Jaka stawka podatku od towarów i usług winna być zastosowana przez Spółkę na montaż w bryłach (...)

Jaka stawka podatku od towarów i usług winna być zastosowana przez Spółkę na montaż w bryłach budynków mieszkalnych węzłów cieplnych własnej produkcji oraz montaż w bryłach budynków mieszkalnych innych elementów systemu grzewczego zakupionych od poddostawców ?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2008 r. (data wpływu 11 czerwca 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej dla usług świadczonych przez producenta węzłów cieplnych w budynkach mieszkalnych - jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 11 czerwca 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej dla usług świadczonych przez producenta węzłów cieplnych w budynkach mieszkalnych.


W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Spółka, jako producent węzłów cieplnych, uczestniczy w przetargach publicznych na sprzedaż robót budowlano-montażowych w bryłach budynków mieszkalnych, polegających na montażu wyprodukowanych przez siebie węzłów cieplnych oraz montażu innych elementów systemu grzewczego zakupionych od poddostawców. Szczegółowy zakres usług obejmuje między innymi: demontaż starego istniejącego węzła cieplnego, montaż nowego węzła kompaktowego, montaż układu pomiarowego, wykonanie instalacji zasilania elektrycznego i instalacji oświetlenia węzła, prace ogólnobudowlane związane z wykonaniem studni schładzających, kratek ściekowych, tynkowaniem i malowaniem ścian, wykonaniem posadzek do kratek ściekowych itp.

Zgodnie ze Specyfikacją Istotnych Warunków Zamówienia określoną dla uczestników przetargu przez zamawiającego, za wykonanie przedmiotu umowy ustalane jest wynagrodzenie ryczałtowe. W cenie zawarta jest zarówno wartość usługi demontażu i montażu oraz wartość pozostałych robót budowlano-montażowych, a także zawarta jest wartość dostawy węzłów cieplnych wyprodukowanych przez Spółkę oraz wartość pozostałych elementów wyposażenia zakupionych od poddostawców. Spółka wskazała, iż Urząd Statystyczny w Łodzi udzielił Jej w 2004 r. informacji, iż ?roboty instalacyjne wykonywane przez producenta wyrobu klasyfikowane są łącznie z wyrobem (bez znaczenia jest fakt czy producent wykonywał ww. roboty sam czy też przy pomocy podwykonawców), w grupowaniu PKWiU 29.23.11-30.50 ?Wymienniki ciepła w instalacjach centralnego ogrzewania budynków przy dostawie ciepłej wody z elektrociepłowni' (rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r.

w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU). Z kolei Naczelnik Urzędu Skarbowego w postanowieniu z dnia 10 października 2006 r. sygn. W443-234/06/JD uznał, że Spółka jako producent ma prawo do zastosowania 7% stawki podatku do usług montażu węzłów cieplnych w obiektach budownictwa mieszkaniowego. Wskazane postanowienie zostało wydane na podstawie art. 146 ust. 1 pkt 2 lit a) ustawy o podatku od towarów i usług, który określał 7% stawkę podatku jedynie w okresie do 31 grudnia 2007 r. Spółka wskazała także, iż Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 27 maja 2008 r. sygn. ITPP1/443-210/08/AJ udzielonej na wcześniejszy wniosek Spółki, stwierdził między innymi, iż ?o ile będący przedmiotem zapytania budynek mieści się w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w grupie 1110, a przedmiotowe czynności są zaliczane według PKWiU do robót budowlano- montażowych, opodatkowaniu 7% stawką podatku od towarów i usług będą podlegały te roboty budowlano-montażowe, które są przeprowadzane w bryle budynku. Natomiast w przypadku, gdy wykonywane roboty budowlano-montażowe, związane z infrastrukturą (w tym sieci), przeprowadzane są poza bryłą budynku, objęte są 22% podatku.' W interpretacji tej organ podatkowy nie odniósł się jednak do kwestii występowania Spółki jako producenta wyrobów montowanych przez siebie lub przez podwykonawców.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie.


