Korekta nieodliczonego podatku. sygn: ITPP2/443-1339/12/AJ

22.2.2013

Korekta nieodliczonego podatku.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2012 r. (data wpływu 2 listopada 2012 r.), uzupełnionym w dniach 26 i 29 listopada 2012 r., 31 grudnia 2012 r. oraz 29 stycznia 2013 r. (daty wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

braku opodatkowania czynności nieodpłatnego udostępnienia świetlic wiejskich ? jest prawidłowe,
prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących ich budowy, modernizacji i utrzymania - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniach 26 i 29 listopada 2012 r., 31 grudnia 2012 r. oraz 29 stycznia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności nieodpłatnego udostępnienia świetlic wiejskich oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących ich budowy, modernizacji i utrzymania.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina poniosła wydatki inwestycyjne związane z budową, modernizacją i utrzymaniem świetlic wiejskich. W świetlicach odbywają się zebrania wiejskie, spotkania i imprezy okolicznościowe mieszkańców, za które nie są pobierane opłaty oraz prywatne uroczystości rodzinne, za które pobierane są opłaty za wynajem oraz media.

Zadania własne realizowane są m.in. w oparciu o przepisy ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 ze zm.; dalej: ustawa o samorządzie gminnym), która w art. 7 ust. 1 pkt 8, 9, 15 i 17 stanowi, iż zadania własne obejmują sprawy, np. w zakresie edukacji publicznej, kultury, utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej, wspierania i upowszechniania idei samorządowej, w tym tworzenia warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i wdrażania programów pobudzania aktywności obywatelskiej. Gmina nie odliczała dotychczas podatku od towarów i usług dotyczącego świetlic wiejskich. Obecnie zamierza, po uzyskaniu korzystnej interpretacji podatkowej, skorygować rozliczenia w podatku od towarów i usług i odliczyć podatek naliczony wynikający z nabycia towarów i usług wykorzystywanych do przedmiotowych świetlic. Gmina ponosiła wydatki związane ze świetlicami w następujących okresach:

w świetlicy nr 1 ? od marca 2005 r. do listopada 2007 r.,
w świetlicy nr 2 ? ponosi wydatki od lutego 2012 r.,
w świetlicy nr 3 ? od lutego 2012 r. do marca 2012 r.,
w świetlicy nr 4 ? od maja 2010 r. do września 2010 r. i od lutego 2012 r. do marca 2012 r.,
w świetlicy nr 5 ? od kwietnia 2010 r. do września 2010 r. i od lutego 2012 r. do marca 2012 r.,
w świetlicy nr 6 ? od czerwca 2008 r. do listopada 2010 r.,
w świetlicy nr 7 ? od października 2008 r. do listopada 2010 r.,
w świetlicy nr 8 ? od października 2008 r. do listopada 2010 r. i od lutego 2012 r. do marca 2012 r.,
w świetlicy nr 9 - od czerwca 2008 r. do sierpnia 2011 r.,
w świetlicy nr 10 ? od czerwca 2008 r. do listopada 2010 r. i od maja 2011 r. do maja 2012 r.,
w świetlicy nr 11 ? od lutego 2005 r. do października 2007 r. i od lutego 2005 r. do czerwca 2008 r.

Odpłatne udostępnianie świetlic miało miejsce w większości okresów rozliczeniowych (miesięcy). Niemniej zdarzało się, że któraś ze świetlic nie została wynajęta w danym miesiącu. Gmina dokonuje odczytu liczników za ?media? i każdorazowo za te opłaty obciąża najemcę.

Faktury dotyczące zakupów związanych z wydatkami dotyczącymi świetlic wiejskich wystawiane były na Urząd Gminy oraz na Gminę. Urząd Gminy był zarejestrowanym czynnym podatnikiem do dnia 31 grudnia 2012 r., zaś Gmina jest zarejestrowanym podatnikiem od dnia 1 stycznia 2013 r. Jednocześnie Gmina podkreśliła, że co do skutków podatkowych w podatku od towarów i usług w zakresie zarejestrowania i wyrejestrowania Urzędu Gminy, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wypowiedział się w interpretacji z dnia 22 maja 2012 r. nr ITPP1/443-230/12/MS.

Wniosek nie dotyczy interpretacji przepisów dotyczących prawa do złożenia korekt deklaracji, lecz pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z budową, modernizacją i utrzymaniem świetlic wiejskich.

W związku z powyższym zadano pytania sprowadzające się do kwestii:

Czy nieodpłatne udostępnianie świetlic wiejskich na zebrania wiejskie, spotkania i imprezy okolicznościowe mieszkańców, za które nie są pobierane opłaty, będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT?
Czy Gminie przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług w związku budową, modernizacją i utrzymaniem świetlic wiejskich?

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne udostępnianie świetlic wiejskich na zebrania wiejskie, spotkania i imprezy okolicznościowe mieszkańców, za które nie są pobierane opłaty, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Po powołaniu treści art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług Gmina stwierdziła, że jednostki samorządu terytorialnego takie jak gminy, powiaty czy województwa, są innymi niż organy władzy publicznej uczestnikami sektora finansów publicznych, zatem nie korzystają z wyłączenia z opodatkowania, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy, lecz są objęte zwolnieniem wskazanym w § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), którego treść powołała. Podniosła, że przedmiotowe świadczenie na rzecz mieszkańców, nie jest świadczeniem usług w świetle art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?). Nie jest ono bowiem odpłatne, a tym samym należy rozważyć czy jest świadczeniem usług w świetle art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Gmina stwierdziła, że zgodnie z treścią ww. przepisu, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Wskazała, że przesłanką zastosowania art. 8 ust. 2 pkt 1 i 2 jest, oprócz przysługiwania prawa do odliczenia, wykorzystywanie towarów należących do przedsiębiorstwa i świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza. Tymczasem nieodpłatne udostępnienie świetlic wiejskich będzie działaniem związanym z wykonywaniem zadań własnych. Gmina podniosła, iż do zadań własnych gmin należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w tym, m.in. w zakresie edukacji publicznej, kultury, utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej, wspierania i upowszechniania idei samorządowej, w tym tworzenia warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i wdrażania programów pobudzania aktywności obywatelskiej (art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym).

Gmina stwierdziła, że wykorzystywanie świetlic wiejskich będzie związane z działalnością jaką się zajmuje, co oznacza, że nie znajdzie również zastosowania art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Powołała się na interpretację indywidualną nr ILPP2/443-153/12-3/MR z dnia 9 maja 2012 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, stwierdzając, że zajęto w niej podobne stanowisko. Podniosła, że powyższe stanowisko podzielone zostało w innych interpretacjach organów podatkowych, a mianowicie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPP2/443-388/12-2/IŻ z dnia 13 lipca 2012 r., czy Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi nr IPTPP2/443-634/12-2/PR z dnia 28 września 2012 r.

Przedstawiając stanowisko w zakresie pytania drugiego Gmina stwierdziła, że skoro świetlica wiejska będzie służyła wyłącznie sprzedaży niepodlegającej opodatkowaniu i sprzedaży opodatkowanej, to będzie Jej przysługiwało odliczenie podatku naliczonego w całości. Po powołaniu treści art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług podniosła, że z powyższych przepisów wynika, iż prawo do odliczenia związane jest z przeznaczeniem nabywanych towarów i usług. Jeżeli towary służą sprzedaży opodatkowanej podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia w całości. Natomiast w przypadku, gdy nabycie towarów i usług związane jest zarówno ze sprzedażą opodatkowaną, jak i sprzedażą zwolnioną, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia na zasadzie art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług, którego treść powołała. Gmina wskazała, iż przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Stwierdziła, że dotyczą czynności podlegających opodatkowaniu, natomiast nie dotyczą czynności, których wykonanie nie powoduje konsekwencji podatkowych, gdyż nie podlegają one przepisom ustawy.

Na poparcie swojego stanowiska wskazała uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 9/10, której fragmenty zacytowała. Stwierdziła, że pogląd powyższy został podzielony w najnowszym orzecznictwie, na gruncie stanów faktycznych dotyczących opodatkowania gmin (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 26 kwietnia 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 192/12; wyrok WSA w Poznaniu z dnia 13 września 2012 r., sygn.. akt I SA/Po 697/12; wyrok WSA w Opolu z dnia 19 lipca 2012 r., sygn. akt I SA/Op 173/12; wyrok NSA z dnia 10 maja 2012 r., sygn. akt I FSK 997/11).

Gmina wskazała, że w przedmiotowej sprawie świetlice wiejskie będą służyły wyłącznie sprzedaży opodatkowanej i sprzedaży nie podlegającej opodatkowaniu, a zatem proporcja obliczana na podstawie art. 90 ustawy o VAT będzie wynosiła 100%, co oznacza, że będzie Jej przysługiwało prawo do odliczenia w całości.

Stwierdziła, że podobne stanowisko zostało wyrażone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej nr ILPP2/443-153/12-5/MR z dnia 9 maja 2012 r., w której wskazano, że w przypadku podatku naliczonego dotyczącego wydatków inwestycyjnych oraz bieżących związanych ze świetlicami, tj. związanych z czynnościami opodatkowanymi oraz czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (których nie da się jednoznacznie przypisać do jednej z tych kategorii czynności) gmina nie będzie mogła dokonać częściowego odliczenia podatku według ustalonej proporcji (?klucza czasowego? podziału czynności), bowiem ustawa o podatku od towarów i usług nie przewiduje takiej możliwości w odniesieniu do takiej sytuacji. Gmina ponownie stwierdziła, że będzie miała prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego od opisanych wydatków inwestycyjnych oraz bieżących związanych ze świetlicami wiejskimi. Na poparcie swojego stanowiska wskazała, że pogląd powyższy jest również aprobowany przez inne organy podatkowe, m.in. Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji nr IPTPP2/443-634/12-2/PR z dnia 28 września 2012 r. nr IPTPP2/443-634/12-2/PR z 28 września 2012 r. oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nr IBPP3/443-443/12/EJ z dnia 8 sierpnia 2012 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

prawidłowe ? w zakresie braku opodatkowania czynności nieodpłatnego udostępnienia świetlic wiejskich,
nieprawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących budowy, modernizacji i utrzymania świetlic wiejskich.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej ?podatkiem?, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Według art. art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Jak stanowi art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011 r., nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

Według regulacji art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Stosownie do brzmienia art. 6 ust. 1 powyższej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami.

Stosownie do brzmienia art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z treści powyższego przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18 (art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy).

Zgodnie z ust. 11 powołanego artykułu, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Stosownie do treści art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

W przypadku, gdy podatnik dokonuje zakupów związanych zarówno z czynnościami, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, zastosowanie znajdują przepisy art. 90 ustawy.

Przepis art. 90 ust. 1 ustawy stanowi, iż w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Na podstawie ust. 2 powyższego artykułu, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W świetle ust. 3 powołanego artykułu, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego, w przypadku wykonywania czynności opodatkowanych i niepodlegających opodatkowaniu wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale siedmiu sędziów z dnia 24 października 2011 r. sygn. akt I FPS 9/10 orzekając, iż: ?w przypadku podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych tylko z czynnościami opodatkowanymi oraz z czynnościami niepodlegającymi podatkowi (których nie da się jednoznacznie przypisać do jednej z tych kategorii czynności), podatnik nie stosuje odliczenia częściowego wedle proporcji określonej na podstawie art. 90 ust. 3 u.p.t.u., lecz odliczenie pełne. Wartość czynności niepodlegających w ogóle opodatkowaniu nie wchodzi bowiem do sumy wartości obrotów ustalanych dla potrzeb liczenia proporcji sprzedaży. W przypadku gdy podatnik wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane oraz czynności niepodlegające podatkowi, nie ma obowiązku stosowania odliczenia częściowego (gdyby ewentualnie chciał ustalać proporcję sprzedaży dla celów odliczenia, to wyniesie ona 100%). Brak jest bowiem ? przy braku w ustawie jednoznacznej regulacji tegoż zagadnienia ? podstaw do pozbawiania podatnika w ogóle możliwości odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych jednocześnie z czynnościami opodatkowanymi i nieopodatkowanymi, gdyż godziłoby to w zasadę neutralności VAT, poprzez bezpodstawne obciążenie podatnika podatkiem naliczonym wynikającym z tego rodzaju wydatków.?

