Opodatkowanie usług szkoleniowych sygn: ITPP2/443-439/12/AW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2012 r. (data wpływu 12 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku szkoleń organizowanych i przeprowadzanych przez Spółkę w ramach projektu pn. ?Szkolenia z wykorzystania metod biotechnologicznych i kompetencji społecznych? ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 kwietnia 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku szkoleń organizowanych i przeprowadzanych przez Spółkę w ramach projektu pn. ?Szkolenia z wykorzystania metod biotechnologicznych i kompetencji społecznych?.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i świadczy usługi w zakresie organizacji oraz przeprowadzania szkoleń. Nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, ani nie jest wpisana do ewidencji szkół i placówek niepublicznych, a co za tym idzie nie posiada zaświadczenia o takim wpisie.

W dniu 25 października 2011 r. r. zawarła umowę, na podstawie której Spółka oraz W(?) spółka z o.o. zobowiązały się wspólnie wobec Stowarzyszenia WP do opracowania materiałów edukacyjnych oraz przeprowadzenia szkoleń w ramach projektu ?Szkolenia z wykorzystania metod biotechnologicznych i kompetencji społecznych?. W treści umowy strony ustaliły, że podmiotem, który będzie wystawiał faktury VAT na rzecz Stowarzyszenia będzie spółka W(?). W ramach realizacji przedmiotu umowy Spółka oraz spółka W(?) podzieliły się zadaniami realizowanymi na zlecenie Stowarzyszenia. Spółka W(?) odpowiedzialna jest wobec zamawiającego za opracowanie materiałów edukacyjnych na potrzeby szkolenia, zaś Spółka odpowiedzialna jest za przeprowadzenie szkoleń. Spółka zobowiązana jest do zapewnienia infrastruktury szkolenia (zakwaterowanie, obsługa cateringowa itp.) oraz osób przeprowadzających szkolenia. Usługi, jakie będą wykonywane, są usługami kształcenia zawodowego. Spółka nie otrzymała na nie akredytacji.

Umowa zawarta została w ramach Poddziałania 2.1.1. Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki. Instytucją wdrażającą jest Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości. Szkolenia, które mają zostać zorganizowane oraz przeprowadzone przez Spółkę, finansowane są w 100% ze środków pochodzących z Unii Europejskiej.

Przed rozpoczęciem świadczenia usług, w dniu 2 stycznia 2012 r., strony zawarły aneks do umowy, w treści którego dokonały zmiany zasad dokonywania rozliczeń finansowych za usługi. W zamian za zorganizowanie oraz przeprowadzenie szkoleń przez Spółkę, Stowarzyszenie zobowiązane jest do zapłaty bezpośrednio na Jej rzecz wynagrodzenia określonego w treści umowy. Spółka wystawiać będzie faktury VAT bezpośrednio na rzecz Stowarzyszenia, które zobowiązane będzie do zapłaty na rzecz Spółki wynagrodzenia.

Spółka rozpocznie organizowanie szkoleń od dnia 14 kwietnia 2012 r. Środki, którymi Stowarzyszenie płacić będzie Spółce za realizację szkoleń, są środkami uwzględnionymi przez ten podmiot w tym projekcie właśnie na nabycie danego rodzaju usługi szkoleniowej, a wystawiane przez Spółkę faktury stanowić będą dla Stowarzyszenia dowód poniesienia wydatku przewidzianego w planie projektu. Stowarzyszenie dysponować będzie specjalnym, wyodrębnionym rachunkiem bankowym, w ramach którego dokonywało będzie rozliczeń za szkolenia zrealizowane na jego rzecz przez Spółkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy ww. szkolenia, organizowane i przeprowadzane przez Spółkę, są zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. с ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, szkolenia, które będzie organizować oraz przeprowadzać w oparciu o umowę, są zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. с ustawy o podatku od towarów i usług.

Spółka wskazała, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Na podstawie art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5 (dostawa towarów lub świadczenie usług), wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, podstawowa stawka podatku wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki obniżone oraz zwolnienie od podatku.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku, który w poz. 7 wymieniał jako zwolnione usługi w zakresie edukacji (ex 80) i przenoszą uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ustawy punktów 26-29, regulujących zwolnienia od podatku działalności edukacyjnej.

I tak, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
   
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym
   

• oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Spółka ponownie wskazała, iż nie jest podmiotem objętym systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia lub wychowania oraz nie posiada zaświadczenia o wpisie do ewidencji szkół i placówek niepublicznych. Stwierdziła, że w związku z powyższym nie może korzystać w zakresie przedmiotowych usług ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy.

W tej sytuacji należy odnieść się do art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, na podstawie którego zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
   
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym
   

• oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Spółka dodała, iż zgodnie z treścią § 13 ust. 1 pkt 19 i pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), obowiązującego od dnia 6 kwietnia 2011 r., zwalnia się od podatku usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust.

1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane, jak również usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Wskazała, iż w dniu 1 lipca 2006 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 288 str. 1). Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - Wspólny system podatku wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC ze zm.).

Przepis art. 14 rozporządzenia nr 1777/2005 wyjaśnia, co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu, usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i, obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady), obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Spółka zauważyła, że powołany przepis art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy przewiduje zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowane w całości ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawy towarów ściśle z tymi usługami związane. Co więcej, przepis rozporządzenia wykonawczego przewiduje zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane. Podniosła, iż dla zastosowania przedmiotowego zwolnienia istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z powołanych przepisów, tj. prowadzenie danego szkolenia w formie i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj szkolenia, bądź finansowanie danego szkolenia w całości lub w co najmniej 70% ze środków publicznych.

Spółka stwierdziła, iż w niniejszym przypadku zostaną spełnione warunki upoważniające do zwolnienia od podatku, jakie określone są w treści art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. с ustawy, tj.:

1. przedmiotowe szkolenia zakwalifikować należy jako usługę kształcenia zawodowego, ponieważ ich przeprowadzenie ma na celu podniesienie kompetencji zawodowych ich uczestników i jest bezpośrednio związane z wykonywaną przez nich pracą, a ponadto
2. są one w 100% finansowane ze środków Unii Europejskiej, czyli środków publicznych.

Spółka podkreśliła, iż zaprezentowane stanowisko jest zgodne z utrwaloną praktyką organów skarbowych. W treści interpretacji przepisów prawa podatkowego nr ITPP2/443-1438/11-2/AK, wydanej w dniu 10 stycznia 2012 r. na wniosek Spółki przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, uznano, że podmiot, który jest pierwszym podwykonawcą usług szkoleniowych, jest w ramach projektu wynagradzany w 100% ze środków pochodzących z Unii Europejskiej, wobec czego może korzystać ze zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. с ustawy.

Ponadto powołała interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 18 sierpnia 2011 r. nr IPTPP1/443-227/11-4/ALN, w której stwierdzono, iż ? (?) usługa szkoleniowa świadczona przez Zainteresowanego, mająca na celu nabycie lub doskonalenie umiejętności pracy przy użyciu oprogramowania typu CAD jest usługą kształcenia zawodowego. Spełniona jest również dodatkowa przesłanka zastosowania tego przepisu, a mianowicie fakt, iż usługa finansowana jest w całości ze środków publicznych. Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że szkolenie pt.: ?...? będące usługą kształcenia zawodowego świadczone przez Wnioskodawcę, finansowane w całości ze środków publicznych, korzysta ze zwolnienia od podatku VAT w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. с ustawy. Zatem stanowisko Zainteresowanego, zgodnie z którym wykonana przez niego usługa jest zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy należało uznać za prawidłowe.?

Spółka zauważyła, że podobnie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 6 kwietnia 2011 r. nr IPPP1/443-1331/10-4/Isz. Powołała również wypowiedź sformułowaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w treści interpretacji z dnia 21 marca 2011 r. nr ILPP2/443-39/11-2/SJ: ? (?) świadczone przez Wnioskodawcę usługi szkoleniowe w sytuacji, gdy wykonuje te usługi jako podwykonawca innej firmy szkoleniowej, a jego wynagrodzenie jest pośrednio w całości finansowane ze środków publicznych (ze środków unijnych lub środków pochodzących z budżetów jednostek samorządu terytorialnego), zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. с ustawy, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. (...)?.

