Opodatkowania transakcji dostawy działki niezabudowanej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2010 r. (data wpływu 23 grudnia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 17 marca 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji dostawy działki niezabudowanej ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2010 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 17 marca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji dostawy działki niezabudowanej.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Do dnia 21 czerwca 2010 r. prowadził Pan działalność gospodarczą w następującym zakresie:

• usługi budowlane, naprawcze i modernizacyjne,
• usługi gastronomiczne,
• prowadzenie klubu sportowego (siłownia, fitness, solarium, sauna, itp.),
• wynajem lokali mieszalnych.

W dniu 21 czerwca 2010 r. Sąd Rejonowy wydał postanowienie o ogłoszeniu upadłości prowadzonego przez Pana przedsiębiorstwa. Syndyk masy upadłości jest zobligowany przez przepisy prawa, do zbycia Pana majątku w celu zaspokojenia wierzycieli.

W dniu 18 kwietnia 2007 r. nabył Pan, jako osoba fizyczna, niezabudowaną działkę przy ul. O., oznaczoną nr ewidencyjnym o powierzchni 1.665 m². Z zaświadczenia wydanego w dniu 24 lutego 2011 r. przez Prezydenta Miasta wynika, że zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego jest ona położona na terenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z dopuszczalnością usług wykonywanych w budynku mieszkalnym lub gospodarczo - garażowym. Nieruchomość nie została nabyta w ramach prowadzonej działalności, ani zaliczona do środków trwałych. Nie miał Pan zamiaru jej zbycia. Nie była użytkowana, jak również nie była przedmiotem najmu, dzierżawy, a od momentu zakupu nie były z niej czerpane pożytki w żaden inny sposób. Działka nr 23/1 położona przy ul. O., jako mienie objęte masą upadłości, zostanie zbyta przez syndyka z wolnej ręki, na co wyraził zgodę sędzia komisarz w postępowaniu upadłościowym.

W przeszłości nabył Pan inne nieruchomości, które obecnie znajdują się w masie upadłości i zostaną zbyte przez syndyka w ramach likwidacji majątku, w tym m.in.:

• budynek przy ul. K. użytkowany na cele biurowe,
• nieruchomość przy ul. G., w której prowadzona była działalność gospodarcza (restauracja, pub, pensjonat),
• dwa budynki przy ul. C. wykorzystywane dla potrzeb prowadzonego klubu sportowego oraz najmu lokali,
• lokal mieszkalny z prawem wieczystego użytkowania gruntu przy ul. C. przeznaczony na wynajem.

W 2007 r. zbył Pan działkę niezabudowaną w miejscowości O., a w 2010 r. prawo własności lokalu mieszkalnego wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu oraz udział w zabudowanej nieruchomości mieszkalnej. Sprzedaż majątku nabytego dla celów prowadzonej działalności gospodarczej będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zbycie ww. nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do przedstawionej sytuacji art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług nie znajdzie zastosowania i planowana czynność nie będzie podlegać opodatkowaniu, gdyż nabył nieruchomość w celach budowlanych dla siebie, nie mając zamiaru jej sprzedaży. Na potwierdzenie powyższego stanowiska powołał Pan wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie 7 sędziów z dnia 29 października 2007 r. i wskazał, że za podatnika uznać można osobę dokonującą okazjonalnie czynności podlegającej opodatkowaniu, ale tylko jeśli dokonuje jej jako podatnik (handlowiec, usługodawca, dostawca). Dodał Pan, że w orzeczeniu tym zwrócono uwagę na zamiar w momencie nabycia nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W art. 7 ust. 1 ustawy postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Towarami - w myśl postanowień art. 2 pkt 6 ww. ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza ? zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. 06. 347. 1) stanowi, że podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) cyt. Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego.

Zarówno z brzmienia ww. przepisów Dyrektywy 2006/112/WE, jak i art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów wynika, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, czy działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód.

Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia ?zamiar?, jak również nie precyzuje pojęcia ?sposób częstotliwy?, w każdym przypadku należy badać, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo - prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jednokrotnie). Z ogólnie przyjętej definicji ?zamiaru? wynika, że jest to projekt, plan, czy intencja zrealizowania czegoś. Zatem istotą zamiaru są intencje, jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba chce osiągnąć. W efekcie, aby stać się podatnikiem podatku od towarów i usług wystarczy wykonać czynności, o których mowa w art. 15 ust. 2 ustawy w sposób jednorazowy, jednak w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy. Nie jest przy tym istotna sama częstotliwość wykonania tych czynności, ale istnienie okoliczności wskazujących na zamiar ich wykonania w sposób częstotliwy. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy więcej lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie jej wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

Należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego. W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że prowadził Pan działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych, naprawczych i modernizacyjnych, gastronomicznych, prowadzenia klubu sportowego, a także najmu lokali mieszkalnych. W dniu 21 czerwca 2010 r. Sąd Rejonowy wydał postanowienie o ogłoszeniu upadłości prowadzonego przez Pana przedsiębiorstwa. W dniu 18 kwietnia 2007 r. nabył Pan, jako osoba fizyczna, niezabudowaną działkę o powierzchni 1.665 m². Nieruchomość nie została nabyta w celu dalszej odsprzedaży - kupił ją Pan w celach budowlanych dla siebie, poza zakresem prowadzonej działalności (nie została zaliczona do środków trwałych). Z zaświadczenia wydanego w dniu 24 lutego 2011 r. przez Prezydenta Miasta wynika, że zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego jest ona położona na terenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z dopuszczalnością usług wykonywanych w budynku mieszkalnym lub gospodarczo - garażowym. Działka nie była przedmiotem najmu, dzierżawy, a od momentu zakupu nie były z niej czerpane żadne pożytki. Obecnie, jako mienie objęte masą upadłości, zostanie zbyta przez syndyka z wolnej ręki, na co wyraził zgodę sędzia komisarz w postępowaniu upadłościowym.

Mając na uwadze powyższe oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że planowane zbycie działki nie mieści się w definicji działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż wchodziła ona w skład majątku prywatnego, niewykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem dostawa przedmiotowej nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Informuje się, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, iż w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.