Podobne stanowisko zaprezentowane zostało w powołanych przez Gminę wyrokach sądów administracyjnych oraz interpretacjach indywidualnych.

Z treści wniosku wynika, iż od marca 2005 r. do maja 2012 r. Gmina ponosiła wydatki związane z budową, modernizacją i utrzymaniem świetlic wiejskich. Świetlice udostępniane są w dwojaki sposób. Po pierwsze, odbywają się w nich zebrania wiejskie, spotkania i imprezy okolicznościowe mieszkańców, z tytułu których nie są pobierane opłaty. Drugim sposobem udostępniania świetlic jest ich wynajem na prywatne uroczystości rodzinne, za które Gmina pobiera opłaty za wynajem i ?media?. Wydatki, o których mowa powyżej dotyczyły jedenastu świetlic wiejskich. Gmina dokonuje odczytu liczników za ?media? i każdorazowo z tytułu ich zużycia obciąża najemcę. Odpłatne udostępnianie świetlic miało miejsce w większości okresów rozliczeniowych, jednakże zdarzały się sytuacje, że w danym okresie Gmina nie wynajmowała którejś.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, iż ? jak słusznie wskazała Gmina - nieodpłatne udostępnianie świetlic na zebrania wiejskie, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu, gdyż świadczenie to odbywa się do celów Jej ?działalności gospodarczej?, bowiem w ten sposób zaspokaja zbiorowe potrzeby wspólnoty. Wykonując te czynności nie działała w charakterze podatnika. Zatem nieodpłatne ich udostępnianie, nie stanowi nieodpłatnego świadczenia usług zrównanego z odpłatnym świadczeniem usług, na gruncie art. 8 ust. 2 ustawy.

W kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących budowę lub modernizację świetlic należy stwierdzić, iż skoro są one wykorzystywane zarówno do wykonywania czynności opodatkowanych, jak i niepodlegających opodatkowaniu, a Gmina ? jak wskazała we wniosku ? nie ma obiektywnej możliwości dokonania bezpośredniego przyporządkowania kwot podatku naliczonego do czynności opodatkowanych, to uwzględniając treść powołanej wyżej uchwały siedmiu sędziów NSA, ma prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z ww. faktur, o ile nie zaistnieją przesłanki negatywne, o których mowa w art. 88 ustawy.

Z kolei podatek naliczony związany z zakupami dotyczącymi utrzymania świetlic wiejskich podlega odliczeniu na zasadach, o których mowa powyżej jedynie w okresach, gdy były one przedmiotem czynności opodatkowanych.

W odniesieniu do odliczenia podatku naliczonego z tytułu opłat za ?media? stwierdzić należy, że prawo to przysługuje jedynie w takim zakresie, w jakim Gmina obciąża najemców tymi kosztami.

Mając na uwadze powyższe należy jednak zaznaczyć, że Gmina może dokonać odliczenia nieodliczonego uprzednio podatku należnego od wskazanych wyżej zakupów jedynie poprzez złożenie korekty deklaracji na zasadach wynikających z art. 86 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług w terminie w nim określonym.

Jednocześnie podkreślić należy, że w przypadku, gdy Gmina dokona korekty na podstawie art. 86 ust. 13 ustawy w roku 2013, tj. już po upływie terminu, nie będzie mogła ona dotyczyć poszczególnych okresów rozliczeniowych lat 2005-2008, gdyż nastąpi to po upływie terminu, o którym mowa w tym przepisie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.