Czy podatnik postępuje prawidłowo wystawiając fakturę z 22% podatkiem VAT?

UZASADNIENIE

W dniu 18 października 2007 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku od wewnątrzwspólnotowej usługi transportu gdy jej nabywca jest zidentyfikowany na potrzeby tego podatku na terenie kraju.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Pan prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług transportowych. W związku z tym dostarcza z Polski zaopatrzenie techniczno-materiałowe dla statków znajdujących się w porcie innego państwa członkowskiego na zlecenie podmiotów zarejestrowanych w Polsce jako podatnicy VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podatnik postępuje prawidłowo wystawiając fakturę z 22% podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy postępuje prawidłowo wystawiając fakturę obciążającą odbiorcę usługi podatkiem od towarów i usług w wysokości 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zmianami) zasadą jest to, że w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi ? miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności ? miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28. W przypadku świadczenia usług transportowych miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości, z zastrzeżeniem art. 28 (art. 27 ust. 2 pkt 2 w/w ustawy). W ten sposób ustawodawca określił w odniesieniu do usług transportowych wyjątek od poprzednio przytoczonej zasady ustalenia miejsca świadczenia usług. Ma ona istotne znaczenie w szczególności w odniesieniu do usług transportu transgranicznego. W tym zakresie odrębnie potraktowano wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów. Stosownie do tego zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku transportu towarów, którego rozpoczęcie i zakończenie ma miejsce odpowiednio na terytorium dwóch różnych państw członkowskich, miejscem świadczenia usługi jest miejsce, gdzie transport towarów się rozpoczyna, z zastrzeżeniem ust. 3. Zastrzeżenie dotyczy sytuacji gdy nabywca wspomnianej usługi podał dla tej czynności świadczącemu wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia transportu. W tym przypadku miejscem świadczenia usługi jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy ten numer.

Wnioskodawca w przedstawionym stanie faktycznym wskazał, że wykonuje usługi transportowe polegające na dostarczeniu zaopatrzenia techniczno-materiałowego dla statków znajdujących się w portach innych państw członkowskich, gdzie transport rozpoczyna się na terytorium Polski. Tym samym uznać należy, że świadczy on wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów, do której zastosowanie mają wspomniane zapisy art. 28 ustawy o podatku od towarów i usług. Istotne w tym przypadku jest również to, iż nabywcą usługi jest podmiot polski, a więc miejscem świadczenia usługi jest Polska.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. W art. 83 ust. 1 pkt 23 wspomnianej ustawy określono 0% stawkę podatku w odniesieniu do usług transportu lecz jedynie międzynarodowego.

Reasumując, w przypadku wewnątrzwspólnotowej usługi transportu towarów, tj. transportu rozpoczynającego się w Polsce, a kończącego w innym państwie członkowskim, gdy nabywcą usługi jest podmiot polski, miejscem świadczenia powyższej usługi jest Polska i tym samym konieczne jest stosowanie stawki podatku 22%. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego należy uznać za prawidłowe.

Należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej ? powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń