Zbycie gruntu wraz z rozpoczętą inwestycja nie jest zbyciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2013 r. (data wpływu 14 stycznia 2013 r.), uzupełnionym w dniu 8 kwietnia 2013 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania czynności przekazania aportem nieruchomości gruntowej z rozpoczętą inwestycją - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 stycznia 2013 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 8 kwietnia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania czynności przekazania aportem nieruchomości gruntowej z rozpoczętą inwestycją.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Nieruchomość, na której prowadzona jest inwestycja budowlana, stanowi własność Pana i żony, została nabyta w ramach prowadzonej spółki cywilnej. W księdze wieczystej wpisano, iż nieruchomość stanowi wspólność łączną wspólników spółki cywilnej. Małżonkowie planują założyć spółkę komandytową i wnieść, jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nieruchomość, wraz z listami intencyjnymi, w których zobowiązują partnerów biznesowych do zawarcia umów najmu powierzchni biurowych oraz magazynowych w powstającym obiekcie. Ponadto planują wnieść pozwolenie na budowę oraz umowę z wykonawcą, który realizuje prace budowlane. Ww. nieruchomość składa się z działki gruntu, na której został posadowiony budynek, stanowiący lokal użytkowy, tj. halę wraz z biurowcem w stanie surowym. Po zakończeniu inwestycji budowlanej w niniejszej nieruchomości będą wynajmowane powierzchnie biurowe oraz magazynowe. Z uwagi na fakt, że budynek znajduje się w stanie surowym otwartym, zachodzi konieczność wniesienia do spółki komandytowej także pozwolenia na budowę oraz umowy z wykonawcą, zobowiązanym na podstawie umowy zawartej z zamawiającym, do wybudowania hali, wraz z biurowcem.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

• Czy przedmiot zbycia stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w myśl przepisu ? art. 2 ust. 27e ? ustawy o podatku od towarów i usług?
  
• Czy dokonana transakcja zbycia stanowi czynność niepodlegającą opodatkowaniu, w rozumieniu przepis art. 6 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, powołującego treść art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 ze zm.), każdorazowo transakcja, której przedmiotem jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wskazał Pan, iż istotnym czynnikiem dla ustalenia charakteru podatkowego dokonywanej transakcji, na gruncie przepisów powołanej ustawy, jest zdefiniowanie pojęcia przedsiębiorstwa oraz zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W myśl ww. ustawy, zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowi organizacyjnie i finansowo wyodrębniony, w istniejącym przedsiębiorstwie, zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania (art. 2 pkt 27e ustawy). Stwierdził Pan, iż ustalenie czy dany zespół składników materialnych i niematerialnych może zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa sprowadza się do zbadania, czy dany kolektyw składników posiada zdolność do działania jako samodzielne przedsiębiorstwo. Zauważył, iż ustawodawca definiując to pojęcie nie określił katalogu składników materialnych, jak i niematerialnych, których wydzielenie, bądź pozostawienie w przedsiębiorstwie, pozwalałoby ustalić czy mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa. Podniósł, iż w orzecznictwie dominuje pogląd, iż zorganizowana część przedsiębiorstwa dla swojego samodzielnego bytu nie musi zawierać wszystkich elementów określających przedsiębiorstwo (wyroki: NSA z dnia 27 września 2011 r., sygn. akt I FSK 1383/10, WSA w Warszawie z dnia 28 kwietnia 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 1767/10). Stwierdził Pan, iż dla funkcjonowania w obrocie gospodarczym zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jako całości posiadającej samodzielny byt prawny, konieczna jest niezależność organizacyjna i finansowa. Zespół składników materialnych i niematerialnych winien zostać wydzielony z istniejącego przedsiębiorstwa. Wyodrębnienie powinno nastąpić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej. Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, oddział, wydział, itp. Na poparcie swojego stanowiska powołał Pan interpretacje indywidualne (nr ILPB3/423-588/09-6/EK, nr IPPB5/423-811/10-4/MB). Podniósł Pan, iż samodzielność funkcjonalna winna być rozumiana jako zdolność do samodzielnego realizowania zadań gospodarczych, wskazując na potwierdzenie swojego stanowiska, na wyrok WSA w Kielcach z dnia 13 sierpnia 2009 r., sygn. akt I SA/Ke 226/09. Stwierdził, iż prawidłowa kwalifikacja transakcji, tj. rozróżnienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa od poszczególnych jego aktywów, jest kluczowym dla możliwości skorzystania z przedmiotowego zwolnienia. Dla skorzystania ze zwolnienia w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, nie ma znaczenia czy zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa miało miejsce odpłatnie (wyrok WSA w Poznaniu z dnia 7 października 2009 r., I SA/Po 491/09). Zauważył Pan, iż w kontekście powyższego stwierdzić należy, iż dla dokonania zbycia przedsiębiorstwa oraz zorganizowanej części przedsiębiorstwa konieczne jest przeniesienie na nabywcę minimum środków pozwalających na kontynuowanie, realizowanej uprzednio w tym przedsiębiorstwie, działalności gospodarczej (wyrok NSA z dnia 26 czerwca 2008 r., sygn. akt I FSK 688/07, WSA w Bydgoszczy z dnia 28 maja 2008 r. sygn. akt I SA/Bd 135/08). Wskazał, iż dopuszczalność skorzystania z wyłączenia z opodatkowania, wymaga ustalenia skutków prawnych dokonywanej transakcji (wyrok WSA w Krakowie z dnia 30 grudnia 2009 r., sygn. akt I SA/Kr 1595/09). Podniósł Pan, iż warunek określony w ustawie o podatku od towarów i usług uznać należy za spełniony w sytuacji, gdy przedmiotem transakcji będzie przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, stanowiąca samodzielną całość zdolną do prowadzenia działalności gospodarczej. Wskazał Pan, iż w omówionym zdarzeniu przyszłym wspólnie z żoną wniesie do spółki komandytowej nieruchomość wraz listami intencyjnymi oraz umowę z wykonawcą, który realizuje inwestycje budowlaną. Określony wkład do spółki stanowi samodzielną całość gospodarczą. Wniesienie do spółki komandytowej nieruchomości wraz listami intencyjnymi oraz umową z wykonawcą, pozwalają na kontynuowanie realizowanej uprzednio działalności gospodarczej oraz stanowi kolektyw składników posiadający zdolność do działania jako samodzielne przedsiębiorstwo. Powyższe wskazuje zatem, iż określony przedmiot zbycia stanowi, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Stwierdzi Pan, iż wniesienie nieruchomości jako wkładu do nowo tworzonej spółki, może zostać poczytane jako transakcja zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa i jako takie, stanowi czynność wyłączoną spod opodatkowania, w myśl przepisu art. 6 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Stosownie do postanowień art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie ?transakcja zbycia? należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu ?dostawa towarów? w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. ?zbycie? obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie, które winno zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące ?część przedsiębiorstwa? powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w ?istniejącym przedsiębiorstwie?, a więc w ramach działalności prowadzonej przez Spółkę i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Odrębność finansowa wymaga posiadania rachunku bankowego, na który wpływają środki generowane przez danego rodzaju działalność gospodarczą oraz z którego regulowane są zobowiązania związane z tą działalnością. W ten sposób finansowe wyodrębnienie danego zespołu składników majątkowych wykracza poza wymiar ewidencyjny, co oznacza, że zapewniona jest faktyczna możliwość zarządzania danym zespołem składników majątkowych oraz przypisanymi do tego zespołu składników zasobami ludzkimi, a ewidencyjne wyodrębnienie kont ma wymiar nie tylko informacyjny.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące w takich wzajemnych relacjach, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia z zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, iż definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m. in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Jak stanowi art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w spawie wspólnego system podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347 str. 1 ze zm.), w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego.

W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W art. 2 pkt 14 ustawy ustawodawca określił, co należy rozumieć pod pojęciem pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30 % wartości początkowej tych obiektów.

W myśl ust. 7a tego artykułu, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Jak stanowi art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy (?).

W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (art. 29 ust. 5 ustawy).

Ze złożonego wniosku wynika, że nieruchomość, na której prowadzona jest inwestycja budowlana, stanowi własność Pana i żony i została nabyta w ramach prowadzonej spółki cywilnej. Małżonkowie planują założyć spółkę komandytową i wnieść do niej, jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nieruchomość wraz z listami intencyjnymi, w których zobowiązują partnerów biznesowych do zawarcia umów najmu powierzchni biurowych oraz magazynowych w powstającym obiekcie. Ww. nieruchomość składa się z działki gruntu, na której został posadowiony budynek, stanowiący halę wraz z biurowcem w stanie surowym. Po zakończeniu inwestycji budowlanej w ww. obiekcie będą wynajmowane powierzchnie biurowe oraz magazynowe. Z uwagi na fakt, że budynek znajduje się w stanie surowym otwartym, zachodzi konieczność wniesienia do spółki komandytowej także pozwolenia na budowę oraz umowy z wykonawcą, zobowiązanym na podstawie umowy zawartej z zamawiającym do wybudowania hali wraz z biurowcem.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawne należy stwierdzić, że nieruchomość gruntowa z trwającą inwestycją ? budową budynku użytkowego (obecnie w stanie surowym), wraz z listami intencyjnymi ? nie stanowi, wbrew Pana stanowisku, zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług. Nie można bowiem stwierdzić, że ww. obiekt, w którym nie była dotychczas prowadzona żadna działalność gospodarcza, jest organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie wyodrębnionym w istniejącym przedsiębiorstwie zespołem składników materialnych i niematerialnych, wykorzystywanym do realizacji określonych zadań gospodarczych. W konsekwencji czynność wniesienia tej nieruchomości gruntowej (z rozpoczętą inwestycją) do spółki komandytowej, nie będzie wyłączona z opodatkowania na podstawie art. 6 ust. 1 ww. ustawy, ale będzie podlegała przepisom ustawy.

Zbycie w formie aportu przedmiotowego budynku w stanie surowym, będzie opodatkowane stawką 23% podatku, gdyż ani treść przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, ani przepisów wydanych na jej podstawie, nie daje podstaw do zwolnienia lub zastosowania stawki obniżonej.

W konsekwencji zbycie gruntu, na którym obiekt ten jest posadowiony, przy uwzględnieniu treści art. 29 ust. 5 ustawy, również będzie opodatkowane stawką 23% podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do powołanych przez Pana orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Wojewódzkich Sądów Administracyjnych stwierdzić należy, iż nie mogą mieć one wpływu na podjęte rozstrzygnięcie, gdyż zapadły na tle odmiennych stanów faktycznych - przedmiotem aportu były nieruchomości oraz inne materialne i niematerialne składniki majątku.

Końcowo należy podkreślić, iż analiza przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.), nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym niniejszej interpretacji udzielono przy założeniu, że obiekt, o którym mowa we wniosku, stanowi budynek w rozumieniu ww. ustawy Prawo budowlane.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.