Prawo do zastosowania zwolnienia usług najmu pomieszczeń przeznaczonych na cele mieszkaniowe (PKWiU (...)

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2009 r. złożono wniosek, uzupełniony pismem z dnia 20 maja 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania zwolnienia usług najmu pomieszczeń przeznaczonych na cele mieszkaniowe.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółdzielnia w budynkach mieszkalnych stanowiących Jej własność posiada dodatkowe pomieszczenia, które nie stanowią części składowych, ani przynależnych lokali mieszkalnych, przydzielonych Jej członkom na zasadach spółdzielczego prawa do lokali mieszkalnych. Spółdzielnia zawiera umowy najmu na użytkowanie tych pomieszczeń. Pomieszczenia te służą zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych (garderoba, suszarnia, przedpokój, druga piwnica). Osoby wynajmujące te pomieszczenia nie prowadzą w nich działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów podatkowych. Obecnie Spółdzielnia wynajmuje te pomieszczenia na podstawie umów najmu, z tytułu których pobiera opłaty opodatkowane stawką 22%. W uzupełnieniu wniosku Spółdzielnia wskazała, że świadczone usługi mieszczą się w grupowaniu PKWiU 70.20.11.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opłaty z tytułu najmu dodatkowych pomieszczeń znajdujących się w zasobach Spółdzielni, które Spółdzielnia udostępnia członkom, są zwolnione z opodatkowania na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, najem pomieszczeń dodatkowych znajdujących się w budynkach należących do Spółdzielni, a przekazanych mieszkańcom (członkom Spółdzielni) na podstawie umowy najmu, w celu zaspokajania ich potrzeb mieszkaniowych, jest zwolniony z opodatkowania na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (pozycja 4 załącznika nr 4 do ustawy). Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W poz. nr 4 tego załącznika wymienia się usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe - PKWiU ex 70.20.11. Z przepisu tego wynika, że jeżeli pomieszczenia znajdujące się w budynkach mieszkalnych wynajmowane są na cele inne niż mieszkaniowe, wówczas wynajem ich nie może skorzystać ze zwolnienia. W przypadku świadczonych przez Spółdzielnię usług najmu pomieszczeń dodatkowych występuje wyłącznie najem na cele mieszkaniowe. Członkowie Spółdzielni, właściciele lokali i lokatorzy, którzy wynajmują dodatkowe pomieszczenia, użytkują je razem z głównym lokalem i swoje cele mieszkaniowe realizują poprzez wykorzystanie całego zespołu poszczególnych pomieszczeń. W związku z tym zarówno lokal mieszkalny, jak i pomieszczenia dodatkowe używane są przez najemców w celu zaspokajania ich potrzeb mieszkaniowych. Powyższy pogląd został potwierdzony przez Ośrodek Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi w piśmie z dnia 28 maja 2004 r., w którym Ośrodek odpowiadając na pytanie innej spółdzielni mieszkaniowej, stwierdził że usługa polegająca na udostępnianiu na podstawie umowy najmu 'dodatkowych pomieszczeń' w budynkach mieszkalnych stanowiących majątek spółdzielni mieszkaniowych, z przeznaczeniem na cele związane z zaspakajaniem potrzeb mieszkaniowych (garderoba, przedpokój, suszarnia, druga piwnica) mieści się w grupowaniu PKWiU 70.20.11. Z pisma tego wynika, że usługi wynajmu pomieszczeń pomocniczych polegają na wynajmie lokali w budynkach mieszkalnych na cele mieszkaniowe.

Zwolnienie z opodatkowania na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, zostało również potwierdzone w dwóch orzeczeniach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 17 stycznia 2007 r. sygn. akt I SA/Kr 155/06 i z dnia 24 stycznia 2007 r. sygn. akt I SA/Kr 915/06. W orzeczeniach tych Sąd jednoznacznie wskazał, że dla zwolnienia przedmiotowych pomieszczeń pomocniczych z opodatkowania istotne jest przeznaczenie tych pomieszczeń na wynajem dla celów mieszkaniowych.

W związku z powyższym wynajem pomieszczeń dodatkowych jest zwolniony z opodatkowania na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust.

1 ustawy). Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (?). Zarówno towary, jak i usługi (za wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119) identyfikowane są na podstawie przepisów o statystyce publicznej, co wynika z art. 2 pkt 6 oraz art. 8 ust. 3 wskazanej ustawy.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział trzy stawki preferencyjne: 7%, 3% i 0% oraz zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W załączniku tym, stanowiącym wykaz usług zwolnionych od podatku, w pozycji 4 wymieniono usługi sklasyfikowane w grupowaniu ex. 70.20.11 ? ?Usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe?.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy, nie zawierają definicji zarówno lokalu mieszkalnego, jak i lokalu użytkowego.

Definicję lokalu mieszkalnego zawiera natomiast art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.). Zgodnie z nim samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Ponadto ustawa o własności lokali w ust. 4 powołanego artykułu stanowi, iż do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej ?pomieszczeniami przynależnymi?.

Ponadto zgodnie z objaśnieniami zawartymi w załączniku do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) część mieszkaniowa budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie).

Jednocześnie Minister Infrastruktury w § 3 pkt 14 rozporządzenia z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 ze zm.) określił, że lokalem użytkowym jest jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Przedstawiona analiza przepisów prawnych prowadzi do wniosku, iż usługa polegająca na udostępnianiu na podstawie umowy najmu dodatkowych pomieszczeń w budynkach mieszkalnych stanowiących majątek spółdzielni mieszkaniowej, z przeznaczeniem na cele związane z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych, korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Zwolnienie to nie ma jednakże zastosowania do wynajmu lokali użytkowych, czyli lokali, które nie pełnią funkcji mieszkalnych.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż przedmiotem najmu, są stanowiące majątek Spółdzielni pomieszczenia znajdujące się w częściach budynku mieszkalnego, nie przynależne do żadnego lokalu, z przeznaczeniem na cele zaspokajania potrzeb mieszkaniowych. Ponadto usługi w zakresie najmu wskazanych pomieszczeń Wnioskodawca klasyfikuje w grupowaniu PKWiU 70.20.11 ? ?Usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe?.

Biorąc powyższe pod uwagę wskazać należy, iż usługi polegające na wynajmie pomieszczeń pomocniczych zlokalizowanych w budynkach mieszkalnych, z przeznaczeniem na cele związane z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (poz. 4 załącznika nr 4 do ustawy), o ile ? jak wskazał Wnioskodawca ? mieszczą się w grupowaniu PKWiU 70.20.11.

Podkreślić należy, iż kwestie dotyczące zaklasyfikowania świadczonych usług, o których mowa w przedmiotowym wniosku do właściwego grupowania statystycznego, nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska dotyczącego klasyfikacji statystycznej świadczonych usług, a niniejszej interpretacji udzielono w oparciu o PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej ? powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70 - 561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Referencje

I SA/Kr 155/06, wyrok zwykłego składu wojewódzkiego sądu administracyjnego

I SA/Kr 915/06, wyrok zwykłego składu wojewódzkiego sądu administracyjnego