Możliwość zastosowania stawki podatku 0% do dostawy towarów na rzecz kontrahenta słowackiego oraz (...)

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania stawki podatku 0% do dostawy towarów na rzecz kontrahenta słowackiego oraz korekty deklaracji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w sierpniu, wrześniu i październiku 2011 r. dokonał sprzedaży towarów na rzecz spółki - ?podatnika VAT? zarejestrowanego w Słowacji. Zgodnie z oświadczeniem pracownika tej spółki, w momencie rozpoczynania współpracy w zakresie powyższych transakcji miała ona nadany numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, co zostało sprawdzone na stronie internetowej w systemie VIES.

Towar będący przedmiotem transakcji został dostarczony z Polski w umówione miejsce, tj. do Czech, czego dowodem jest dokumentacja przewozowa będąca w posiadaniu Wnioskodawcy. Spełnił zatem obowiązek wynikający z art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług i udokumentował przedmiotowe transakcje fakturą VAT z zastosowaniem stawki 0%, jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Jak się jednak okazało przy weryfikacji dokumentów do złożenia deklaracji, pomimo iż nabywca jest zarejestrowany jako podatnik VAT w Słowacji, w momencie sporządzania deklaracji w systemie VIES numer ewidencyjny nabywcy określony został jako ?numer VAT nieaktywny?. Powodem powyższej sytuacji mogła być zmiana siedziby nabywcy, a co za tym idzie zmiana urzędu skarbowego, która nastąpiła w tamtym okresie.

Z powodu braku w systemie VIES adnotacji o aktywnym numerze VAT nabywcy, nie chcąc się opierać jedynie na oświadczeniu pracownika oraz aby nie narazić Skarbu Państwa na uszczuplenie należności publicznoprawnych, Wnioskodawca z ostrożności podatkowej potraktował w deklaracji wskazaną dostawę jako sprzedaż krajową i zapłacił od niej podatek. Dodatkowo miał na uwadze, iż jako zakład pracy chronionej, będąc dłużnikiem budżetu, nie mógłby wystąpić o dofinansowanie w ramach systemu SOD. Rozliczył zatem przedmiotowe transakcje jako sprzedaż krajową, a po wyjaśnieniu wszystkich okoliczności oraz otrzymaniu zaświadczenia o posiadaniu przez nabywcę aktywnego numeru VAT UE, zdecydował się dokonać korekty deklaracji. Wnioskodawca wystawił także do pierwotnych faktur faktury korygujące stawkę VAT, które zostały wysłane nabywcy. Kontrahent w rozmowie telefonicznej z Wnioskodawcą stwierdził, iż jest podatnikiem VAT UE i przedmiotową transakcję potraktował, zgodnie z pierwotnymi fakturami, jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Nabywca odmówił również podpisania i odesłania faktur korygujących z wpisaną 23% stawką podatku, informując że ta korekta nie powinna jego dotyczyć.

Po kolejnym sprawdzeniu w systemie VIES, na dzień 1 grudnia 2011 r. nabywca miał aktywny numer VAT UE. W związku z powyższym Wnioskodawca zamierza wysłać nabywcy następne faktury korygujące do pierwszych faktur korygujących, przywracające stawkę 0%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku posiadania przez nabywcę faktur, w tym faktur korygujących, z których wynikać będzie stawka VAT 0%, Spółka może dokonać korekty deklaracji i wykazać przedmiotową sprzedaż jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów ze stawką VAT 0%?

Zdaniem Wnioskodawcy, powinien skorygować deklarację i rozliczyć przedmiotową transakcję jako WDT.

Wnioskodawca wskazał, że niedopuszczenie do opodatkowania transakcji jako WDT, spowoduje naruszenie naczelnych zasad podatku od towarów i usług, przez doprowadzenie do podwójnego opodatkowania. Stwierdził, iż w zaistniałej sytuacji nie mają znaczenia problemy z ustaleniem numeru VAT UE, skoro spełnione zostały warunki wynikające z art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a nabywca posiada aktywny numer VAT, nawet jeżeli stwierdzone to zostało dopiero po przeprowadzeniu transakcji.

Wnioskodawca nadmienił, że stosownie do przepisów art. 138 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie zwalniają dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dokonane dla innego podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, działających w takim charakterze w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów.

Z kolei art. 131 Dyrektywy stanowi, że zwolnienia przewidziane min. w art. 138 tego aktu prawnego, stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

Ponadto Wnioskodawca podniósł, iż Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 marca 2010 r. o sygn. I FSK 1941/08 stwierdził, że w przypadku gdy spełnienie wszystkich pozostałych warunków z art. 42 ustawy o podatku od towarów i usług (dostawa towaru z jednego do drugiego kraju UE na rzecz nabywcy z UE spełniającego ?wymogi z tego przepisu?) jest faktem niekwestionowanym, należy dokonać wykładni celowościowej, zgodnie z którą sam brak rejestracji nie może niweczyć uznania danej czynności za WDT uprawniającą do zastosowania stawki 0%, określonej w art. 41 ust. 3 ustawy. W ocenie sądu, warunki, których określenie przez dane państwo członkowskie jest dopuszczalne, muszą uwzględniać cel, w jakim warunki te mogą być ustanawiane. Obwarowania nakładane przez państwa członkowskie mają zapewniać prawidłowe i jednoznaczne stosowanie zwolnień, jak też zapobiegać uchylaniu się od opodatkowania, unikaniu opodatkowania lub nadużyciu prawa. Jeśli zatem spełnione zostały wymogi przepisów prawa krajowego, poza wymogiem rejestracji jako podatnika VAT UE, a także nie istnieje zagrożenie nieopodatkowania transakcji, uchybienie takie nie powinno pozbawiać podatnika stosowania stawki 0%, skoro sama czynność bezsprzecznie została dokonana.

Wnioskodawca zauważył, że powyższe stanowisko jest reprezentowane przez orzecznictwo Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego (np. orzeczenia o sygn. akt: III SA/Wa 1120/09, I SA/Bd 1013/10, III SA/Wa 600/10, III SA/Wa 3275/10, jak również I FSK 1710/09, I FSK 1579/10).

Podkreślił, iż w przedmiotowej sprawie spełnione zostały wymogi wskazane w art. 138 ust. 1 Dyrektywy, gdyż dostawa towaru dokonana została z jednego do drugiego kraju UE na rzecz nabywcy z UE. Dostawa ta dokonana została przez polskiego podatnika mającego numer VAT UE na rzecz słowackiego podatnika, w stosunku do którego istnieją wątpliwości co do posiadania numeru VAT UE w trakcie przeprowadzania transakcji. Słowacki podatnik niewątpliwie posiada obecnie aktywny numer VAT UE. Dodatkowo - zgodnie z wolą stron transakcji - potraktowana ona została jako WNT. Doszło zatem w istocie do transakcji wewnątrzwspólnotowej.

Stwierdził, że interpretację przepisów krajowych, które uzależniają prawo do zwolnienia od podatku czynności WDT (art. 42 ustawy) od spełnienia obowiązków formalnych, należy przeprowadzić z uwzględnieniem przede wszystkim wymogów merytorycznych. W przeciwnym razie branie pod uwagę, w zakresie skutków podatkowych, tylko i wyłącznie jednego wymogu formalnego należy uznać za wykraczające poza to, co jest niezbędne dla zapewnienia prawidłowego poboru podatku od towarów i usług.

Ponadto Wnioskodawca przytoczył argumentację zawartą w wyroku TSUE z dnia 27 września 2007 r. w sprawie C-409/04 (pkt 70), zgodnie z którą wewnątrzwspólnotowa dostawa towaru i wewnątrzwspólnotowe nabycie tego towaru stanowią w rzeczywistości jedną i tę samą czynność gospodarczą, nawet jeśli jest ona źródłem różnych praw i obowiązków zarówno dla stron, jak i dla organów podatkowych zainteresowanych państw członkowskich. Zatem każdemu wewnątrzwspólnotowemu nabyciu towarów opodatkowanemu w państwie członkowskim, w którym zakończono wewnątrzwspólnotową wysyłkę lub wewnątrzwspólnotowy transport towarów, zgodnie z art. 28a ust. 1 lit. a akapit pierwszy Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej ujednolicona podstawa wymiaru podatku, odpowiada dostawa zwolniona z opodatkowania w państwie członkowskim, w którym ta wysyłka lub transport zostały rozpoczęte, zgodnie z art. 28c część A lit. a akapit pierwszy tej Dyrektywy. Wynika z tego, że zwolnienie od podatku dostawy wewnątrzwspólnotowej odpowiadającej nabyciu wewnątrzwspólnotowemu, pozwala na unikanie podwójnego opodatkowania, a tym samym naruszania zasady neutralności podatkowej, na której zasadza się wspólny system podatku VAT.

Wnioskodawca stwierdził, że niedopuszczalne jest stosowanie przepisów, które w istocie prowadzą do podwójnego opodatkowania tej samej czynności (w przypadku niniejszej sprawy zarówno u dostawcy, jak i u nabywcy), co powoduje naruszenie jednej z podstawowych zasad funkcjonowania podatku od towarów i usług, tj. zasady neutralności, o której mówi także TSUE w ww. wyroku. W orzeczeniu tym, jak w wielu innych wyrokach, Trybunał, odwołując się do zasady pewności prawa i proporcjonalności, podkreślał, że państwa członkowskie nie mogą wykraczać swoimi działaniami poza to, co jest niezbędne do realizacji celu wyznaczonego przez regulacje wspólnotowe. W okolicznościach faktycznych każdej konkretnej sprawy oceny działań podatnika należy dokonywać z uwzględnieniem tych właśnie zasad, zwłaszcza w sytuacji, gdy czynność wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru, określona w Dyrektywie, została dokonana, a tylko warunek wprowadzony przepisami prawa krajowego, i to o charakterze formalnym, może uniemożliwiać rozpoznanie tej czynności jako WDT i powodować ewentualnie odmowę prawa do zastosowania preferencyjnej stawki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.