Prawidłowość dokumentowania usług pośrednictwa ubezpieczeniowego świadczonych poza terytorium kraju.

22.12.2014

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko ? przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2014 r. (data wpływu 26 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

zasadności umieszczenia na fakturze NIP potwierdzonego przez Biuro Wymiany Informacji Podatkowych ? jest prawidłowe,
obowiązku umieszczenia art. 28b ustawy na fakturach wystawianych przez usługobiorcę na zasadach ?samofakturowania? ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności umieszczenia na fakturze NIP potwierdzonego przez Biuro Wymiany Informacji Podatkowych oraz obowiązku umieszczenia art. 28b ustawy na fakturach wystawianych przez usługobiorcę na zasadach ?samofakturowania?.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest podatnikiem VAT prowadzącym sprzedaż opodatkowaną w zakresie obrotu samochodami oraz sprzedaży części i usług serwisowych. Posiada NIP UE dla transakcji wewnątrzwspólnotowych. Jest również brokerem ubezpieczeniowym i w związku z tym ma prawo do zastosowania stawki zwolnionej - wg prawa polskiego art. 43 ust. l pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług. Podpisała umowę o współpracy z firmą C. w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego. Siedziba firmy znajduje się na terenie Niemiec. Spółka zawarła porozumienie w zakresie samofakturowania. Na fakturach C. podaje podstawę prawną wg prawa niemieckiego ? usługa zwolniona z podatku art. 11 par 4 ustawy o VAT.

Spółka przesłała wniosek do Biura Wymiany Informacji Podatkowych w celu potwierdzenia NIP-u klienta. Otrzymała informację, że dane identyfikacyjne są w zasadzie zgodne, ale kod miasta jest błędny. Faktura nie zawiera podstawy prawnej wg prawa polskiego tylko niemieckiego. W deklaracji VAT Spółka wykazuje transakcję w poz. 11 jako świadczenie usług poza terytorium kraju oraz wykazuje kwartalnie w deklaracji VAT-UE ?jako art. 28b?.

C. posiada swój oddział w Polsce wg KRS nr?. Siedziba firmy znajduje się w Niemczech w miejscowości F. nr kodu miasta?, który umieszcza na fakturze. Wg Biura Informacji Podatkowej kod miasta to?.. Numer NIP na wszystkich dokumentach jest zgodny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy potwierdzenie ?KIP? można uznać za prawidłowe w celu umieszczenia numeru NIP na fakturze?
Czy na fakturze powinna wystąpić polska podstawa prawna, art. 28b?

Zdaniem Wnioskodawcy, informacja uzyskana z Izby Skarbowej w ... Biura Wymiany Informacji Podatkowych w ... (pismo z 28 lipca 2014 r. ...) wskazuje, że firma nie posiada aktywnego numeru identyfikacji podatkowej. Dowodzi tego także informacja nadesłana z Niemiec, ponieważ w piśmie przesłanym przez C. w celu potwierdzenia nadania numeru identyfikacji podatkowej przez Bundesamtfur Finanzen z dnia 25 maja 1993 r. brak jest pełnej zgodności pomiędzy nazwą firmy i danymi adresowymi C. i danymi firmy wymienionej w tym piśmie. C. prowadzi działalność gospodarczą, świadczy o tym wykaz z rejestru przedsiębiorców pobrany ze strony ... . Potwierdzeniem prowadzenia działalności gospodarczej jest również Umowa Ramowa zawarta dnia 3 lutego 2014 r. dotycząca obsługi ubezpieczeniowej przez C., w której wymienione są świadczenia mieszczące się w czynnościach ubezpieczeniowych z art. 3 ustawy o działalności ubezpieczeniowej. Zgodnie z art. 135 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie Unii Europejskiej, w tym Niemcy, zwalniają z podatku transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych. Ponieważ usługi ubezpieczeniowe wykonywane przez C. podlegają regulacjom ww. przepisów jako czynności zwolnione, dlatego można uznać, że C. jest podatnikiem podatku od wartości dodanej przez fakt wykonywania tych czynności. C. prawdopodobnie wykonuje wyłącznie usługi zwolnione od podatku od wartości dodanej i pewnie dlatego nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. Przepisy Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej nie stanowią o rejestracji podatników w transakcjach krajowych. Z artykułów zawartych w Dyrektywie nie wynika, że nabycie statusu podatnika jest uzależnione od dokonania jakiejkolwiek formalności natury administracyjnej, np. rejestracji do celów podatku VAT. Status podatnika jest kategorią obiektywną.

