Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w takim zakresie w jakim dokonane zakupy (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2010 r. (data wpływu 5 stycznia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 22 lutego 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. ?Renowacja zabytkowej kamienicy?? - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 stycznia 2011 r. złożono wniosek, uzupełniony w dniu 22 lutego 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. ?Renowacja zabytkowej kamienicy??.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

W dniu 31 grudnia 2009 r. Gmina podpisała umowę z Województwem o dofinansowanie projektu ?Renowacja zabytkowej kamienicy??, współfinansowanego z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego 2007-2013, Osi Priorytetowej 4 ? ?Rozwój, restrukturyzacja i rewitalizacja miast?, Działania 4.2 ? ?Rewitalizacja miast?. Projekt realizowany jest na terenie Gminy i należy do Jej zadań własnych. Polega na poprawie stanu technicznego zabytkowej kamienicy oraz przyległego do niej parku. Część projektu dotycząca renowacji parku została zrealizowana, w wyniku czego poprawił się stan techniczny parku poprzez: poprawę stanu pomników, nawierzchni alejek, sieci oświetleniowej, stanu krzewów i drzew, budowę kanalizacji technicznej pierwotnej. Gmina stara się o refundację kosztów poniesionych na renowację parku. W chwili obecnej prowadzone są prace w kamienicy, polegające na: poprawie stanu klatek schodowych, stropów, instalacji wewnętrznych, lokali, nadbudowie kamienicy, zachowaniu oraz wyeksponowaniu wartości architektonicznych kamienicy. Po realizacji projektu właścicielem powstałej infrastruktury będzie Gmina. Zarząd nad parkiem sprawuje Referat ds. Zarządzania Drogami Miejskimi w Wydziale Mienia Komunalnego Urzędu Miasta.

W związku z powyższym, w uzupełnieniu wniosku zadano następujące pytania.

• Czy Gmina, w związku z realizacją opisanego wyżej projektu, ma możliwość odzyskania poniesionego kosztu podatku naliczonego, którego wysokość została ujęta w kosztach wydatków kwalifikowanych...
• Czy Gmina będzie miała możliwość odzyskania poniesionego kosztu podatku naliczonego w części dotyczącej renowacji kamienicy, która będzie realizowana jeszcze przez minimum 5 miesięcy...

Zdaniem Wnioskodawcy, powołującego się na art. 86 ustawy, nie można odzyskać kosztu podatku od towarów i usług poniesionego w związku z realizacją ww. zadania, zarówno w części, która została zrealizowana, jak i w odniesieniu do wydatków, które Gmina będzie ponosić w 2011 r. Gmina stwierdziła, iż środki pozyskane na ten cel nie są uważane za środki, o których mowa w § 7 ust. 3 i 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 224, poz. 1799). Podniosła, że nie będzie czerpała dochodu z tytułu korzystania z parku, ani kamienicy. Wskazała, iż po renowacji kamienicy lokale użytkowe będą użyczane organizacjom pozarządowym (nieprowadzącym działalności gospodarczej). W tym celu Gmina będzie zawierała z najemcami umowy nieodpłatnego użyczenia lokali, a organizacje te będą obciążane jedynie kosztami ponoszonymi bezpośrednio przez nie, np.: udział w kosztach ogrzewania budynku, eksploatacji energii, wody, itp. Powstała infrastruktura ? jak wskazała Gmina ? pozostanie jej własnością. Stwierdziła, iż w związku z realizacją inwestycji nie będzie wykonywać czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tzn. nie będzie dokonywać sprzedaży towarów oraz świadczenia usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl postanowień art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) ? zwanej dalej ustawą - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z ust. 2 pkt 1 lit. a) powołanego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione łącznie następujące warunki: odliczenia dokonuje podatnik VAT czynny, a towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Wyrazem ścisłej zależności między uprawnionym odliczeniem podatku naliczonego, a wykonywaniem czynności opodatkowanych są regulacje zawarte w art. 90 ustawy, które w sposób technicznoprawny uzupełniają generalną zasadę wyrażoną w wyżej cyt. art. 86 ust. 1 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (ust. 2 tego artykułu).

W przypadku zakupów, których nie można jednoznacznie przypisać tylko do określonego rodzaju działalności (np. opodatkowanej lub niepodlegającej opodatkowaniu), podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w cenie tego zakupu, w pełnym zakresie lecz w takiej części, w jakiej zakupy te wiążą się z czynnościami opodatkowanymi.

W sytuacji, gdy dokonywane zakupy będą służyły wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu w ramach zawartych umów cywilnoprawnych (mogą to być zarówno czynności opodatkowane, jak i zwolnione) oraz do czynności niepodlegających podatkowi, mając na uwadze regulacje zawarte w powołanych wyżej art. 86 ust. 1 i art. 90 ust. 1 i 2 ustawy, w celu prawidłowej realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego, podatnik powinien przyporządkować w odpowiednich częściach podatek naliczony, wynikający z faktur zakupu, poszczególnym kategoriom działalności opodatkowanej, w oparciu o miarodajny i uzasadniony klucz podziału. Wyboru tego klucza powinien dokonać sam podatnik uwzględniając, np. specyfikę i indywidualne cechy działalności. Warunkiem wyboru właściwej metody jest odzwierciedlanie rzeczywistych wartości dotyczących danej części działalności jednostki.