Spółka podkreśliła, iż stanowisko zaprezentowane we wniosku znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Podniosła, że w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 4 października 2011 r. (I SA/Gd 859/11) stwierdzono, iż usługi organizacji szkoleń przed podmiot będący podwykonawcą, korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. с ustawy, pod warunkiem że są finansowane ze środków publicznych. Sąd zaznaczył, iż zapis ?finansowana w całości ze środków publicznych? nie odnosi się do podmiotów dysponujących środkami, lecz rzeczywistego, w kontekście ekonomicznym, źródła finansowania środkami (...).? Zakres usług ściśle związanych z kształceniem wyznacza cel ustawowego zwolnienia, zatem mimo konieczności stosowania wiążącej wykładni przepisów normujących zwolnienia, to zasada ta nie może prowadzić do ?pozbawienia zwolnienia skuteczności? (por. wyrok TSUE, sprawa C-445/05 Werner Haderer). Takie samo stanowisko zostało także zajęte przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej wydanej na skutek uwzględnienia skargi z dnia 26 października 2011 r. (ITPP2/4441-31/11/RS).

Spółka dodała, że identyczne stanowisko zawarte zostało także w interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 1 lutego 2012 r. (nr ILPP1/443-1387/11-4/MS), 29 czerwca 2011 r. (nr ILPP4/443-282/11-5/ISN) oraz 27 maja 2011 r. (nr ILPP4/443-167/11-5/EWW), Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 6 kwietnia 2011 r. (nr IPPPl/443-1331/104/ISz), 5 maja 2011 r. (nr IPPP1-443-113/11-4/AS) oraz 7 marca 2011 r. (nr IPPP1/443-6/11-4/AW).

Ponadto wskazała na orzecznictwo sądów administracyjnych odnoszące się do podatku dochodowego: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 stycznia 2008 r. (III SA/Wa 1755/07) ?Generalna zasada udzielania pomocy ze środków Unii Europejskiej stanowi, że wszelkie fundusze i programy pomocowe finansowane przez Unię Europejską są wyłączone z opodatkowania podatkiem dochodowym (...). Środki pochodzące z bezzwrotnej pomocy w założeniu mają za zadanie finansowanie działań popieranych przez Wspólnotę w ramach programów pomocowych, a nie budżetów poszczególnych państw za pośrednictwem podatków?. W treści orzeczenia z dnia 10 stycznia 2008 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach (I SA/GI 880/07) wskazano, że skoro przepis art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odsyła w sposób ogólny do ?pochodzenia? środków bezzwrotnej pomocy, to w pełni uzasadnionym jest stanowisko, iż w istocie chodzi tu o pierwotne źródło, z którego pochodzi dochód. W szczególności bez znaczenia pozostaje okoliczność, czy środki wypłacane są bezpośrednio przez instytucje międzynarodowe, czy też następuje to za pośrednictwem podmiotów krajowych, w tym przy wykorzystaniu mechanizmu prefinansowania. Bez znaczenia jest również, czy środki wypłacane są bezpośrednio beneficjentom, czy też pośrednio jako refundacja wcześniej poniesionych wydatków. Ponadto, jak argumentowano w przedmiotowym wyroku, przy dokonywaniu interpretacji art. 21 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, organy podatkowe nie powinny pomijać istotnej okoliczności jaką jest faktyczne pochodzenie środków przeznaczonych na realizację projektów i programów korzystających ze wsparcia wspólnotowego.

W ocenie Spółki, termin ?finansowanie ze środków publicznych? rozumiany jest szeroko w praktyce organów skarbowych. Środkami publicznymi, w myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.) są:

1. dochody publiczne;
2. środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA);
3. środki pochodzące ze źródeł zagranicznych niepodlegające zwrotowi, inne niż wymienione w pkt 2;
4. przychody budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz innych jednostek sektora finansów publicznych pochodzące:


1. ze sprzedaży papierów wartościowych,
2. z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa oraz majątku jednostek samorządu terytorialnego,
3. ze spłat pożyczek i kredytów udzielonych ze środków publicznych,
4. z otrzymanych pożyczek i kredytów,
5. z innych operacji finansowych;


5. przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z prowadzonej przez nie działalności oraz pochodzące z innych źródeł.
   

Do środków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się środki pochodzące z funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Rybackiego, z wyłączeniem środków, o których mowa w pkt 5 lit. a i b (ust. 3 pkt 1). Przy czym w pkt 5 lit. a i b wymienione zostały środki przeznaczone na realizację:

1. programów w ramach celu Europejska Współpraca Terytorialna, o których mowa w rozdziale III rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1080/2006 z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1783/1999 (Dz. Urz. UE L 210 z 31.07.2006, str. 1),
2. programów, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1638/2006 z dnia 24 października 2006 r. określającym przepisy ogólne w sprawie ustanowienia Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa i Partnerstwa (Dz. Urz. UE L 310 z 09.11.2006, str. 1).

Spółka nadmieniła, że Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 31sierpnia 2011 r. nr IPPPl-443-1003/ll-2/lgo, uznał, że ? (?) przepisy zaliczają do środków publicznych dochody publiczne, środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz wskazane przychody budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z różnych źródeł (pkt 4 i 5). Środkami publicznymi są również środki pochodzące z funduszy strukturalnych. O ile zatem usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego są finansowane środkami pochodzącymi z ww. źródeł spełniona zostanie dyspozycja określona ww. przepisem art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. с ustawy о VAT oraz § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów.?

Dodała, iż z treści wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 15 listopada 2011 r. (I SA/Kr 1534/11) wynika, iż problem związany ze sposobem przekazywania środków publicznych (pośrednio bądź bezpośrednio) pojawił się na tle zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, wolne od podatku były określone dochody, m. in. pod warunkiem, że pochodziły od ściśle określonego podmiotu. Pojawił się spór, związany z przekazywaniem środków pieniężnych, związany z tym, iż środki otrzymywał podmiot realizujący określony projekt i wypłacał je innej osobie, która faktycznie projekt realizowała. Organy podatkowe prezentowały wówczas koncepcję, zgodnie z którą środki, które otrzymywała osoba faktycznie realizująca projekt, nie były środkami otrzymanymi od określonych podmiotów wymienionych w stosownym przepisie, lecz od podmiotu, który otrzymał te środki na realizację projektu. Koncepcja ta została jednak przez Naczelny Sąd Administracyjny uznana za błędną (np. w wyroku z dnia 30 czerwca 2011 r. II FSK 306/10). NSA wskazał, że sposób przekazywania środków bezzwrotnej pomocy, tj. prefinansowanie czy też refinansowanie, nie ma wpływu na zasadniczą ocenę, iż pomoc ta pochodzi z tychże środków, tak jak określony sposób przekazywania środków jest kwestią techniczna, która nie ma znaczenia dla oceny źródła pochodzenia środków przeznaczonych na realizacje określonych programów. Decydujące jest ustalenie podmiotu, który finalnie ponosi ciężar finansowania programu. NSA stwierdził nawet, że omawiane zwolnienie podatkowe praktycznie by nie funkcjonowało, gdyby techniczny sposób przekazywania środków uniemożliwić miał objęcie ich zwolnieniem. Stanowisko takie wyrażone zostało także w wyroku z dnia 27 września 2011 r. o sygn. II FSK 618/10. W oparciu o powyższe WSA w Krakowie uznał, że wobec analogicznego problemu do występującego w analizowanej przez niego sprawie, argumentacja ta może zostać również do niej odniesiona, pomimo że dotyczy innych przepisów. Mając to na uwadze sąd ten uchylił interpretację organu, w której odmówił on podwykonawcy usług szkoleniowych prawa do skorzystania ze zwolnienia z uwagi na to, że podmiot ten nie był bezpośrednim dysponentem środków publicznych. Spółka w pełni podziela pogląd zaprezentowany przez sąd w ww. wyroku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zaznaczenia wymaga, że ww. usługi będą objęte zwolnieniem od podatku, o ile Spółka będzie posiadać dokumenty, z których jednoznacznie wynika, iż zapłata za przedmiotowe czynności nastąpiła ze środków publicznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.