Wobec ww. ustaleń można uznać, że spełnione są kryteria zawarte w art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ miejsce świadczenia usług ubezpieczeniowych znajduje się tam gdzie jest siedziba usługobiorcy. Istnieją zatem przesłanki do zastosowania w tym przypadku procedury reverse charge. Nie ma zatem przeszkód do wystawienia faktury niezawierającej podatku VAT na C. Na fakturze należy umieścić podstawę prawną zastosowanej procedury tj. art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług. Pomimo rozbieżności w dokumentach dotyczących kodu miasta można uznać, że ?NIP UE umieszczany na fakturze jest prawidłowy?. Wobec powyższego można zastosować na fakturze art. 28b, wykazać w deklaracji VAT jako ?świadczenie usług poza terytorium kraju? oraz kwartalnie w deklaracji VAT UE. Ponieważ zgodnie z porozumieniem faktury te wystawia C. na zlecenie Spółki zastępując ją niejako w tej formalnej czynności, dlatego należy zwrócić się do C. z zaleceniem umieszczania tej podstawy prawnej na wystawianych przez ten podmiot fakturach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

prawidłowe ? w zakresie zasadności umieszczenia na fakturze NIP potwierdzonego przez Biuro Wymiany Informacji Podatkowych,
nieprawidłowe ? w zakresie obowiązku umieszczenia art. 28b ustawy na fakturach wystawianych przez usługobiorcę na zasadach ?samofakturowania?.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 powołanej ustawy wynika, że dostawą towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Dla celów określenia miejsca świadczenia usług, ustawodawca odrębnie zdefiniował pojęcie podatnika. Z art. 28a pkt 1 ustawy wynika, iż przez podatnika należy rozumieć:

podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Stosownie do art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać:

datę wystawienia;
kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawkę podatku;
sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem;
w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1 - wyrazy ?metoda kasowa?;
w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 - wyraz ?samofakturowanie?;
w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy ?odwrotne obciążenie?;
w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 - wskazanie:

przepisu ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku,
przepisu dyrektywy 2006/112/WE, który zwalnia od podatku taką dostawę towarów lub takie świadczenie usług, lub
innej podstawy prawnej wskazującej na to, że dostawa towarów lub świadczenie usług korzysta ze zwolnienia;

w przypadku, o którym mowa w art. 106c - nazwę i adres organu egzekucyjnego lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres, a w miejscu określonym dla podatnika - imię i nazwisko lub nazwę dłużnika oraz jego adres;
w przypadku faktur wystawianych w imieniu i na rzecz podatnika przez jego przedstawiciela podatkowego - nazwę lub imię i nazwisko przedstawiciela podatkowego, jego adres oraz numer, za pomocą którego jest on zidentyfikowany na potrzeby podatku;
w przypadku gdy przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy są nowe środki transportu - datę dopuszczenia nowego środka transportu do użytku oraz:

przebieg pojazdu - w przypadku pojazdów lądowych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. a,
liczbę godzin roboczych używania nowego środka transportu - w przypadku jednostek pływających, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. b, oraz statków powietrznych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. c;

w przypadku faktur wystawianych przez drugiego w kolejności podatnika, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej (procedurze uproszczonej) - dane określone w art. 136;
w przypadkach, o których mowa w art. 97 ust. 10 pkt 2 i 3:

numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, poprzedzony kodem PL,
numer, za pomocą którego nabywca towaru lub usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej w danym państwie członkowskim, zawierający dwuliterowy kod stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej właściwy dla tego państwa członkowskiego.

