodu braku chętnych najemców, jest wykorzystywany przez Spółkę w ramach własnej działalności do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, tj. jako pojazd firmowy służący m. in. do dojazdów do kontrahentów.

Na dzień 1 kwietnia 2014 r. pojazd nie był wynajmowany. Pojazd jest wykorzystywany przez Spółkę w ramach własnej działalności do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, tj. jako pojazd firmowy służący m. in. na potrzeby dojazdu do kontrahentów.

Spółka zarejestrowała umowę leasingu u właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie do dnia 2 maja 2014 r., zgodnie z treścią art. 13 ust. 2 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (dalej ?ustawa zmieniająca?). W umowie leasingu nie zostały wprowadzane zmiany jej treści.

W dniu 24 czerwca 2011 r. Spółka uzyskała interpretację indywidualną nr xxxxx/xxx-xxx/xx/xx, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, na gruncie przepisów obowiązujących do dnia 31 marca 2014 r., potwierdził, że Spółka zachowa prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego, pomimo czasowego wykorzystywania pojazdów na pozostałe cele działalności gospodarczej, o ile będą one związane ze sprzedażą opodatkowaną i nie zajdą ograniczenia, o których mowa w art. 88 ustawy o VAT.

Pojazd, którego dotyczy wniosek, nie zalicza się do pojazdów wskazanych w art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a) lub b), ani w art. 86a ust. 9 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Spółka określiła zasady użytkowania ww. samochodu w regulaminie w sprawie zasad korzystania z samochodów służbowych, który wyklucza korzystanie z pojazdu co celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Nadzór nad użytkowaniem pojazdu w trakcie wykonywania obowiązków służbowych przez pracowników prowadzony jest poprzez prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu do celów służbowych. Samochód nie jest wyposażony w GPS.

Samochód jest sporadycznie wynajmowany pracownikom. Strony przy ustaleniu stawki czynszu pomocniczo korzystają ze stawki ?kilometrówki? ustalonej przez rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy. Zgodnie z § 2 ust. 1 lit. b) ww. rozporządzenia, stawka ta za 1 kilometr przebiegu pojazdu dla samochodu osobowego o pojemności skokowej silnika powyżej 900 cm3 wynosi 0,8358 zł. Taką stawkę strony przyjęły jako stawkę za najem pojazdu do celów prywatnych osób zawierających umowę najmu ze Spółką.

Spółka kontroluje sposób korzystania z pojazdu wyłącznie na podstawie prowadzonej ewidencji jego przebiegu. Przedmiotowy samochód nie jest garażowany, lecz parkowany na wolnym powietrzu. W godzinach pracy jest parkowany przed siedzibą Spółki, jak również jest tam pozostawiany na noc i przez weekendy. Jeżeli jednak jest wynajmowany pracownikom, to poza godzinami pracy, w czasie trwania stosunku najmu w ciągu nocy i w weekendy jest parkowany pod domem pracowników.

W dniu 3 lipca 2014 r. Spółka złożyła naczelnikowi urzędu skarbowego informację VAT-26, w której dokonała zgłoszenia pojazdu a w dniu 22 lipca 2014 r. - dokonała jego wykreślenia.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.


Czy Spółce będzie przysługiwać prawo do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących raty leasingowe, po zakończeniu co najmniej 6-miesięcznego okresu przeznaczenia samochodu wyłącznie na najem, w sytuacji gdy po tym okresie pojazd nadal będzie przeznaczony do wynajmu podmiotom trzecim, ale będzie wykorzystywany również do innych czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej (np. dojazd do kontrahentów)?


Zdaniem Wnioskodawcy, w stanie faktycznym objętym niniejszym wnioskiem przysługuje prawo do odliczenia podatku w pełnej wysokości (100%) - zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT - z faktur wynikających z umowy leasingowej, przez cały okres trwania tej umowy.

Biorąc pod uwagę fakt, że stosownie do treści art. 13 ust. 1 ustawy zmieniającej, względem umowy leasingowej będącej przedmiotem zapytania nie stosuje się przepisów art. 86a ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą, zastosowanie znajdzie, zdaniem Spółki, ?stawka 100% odliczenia podatku VAT?.

Spółka stwierdziła, że z uwagi na to, że pojazd został przeznaczony na wynajem na okres co najmniej 6 miesięcy i że po tym okresie jest przeznaczony do wynajmu oraz innych czynności opodatkowanych, przysługiwać jej będzie prawo do pełnego odliczenia podatku VAT. Prawo do takiego odliczenia nabyła już przed wejściem w życie ustawy zmieniającej i zachowuje to prawo również na gruncie obecnych przepisów.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.


Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Według art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Stosownie do zapisu ust. 2 tego artykułu, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:


  1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
  2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
  3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.


W myśl ust. 3 ww. artykułu, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

  1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

    1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
    2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

  2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.


Stosownie do art. 2 pkt 34 cyt. ustawy, przez pojazdy samochodowe, rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137, z późn. zm.), użyte w ustawie określenie pojazd samochodowy oznacza pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

W świetle pkt 40 ww. artykułu, określenie samochód osobowy oznacza - pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Według art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:


  1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
  2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.


W myśl art. 86a ust. 5 pkt 1 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do:


  1. odprzedaży,
  2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
  3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze


  • jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.


Zgodnie z ust. 6 analizowanego artykułu, ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

W myśl ust. 7 ww. artykułu, ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:


  1. numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;
  2. dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
  3. stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;
  4. wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:

    1. kolejny numer wpisu,
    2. datę i cel wyjazdu,
    3. opis trasy (skąd - dokąd),
    4. liczbę przejechanych kilometrów,
    5. imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem


  • potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;
  1. liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.


Na podstawie art. 86a ust. 8 ustawy, w przypadku gdy pojazd samochodowy jest udostępniany osobie niebędącej pracownikiem podatnika, wpis, o którym mowa w ust. 7 pkt 4:


  1. jest dokonywany przez osobę, która udostępnia pojazd,
  2. obejmuje:

    1. kolejny numer wpisu,
    2. datę i cel udostępnienia pojazdu,
    3. stan licznika na dzień udostępnienia pojazdu,
    4. liczbę przejechanych kilometrów,
    5. stan licznika na dzień zwrotu pojazdu,
    6. imię i nazwisko osoby, której udostępniony został pojazd.


W myśl ust. 9 przywołanego artykułu, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:


  1. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:

    1. klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
    2. z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;

  2. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
  3. pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:

    1. agregat elektryczny/spawalniczy,
    2. do prac wiertniczych,
    3. koparka, koparko-spycharka,
    4. ładowarka,
    5. podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
    6. żuraw samochodowy
    1. jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.


Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami (ust. 12 analizowanego artykułu).

W myśl ust. 13 tegoż artykułu, w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 312), w przypadku pojazdów, o których mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nabytych, importowanych lub wytworzonych przez podatnika, lub używanych na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy:


  1. ewidencję, o której mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, prowadzi się począwszy od dnia, w którym poniesiono pierwszy, od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, wydatek związany z tymi pojazdami;
  2. informację, o której mowa w art. 86a ust. 12 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, składa się w terminie 7 dni od dnia, w którym poniesiono pierwszy, od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, wydatek związany z tymi pojazdami.


W myśl art. 13 ust. 1 ustawy nowelizującej, w przypadku pojazdów samochodowych będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, w stosunku do których na dzień poprzedzający dzień wejścia w życie niniejszej ustawy kwotę podatku naliczonego stanowiła cała kwota podatku od towarów i usług wykazanego na fakturze, nie stosuje się przepisu art. 86a ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, w odniesieniu do wydatków, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 2 tej ustawy, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Ustęp 2 cyt. artykułu stanowi, że przepis ust. 1 ma zastosowanie w odniesieniu do umów, o których mowa w tym przepisie:


  1. bez uwzględnienia zmian umowy dokonywanych od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy oraz
  2. pod warunkiem że:

    1. pojazdy samochodowe będące przedmiotem tych umów zostały wydane podatnikowi przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy,
    2. umowa została zarejestrowana przez podatnika dokonującego odliczenia u właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego najpóźniej w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.


Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że skoro na dzień 1 kwietnia 2014 r. przedmiotowy samochód osobowy nie był przeznaczony wyłącznie na wynajem (był przeznaczony również do innych czynności opodatkowanych), to w kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu rat wynikających z umowy leasingu tego pojazdu nie znajdzie zastosowania art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c) ustawy o podatku od towarów i usług, lecz ? jak słusznie Spółka wskazała ? art. 13 ust. 1 ustawy nowelizującej. Wobec tego, o ile na dzień 31 marca 2014 r. Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej kwocie wynikającej z faktur otrzymanych od leasingowanwcy, to od dnia 1 kwietnia 2014 r. możliwa jest kontynuacja powyższego uprawnienia, ponieważ ww. umowa leasingu została zarejestrowana we właściwym urzędzie skarbowym do dnia 2 maja 2014 r. i od dnia 1 kwietnia 2014 r. nie dokonano w niej żadnych zmian.

Jednocześnie wskazuje się, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.


Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika