Prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu, który został skradziony (...)

Prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu, który został skradziony przed złożeniem informacji na druku VAT-26.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko − przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2014 r. (data wpływu 22 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu, który został skradziony przed złożeniem informacji na druku VAT-26 ? jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 22 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu, który został skradziony przed złożeniem informacji na druku VAT-26.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


W dniu 17 czerwca 2014 r., jako przedsiębiorca działający pod nazwą M., nabył Pan w H. od podatnika podatku od towarów i usług pojazd samochodowy − Volkswagen Transporter Bestel D 75 KW. Przeznaczenie samochodu, to przyjęcie na stan Pana firmy i wykorzystywanie wyłącznie do działalności gospodarczej przy świadczeniu usług przez dział serwisu Pana przedsiębiorstwa. Samochód sprowadził z H. Pana pracownik, dopełniając wszelkich formalności. Do Polski samochód dojechał na przełomie 18 i 19 czerwca 2014 r., po załatwieniu wszelkich formalności w H. Samochód posiadał 7 dniowe ubezpieczenie OC wydane przez sprzedającego. W dniu 20 czerwca 2014 r. samochód był sprawdzany przez pracowników Pana serwisu, w dniu 23 czerwca 2014 r. pracownicy używali tego samochodu do przewozu towarów − eksponatów na Targi ?W.? − w dniu 24 czerwca 2014 r. samochód miał mieć przeprowadzone badania techniczne i zawartą nową polisę ubezpieczeniową OC. W dniu 24 czerwca 2014 r., w godzinach rannych (około 6:00) samochód został skradziony. Kradzież została zgłoszona na Policji. W związku z tą wyjątkową sytuacją (krótki okres do złożenia VAT-26, dodatkowy dzień świąteczny, przesłuchania na Policji i prowadzenie poszukiwań na własna ręką), nie złożono w Urzędzie Skarbowym w terminie 7 dniu VAT-26, tj. do dnia 22 czerwca 2014 r. Informacja na druku VAT-26 została złożona w Urzędzie Skarbowym w dniu 30 czerwca 2014 r. W dniu 30 czerwca 2014 r. dokonano zgłoszenia w Urzędzie Celnym w celu zapłaty akcyzy, której dokonano w dniu 1 lipca 2014 r., ponieważ dnia 30 czerwca 2014 r. kasa w Urzędzie Celnym była czynna tylko do godziny 14:00. W tym dniu wysłano do Urzędu Skarbowego VAT-23 ? informację o nabyciu środka transportu i dokonano wpłaty podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu ? 9.045,00 zł. Samochód nie został odnaleziony przez Policję. W dniu 10 lipca 2014 r. otrzymał Pan dokument z Komendy Miejskiej Policji ? Postanowienie o Umorzeniu Dochodzenia i Wpisaniu Sprawy do Rejestru Przestępstw. W rozliczeniu podatkowym VAT-7 za czerwiec 2014 r. zostało odliczone 50% kwoty podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.


  • Czy odliczenie 50% kwoty podatku od towarów i usług z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego środka transportu jest prawidłowe?
  • Czy należało odliczyć 100% podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu?


Zdaniem Wnioskodawcy, odliczenie 50% kwoty podatku naliczonego było nieprawidłowe, ponieważ art. 90b ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że w przypadku, o którym mowa w art. 86a ust. 13 (niezłożenie w terminie 7 dni informacji VAT-26 od dnia poniesienia pierwszego wydatku ? nabycia samochodu) stosuje się również przepisy art. 90b ust. 1 pkt 2, z których wynika, że podatnik jest uprawniony do korekty podatku naliczonego odliczonego przy nabyciu pojazdu. Korekty tej dokonuje się zgodnie z art. 90b ust. 4 począwszy od miesiąca, w którym nastąpiła zmiana wykorzystania pojazdu, w kwocie proporcjonalnej do pozostałego okresy korekty. W Pana przypadku zmiana przeznaczenia wykorzystania samochodu (złożenie VAT-26 w dniu 30 czerwca 2014 r.) miała miejsce w miesiącu nabycia pojazdu, więc w deklaracji za okres rozliczeniowy czerwiec 2014 r. mógł Pan odliczyć 100% podatku od towarów i usług wpłaconego tytułem wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu (potwierdzenie uiszczenia podatku w zaświadczeniu VAT-25). Kradzież samochodu nie zmienia faktu, że nabył Pan ten środek transportu i będąc ?płatnikiem? podatku od towarów i usług ma prawo odliczenia naliczonego i zapłaconego podatku od towarów i usług od wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.


Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 pkt 1 lit. a tego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Należy wskazać, że od dnia 1 stycznia 2014 r. kwestie dotyczące zasad odliczania i rozliczania wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, na gruncie podatku od towarów i usług są uregulowane przepisami art. 86a ustawy. Z dniem 1 kwietnia 2014 r. na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 312), zwanej dalej ?ustawą nowelizującą?, przepis art. 86a uległ zmianie.

W myśl art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Według obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2014 r. art. 2 pkt 34 ww. ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pojazdach samochodowych ? rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137, z późn. zm.), ?pojazd samochodowy? to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.


Zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:


  1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
  2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
  3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.


Stosownie do ust. 3 pkt 1 lit. a ww. artykułu, przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (?).


Na podstawie ust. 4 tego artykułu, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:


  1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
  2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.


Wskazane wyżej przepisy art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług wprowadzają ograniczenie w odliczaniu podatku naliczonego w odniesieniu m.in. do wydatków z tytułu nabycia pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do użytku ?mieszanego?, tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

W myśl art. 86a ust. 6 tej ustawy, ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

Według ust. 12 tego artykułu, podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Zgodnie z ust. 13 omawianego artykułu, w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

W systemie podatku od towarów i usług obowiązuje zasada niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że istotna jest intencja nabycia. Jeżeli dany towar lub usługa ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas ? po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych ? odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście, jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Na podstawie art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

W myśl obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r. ust. 10b pkt 1 ww. artykułu, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a ? powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Stosownie do ust. 11 tego artykułu, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Kwestie korekty podatku naliczonego w sytuacji, gdy podatnik nabył pojazd samochodowy zostały uregulowane w obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r. art. 90b ustawy o podatku od towarów i usług (dodanym w art. 1 pkt 6 ww. ustawy nowelizującej).


Zgodnie z art. 90b ust. 1 ww. ustawy, w przypadku gdy w ciągu 60 miesięcy, licząc od miesiąca, w którym odpowiednio nabyto, dokonano importu lub oddano do używania pojazd samochodowy:


  1. o którym mowa w art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a, nastąpi zmiana jego wykorzystania na wykorzystywanie do celów działalności gospodarczej i do celów innych niż działalność gospodarcza podatnik jest obowiązany do dokonania korekty kwoty podatku naliczonego odliczonej przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego pojazdu;
  2. w odniesieniu do którego kwotę podatku naliczonego stanowiła kwota, o której mowa w art. 86a ust.1, nastąpi zmiana jego wykorzystywania na wykorzystywanie wyłącznie do działalności gospodarczej, podatnik jest uprawniony do dokonania korekty kwoty podatku naliczonego odliczonej przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego pojazdu.

Na podstawie ust. 3 ww. artykułu, przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio również w przypadku, o którym mowa w art. 86a ust. 13.


W myśl art. 90b ust. 4 ww. ustawy, na potrzeby korekty, o której mowa w ust. 1, uznaje się, że pojazd samochodowy odpowiednio nie jest już wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej albo jest wykorzystywany wyłącznie do takiej działalności począwszy od miesiąca, w którym nastąpiła zmiana jego wykorzystywania. Korekty tej dokonuje się w deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła zmiana, w kwocie proporcjonalnej do pozostałego okresu korekty.

Pana wątpliwości dotyczą prawa do odliczenia w rozliczeniu za czerwiec 2014 r. pełnej kwoty podatku naliczonego w związku z nabyciem w dniu 17 czerwca 2014 r. na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej samochodu, co do którego informacja na druku VAT-26 została złożona w dniu 30 czerwca 2014 r., tj. po kradzieży tego samochodu dokonanej w dniu 24 czerwca 2014 r.

Kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionej we wniosku kwestii odgrywa przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy. Z treści tych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdów samochodowych w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Dla celów pełnego odliczenia podatku, fakt wykorzystywania pojazdów samochodowych wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu. Działania mające na celu wyeliminowanie użytku prywatnego muszą być dostosowane do specyfiki działalności podatnika.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że skoro przedmiotowy samochód był wykorzystywany do czynności opodatkowanych, jednakże ? jak wynika z opisu sprawy ? nieterminowo złożył Pan w Urzędzie Skarbowym informację na druku VAT-26 o tym pojeździe, tj. nie złożył jej w terminie 7 dni od dnia, w którym poniósł pierwszy wydatek związany z tym pojazdem (tj. od dnia jego nabycia w dniu 17 czerwca 2014 r.), przysługiwało Panu prawo do odliczenia w rozliczeniu za czerwiec 2014 r., 50% kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia tego samochodu zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponieważ informację VAT-26 złożył Pan w Urzędzie Skarbowym w dniu 30 czerwca 2014 r., na podstawie art. 86a ust. 13 ustawy przysługiwałoby Panu prawo do dokonania korekty deklaracji VAT-7 za czerwiec 2014 r. nieodliczonej kwoty podatku w wysokości 50% kwoty podatku wykazanej na fakturze, w trybie przewidzianym w art. 90b ust. 1 pkt 2 w związku z art. 90b ust. 3 i ust. 4 ww. ustawy. Z uwagi jednak na okoliczność, że samochód został skradziony przed dniem złożenia VAT-26, nie można uznać za prawidłowe Pana stanowisko, że od dnia 30 czerwca 2014 r. samochód był wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej, a Panu od tego dnia przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku z tytułu jego nabycia, poprzez skorygowanie rozliczenia za czerwiec 2014 r., ponieważ nie mógł służyć tej działalności samochód, którym de facto od dnia 24 czerwca 2014 r. Pan już nie dysponował. Wobec powyższego, zaprezentowane we wniosku stanowisko należało całościowo uznać za nieprawidłowe.

Końcowo informuje się, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy ? Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów. Wobec powyższego załączone do wniosku kopie postanowienia z Komendy Miejskiej Policji i zaświadczenia VAT-25 nie były przedmiotem merytorycznej analizy, a oceny Pana stanowiska w sprawie dokonano wyłącznie na podstawie opisu stanu faktycznego zawartego we wniosku.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika