Możliwość zastosowania zwolnienia od podatku usług pośrednictwa finansowego.

28.1.2013

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2012 r. (data wpływu 8 listopada 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku usług pośrednictwa finansowego ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 listopada 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług pośrednictwa finansowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zamierza zawrzeć umowę, nazwaną przez strony umową o współpracy, z ?X? który posiada zawarte umowy o współpracę z podmiotami oferującymi produkty finansowe (dalej: Instytucjami Finansowymi). Na podstawie powyższych umów ?X? oferuje m.in. produkty Instytucji Finansowych mające na celu wspieranie finansowania zakupu nieruchomości, np. kredyty hipoteczne (dalej: Produkty). Na podstawie umowy współpracy, którą Spółka zamierza zawrzeć z ?X?, za uzgodnionym wynagrodzeniem świadczyć ma na rzecz ?X? usługi w zakresie informowania wszystkich zainteresowanych (dalej: Klienci) o produktach oferowanych przez ?X? oraz ułatwiania nawiązania kontaktu Klientów z Doradcą Finansowym w celu pomocy Klientowi w uzyskaniu finansowania zakupu nieruchomości od Spółki lub podmiotów w 100% zależnych od Spółki. Za Klienta Spółki uważa się osoby, które zostały zgłoszone do ?X? jako potencjalny Klient zainteresowany finansowaniem zakupu nieruchomości od Spółki lub podmiotu w 100% od niej zależnego. W wykonaniu powyższej umowy Spółka będzie m.in.:

informować Klientów o produktach oferowanych przez ?X? poprzez udostępnianie i przekazywanie potencjalnym Klientom materiałów informacyjno-promocyjnych przygotowanych przez ?X?;
umożliwić kontakt Klientów z ?X?, poprzez zamieszczenie informacji o funkcjonowaniu Deweloperskiego Działu Kredytowego wraz z kontaktem do dedykowanych Doradców Finansowych w biurze sprzedaży, w formie ulotek reklamowych oraz na stronie www;
udostępnić miejsce w dziale sprzedaży umożliwiające wykonywanie przez Doradców Finansowych zadań i obowiązków wynikających z umowy,
nie współpracować z innymi podmiotami konkurencyjnymi dla ?X? przez okres trwania umowy w zakresie pokrywającym się z zakresem przedmiotu umowy.

W celu przyspieszenia procesu uzyskania finansowania zakupu nieruchomości przez Klientów, Spółka będzie przekazywała ?X? wszelkie informacje oraz dokumenty, którymi dysponuje, niezbędne do realizacji przedmiotu umowy. Za świadczone usługi Spółka będzie otrzymywała wynagrodzenie w postaci prowizji liczonej jako określony w umowie procent od łącznej kwoty kredytów hipotecznych udzielonych Klientom za pośrednictwem ?X? lub Doradcy Finansowego w danym miesiącu kalendarzowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy usługi pośrednictwa do usług udzielania kredytów, przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, które będą świadczone przez Spółkę, są zwolnione od opodatkowania podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym, usługi, które będą przez niego świadczone, będą zwolnione od opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Usługi te będą stanowić usługi pośrednictwa w odniesieniu do świadczenia usług udzielania kredytów, które to korzystają ze zwolnienia od opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Spółka wskazała, iż zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy zwalnia się od opodatkowania usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Ponownie wskazała zakres wykonywanych czynności i podkreśliła, iż świadczona usługa pośrednictwa kredytowego ma charakter usługi kompleksowej, na którą składa się szereg pojedynczych czynności faktycznych. Czynności wykonywane przez Spółkę są zasadne z punktu widzenia gospodarczego i ekonomicznego dla ich nabywcy tylko w przypadku nabycia kompleksowej usługi pośrednictwa kredytowego. Żadna bowiem z wymienionych wyżej czynności nie stanowi, co do zasady, odrębnej usługi. Żadna ze wskazanych wyżej czynności nie ma celu innego niż sprzedaż usług finansowych. Którakolwiek z czynności wymienionych wyżej świadczona osobno nie miałaby racji bytu. Rozdzielenie wykonywanych przez Spółkę czynności miałoby zatem charakter sztuczny i byłoby niezasadne z punktu widzenia gospodarczego czy ekonomicznego. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje co należy rozumieć pod pojęciem usługi pośrednictwa. W ocenie Spółki, pojęcie ?pośrednictwa? należy rozumieć szeroko. Termin ten nie ogranicza się do świadczenia usług, w przypadku których pośrednik zawiera w imieniu mocodawcy umowę z Klientami, ale obejmuje również świadczenie usług mających na celu pozyskanie Klientów dla usługobiorcy (w tym przypadku Instytucji Finansowych), skutkujące zawarciem umowy między Instytucją Finansową a Klientem bez bezpośredniego udziału pośrednika. Usługi świadczone przez pośrednika są analogiczne do usług świadczonych przez agenta na podstawie art. 785 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.). W myśl tego artykułu, przez umowę agencyjną, należącą do umów z zakresu pośrednictwa handlowego, przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z Klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy, albo do zawierania ich w jego imieniu. Doktryna wskazuje na dwa rodzaje umowy agencyjnej: agencję pośredniczą oraz przedstawicielską. Wyróżnia więc agenta-pośrednika (subagenta) oraz agenta przedstawiciela. ?Czynności agenta-pośrednika składające się na pośredniczenie obejmują przede wszystkim czynności faktyczne, które poprzedzają zawarcie umowy i mają do zawarcia umowy doprowadzić. Zadaniem agenta jest podejmowanie na rzecz dającego zlecenie działań, które polegają na wyszukiwaniu Klientów, kojarzeniu interesów stron, udzielaniu informacji o zasadach na jakich dających zlecenie zawiera umowy z Klientami, ewentualnie przedstawianiu próbek oferowanych przez niego towarów. Jego zadaniem jest również zachęcanie potencjalnych Klientów do zawarcia umowy z dającym zlecenie, a także gromadzenie o nich informacji, ewentualnie sprawdzanie stanu ich wypłacalności" (red: Kidyba Andrzej, Kodeks cywilny. Komentarz. Zobowiązania. Część szczególna. TOM III, Wydawnictwo Wolters Kuwer Polska, Warszawa 2010). W związku z tym działalność subagenta, w roli którego wystąpi Spółka, należy uznać za świadczenie usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów. W konsekwencji tego, działalność Spółki w zakresie przedstawionym powyżej podlega zwolnieniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Stanowisko takie potwierdza Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 22 listopada 2011 r. sygn. IPPP1/443-1304/11-2/PR. W przedmiotowej interpretacji organ odniósł się do stanu faktycznego, w którym wnioskodawca świadczył usługi pośrednictwa kredytowego na rzecz spółki, która również świadczyła usługi pośrednictwa kredytowego (pośrednictwo do pośrednictwa). Z tytułu wykonania tych czynności (m.in. wskazania Klientowi okazji do zawarcia umowy kredytowej, pomocy w przygotowaniu wniosku kredytowego) wnioskodawcy przysługiwało wynagrodzenie od spółki w postaci prowizji od faktycznie udzielonego przez bank kredytu.

Spółka zwróciła uwagę, iż w odniesieniu do ?rodzaju" stron transakcji, stan faktyczny w przedmiotowej interpretacji był analogiczny względem przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego (pośrednik-pośrednik-instytucja finansowa). Zdaniem organu, wnioskodawca wykonuje czynności pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych, ?(...) bowiem wykonywanie różnego rodzaju czynności faktycznych zmierzające do zawarcia umowy między bankiem a Klientem banku, w tym dotarcie do Klienta zainteresowanego oferowanym przez bank produktem bankowym, (...) przekazanie danych Klienta bankowi itp. (...) stanowią usługę, która w sposób nierozerwalny wiąże się z usługą główną świadczoną przez bank. Czynności te mają na celu kwalifikację Klienta pod kątem zawarcia przez niego konkretnej umowy z bankiem na określony produkt przez ten bank oferowany." W powyższej interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, iż ?(...) znajomość podstawowych informacji na temat konsumenta usługi oferowanej przez Bank, jest więc elementem niezbędnym do zawarcia w przyszłości określonej umowy z Bankiem. Z tego też względu, czynności opisane powyżej są niezbędne, w celu doprowadzenia do zawarcia przez Klienta odpowiednich umów z Bankiem".

W przedstawionej interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej podkreślił również, iż fakt, że czynności będą wykonywane przez subagenta, tj. przez podmiot posiadający umowę z pośrednikiem, który bezpośrednio świadczy te usługi, nie wpłynie na sposób klasyfikacji tych usług - nadal będą to usługi pośrednictwa finansowego, których celem jest pozyskanie jak największej ilości Klientów na rzecz Banku. W interpretacji tej wskazano również, że ?Pogląd taki potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE w wyroku w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), gdzie Trybunał stwierdził iż ?(?) zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem". Zdaniem Spółki można stwierdzić, że wg TSUE usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci w przedmiotowej sytuacji przymiotu takiej usługi.

Powyższe stanowisko podzielił Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 24 czerwca 2011 r. (sygn. IPPP2/443-328/11-3/MM), w której uznał prawidłowość stanowiska wnioskodawcy w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia z VAT do świadczonych przez niego usług, kwalifikując je jako usługi pośrednictwa do usług udzielania kredytów i pożyczek zwolnionych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy. W interpretacji wskazano, że ?(...) bez znaczenia jest fakt, iż czynności wnioskodawca będzie wykonywał jako agent (na podstawie stosownej umowy zawartej z Bankiem), czy jako subagent (na podstawie umowy zawartej z pośrednikiem, który bezpośrednio świadczy te usługi), bowiem zakres wykonywanych czynności i ich klasyfikacja się nie zmieni - nadal będzie wykonywać usługi pośrednictwa finansowego, której celem jest pozyskanie jak największej ilości Klientów na rzecz Banku".

Spółka wskazała na orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE, które w pełni potwierdza powyższe tezy, a w szczególności, z uwagi na podobieństwo stanu faktycznego, na wyrok z dnia 4 sierpnia 2007 r. (sygn. C-453/05) w sprawie Volker Ludwig. W przedmiotowej sprawie, Trybunał odniósł się do możliwości zastosowania zwolnienia określonego w art. 13(B)(d)(1), obecnie art. 135 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 112, w odniesieniu do usług świadczonych przez doradcę kredytowego. Doradca kredytowy na podstawie umowy agencyjnej zawierał umowy w imieniu spółki doradztwa finansowego. Wykonywane czynności obejmowały poszukiwanie Klientów, zapraszanie ich na spotkania w celu określenia ich zdolności kredytowej i potrzeb inwestycyjnych oraz oferowanie produktów spółki dostosowanych do ich potrzeb. Z tytułu zawartej umowy spółka otrzymywała prowizję od instytucji finansowej wypłacającej kredyt. Część tej prowizji wypłacała Volkerowi Ludwigowi. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, we wskazanej powyżej interpretacji, zwrócił uwagę na najważniejsze tezy prezentowane w przywołanym wyroku, tj.: m.in. ?(...) iż, czynności zwolnione z opodatkowania na mocy art. 13 część B lit. d) pkt 1 szóstej dyrektywy definiuje się ze względu na charakter świadczonych usług, a nie osobę je świadczącą lub ich odbiorcę? oraz, iż ?(...) art. 13 część B lit. d) pkt 1 szóstej dyrektywy nie stoi na przeszkodzie temu, aby podobnie jak w okolicznościach sprawy przed sądem krajowym na usługę pośrednictwie kredytowego składały się dwa świadczenia, jedno wykonywane przez agenta głównego, w ramach negocjacji z instytucjami kredytowymi oraz drugie wykonywane przez subagenta, to jest skarżącego przed sądem krajowym, działającego w charakterze doradcy majątkowego w ramach negocjacji z kredytobiorcami". W odniesieniu do powyższej sprawy, autor Komentarza do ustawy o VAT 2012 (Tomasz Michalik, VAT Komentarz, wyd. 8, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2012) zwrócił uwagę na jeszcze jedną ważną tezę przytoczoną w powyższym wyroku, tj., iż ?(...) w ocenie Trybunału w sprawie p. Ludwiga okolicznością kluczową dla uznania jego usług za usługi pośrednictwa, a nie doradztwa kredytowego, było to, iż jego wynagrodzenie zależało od tego, czy umowa kredytu zostanie zawarta". Lektura dalszych części powyższego Komentarza prowadzi do wniosku, iż zakres zwolnienia z VAT będzie obejmować również świadczenie usług pośrednictwa do usług pośrednictwa w zakresie usług, których przedmiotem są kredyty. Autor wskazuje, ?(...) ustawa w omawianym przepisie nie wprowadza żadnych ograniczeń dotyczących podmiotu świadczącego usługę. Co więcej, sam zakres usług jest bardzo szeroki - ustawodawca odnosi się po prostu do usług, których przedmiotem są instrumenty finansowe (a także usług pośrednictwa w tym zakresie), co jest jedynym elementem determinującym zakres przedmiotowy zwolnienia. Innymi słowy, wszelkie usługi, których przedmiotem są owe instrumenty finansowe, będą objęte zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41."

Spółka wskazała, iż w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 7 czerwca 2011 r. sygn. ILPP1/443-405/11-3/KŁ potwierdzono, że wszystkie czynności dokonywane przez subagenta, mające na celu doprowadzenie do zawarcia umowy pomiędzy instytucja finansową a Klientem, są zwolnione z podatkowania VAT. ?Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą (zwaną dalej Firma), której przedmiotem jest świadczenie usług pośrednictwa finansowego w zakresie udzielania kredytów bankowych. (...) W związku z powyższym Firma podpisuje umowy o współpracy z pośrednikami (zwanymi dalej pośrednik C), którzy posiadają podpisane umowy na świadczenie usług pośrednictwa finansowego z bankiem O lub innymi. Pośrednik C świadczy na rzecz banku O usługi analogiczne jak Firma na rzecz banku A. W praktyce często Klient podpisuje umowę kredytu lub pożyczki z bankiem C, gdyż oferta tego banku jest dla Klienta zadowalająca. Za prace związane z pozyskaniem, sprawdzeniem sytuacji finansowej Klienta itp. czynnościom, czyli za pośrednictwo finansowe Firma rozlicza się z pośrednikiem C. Firmie przysługuje jednorazowe wynagrodzenie prowizyjne w ustalonej w umowie wysokości. Wysokość wynagrodzenia najczęściej ustalana jest procentowo od wartości udzielonego kredytu lub pożyczki. Pośrednik O otrzymuje od Firmy fakturę, na podstawie której dokonuje płatności. Z drugiej strony zaś pośrednik G wystawi fakturę na bank O za pośrednictwo w udzielaniu kredytu lub pożyczki. Wnioskodawca wskazał, iż nie doszłoby do podpisania przez Klienta umowy kredytowej z bankiem C, gdyby nie zawarta umowa współpracy pośrednictwa pomiędzy Firmą a pośrednikiem O. Ponadto Klient został pozyskany i zweryfikowany przez Firmę a nie przez pośrednika O, dzięki czemu doszło do sfinalizowania współpracy czyli udzielenia Klientowi kredytu. Zatem biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa, jak również przedstawiony we wniosku opis zaistniałego stanu faktycznego, stwierdzić należy, że świadczenie przedmiotowych usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania pożyczek, których elementem składowym jest m.in.: pozyskanie, sprawdzenie sytuacji finansowej Klienta itp. czynności, korzystają, ze zwolnienie od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.? W interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 marca 2012 r. sygn. IPPP1/443-1703/11-4/AS organ podatkowy uznaje za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy stwierdzającego, że ?(...) Biorąc pod uwagę przedstawione powyżej argumenty, należy uznać, iż usługi świadczone przez Wnioskodawcę stanowią usługi pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych i ubezpieczeniowych, których celem jest doprowadzenie do zawarcia przez klienta umowy z Ubezpieczycielem lub Instytucją Finansową. Powyższe usługi, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37, 38 i 41 ustawy o VAT będą podlegały zwolnieniu z opodatkowania VAT, co potwierdza orzecznictwo TSUE wypracowane na gruncie Dyrektywy VAT. Zwolnienie będzie miało zastosowanie do wszystkich czynności podejmowanych przez Wnioskodawcę, które stanowią jedną całość i nie powinny być sztucznie dzielone. Zwolnienie będzie miało zastosowanie zarówno gdy Wnioskodawca będzie działał jako agent oraz jako subagent, ponieważ zgodnie z zaprezentowanym orzecznictwem TSUE, brak bezpośredniej więzi subagenta ze stronami umowy dotyczącej usługi głównej, zwolnionej z VAT (umowy sprzedaży usług ubezpieczeniowych lub finansowych) nie może decydować o zastosowaniu zwolnienia z opodatkowania VAT. Zwolnienie zależy jedynie od faktycznego charakteru działań podejmowanych przez agenta lub subagenta."

Uwzględniając przedstawione powyżej argumenty, zdaniem Spółki należy uznać, iż usługi, które będą świadczone będą stanowić usługi pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych, których celem będzie doprowadzenie do zawarcia przez Klienta umowy z Instytucją Finansową. Powyższe usługi, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, będą podlegały zwolnieniu z opodatkowania, co potwierdzają wyżej przytoczone interpretacje indywidualne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić należy, iż zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

W oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Z treści art. 43 ust. 13 ustawy wynika, iż zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

Ponadto, w świetle art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

czynności ściągania długów, w tym factoringu;
usług doradztwa;
usług w zakresie leasingu.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu VAT.

Stosownie do treści przepisu art. 135 (1) (b) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347, str. 1 ze zm.), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2007 r., państwa członkowskie zwalniają udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę.

Z brzmienia powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług, stanowiącego implementację regulacji unijnych w tym zakresie wyraźnie wynika, iż intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, zarówno tych wykonywanych przez banki, jak również świadczonych przez inne podmioty pośredniczące w ich udzielaniu. Należy stwierdzić, iż wymienione zwolnienie ma charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi, cechy które ją rozróżniają. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów. Pogląd taki potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE w wyroku w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), w którym Trybunał stwierdził: ?Zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem?. Konkludując można stwierdzić, że wg TSUE usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci przymiotu takiej usługi.

W celu rozstrzygnięcia co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem ?pośrednictwa? warto odnieść się do wyroku w sprawie sygn. C-453/05, w którym TSUE, stwierdził: ?Pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową?.

Z treści wniosku wynika, iż Spółka zamierza zawrzeć umowę z ?X? który posiada zawarte umowy o współpracę z podmiotami oferującymi produkty finansowe. Na podstawie powyższych umów ?X? oferuje m.in. produkty mające na celu wspieranie finansowania zakupu nieruchomości, np. kredyty hipoteczne. Spółka zamierza świadczyć na rzecz ?X? usługi w zakresie informowania wszystkich zainteresowanych o produktach oferowanych przez ?X? oraz ułatwiania nawiązania kontaktu klientów z doradcą finansowym w celu pomocy klientowi w uzyskaniu finansowania zakupu nieruchomości od Spółki lub podmiotów w 100% od niej zależnych. W wykonaniu powyższej umowy Spółka będzie, m.in.:

informować klientów o produktach oferowanych przez ?X? poprzez udostępnianie i przekazywanie potencjalnym klientom materiałów informacyjno-promocyjnych przygotowanych przez ?X?;
umożliwić kontakt klientów z ?X?, poprzez zamieszczenie informacji o funkcjonowaniu Deweloperskiego Działu Kredytowego wraz z kontaktem do dedykowanych doradców finansowych w biurze sprzedaży, w formie ulotek reklamowych oraz na stronie www;
udostępnić miejsce w dziale sprzedaży umożliwiające wykonywanie przez doradców finansowych zadań i obowiązków wynikających z umowy,
nie współpracować z innymi podmiotami konkurencyjnymi dla ?X? przez okres trwania umowy w zakresie pokrywającym się z zakresem przedmiotu umowy.

W celu przyspieszenia procesu uzyskania finansowania zakupu nieruchomości przez klientów, Spółka będzie przekazywała ?X? wszelkie informacje oraz dokumenty, którymi dysponuje, niezbędne do realizacji przedmiotu umowy. Za świadczone usługi będzie otrzymywała wynagrodzenie w postaci prowizji liczonej jako określony w umowie procent od łącznej kwoty kredytów hipotecznych udzielonych klientom za pośrednictwem "X" lub doradcy finansowego w danym miesiącu kalendarzowym.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa stwierdzić należy, że świadczenie przedmiotowych usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów będzie korzystało ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.