Prawo do odliczania kwoty podatku naliczonego w związku z nabyciem paliwa służącego do napędu samochodów.

UZASADNIENIE

W dniu 27 września 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczania kwoty podatku naliczonego w związku z nabyciem paliwa służącego do napędu samochodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Od dnia 11 kwietnia 2005 r. prowadzi Pan działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W dniu 8 grudnia 2005 r. na fakturę VAT-marża nabył Pan i z tym dniem wprowadził do ewidencji środków trwałych samochód ciężarowy Fiat Punto, rok produkcji 2002, o maksymalnej masie całkowitej 1.430 kg, masie własnej 845 kg i dopuszczalnej ładowności 585 kg. Zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym, informujące, że pojazd odpowiada dodatkowym warunkom przewidzianym dla art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zostało wydane w dniu 23 grudnia 2005 r. i od tego dnia nie były dokonywane żadne zmiany, które mogłyby wpłynąć na zmianę przeznaczenia pojazdu, zaś w dowodzie rejestracyjnym, w miejscu na adnotacje urzędowe, dokonano wpisu ?VAT-1?.

W dniu 5 stycznia 2010 r. na fakturę VAT nabył Pan i z tym dniem wprowadził do ewidencji środków trwałych samochód ciężarowy Opel Combo van, rok produkcji 2007, o maksymalnej masie całkowitej 2.055 kg, masie własnej 1.320 kg i dopuszczalnej ładowności 735 kg. Zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym, informujące, że pojazd odpowiada dodatkowym warunkom przewidzianym dla art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zostało wydane w dniu 27 stycznia 2010 r. i od tego dnia nie były dokonywane żadne zmiany, które mogłyby wpłynąć na zmianę przeznaczenia pojazdu, zaś w dowodzie rejestracyjnym, w miejscu na adnotacje urzędowe, dokonano wpisu ?VAT-1?.

W dniu 3 lutego 2010 r. na fakturę VAT nabył Pan i z tym dniem wprowadził do ewidencji środków trwałych samochód ciężarowy Opel Corsa-C van, rok produkcji 2006, o maksymalnej masie całkowitej 1.460 kg, masie własnej 965 kg i dopuszczalnej ładowności 485 kg. Zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym, informujące, że pojazd odpowiada dodatkowym warunkom przewidzianym dla art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zostało wydane w dniu 5 lutego 2010 r. i od tego dnia nie były dokonywane żadne zmiany, które mogłyby wpłynąć na zmianę przeznaczenia pojazdu, zaś w dowodzie rejestracyjnym, w miejscu na adnotacje urzędowe, dokonano wpisu ?VAT-1?.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od dnia 1 stycznia 2011 r. może Pan odliczać podatek naliczony przy nabyciu paliwa do ww. samochodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym ma prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do ww. samochodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powołanego przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Na podstawie art. 4 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), w okresie od dnia wejścia w życie tejże ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 ww. ustawy, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
   
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
   
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
   
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
   
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
   
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
   
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   
   
   
   1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
      
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
      

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (ust. 3 tegoż artykułu).

Z przepisów art. 86 powołanej ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, obowiązujących do dnia 31 grudnia 2010 r. wynikało, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowiło 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem był ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł (ust. 3 omawianego artykułu).

Z ust. 4 tego artykułu wynikało, iż przepis ust. 3 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
   
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
   
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
   
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
   
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy tj.: agregat elektryczny/spawalniczy, bankowóz, do prac wiertniczych, koparka, koparkospycharka, ładowarka, oczyszczanie dróg, podnośnik do prac konserwacyjno ? montażowych, pomoc drogowa, zimowego utrzymania dróg, żuraw samochodowy;
   
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
   
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   
   
   
   1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
      
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
      

Zgodnie z ust. 5 tegoż artykułu, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1?4 stwierdzało się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Z treści obowiązującego do dnia 31 grudnia 2010 r. art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wynikało, iż obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.

Analizując powyższe przepisy należy wskazać, iż mimo zaistniałej z dniem 1 stycznia 2011 r. zmiany przepisów, zaświadczenia wydane przez okręgowe stacje kontroli pojazdów po przeprowadzeniu dodatkowego badania technicznego do końca 2010 r., nie tracą swojej ważności i nie zachodzi konieczność przeprowadzenia ponownego dodatkowego badania technicznego, o którym mowa w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. Wymagania dla pojazdów samochodowych, których spełnienie potwierdzają te zaświadczenia, nie uległy bowiem zmianie po 31 grudnia 2010 r. Takie zaświadczenia pozostają nadal aktualne, o ile nie zostaną dokonane zmiany w badanym pojeździe, w wyniku których nie spełniałby już wymagań potwierdzonych tym zaświadczeniem.

Z treści złożonego wniosku wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W dniu 8 grudnia 2005 r. na fakturę VAT-marża nabył Pan i z tym dniem wprowadził do ewidencji środków trwałych samochód ciężarowy Fiat Punto, rok produkcji 2002, o maksymalnej masie całkowitej 1.430 kg, masie własnej 845 kg i dopuszczalnej ładowności 585 kg. Zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym, informujące, że pojazd odpowiada dodatkowym warunkom przewidzianym dla art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zostało wydane w dniu 23 grudnia 2005 r. W dniu 5 stycznia 2010 r. na fakturę VAT nabył Pan i z tym dniem wprowadził do ewidencji środków trwałych samochód ciężarowy Opel Combo van, rok produkcji 2007, o maksymalnej masie całkowitej 2.055 kg, masie własnej 1.320 kg i dopuszczalnej ładowności 735 kg. Zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym, informujące, że pojazd odpowiada dodatkowym warunkom przewidzianym dla art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zostało wydane w dniu 27 stycznia 2010 r. W dniu 3 lutego 2010 r. na fakturę VAT nabył Pan i z tym dniem wprowadził do ewidencji środków trwałych samochód ciężarowy Opel Corsa-C van, rok produkcji 2006, o maksymalnej masie całkowitej 1.460 kg, masie własnej 965 kg i dopuszczalnej ładowności 485 kg. Zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym, informujące, że pojazd odpowiada dodatkowym warunkom przewidzianym dla art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zostało wydane w dniu 5 lutego 2010 r.

W ww. samochodach, od dnia wydania zaświadczeń o przeprowadzonym badaniu technicznym, nie były dokonywane żadne zmiany, które mogłyby wpłynąć na zmianę przeznaczenia tych pojazdów. W dowodach rejestracyjnych przedmiotowych samochodów, w miejscu na adnotacje urzędowe, dokonano wpisu ?VAT-1?.

Biorąc pod uwagę powyższe fakty oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że od dnia 1 stycznia 2011 r. przysługuje Panu prawo do odliczenia podatku naliczonego, wnikającego z faktur dokumentujących nabycie paliwa do opisanych we wniosku samochodów, spełniających warunki, o których mowa w obowiązujących do dnia 31 grudnia 2010 r. przepisach art. 86 ust. 4 pkt 1 i ust. 5 ustawy. Omawiane odliczenie przysługuje Panu na zasadach wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim samochody te są wykorzystywane do działalności opodatkowanej, pod warunkiem, że nie wystąpi żadna z okoliczności wyłączających to prawo, określonych w art. 88 ustawy.

Jednocześnie informuje się, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy ? Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów. Wobec powyższego załączone do wniosku dokumenty nie były przedmiotem merytorycznej analizy, a oceny Pana stanowiska w sprawie dokonano wyłącznie na podstawie opisu stanu faktycznego zawartego we wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.