Zwolnienie od podatku sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz prawa własności budynku.

Zwolnienie od podatku sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz prawa własności budynku.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko ? przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2014 r. (data wpływu 25 września 2014 r.), uzupełnionym w dniu 11 grudnia 2014 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z prawem własności budynku - jest prawidłowe.

Porady prawne


UZASADNIENIE


W dniu 25 września 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 11 grudnia 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z prawem własności budynku.


We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Jako komornik sądowy, w sprawie egzekucyjnej KM ?, prowadzi Pani egzekucję z prawa wieczystego użytkowania gruntu położonego w miejscowości U., przy ul. Ż. 12 wraz z prawem własności budynku stanowiącego odrębną nieruchomość, dla którego to prawa Sąd Rejonowy w miejscowości S. ? Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze KW ... . Użytkownikiem wieczystym oraz właścicielem budynku jest dłużnik, Pan Norbert P., wykonujący samodzielną działalność gospodarczą, wpisany do CEDIG w dniu 6 marca 1998 r. Zgodnie z treścią operatu szacunkowego, sporządzonego przez biegłego sądowego dla ww. prawa oraz zgodnie z ustaleniami poczynionymi przez organ egzekucyjny, dłużnik nabył ww. prawo wraz z prawem własności budynku (wybudowanego w 1930 r.) na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w miejscowości S. ? Wydział Cywilny z dnia 8 sierpnia 2007 r. o przysądzeniu prawa wieczystego użytkowania gruntu. Powyższa czynność prawna - według ustaleń komornika - nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Według oświadczenia dłużnika, nie poniósł on wydatków na ulepszenie ww. nieruchomości, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów. Ponadto, ?pomiędzy pierwszym zasiedleniem budynku upłynął okres dłuższy niż dwa lata?. Z oświadczenia dłużnika wynika, że jest czynnym zarejestrowanym ?płatnikiem podatku od towarów i usług?, który wykorzystywał ww. budynek na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, polegającej m.in. na wynajmie wydzielonych części ww. budynku (poszczególnych pokoi) turystom w okresie letnim, tj. w miesiącach od lipca do sierpnia każdego roku, poczynając od 2009 r. Ww. nieruchomość, przed datą jej nabycia przez dłużnika, była przez szereg lat ?zamieszkała przez jego poprzednich właścicieli? i tym samym należy uznać, że nieruchomość ta po jej wybudowaniu była zasiedlona i od tego zdarzenia upłynął okres dłuższy niż dwa lata. Dłużnik wszedł w posiadanie tej nieruchomości w 2008 r. i od tamtej pory jest w niej zameldowany.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.


Czy czynność prawna sprzedaży w trybie egzekucji sądowej przedmiotowego prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z prawem własności budynku, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?


Zdaniem Wnioskodawcy, skoro stan faktyczny przedmiotowej nieruchomości spełnia przesłanki z art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz l0a ustawy o podatku od towarów i usług, tj. grunt oddany w użytkowanie wieczyste zabudowany jest budynkiem mieszkalnym wybudowanym w 1930 r., dostawa nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, między pierwszym zasiedleniem a dostawą nieruchomości upłynął okres dłuższy niż dwa lata, nadto dłużnik nie poniósł wydatków w wysokość większej niż 30% wartości początkowej nieruchomości, a także z uwagi na fakt, że nabycie tej nieruchomości przez dłużnika nie podlegało opodatkowaniu podatkiem, dłużnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, to dalsza sprzedaż przedmiotowej nieruchomości w trybie egzekucji sądowej zwolniona jest z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.


W myśl regulacji art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej ?podatkiem?, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.


Jak wynika z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:


  1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
  2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
  3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
  4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
  5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
  6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
  7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.


Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 cyt. ustawy, podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Żeby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ? zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.


Według art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:


  1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
  2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.


Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:


  1. wybudowaniu lub
  2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.


Z powyższego przepisu wynika, że aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do wydania budynku (budowli) lub jego części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie ma miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem, bowiem zarówno sprzedaż, jak i najem są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęć ?użytkownik? i ?użytkować?, a zatem w celu ustalenia właściwego rozumienia tych pojęć trzeba dokonać ich wykładni językowej. Jak podaje Słownik Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN) ?użytkownik? jest to osoba lub instytucja użytkująca, korzystająca z czegoś. Natomiast przez słowo ?korzystać? należy rozumieć osiągać, czerpać zysk, korzyść, pożytek z czegoś; doświadczać jakichś korzyści posługiwać się czymś; robić użytek z czegoś (słownik Langenscheid Polska).

Przez ?użytkownika? należy zatem rozumieć taki podmiot, który będąc w posiadaniu danego dobra, wykorzystuje je do osiągnięcia zysku czy też innych korzyści.

Natomiast słowo ?użytkować?, za Słownikiem Języka Polskiego, należy definiować jako ?używać czegoś, korzystać z czegoś, zwłaszcza korzystać w sposób racjonalny, przynoszący jak największy pożytek, eksploatować?. Należy zauważyć, że słowo ?użytkować? jest definiowane przy pomocy takich słów jak ?korzystać? w tym ?w sposób racjonalny, przynoszący jak największy pożytek?, ?eksploatować?. Warto zauważyć, że przez ?pożytek? należy rozumieć wpływy uzyskane przez daną osobę czy instytucję w określonym czasie z użytkowania danej rzeczy; przychód (słownik Langenscheid Polska).

Z powyższego wynika, że słowo ?użytkować? w znacznym stopniu zostało powiązane z ekonomicznym wykorzystaniem rzeczy przez ?użytkownika? czyli przez podmiot dążący do uzyskania korzyści poprzez wykorzystanie danej rzeczy.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że w przypadku krótkotrwałego wynajmu pokoi turystom nie można mówić o pierwszym zasiedleniu budynku, ponieważ to właściciel budynku, jako podmiot władający, jest jego użytkownikiem i to on używa przedmiotową nieruchomości. Tym samym nie można mówić o pierwszym zasiedleniu ww. budynku w przypadku krótkotrwałego zakwaterowania turystów w okresie letnim w znajdujących się w nim pokojach, gdyż zakwaterowanie nie daje klientom możliwości władania budynkiem, używania go do osiągania korzyści.


Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:


  1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
  2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.


W świetle art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że skoro budynek, o którym mowa we wniosku, był wykorzystywany w prowadzonej przez dłużnika działalności gospodarczej, to sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z prawem własności tego budynku będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wbrew Pani stanowisku, czynność ta nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, bowiem treść wniosku nie wskazuje, by doszło do jego pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. Za pierwsze zasiedlenie nie można uznać czynności nabycia w 2007 r., gdyż nie podlegała ona opodatkowaniu. Wbrew Pani stwierdzeniu, pierwszym zasiedleniem nie było również zamieszkiwanie w budynku przez jego poprzednich właścicieli. Z treść wniosku nie wynika bowiem, by doszło wówczas do oddania budynku do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Ponadto ? jak wskazano powyżej ? do pierwszego zasiedlenia budynku lub jego części nie doszło również w wyniku krótkotrwałego zakwaterowania turystów w okresie letnim w znajdujących się w nim pokojach.

Sprzedaż budynku będzie natomiast korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, gdyż dłużnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy jego nabyciu, a okoliczności sprawy nie wskazują, by dłużnik poniósł wydatki na ulepszenie budynku - w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego - w wysokości co najmniej 30% jego wartości początkowej. Z uwagi na regulację art. 29a ust. 8 ustawy, powyższe zwolnienie będzie miało zastosowanie również do zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym ww. budynek się znajduje.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika