Opodatkowanie sprzedaży niezabudowanych działek, przeznaczonych pod budownictwo mieszkaniowe

UZASADNIENIE

W dniu 26 marca 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży kilku niezabudowanych działek, przeznaczonych pod budownictwo mieszkaniowe.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 1994 r. Spółka zakupiła od osoby fizycznej nieruchomość rolną o powierzchni 20 000 m², klasy V i VI. Zakup nie został obciążony podatkiem od towarów i usług. Spółka rozważała możliwość wybudowania na niej własnych pomieszczeń magazynowo-biurowych. Nieruchomość ta została wprowadzona do ewidencji środków trwałych. Spółka nie rozpoczęła jednak inwestycji i nie prowadziła działalności na ww. nieruchomości. W 2001 r. uchwalony został miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym ww. grunty zostały przeznaczone pod budownictwo mieszkaniowe. W 2008 r., na wniosek Spółki, Prezydent Miasta zatwierdził plan podziału nieruchomości na 22 działki budowlane oraz 2 działki przeznaczone pod drogi, które z mocy prawa zostały przejęte przez miasto. Podział nieruchomości został ujawniony w rejestrze gruntów oraz w Księdze Wieczystej, a działki zostały wpisane jako grunty orne. Spółka wskazał, iż zamierza zbyć kilka działek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działek wina być obciążona podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, nieruchomość nie była obciążona podatkiem od towarów i usług w momencie zakupu, a ponieważ podatek ten ma charakter neutralny, dlatego przy sprzedaży Spółka nie powinna naliczać tego podatku. Dodatkowym argumentem - zdaniem Spółki - jest treść art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, który wskazuje, iż ?zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę?.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust.1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary należy rozumieć rzeczy ruchome jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Pojęcia ?podatnik? i ?działalność gospodarcza?, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, tj. 7%, 3% i 0% lub zwolnienie od podatku.

I tak, zwalnia się od podatku ? zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług - dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że w 1994 r. Spółka zakupiła od osoby fizycznej nieruchomość (bez podatku od towarów i usług), która została wprowadzona do ewidencji środków trwałych. Na przedmiotowej nieruchomości planowała wybudowanie pomieszczeń magazynowo-biurowych, jednak nie rozpoczęła inwestycji i nie prowadziła działalności na niej. W 2001 r., zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, grunty przeznaczone zostały pod budownictwo mieszkaniowe. W 2008 r. na wniosek Wnioskodawcy, podzielono nieruchomość na 22 działki budowlane oraz 2 działki przeznaczone pod drogi. Spółka wskazał, iż zamierza zbyć kilka działek.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe, nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż przy sprzedaży nie powinien naliczać podatku od towarów i usług, z uwagi na fakt, iż zakup nieruchomości nie był obciążony tym podatkiem.

W przedmiotowej sprawie istotne znaczenie ma fakt, iż zakupu nieruchomości gruntowej dokonał podmiot prowadzący działalność gospodarczą, tj. Spółka, na potrzeby tej działalności (planowana budowa pomieszczeń magazynowo-biurowych). Zakup ten był związany z posiadanym przez Wnioskodawcę statusem podatnika podatku od towarów i usług, oraz prowadzoną działalnością gospodarczą (nieruchomość została wprowadzona do ewidencji środków trwałych).

Wskazać należy na przepis art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zgodnie z którym przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że dokonując w przyszłości sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, Spółka będzie zbywała część własnego majątku, wpisanego do ewidencji środków trwałych, związanego z czynnościami podlegającymi regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem stwierdzić należy, iż sprzedaż składników majątku trwałego Spółki, podlegać będzie przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Niezasadne jest również twierdzenie Wnioskodawcy, iż treść art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, wskazuje na zwolnienie od podatku transakcji sprzedaży tej nieruchomości. Podkreślić należy, iż w powołanym przez Spółkę przepisie wskazuje się na zwolnienie jedynie terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W myśl ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) ustalenie przeznaczenia terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 powyższej ustawy określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy, przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań. Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Jak wskazała Spółka w treści złożonego wniosku, w 2001 r. uchwalono miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym planowane do sprzedaży grunty przeznaczone zostały pod budownictwo mieszkaniowe. Zatem fakt ten wyklucza zastosowanie zwolnienia od podatku, wynikającego z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, odnosząc przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe do treści przytoczonych przepisów wskazać należy, iż dostawa działek przeznaczonych pod budownictwo mieszkaniowe, powstałych w wyniku podziału niezabudowanej nieruchomości, będzie podlegała opodatkowaniu 22% stawką podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 cyt. ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej ? powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.