Według ust. 5 ww. artykułu, faktura może nie zawierać:

w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a - danych określonych w ust. 1 pkt 10 i 12-14;
w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. b - danych określonych w ust. 1 pkt 5 i 12-14;
w przypadku gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł albo kwoty 100 euro, jeżeli kwota ta określona jest w euro - danych określonych w ust. 1 pkt 3 dotyczących nabywcy i danych określonych w ust. 1 pkt 8, 9 i 11-14, pod warunkiem że zawiera dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek podatku kwotę podatku.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że stosownie do treści art. 106a pkt 2 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej ? posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika.

Zgodnie z art. 96 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Według art. 97 ust. 17 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego lub wyznaczona przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych jednostka organizacyjna, na wniosek zainteresowanego, potwierdza zidentyfikowanie określonego podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju albo informuje o braku takiego potwierdzenia. Zainteresowanym może być podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna, która nie jest takim podatnikiem, mający interes prawny w uzyskaniu potwierdzenia.

W myśl ust. 20 powyższego artykułu, minister właściwy do spraw finansów publicznych wyznaczy, w drodze rozporządzenia, jednostkę organizacyjną do celów dokonywania potwierdzenia zidentyfikowania określonego podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju oraz informowania o braku takiego potwierdzenia, uwzględniając konieczność zapewnienia sprawności postępowania w tych sprawach.

W odniesieniu do kwestii tzw. ?samofakturowania? ustawodawca zawarł odrębną regulację wskazującą zasady oraz warunki umożliwiające stosowanie takiego sposobu dokumentowania.

Artykuł 106d ust. 1 ustawy stanowi, że podmiot, o którym mowa w art. 106b ust. 1 pkt 1, nabywający towary lub usługi od podatnika może wystawiać w imieniu i na rzecz tego podatnika faktury:

dokumentujące dokonanie przez podatnika sprzedaży na rzecz tego podmiotu,
o których mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
dokumentujące dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 lit. b

- jeżeli ten podmiot i ten podatnik wcześniej zawarli umowę w sprawie wystawiania faktur w imieniu i na rzecz tego podatnika, w której została określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego tych czynności.

Należy wskazać, że kwestie, których dotyczą cytowane wyżej przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, są uregulowane w przepisach Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.).

Artykuł 226 ww. aktu prawnego stanowi m.in., że bez uszczerbku dla przepisów szczególnych przewidzianych w niniejszej dyrektywie, faktury wystawione zgodnie z przepisami art. 220 i 221, do celów VAT, zawierają wyłącznie następujące dane:

w przypadku gdy zamiast dostawcy lub usługodawcy fakturę wystawia nabywca lub usługobiorca - wyraz ?samofakturowanie? (tiret 10a),
w przypadku zwolnienia albo gdy nabywca lub usługobiorca jest zobowiązany do zapłaty VAT, odesłanie do właściwego przepisu niniejszej dyrektywy lub odpowiedniego przepisu krajowego lub każde inne odesłanie wskazujące, że dostawa towarów lub świadczenie usług korzysta ze zwolnienia lub podlega procedurze odwrotnego obciążenia (tiret 11),
w przypadku gdy nabywca lub usługobiorca są zobowiązani do zapłaty VAT - wyrazy ?odwrotne obciążenie? (tiret 11a).

Według art. 224 ust. 1 powyższego aktu prawnego, faktury mogą być wystawiane przez nabywcę lub usługobiorcę w odniesieniu do dostaw towarów lub świadczenia usług dokonywanych na ich rzecz przez podatnika, jeżeli istnieje wcześniejsze porozumienie między tymi dwiema stronami i pod warunkiem, że istnieje określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, państwa członkowskie, na terytorium których dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, ustalają zasady i warunki takiego wcześniejszego porozumienia i procedury zatwierdzania faktur między podatnikiem a nabywcą lub usługobiorcą.

W odniesieniu do podatników dokonujących dostaw towarów lub świadczących usługi na ich terytorium państwa członkowskie mogą określić dodatkowe warunki wystawiania faktur przez nabywcę lub usługobiorcę. W szczególności mogą wymagać, aby takie faktury były wystawiane w imieniu i na rzecz podatnika.

Warunki, o których mowa w akapicie pierwszym, muszą być w każdym przypadku takie same, niezależnie od miejsca siedziby nabywcy lub usługobiorcy (art. 224 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE).