Jaka stawka podatku od towarów i usług winna być zastosowana przez Spółkę na montaż w bryłach budynków mieszkalnych węzłów cieplnych własnej produkcji oraz montaż w bryłach budynków mieszkalnych innych elementów systemu grzewczego zakupionych od poddostawców...


Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo do zastosowania 7% stawki podatku na montaż w bryłach budynków mieszkalnych węzłów cieplnych własnej produkcji oraz montaż w bryłach budynków mieszkalnych innych elementów systemu grzewczego zakupionych od poddostawców. Uzasadniając swoje obszerne stanowisko w tym zakresie, Wnioskodawca powołał wyroki ETS z dnia 27 października 2005 r. sygn. C-41/04 i C-349/96, Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 listopada 2006 r. sygn. akt II FPS 3/06, postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Gdańsku z dnia 10 października 2006 r. sygn. nr W443-234/06/JD oraz ?Leksykon VAT 2008' J. Zubrzyckiego.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca wskazał między innymi, iż rozpatrując przedmiotowy wniosek nie należy traktować wydanych opinii klasyfikacyjnych Głównego Urzędu Statystycznego (załączonych do wniosku), jako jedynego wyznacznika determinującego stawkę podatku, ponieważ są one tylko jednym z elementów oceny opisanego stanu faktycznego. Według Wnioskodawcy, w świetle powołanego orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, należy również uwzględniać charakter zleconych czynności, których celem ostatecznym jest realizacja mieszkaniowego obiektu budowlanego (remont, modernizacja, itp.), w tym poszczególnych etapów danej inwestycji. Okoliczność, że Spółka jest producentem montowanych wyrobów nie ma przy tym znaczenia dla osiągnięcia tego celu ostatecznego.

Spółka podniosła, że zastosowanie właściwej stawki podatku dla robót budowlano-montażowych realizowanych w obiektach budownictwa mieszkaniowego, pojawia się najczęściej w związku z uczestnictwem Jej w przetargach publicznych, gdzie podstawowym kryterium wyboru zwycięzcy przetargu jest cena, która decyduje w większości wypadków o jego zwycięstwie. Spółka wskazała, że zamawiającymi są najczęściej podmioty, które z racji wykonywania czynności zwolnionych lub nie podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (np. gminy), nie mają prawa do odliczenia podatku naliczonego. Stąd też w przypadku przyjęcia, że producent zobowiązany jest zawsze do stosowania stawki 22% podatku na montaż swoich wyrobów w obiektach budownictwa mieszkaniowego, wówczas oparte na cenie kryteria rozstrzygania przetargów, stawiają Spółkę na przegranej pozycji, natomiast w uprzywilejowanej sytuacji będą uczestnicy przetargu nie będący producentami urządzeń montowanych w obiektach budownictwa mieszkaniowego, którzy zakupują węzły cieplne od producentów i następnie je montują, opodatkowując całą, transakcję jednolitą 7% stawką podatku.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.


Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.,) opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez odpłatną dostawę ? w myśl art. 7 ust. 1 ustawy ? rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119 (ust. 3 powołanego artykułu).

Zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki preferencyjne, obniżone do wysokości 7%, 3% i 0%.

Stosownie do art. 41 ust. 12 tej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2008 r., 7% stawkę podatku od towarów i usług stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, rozumie się - w myśl ust.

12a cyt. przepisu - obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.


Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12b ww. ustawy nie zalicza się:


  • budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300m2
  • ;
  • lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2
  • .


Stosownie do treści art. 41 ust. 12c ustawy, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku w wysokości 7% stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.


Ponadto, jak wynika z obowiązującego od 1 stycznia 2008 r. § 5 ust. 1a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:


  1. robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych,
  2. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12


  • w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.


W tym miejscu należy wskazać na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług obowiązujące od dnia 1 stycznia 2008 r., zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Dla właściwego zdefiniowania pojęcia obiektu budownictwa mieszkaniowego, a co za tym idzie stosowania odpowiedniej stawki podatkowej, należy więc uwzględniać regulacje wynikające z wyżej przywołanego art. 2 pkt 12.

Zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Natomiast z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1a i pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tj. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.), wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, Wnioskodawca, jako producent węzłów cieplnych, uczestniczy w przetargach publicznych na sprzedaż robót budowlano-montażowych w bryłach budynków mieszkalnych, polegających między innymi na montażu wyprodukowanych we własnym zakresie węzłów cieplnych, montażu innych elementów systemu grzewczego zakupionych od poddostawców oraz wykonaniu prac ogólno-budowlanych. Czynności wykonywane przez Spółkę sklasyfikowane zostały przez Urząd Statystyczny w Łodzi w grupowaniu PKWiU 29.23.11-30.50 ?Wymienniki ciepła w instalacjach centralnego ogrzewania budynków przy dostawie cieplej wody z elektrociepłowni?.

Nie bez znaczenia jest okoliczność, że konkretne świadczenia wykonywane przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej mogą być albo dostawą towarów, albo świadczeniem usług. Wyznacznikiem tego, czy dana czynność jest dostawą towarów, czy świadczeniem usług jest jej istota prawna oraz sposób odniesienia do towaru w kontekście regulacji zawartych w klasyfikacji statystycznej. Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU). Zgodnie z § 2 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 89, poz. 844 ze zm.), do celów podatku od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług, o której mowa w § 3, tj. wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. (Dz. U. Nr 42 poz. 264 ze zm.), nie dłużej jednak niż do 31 grudnia 2008 r.

Zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane wg zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych. Tut. organ podatkowy nie jest bowiem uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towarów lub usług do grupowania klasyfikacyjnego.

Z wniosku o wydanie interpretacji wynika, że wykonywane przez Wnioskodawcę czynności sklasyfikowane zostały przez Urząd Statystyczny w Łodzi w grupowaniu PKWiU 29.23.11-30.50 ?Wymienniki ciepła w instalacjach centralnego ogrzewania budynków przy dostawie ciepłej wody z elektrociepłowni'. Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca, z informacji uzyskanej z Urzędu Statystycznego wynika, że roboty instalacyjne wykonywane przez producenta wyrobu klasyfikowane są łącznie z wyrobem i bez znaczenia jest fakt, że producent wykonywał ww. roboty sam czy też przy pomocy podwykonawców.

Analizując treść wniosku oraz przytoczone powyżej przepisy stwierdzić należy, że montaż węzłów cieplnych w budynkach mieszkalnych, w przypadku Spółki jako ich producenta, należy klasyfikować łącznie z wyrobem i wraz z nim stanowi dostawę towarów, która podlega opodatkowaniu 22% stawką podatku. Analogiczną stawkę, Spółka winna zastosować w przypadku instalacji innych elementów systemu grzewczego zakupionych od poddostawców, a składających się ? jak wskazał Wnioskodawca ? na kompleksową usługę budowlaną wykonywaną w budynkach mieszkalnych.

Ustosunkowując się do powołanego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego stwierdzić należy, że jest on rozstrzygnięciem w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i do niego się zawęża, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa. Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, a orzeczenie sądu podejmowane jest w oparciu o zebrany materiał dowodowy, dlatego trudno jest określić w jakim stopniu przedstawiona sprawa będąca przedmiotem rozstrzygnięcia sądu oraz sytuacja wskazana we wniosku jest tożsama.

Z kolei wskazane we wniosku wyroki Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości dotyczą odmiennego stanu faktycznego od zaistniałego w sprawie i nie rozstrzygają w przedmiocie stawki podatku dla usług świadczonych przez producenta w budynkach mieszkalnych. Przedmiotem rozstrzygnięcia orzeczenia z dnia 12 maja 2005 r. (C-41/04) jest sprawa kwalifikacji dostarczenia oprogramowania standardowego na nośniku informatycznym i jego późniejsze przystosowanie do potrzeb klienta (kwestia dostawy towarów czy świadczenia usług). Natomiast wyrok z dnia 25 lutego 1999 r. (C-349/96) dotyczył usług ubezpieczeniowych.

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.


Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.


Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej ? powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika