Czy dostawa będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT?

2.7.2010

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 kwietnia 2010 r. (data wpływu 16 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy mieszkań ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2010 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy mieszkań.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jest Pani osobą nieprowadzącą żadnej działalności gospodarczej. Działalność gospodarczą prowadzi mąż (spółka cywilna ? obecnie jawna) i jest ?płatnikiem? podatku od towarów i usług. Do 2009 r. rozliczaliście się Państwo razem.

W latach 1998-2002, korzystając z ?dużej ulgi budowlanej?, nabyła Pani wraz z mężem, 44 mieszkania pod wynajem. Mieszkania zostały nabyte od deweloperów za środki własne, zgodnie z zasadami wykorzystania ulgi budowlanej z 1991 r. Wykonane usługi budowlane nie były fakturowane na spółkę cywilną, a wykazany w nich podatek należny nie został odliczony. Nabycie lokali potwierdzone zostało notarialnie.

Przez ostatnie 10 lat mieszkania były wynajmowane, a dochód za ich wynajem rozliczany był na zasadach ogólnych. Przy nabyciu mieszkań nie korzystaliście Państwo z prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Mieszkania zostały wynajęte na okres 10 lat, z opcją ich wykupienia po upływie tego okresu. Podstawą tej opcji jest umowa przedwstępna sprzedaży. Od czasu oddania mieszkań do użytkowania nie dokonała Pani nakładów przekraczających 30% ich wartości.

W dniu 16 grudnia 2009 r. notarialnie została zniesiona małżeńska wspólność majątkowa. W ramach podziału dorobku małżeńskiego otrzymała Pani na wyłączną własność ww. mieszkania. Od stycznia 2010 r. wynajem tych mieszkań rozliczany jest na zasadach ogólnych, tj. bez rejestracji tych usług jako działalności gospodarczej.

W tym roku zamierza Pani sprzedać 16 mieszkań, które zostały oddane do użytkowania ponad 10 lat temu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przyszła sprzedaż mieszkań nie będzie potraktowana jako działalność gospodarcza i nie będzie naliczony podatek od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinna być Pani ?płatnikiem? podatku od towarów i usług. Wynika to z następujących faktów:

nie zakupiła Pani tych lokali w celu prowadzenia działalności;
zakupiła je Pani ze środków własnych od dewelopera, po cenie rynkowej;
zamierza Pani sprzedać możliwie szybko wszystkie lokale i nie planuje kupować w ten sposób następnych (nie istnieje ulga budowlana);
nastąpiłoby nierówne traktowanie w stosunku do tych, którzy sprzedają na rynku wtórnym jedno lub dwa mieszkania.

Zaznaczyła Pani, że sprzedaż nie będzie się odbywać w ramach działalności gospodarczej (art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług).

Pani zdaniem, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, planowana sprzedaż mieszkań nie powinna być obciążona podatkiem, gdyż:

przy nabyciu mieszkań nie obniżono podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;
zakup i wynajem nie był prowadzony w ramach działalności gospodarczej;
w okresie najmu na żadne z mieszkań nie poczyniono nakładów przekraczających 30% wartości lokalu;
są to lokale mieszkalne;
jest to sprzedaż na rynku wtórnym (jest Pani pierwszym właścicielem, a lokale były zamieszkane przez 10 lat).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów na terenie kraju.

Jak wynika z art. 2 pkt 6 ww. ustawy, towarami są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Stosownie do treści art. 43 ust.1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie ? w myśl art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Analiza powyższych przepisów wskazuje, że dla zastosowania powyższego zwolnienia od podatku istotne jest określenie, czy dostawa nie następuje w ramach pierwszego zasiedlenia. Ustawa o podatku od towarów i usług zawiera definicję legalną tego pojęcia. Wynika z niej, że pierwsze zasiedlenie występuje wówczas, gdy budynek, budowla lub jej części są wydawane pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi. Istotne jest jednak to, że musi to nastąpić w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, czyli m. in. odpłatnej dostawy lub odpłatnej usługi (przykładowo najem, dzierżawa).

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalania się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (ust. 2 ww. artykułu).

Analiza powyższego przepisu wskazuje, że definicja działalności gospodarczej opiera się na wskazaniu czynności faktycznych, z którymi ustawa wiąże konsekwencje prawne. W powołanym przepisie zaznaczono, że działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przykładowo może to być najem lokali mieszkalnych. W konsekwencji późniejsza sprzedaż lokali, wykorzystywanych w działalności gospodarczej, także wyczerpuje znamiona omawianej definicji.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że w latach 1998-2002, korzystając z ?dużej ulgi budowlanej?, nabyła Pani wraz z mężem 44 mieszkania pod wynajem. Mieszkania zostały nabyte od deweloperów za środki własne, zgodnie z zasadami wykorzystania ulgi budowlanej z 1991 r. Przez ostatnie 10 lat mieszkania były wynajmowane, a dochód za ich wynajem rozliczany był na zasadach ogólnych. We wniosku wskazała Pani, że jest osobą nieprowadzącą żadnej działalności gospodarczej. Przy nabyciu mieszkań nie korzystaliście Państwo z prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Mieszkania zostały wynajęte na okres 10 lat z opcja ich wykupienia po upływie tego okresu. Podstawą tej opcji jest umowa przedwstępna sprzedaży. Od czasu oddania mieszkań do użytkowania nie dokonała Pani nakładów przekraczających 30% ich wartości. W ramach podziału dorobku małżeńskiego otrzymała Pani na wyłączną własność ww. mieszkania. W tym roku zamierza Pani sprzedać 16 mieszkań (oddane do użytkowania ponad 10 lat temu).

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że opisana we wniosku czynność będzie wypełniała znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wynika to z faktu, że wraz z mężem nabyła Pani 44 mieszkania, które były wykorzystywane w działalności gospodarczej (najem). W wyniku podziału majątku małżeńskiego stała się Pani wyłącznym ich właścicielem, w dalszym ciągu wykorzystując je w tej działalności gospodarczej. W konsekwencji planowana sprzedaż części mieszkań, wykorzystywanych uprzednio do wykonywania działalności gospodarczej, będzie również działalnością gospodarczą. Do przedmiotowej dostawy będzie miało zastosowanie zwolnienie od podatku, na podstawie w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, a nie jak wskazano we wniosku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.