Stosownie do treści art. 219a pkt 1 Dyrektywy 2006/112/WE, bez uszczerbku dla art. 244-248 zastosowanie ma, co następuje: fakturowanie podlega przepisom mającym zastosowanie w państwie członkowskim uznawanym za państwo dostawy towarów lub wykonania usług zgodnie z przepisami tytułu V.

Jednocześnie w pkt 2 lit a) powyższego artykułu przewidziano, że (?) w przypadku gdy fakturę wystawia nabywca lub usługobiorca (samofakturowanie), stosuje się pkt 1.

W myśl art. 216 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie podejmują niezbędne środki w celu zapewnienia, aby ich systemy identyfikacyjne umożliwiały identyfikację podatników, o których mowa w art. 214, oraz zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów przejściowych w zakresie opodatkowania wewnątrzwspólnotowych transakcji, o których mowa w art. 402.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że o ile usługi opisane we wniosku świadczone są przez Spółkę dla miejsca, w którym niemiecka firma posiada siedzibę, miejscem świadczenia tych usług jest kraj, w którym ta siedziba się znajduje, a zatem terytorium Niemiec.

Odnośnie pytania dotyczącego prawidłowości NIP potwierdzonego przez Biuro Wymiany Informacji Podatkowych należy stwierdzić, że skoro na podstawie przepisu art. 87 ust. 17 ustawy o podatku od towarów i usług ww. Biuro zostało wyznaczone jako jednostka właściwa do potwierdzania, czy określony podmiot jest zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, należy uznać, że potwierdzony przez tę jednostkę numer identyfikacji podatkowej kontrahenta Spółki jest prawidłowy.

W odniesieniu do kwestii, jaka podstawa prawna powinna znajdować się na fakturach wystawianych przez tego kontrahenta w imieniu i na rzecz Spółki, należy zauważyć, że Dyrektywa 2006/112/WE wskazuje ? w art. 219a pkt 2 lit. a) ? że w przypadku ?samofakturowania? fakturowanie podlega przepisom mającym zastosowanie w państwie członkowskim uznawanym za państwo dostawy towarów lub wykonania usług. Jednocześnie należy wskazać, że w przypadku świadczenia usług zwolnionych od podatku, Dyrektywa umożliwia podanie właściwego przepisu dyrektywy lub odpowiedniego przepisu krajowego lub każdego innego odesłania wskazującego, że transakcja korzysta ze zwolnienia od podatku.

Ponadto należy podkreślić, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani Dyrektywa, nie wymagają podania podstawy prawnej dotyczącej miejsca świadczenia usług.

Wobec powyższego ? uwzględniając zapis art. 219a pkt 2 lit. a) Dyrektywy ? należy stwierdzić, że wskazywanie na fakturach polskiej podstawy prawnej (art. 28b ustawy) nie jest właściwe.

Trzeba również zaznaczyć, że krajowe przepisy regulujące kwestie wystawiania faktur, nie mają zastosowania do sytuacji, w której faktura jest wystawiana przez nabywcę usługi, posiadającego siedzibę na terytorium państwa członkowskiego, w którym znajduje się miejsce świadczenia tej usługi. Wynika to z treści art. 106a pkt 2 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko Spółki, że na fakturach należy umieścić polską podstawę prawną zastosowanej procedury (art. 28b ustawy), całościowo należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowo należy zaznaczyć, że procedura reverse charge jest przewidziana dla dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których obowiązanym do rozliczenia podatku jest nabywca. W przedmiotowej sprawie, skoro ? jak wskazano we wniosku ? wykonywane przez Spółkę usługi korzystają ze zwolnienia od podatku, nie występuje podatek, który należy rozliczyć. Tym samym nabywca nie może być podmiotem obowiązanym do rozliczenia podatku, który nie istnieje, a w konsekwencji stosowanie procedury reverse charge jest nieuprawnione.

Należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację wydano przy założeniu, że usługi wykonywane na rzecz niemieckiego kontrahenta korzystają ze zwolnienia od podatku. Kwestia ta nie była przedmiotem rozstrzygnięcia, gdyż z przedstawionego stanowiska i zadanych pytań nie wynika, aby intencją Spółki było uzyskanie interpretacji w tym zakresie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.