Dodać należy, że czynności niepodlegające opodatkowaniu nie są w ogóle objęte regulacją ustawy o podatku od towarów i usług. W rezultacie odliczanie podatku naliczonego związanego z tymi czynnościami stanowiłoby nieuprawnione rozszerzenie zakresu stosowania ustawy na sferę, której ta ustawa w ogóle nie dotyczy.

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W rozdziale 9, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246 poz. 1649), przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu. Przepisy powołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku w oparciu o przepisy zawarte w ww. rozdziale 9 tego rozporządzenia.

Do dnia 31 grudnia 2010 r. obowiązywały przepisy powołanego przez Gminę rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224 poz. 1799), w którym w rozdziale 9 i § 7 ust 3 i 4, powyższa kwestia była uregulowana w sposób tożsamy.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy zieleni gminnej i zadrzewień (art. 7 ust. 1 pkt 12 ww. ustawy), utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (art. 7 ust. 1 pkt 15 ww. ustawy).

Przez umowę użyczenia, zgodnie z treścią art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Umowa użyczenia nie przenosi własności rzeczy. Powyższe oznacza, że oddanie do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia jest nieodpłatnym świadczeniem usług. Przy czym pojęcie ?bezpłatne? oznacza, iż użyczający nie będzie otrzymywał w związku z oddaniem rzeczy do używania, żadnego wynagrodzenia w formie pieniężnej, rzeczowej, ekwiwalentnego świadczenia, jak również w jakiejkolwiek innej formie.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, rozumie się - zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (?).

Z treści złożonego wniosku wynika, że Gmina ubiega się o dofinansowanie z funduszy unijnych w związku z realizacją projektu polegającego na renowacji zabytkowego parku oraz zabytkowej kamienicy. Projekt realizowany jest w ramach zadań własnych Gminy. Część projektu dotycząca remontu parku, została wykonana, w wyniku czego poprawił się stan techniczny parku poprzez: polepszenie stanu pomników, nawierzchni alejek, sieci oświetleniowej, stanu krzewów i drzew, budowę kanalizacji technicznej pierwotnej. Obecnie prowadzone są prace w kamienicy, które będą trwały przez co najmniej 5 miesięcy, polegające na: poprawie stanu klatek schodowych, stropów, instalacji wewnętrznych, lokali, nadbudowie kamienicy, zachowaniu oraz wyeksponowaniu wartości architektonicznych kamienicy. Po realizacji zadania właścicielem powstałej infrastruktury będzie Gmina. Zarząd nad parkiem sprawuje Referat ds. Zarządzania Drogami Miejskimi w Wydziale Mienia Komunalnego Urzędu Miasta. Po renowacji kamienicy lokale użytkowe będą użyczane organizacjom pozarządowym na podstawie umów użyczenia lokali, przy czym użytkownicy będą partycypować w kosztach, np.: ogrzewania budynku, eksploatacji energii, wody, itp.

W treści wniosku Gmina wskazała, iż oddaje lokale znajdujące się w przedmiotowej kamienicy w nieodpłatne używanie organizacjom pozarządowym, obciążając je jedynie kosztami zużytej przez nie energii cieplnej, elektrycznej oraz wody. W związku z powyższym, pomimo faktu, iż za używanie lokalu Gmina nie otrzymuje wynagrodzenia w formie z góry ustalonego czynszu, jednak z uwagi na ponoszone przez organizacje koszty opłat z tytułu zużytej przez nie energii cieplnej, elektrycznej oraz wody w związku z korzystaniem z użyczonych lokali, należy uznać tę czynność za odpłatną. Kwoty uzyskanych opłat stanowić bowiem będą formę wynagrodzenia za używanie przedmiotowych lokali.

Biorąc pod uwagę treść wniosku oraz powołanych przepisów, należy stwierdzić że od zakupów związanych z realizacją projektu, w części dotyczącej renowacji zabytkowego parku, Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, gdyż nie istnieje związek pomiędzy nimi i czynnościami opodatkowanymi. Gminie nie przysługuje również prawo do otrzymania zwrotu tego podatku, gdyż środki, o które się ubiega, nie stanowią środków, o których mowa w § 8 ust. 3 i 4 rozporządzenia z dnia 22 grudnia 2010 r. Natomiast w odniesieniu do zakupów dotyczących renowacji zabytkowej kamienicy Gminie przysługuje i przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego, w takim zakresie, w jakim remontowana kamienica będzie służyła czynnościom opodatkowanym (oddanie lokali do odpłatnego używania) - o ile nie zachodzą i nie będą zachodziły okoliczności wykluczające to prawo, określone w art. 88 ustawy. Dlatego też, w świetle powołanych regulacji, Gmina winna ustalić w jakiej części wydatki ponoszone na remont kamienicy służą czynnościom opodatkowanym stosując metodę ustalenia proporcji wskazaną przez ustawodawcę w art. 90 ust. 1 i 2 ustawy. Ewentualny zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, będzie natomiast konsekwencją uprawnionego odliczenia (wykazania) tego podatku naliczonego, we właściwej deklaracji podatkowej.

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż zasadność zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym (w tym jej kwoty), na podstawie art. 87 ustawy, nie była przedmiotem oceny tutejszego organu, bowiem taka ocena może być przeprowadzona jedynie w toku prowadzonego postępowania podatkowego przez właściwy miejscowo organ podatkowy I instancji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.